Politiek in Nederland gaat niet om macht, maar veel meer om samenspraak. Dat christelijke politiek 'fout' is omdat streven naar macht onchristelijk is slaat daarom nergens op. Een simplistische benadering die ervan uit gaat dat binnen een democratie een meerderheid van 51% absolute macht zou bezitten. Heeft die 'christen' van D'66 (zo'n beetje de meest christenonvriendelijke partij) zo'n bord voor z'n kop?
De christelijke politiek van de ChristenUnie heeft een dienend karakter en is over het algemeen vrij van demagogiek en vuile spelletjes. Om de SGP niet te vergeten, de meest gerespecteerde en in mijn ogen correcte politici van Nederland heeft die partij voortgebracht.
Heeft niemand de kans gehad dit punt te maken gisteravond?
+0
Thierry
Ik stond op het punt om dat punt te willen maken C.A., maar de beste man van D66 sprak zichzelf de hele tijd zo erg tegen dat het antwoord waarschijnlijk iets was geweest in de trant van "Natuurlijk daarover zijn we het eens, maar het is een kwestie van keuzes maken. Ik ben als christen tegen doodslag maar ik heb wel in militaire dienst gezeten dus geef de keizer wat des keizers is maar het is wel een schande dat de DA zonder C van de PVV moet bezuinigen op speciaal onderwijs waar ik al 35 jaar werkzaam ben terwijl ik getrouwd ben met een hele lieve Katholieke vrouw waar mijn ouders niet zo over te spreken waren maar Paulus denk ik wel als die haar ontmoet zou hebben HAHAHAHA".
Tenenkrommend vond ik het. Theo heeft overigens de avond zo goed en zo kwaad als het ging nog enigszins in goede banen geleid, waarvoor hulde. Mijn huisgenoten: "wat praat die jongen snel!!". :)
+0
Roell
Thierry schreef: de beste man van D66 sprak zichzelf de hele tijd zo erg tegen dat het antwoord waarschijnlijk iets was geweest in de trant van "Natuurlijk daarover zijn we het eens, maar het is een kwestie van keuzes maken. Ik ben als christen tegen doodslag maar ik heb wel in militaire dienst gezeten dus geef de keizer wat des keizers is maar het is wel een schande dat de DA zonder C van de PVV moet bezuinigen op speciaal onderwijs waar ik al 35 jaar werkzaam ben terwijl ik getrouwd ben met een hele lieve Katholieke vrouw waar mijn ouders niet zo over te spreken waren maar Paulus denk ik wel als die haar ontmoet zou hebben HAHAHAHA".
Geniaal samengevat, het is me nu eindelijk helder wat zijn punt was :)
+0
Tony
Roell schreef: What would Jesus vote is wat mij betreft ook niet beantwoord. Persoonlijk denk ik dat je dit niet kunt weten, en dat je moet stemmen op een partij waarbij jij denkt dat dat het beste bij het christen zijn past.
Wat christen zijn precies is moet je voor jezelf uit zien te vogelen, en op basis daarvan een partij kiezen. (als je op deze manier je stemkeuze wilt bepalen in ieder geval)
Dit vind ik mooi relativisme, ben ik gek op. Christelijke politiek is wat mij betreft net zo'n hol begrip als christelijk ondernemerschap, iedereen kan er mee doen wat hij of zij wil.
Niettegenstaande het belang van relativeringsvermogen aangaande je eigen opvattingen heb ik de overtuiging dat het een zegen voor de natie zou zijn als de PVV morgen besluit de pijp aan Maarten te geven.
+0
UndahCovah
Ik vond het inderdaad jammer dat het heel weinig over de vraag 'what would Jezus vote?' ging en eigenlijk al helemaal niet over de Provençaalse Statenverkiezing (met als uitzondering het verhaaltje van Stieneke en die dude van D66 op het eind).
Verder vond ook ik dat het inhoudelijk nogal triest was, er werd gesproken vanuit ideologiën en niet zo zeer vanuit de realiteit. De CU wou vooral 'dienstbaar' zijn maar vertelde eigenlijk weinig over hoe je dit in de praktijk dan doet. De lolbroek van D66 heeft eigenlijk inhoudelijk ook weinig gezegd, behalve over de verloren C van het CDA en de 'domheid' van de PVV.
Maargoed, daarvoor blijft het politiek. Veel vertellen maar weinig zeggen, mijn vooroordeel werd wederom weer bevestigd.
+0
Ursa
Jullie moeten nog iets bedrevener worden in de kunst van het luisteren, denk ik. Tuurlijk, je moet door een laag retoriek en onzin heen, en ik ergerde me ook aan de blaatverhalen over de PVV cs.; daar ging de hele avond niet over.
Voor een deel ben ik het met je eens Herman, dat je moet kijken naar ideologie in de praktijk. Maar dat vind ik tegelijk een lastig punt. Als de CU-dame bijvoorbeeld zegt dat zij één van de weinige partijen zijn waar mensen openlijk uit kunnen komen voor hun christen-zijn, vergeet zij denk ik de historische context voor deze situatie - dat mensen juist zo doodgegooid werden met confessionele politiek dat ze er een aversie tegen kregen. Het is niet zo dat de één 'goed' is en de ander 'fout'. Juist in NL zie ik dat veel dingen historisch zo gegroeid zijn.
+0
UndahCovah
Ursa schreef: Het is niet zo dat de één 'goed' is en de ander 'fout'. Juist in NL zie ik dat veel dingen historisch zo gegroeid zijn.
Als je écht christelijke politiek bedrijft is bovenstaande niet waar.
Orthodoxe christelijke opvattingen over bijvoorbeeld de zondagsrust zijn heel erg duidelijk. De bijbel is er heel duidelijk over dat je 6 dagen mag werken en één dag niet. Als je christelijke politiek bedrijft kun je hier niet op inleveren of een compromis maken. De CU zou dus nooit ook maar één centimeter mogen toegeven op het gebied van koopzondagen en dergelijke als ze tenminste echte christelijke politiek willen bedrijven.
Maar politiek houd in dat je compromissen sluit op allerlei gebieden, dus ook op het gebied van zondagsrust.
Ergo, christelijke politiek bestaat niet omdat christelijk en politiek wat mij betreft haaks op elkaar staan. Christen zijn is vaak een radicale keus tegen de stroom in. Politiek is compromissen sluiten half met de stroom mee.
+0
Roell
Ursa schreef: Jullie moeten nog iets bedrevener worden in de kunst van het luisteren, denk ik.
Gelukkig ben jij er dan om de reddende hand uit te steken naar de dove en slecht luisterende mens.
UndahCovah schreef: Ergo, christelijke politiek bestaat niet omdat christelijk en politiek wat mij betreft haaks op elkaar staan. Christen zijn is vaak een radicale keus tegen de stroom in. Politiek is compromissen sluiten half met de stroom mee.
Maar wat is dan christelijk, is het christelijk om aan de zijlijn te blijven staan kijken hoe er geen christelijke invloed bestaat binnen de bestuurlijke besluitvorming of is het christelijk om je best te doen en er van te maken wat er van te maken valt.
+0
Ursa
@Herman: wat een onzin. Zodra je macht hebt sta je voor de keuze: ga ik mijn opvattingen opleggen aan anderen? Want daar komt het wel op neer. Zondagsrust is een gebod voor christenen, maar waarom zou je het om die reden opleggen aan niet-christenen? Er zijn vast argumenten te bedenken waarom het goed is voor een land, maar je maakt ons land niet christelijker door er voor te zorgen dat iedereen zich netjes aan de tien geboden houdt.
Zorg dan op politiek gebied dat er ruimte is voor religie en laat het bekeren aan de kerken over.
Roell schreef:
Ursa schreef: Jullie moeten nog iets bedrevener worden in de kunst van het luisteren, denk ik.
Gelukkig ben jij er dan om de reddende hand uit te steken naar de dove en slecht luisterende mens.
Graag gedaan. :D
Om iets te noemen: je zag dat de Bijbel voor Van der Veur wel degelijk van belang was, in die zin dat hij probeerde zijn stellingname bijbels te onderbouwen.
+0
N.B. Steendam
UndahCovah schreef: De CU zou dus nooit ook maar één centimeter mogen toegeven op het gebied van koopzondagen en dergelijke als ze tenminste echte christelijke politiek willen bedrijven.
Blij toe dat zoiets niet bestaat in Nederland; als iedereen zijn eigen waarden tot absolute wetten wil verheffen verzand het hier snel in een totalitaire oorlog tussen godsdienstwaanzinnigen.
Ik denk daarom ook dat Christelijke politiek niet betekend dat je heel het land aan je eigen regels wilt onderwerpen, maar een maatschappelijk klimaat schept waar je als groep fijn 'je eigen ding kunt doen'. Dus niet je best doen om zo weinig mogelijk mensen de kans te geven om te werken op zondag, maar de vrijheid van godsdienst actief bewaken - in deze tijd betekent dat vooral de persoonlijke uiting daarvan in de openbare ruimte veilig te stellen. Zo kun je op een christelijke partij stemmen of op een tolerante heidense partij, omdat daar als het goed is niet zoveel verschil tussen zit.
[edit]Wat Harm ook zegt dus[/]
+0
Jurriaan
UndahCovah schreef:
Ursa schreef: Het is niet zo dat de één 'goed' is en de ander 'fout'. Juist in NL zie ik dat veel dingen historisch zo gegroeid zijn.
Als je écht christelijke politiek bedrijft is bovenstaande niet waar.
Orthodoxe christelijke opvattingen over bijvoorbeeld de zondagsrust zijn heel erg duidelijk. De bijbel is er heel duidelijk over dat je 6 dagen mag werken en één dag niet. Als je christelijke politiek bedrijft kun je hier niet op inleveren of een compromis maken. De CU zou dus nooit ook maar één centimeter mogen toegeven op het gebied van koopzondagen en dergelijke als ze tenminste echte christelijke politiek willen bedrijven.
Maar politiek houd in dat je compromissen sluit op allerlei gebieden, dus ook op het gebied van zondagsrust.
Ergo, christelijke politiek bestaat niet omdat christelijk en politiek wat mij betreft haaks op elkaar staan. Christen zijn is vaak een radicale keus tegen de stroom in. Politiek is compromissen sluiten half met de stroom mee.
Hier ben ik het wel mee eens. Christelijke politiek betekent dat je een aantal principiële standpunten hebt, waar je niets aan verandert, of zoals jij het zegt 'waar je geen centimeter op mag toegeven'. Om echter toch het een en ander (in de richting waar je als partij naartoe zou willen) te kunnen bereiken, is het noodzakelijk compromissen te sluiten; beter iets dan niets.
Verder lees ik in dit topic dat sommigen het niet vinden kunnen dat een christelijke partij sommige punten zou willen 'opdringen' aan het hele land, niet-christenen inbegrepen. Volgens mij mag een christelijke partij daar toch best naar streven; een partij als de VVD of welke andere partij dan ook heeft net zo goed een ideologie van waaruit zij bepaalde punten aan het gehele volk willen 'opdringen'.
+0
Ursa
Dat streven zie ik dan als een politiek streven, wat niet automatisch voortvloeit uit het christendom of de Bijbel, zoals Herman lijkt te suggereren. Dat je als christen voor onwrikbare standpunten staat, alla. Maar betekent dat dat die standpunten in gevaar komen als de rest van de maatschappij er anders over denkt? Dat heb ik altijd een raar idee gevonden. Wat houdt mij tegen om de rustdag te houden als die niet van overheidswege opgelegd/gegarandeerd wordt? Wat houdt mij tegen om mijn hypothetische kinderen christelijk te laten onderwijzen als de overheid daar geen ruimte of subsidie voor biedt? We vereenzelvigen ons te veel met de staat.
Daarbij kan juist het streven naar het opdringen van christelijke regels mensen van het geloof af helpen of weren. Een liberaal of een socialist probeert evengoed zijn visie op de maatschappij doorgang te laten vinden. Dat neemt niet weg dat je - juist als christen! - mag gaan nadenken in hoeverre je de tien geboden - Gods regels - aan mensen wilt opleggen die niets met God te maken (willen) hebben. In Israël waren die geboden voor het land, voor het volk. Nu is dat volk 'de gelovigen' en niet de Nederlandse natie of de Nederlandse staat. Het zou mooi zijn als een groter deel van de Nederlandse natie tot 'de gelovigen' zou gaan behoren, maar dat bereiken we niet door middel van politiek.
Politiek in Nederland gaat niet om macht, maar veel meer om samenspraak. Dat christelijke politiek 'fout' is omdat streven naar macht onchristelijk is slaat daarom nergens op. Een simplistische benadering die ervan uit gaat dat binnen een democratie een meerderheid van 51% absolute macht zou bezitten. Heeft die 'christen' van D'66 (zo'n beetje de meest christenonvriendelijke partij) zo'n bord voor z'n kop?
De christelijke politiek van de ChristenUnie heeft een dienend karakter en is over het algemeen vrij van demagogiek en vuile spelletjes. Om de SGP niet te vergeten, de meest gerespecteerde en in mijn ogen correcte politici van Nederland heeft die partij voortgebracht.
Heeft niemand de kans gehad dit punt te maken gisteravond?
Ik stond op het punt om dat punt te willen maken C.A., maar de beste man van D66 sprak zichzelf de hele tijd zo erg tegen dat het antwoord waarschijnlijk iets was geweest in de trant van "Natuurlijk daarover zijn we het eens, maar het is een kwestie van keuzes maken. Ik ben als christen tegen doodslag maar ik heb wel in militaire dienst gezeten dus geef de keizer wat des keizers is maar het is wel een schande dat de DA zonder C van de PVV moet bezuinigen op speciaal onderwijs waar ik al 35 jaar werkzaam ben terwijl ik getrouwd ben met een hele lieve Katholieke vrouw waar mijn ouders niet zo over te spreken waren maar Paulus denk ik wel als die haar ontmoet zou hebben HAHAHAHA".
Tenenkrommend vond ik het. Theo heeft overigens de avond zo goed en zo kwaad als het ging nog enigszins in goede banen geleid, waarvoor hulde. Mijn huisgenoten: "wat praat die jongen snel!!". :)
Geniaal samengevat, het is me nu eindelijk helder wat zijn punt was :)
Dit vind ik mooi relativisme, ben ik gek op. Christelijke politiek is wat mij betreft net zo'n hol begrip als christelijk ondernemerschap, iedereen kan er mee doen wat hij of zij wil.
Niettegenstaande het belang van relativeringsvermogen aangaande je eigen opvattingen heb ik de overtuiging dat het een zegen voor de natie zou zijn als de PVV morgen besluit de pijp aan Maarten te geven.
Ik vond het inderdaad jammer dat het heel weinig over de vraag 'what would Jezus vote?' ging en eigenlijk al helemaal niet over de Provençaalse Statenverkiezing (met als uitzondering het verhaaltje van Stieneke en die dude van D66 op het eind).
Verder vond ook ik dat het inhoudelijk nogal triest was, er werd gesproken vanuit ideologiën en niet zo zeer vanuit de realiteit. De CU wou vooral 'dienstbaar' zijn maar vertelde eigenlijk weinig over hoe je dit in de praktijk dan doet. De lolbroek van D66 heeft eigenlijk inhoudelijk ook weinig gezegd, behalve over de verloren C van het CDA en de 'domheid' van de PVV.
Maargoed, daarvoor blijft het politiek. Veel vertellen maar weinig zeggen, mijn vooroordeel werd wederom weer bevestigd.
Jullie moeten nog iets bedrevener worden in de kunst van het luisteren, denk ik. Tuurlijk, je moet door een laag retoriek en onzin heen, en ik ergerde me ook aan de blaatverhalen over de PVV cs.; daar ging de hele avond niet over.
Voor een deel ben ik het met je eens Herman, dat je moet kijken naar ideologie in de praktijk. Maar dat vind ik tegelijk een lastig punt. Als de CU-dame bijvoorbeeld zegt dat zij één van de weinige partijen zijn waar mensen openlijk uit kunnen komen voor hun christen-zijn, vergeet zij denk ik de historische context voor deze situatie - dat mensen juist zo doodgegooid werden met confessionele politiek dat ze er een aversie tegen kregen. Het is niet zo dat de één 'goed' is en de ander 'fout'. Juist in NL zie ik dat veel dingen historisch zo gegroeid zijn.
Als je écht christelijke politiek bedrijft is bovenstaande niet waar.
Orthodoxe christelijke opvattingen over bijvoorbeeld de zondagsrust zijn heel erg duidelijk. De bijbel is er heel duidelijk over dat je 6 dagen mag werken en één dag niet. Als je christelijke politiek bedrijft kun je hier niet op inleveren of een compromis maken. De CU zou dus nooit ook maar één centimeter mogen toegeven op het gebied van koopzondagen en dergelijke als ze tenminste echte christelijke politiek willen bedrijven.
Maar politiek houd in dat je compromissen sluit op allerlei gebieden, dus ook op het gebied van zondagsrust.
Ergo, christelijke politiek bestaat niet omdat christelijk en politiek wat mij betreft haaks op elkaar staan. Christen zijn is vaak een radicale keus tegen de stroom in. Politiek is compromissen sluiten half met de stroom mee.
Gelukkig ben jij er dan om de reddende hand uit te steken naar de dove en slecht luisterende mens.
Maar wat is dan christelijk, is het christelijk om aan de zijlijn te blijven staan kijken hoe er geen christelijke invloed bestaat binnen de bestuurlijke besluitvorming of is het christelijk om je best te doen en er van te maken wat er van te maken valt.
@Herman: wat een onzin. Zodra je macht hebt sta je voor de keuze: ga ik mijn opvattingen opleggen aan anderen? Want daar komt het wel op neer. Zondagsrust is een gebod voor christenen, maar waarom zou je het om die reden opleggen aan niet-christenen? Er zijn vast argumenten te bedenken waarom het goed is voor een land, maar je maakt ons land niet christelijker door er voor te zorgen dat iedereen zich netjes aan de tien geboden houdt.
Zorg dan op politiek gebied dat er ruimte is voor religie en laat het bekeren aan de kerken over.
Graag gedaan. :D
Om iets te noemen: je zag dat de Bijbel voor Van der Veur wel degelijk van belang was, in die zin dat hij probeerde zijn stellingname bijbels te onderbouwen.
Blij toe dat zoiets niet bestaat in Nederland; als iedereen zijn eigen waarden tot absolute wetten wil verheffen verzand het hier snel in een totalitaire oorlog tussen godsdienstwaanzinnigen.
Ik denk daarom ook dat Christelijke politiek niet betekend dat je heel het land aan je eigen regels wilt onderwerpen, maar een maatschappelijk klimaat schept waar je als groep fijn 'je eigen ding kunt doen'. Dus niet je best doen om zo weinig mogelijk mensen de kans te geven om te werken op zondag, maar de vrijheid van godsdienst actief bewaken - in deze tijd betekent dat vooral de persoonlijke uiting daarvan in de openbare ruimte veilig te stellen. Zo kun je op een christelijke partij stemmen of op een tolerante heidense partij, omdat daar als het goed is niet zoveel verschil tussen zit.
[edit]Wat Harm ook zegt dus[/]
Hier ben ik het wel mee eens. Christelijke politiek betekent dat je een aantal principiële standpunten hebt, waar je niets aan verandert, of zoals jij het zegt 'waar je geen centimeter op mag toegeven'. Om echter toch het een en ander (in de richting waar je als partij naartoe zou willen) te kunnen bereiken, is het noodzakelijk compromissen te sluiten; beter iets dan niets.
Verder lees ik in dit topic dat sommigen het niet vinden kunnen dat een christelijke partij sommige punten zou willen 'opdringen' aan het hele land, niet-christenen inbegrepen. Volgens mij mag een christelijke partij daar toch best naar streven; een partij als de VVD of welke andere partij dan ook heeft net zo goed een ideologie van waaruit zij bepaalde punten aan het gehele volk willen 'opdringen'.
Dat streven zie ik dan als een politiek streven, wat niet automatisch voortvloeit uit het christendom of de Bijbel, zoals Herman lijkt te suggereren. Dat je als christen voor onwrikbare standpunten staat, alla. Maar betekent dat dat die standpunten in gevaar komen als de rest van de maatschappij er anders over denkt? Dat heb ik altijd een raar idee gevonden. Wat houdt mij tegen om de rustdag te houden als die niet van overheidswege opgelegd/gegarandeerd wordt? Wat houdt mij tegen om mijn hypothetische kinderen christelijk te laten onderwijzen als de overheid daar geen ruimte of subsidie voor biedt? We vereenzelvigen ons te veel met de staat.
Daarbij kan juist het streven naar het opdringen van christelijke regels mensen van het geloof af helpen of weren. Een liberaal of een socialist probeert evengoed zijn visie op de maatschappij doorgang te laten vinden. Dat neemt niet weg dat je - juist als christen! - mag gaan nadenken in hoeverre je de tien geboden - Gods regels - aan mensen wilt opleggen die niets met God te maken (willen) hebben. In Israël waren die geboden voor het land, voor het volk. Nu is dat volk 'de gelovigen' en niet de Nederlandse natie of de Nederlandse staat. Het zou mooi zijn als een groter deel van de Nederlandse natie tot 'de gelovigen' zou gaan behoren, maar dat bereiken we niet door middel van politiek.