+0
Hapkars
Lekkere topictitel, trekt gelijk aandacht en dat is de bedoeling.
Ik probeer Angelina te bereiken op haar mobiel maar ze neemt niet op. Het is wel erg belangrijk en drinkend vandaar ik het even via deze weg probeer.
Als onderbuurman zwemmend in hun wasmachinewater mag je buiten de gebaande wegen gaan. Probleem is ondertussen wel verholpen maar ik zou het vervelend vinden als zij of haar huisgenoten niet hun eigen huis meer in kunnen.
Heeft iemand toevallig een ander nummer van haar, of een nummer van haar huisgenoten?
groetjes Harry
Ik heb alleen haar GSVnet nummer; haar ouders al geprobeerd?
Donders Harry, ik schrok me de pleure door die titel! Je aandacht is gelukt, maak er nu maar "wasmachine Angelina" van, die is ook dubbel, maar maakt het iets minder naar om te lezen ;P (behalve natuurlijk als mevr. A. B. zelf het hier mee oneens is :))
je bedoelt: niet omdat je Angelina zo'n vervelend meisje vindt, maar omdat je dacht dat het het einde was van een era Angelina?
ja, het laatste. Ik moet eerlijk toegeven dat mijn hart een tweetal keren vergat te slaan, was dat bijna het einde van mijn era dankzij Harry.
De topictitel doet je denken aan een vreselijk paardrijongeluk, suicide by gallerij-jump of een psychische opname waarvan de GSV op de hoogte moet worden gesteld.
Ik zeg kolonel van geelen in balzaal met de kandelaar
Mustard Rolf, Mustard.
Ik smacht naar een update. Sprak haar vanmiddag nog bij de UB, dus ze leefde toen in ieder geval nog wel.
Nou het water is weg, het paard staat op stal en springen van de 12e verdieping is mij toch iets te hoog:)
gelukkig maar - zie dit als de eerste dag van de rest van je leven, Angelina! Door het oog van de naald...
NL versie Laura, NL versie.
Verder heb je wel gelijk en klinkt Mustard 10x beter.
Nou om en kort verhaal lang te maken wil ik wel even het een en ander verduidelijken. Het zal zijn geweest gisteren, aan het einde van de middag, het begin van de avond. Ik kom thuis in mijn nederig stulpje op de elfde verdieping omdat er bij mijn ouders geen plaats meer was. Met mijn pakkelarie onder mijn armen stap ik zelfbewust uit de lift, aangekomen bij mijn verdieping. Doelbewust zet ik mijn schreden voort richting mijn voordeur. Onderweg trekt iets rechts van mij, mijn aandacht. Een stortvloed van water, als waren het de Niagara falls zelf. Vanuit het plafond van de galerij drupt meer dan ritmisch een druppel water naar beneden. Als je het had willen opvangen in emmers had je aan 7 xxxl versies van de Blokker niet genoeg gehad. Mijn blik gaat verder, van het plafond naar mijn kozijn van de keuken. Tot mijn grote vreugde worden onze ramen ook gespoeld. Maar bij een betere inspectie van mijn kant blijkt dat de ramen ook aan de binnenkant worden gewassen. Iets wat helemaal niet nodig is, zelfs ongewenst. Snel steek ik de sleutel in het slot, sprint naar de keuken, ontdoe mij onderweg van mijn pakkelarie en overzie met 1 blik (gelijk Napoleon tijdens de tachtigjarig oorlog) de hele situatie. Conclusie één: keuken is nat. Conclusie twee: Het wordt steeds natter Conclusie drie: Mits de zwaartekracht niet is gewijzigd komt het van de bovenburen. Binnen vijf seconden sta ik weer buiten, ren de trap op naar de bovenburen en zie dat er een wasmachine in de keuken aanstaat. Op het geluid van de deurbel en mijn wanhopig bonzen op de ramen werd niet gereageerd, om maar niet de ergste rampscenario's door mijn hoofd de revue te laten passeren dacht ik er maar niet over na.
Ik weer naar beneden, ondertussen was het geen druppen meer maar op bepaalde plekken ontstond af en toe een heus stroompje, als was het de Drenthe aa. Ik grijp naar mijn telefoon en om 16:12 bel ik mijn grote vader Patri Patri monium. Ik wordt na wat lieve woorden van een beetje verdrietig klinkende computerstem alsnog doorverbonden met een mens van vlees en bloed. Zij hoort mijn verhaal aan en verbindt me wijselijk door met de technische dienst. Deze hoort mij wijselijk aan en verbindt me onnozel door met Blauwborg, de loodgieter. Deze hoort mij aan, begrijpt dat er actie nodig is, snelt in zijn auto naar Huyze Elfhoogh (auto stond nog beneden want die mocht de lift niet in) en overziet met een paar blikken en een zaklamp ook de situatie. Hij weet mij te vertellen dat het water bij de bovenburen vandaan komt maar dat hij er niet naar binnen mag. Hoewel het hem een koud kunstje moet lijken, hij even naar het slot kijkt en zegt, alsof hij een jarenlange carrière op het verkeerde pad achter de rug heeft "ow klusje kost helemaal geen moeite. Ik ben een professioneel inbreker, jongen." De loodgieter stapt weer in de lift naar beneden om de politie te bellen en ze op te wachten. Ondertussen heb ik al twee keer naar Angelina gebeld maar geen reactie gekregen. Ik loop weer naar mijn stulpje 1 verdieping lager en ontdek bij het naar binnen lopen een onheilspellend getik in de meterkast. Niet best, was mijn eerste gedachte. De deur openend komen de eerste druppels al als een milde regen uit het plafond gelopen....
Na een paar benauwde minuten komt de politie begeleid door de loodgieter naar boven. Het slot wordt in minder dan 1,5 minuut ontdaan van zijn werking en ze zijn binnen (wij (Roelof was intussen ook thuisgekomen) mochten niet mee naar binnen want het was toch het huis van een ander). Vakkundig met een soepele beweging wordt de kraan dicht gedraaid. Het druppen gaat gestaag door maar zo wordt mij verteld: "dat houdt vanzelf wel op." Vol trots verteld de loodgieter aan ons dat hij sinds vorige week een trotste opa is van een kleindochter. Ze trots als een pauw laat hij een foto van haar zien op zijn telefoon. In een woord prachtig.
Voldaan gaan wij naar beneden en likken onze wonden en dweilen de vloer met de kraan dicht. Na een kwartier drupt het nog steeds door maar wel minder erg dan eerder op de avond. Het is ondertussen voorbij het 17de uur van de dag als de deurbel gaat (nouja, ze moesten kloppen want de bel deed het niet) Staan daar twee politiemannen voor mijn deur met de vraag of ik een verantwoordelijke klus op mij kan nemen. Ik mijzelf kennende als geen ander zei uit goed fatsoen “Ja”. Met een indringende blik ontving ik van politie in burger drie huissleutels van het nieuwgeplaatste slot bij Angelina. Roelof en ik zouden deze avond weggaan en kregen met behulp van onze naaste buren het idee om de sleutels in de brievenbus beneden te gooien en een briefje op het nieuwe slot te plakken met ons telefoonnummer.
Nog voordat we weggingen, nadat we een briefje op de deur hadden geplakt kwam daar Angelina de trap al af. Na een korte update en de huidige stand van zaken gaven wij de sleutel af. Zo kwam dit spannende verhaal toch op zijn pootjes terecht.
Napoleon tijdens de tachtigjarige oorlog!?
ik moet zeggen dat je wel de aandacht hebt getrokken Harry, 240 views in minder dan een dag is niet niks...
ik hoop dat alles is opgelost en niet te veel schade heeft opgeleverd afgezien van een nieuw slot en een kapotte wasmachine.
Prima populariteitsmeter zo'n topic, kan je mooi in je zak steken Angelina!
Mooi verhaal ook Harry, maar voordat Gerjan nog bozer wordt of bepaalde meisjes naast hun schoenen gaan lopen, gooi ik 'm op slot. Sleutels verkrijgbaar bij de webcie.