Fop
Trouw schreef: Ondraaglijke feminisering Mensen die menen te mogen spreken namens de Nederlandse goudvissen horen niet thuis in de Tweede Kamer, vindt Michael van Eekeren. Hij ziet de Partij voor de Dieren als een teken dat de samenleving door en door is vervrouwelijkt. Op woensdag 6 februari 2008 diende Marianne Thieme, fractieleider van de Partij voor de Dieren, een motie in waarin ze een verbod eiste op de vissenkom. De goudvis zou in zo’n kom geen andere keuze hebben dan rondjes zwemmen. En dat is zielig. De Tweede Kamer vergaderde anderhalf uur over de motie, waarna die werd verworpen. Voor mij was dit een verontrustend dieptepunt in de toch al weinig florissante recente parlementaire geschiedenis. Mensen die menen te weten wat goudvissen denken en prettig vinden en die zichzelf gemachtigd voelen om namens de Nederlandse goudvissen op te treden, horen in mijn ogen niet thuis in de Tweede Kamer – het hoogste orgaan van ons land. En het verontrust mij dat parlementaire journalisten en collega-politici de Partij voor de Dieren schaapachtig gedogen of zelfs lof toezwaaien. De combinatie van het tienermeisjesachtige mededogen met zielige diertjes en het gedogen daarvan in de Tweede Kamer toont aan dat de feminisering een nieuwe variant heeft gekregen. Vrouwelijke kernwaarden als ’gevoel’, ’mededogen’ en ’idealisme’ zijn dominant geworden in de politiek-maatschappelijke werkelijkheid. Natuurlijk zijn die feminiene waarden er altijd geweest. Maar tot de flowerpowerrevolutie van de jaren zestig domineerden in de buitenwereld mannelijke kernwaarden als ’verstand’ en ’realisme’. Die leidden tot competitie en ongelijkheid. Daardoor konden in de afgelopen eeuwen geniale denkers, wetenschappers, uitvinders en kunstenaars tot bloei komen – wat weer leidde tot de dominantie van de westerse cultuur. In de rauwe praktijk van het organiseren van de buitenwereld heb je nu eenmaal niet zoveel aan het idee hoe de wereld er idealiter zou moeten uitzien. En individueel mededogen is een slechte basis voor beleid. Het falen van vijfendertig jaar ontwikkelingshulp in Afrika – terwijl het Westen daar vele miljarden euro heeft ingepompt – is misschien wel het sprekendste bewijs hiervan. En dit falen wordt erkend noch opgelost. Darfur is allang opgegeven. ’Gevoel’ en ’idealisme’ leiden tot slecht leiderschap, tot een afname van het vermogen om prioriteiten te stellen en keuzes te maken, om problemen te analyseren en op te lossen. Onderhuidse chaos, bestuurlijke verlamming en maatschappelijke stilstand zijn het resultaat als gevoel en idealisme domineren. Je ziet het aan de files in Nederland (zijn files nu goed of slecht voor het milieu?), je ziet het aan de wachtlijsten die in de Randstad overal en voor alles bestaan. Nederland is de onbetwiste en absolute wereldkampioen wachtlijsten. De oriëntatie op ’zwak en zielig’ is in de organisatie van de grotemensenwereld onwerkbaar. Waarom? Omdat zieligheid een subjectief, relatief en dus een onverzadigbaar begrip is. De een heeft medelijden met een goudvis, de ander met een belasting betalende ouder die twee keer per dag een uur in de file moet staan, terwijl hij liever zijn kinderen een verhaaltje voorleest over een doorgedraaide goudvis. Een goed voorbeeld van hoe de obsessie met ’zwak en zielig’ prioriteiten ondermijnt is het geduld waarmee de rechterlijke macht elk verhaal van elke individuele klager aanhoort. Met als gevolg eindeloze bodemprocedures die grote projecten jarenlang kunnen tegenhouden. Deze procedures worden dikwijls misbruikt door mensen of instellingen met dubbele agenda’s. En niemand trekt lering uit het feit dat die grote projecten uiteindelijk bijna altijd toch doorgaan, maar dan jaren later en vele malen duurder. Wie wordt daar gelukkig van? En wat is er dan bereikt? Als er één zielig geval is opgelost, dan duikt er altijd meteen weer een nieuw zielig geval op, zoals de opkomst van de Partij voor de Dieren aantoont. Het is in dit verband misschien niet toevallig dat de partij in dezelfde periode het licht zag dat – mede door de aanslagen op de Twin Towers en het optreden van Pim Fortuyn – de islamitische medeburgers definitief hun hulpbehoevende onschuld verloren. Zij kunnen tegenwoordig heel goed voor zichzelf zorgen. De partij van Marianne Thieme – opgericht in het jaar dat Fortuyn werd vermoord door een dierenrechtenactivist, die zei gedreven te zijn door mededogen voor de zwakkeren – heeft een compleet nieuwe, bijna per definitie irrationele wereld van mededogen aangeboord. Aangezien dieren niet kunnen duidelijk maken dat ze niet gediend zijn van menselijk mededogen, kunnen de idealistische dierenvrienden de grotemensenwereld oneindig lastigvallen. Zwak en zielig zijn emotionele categorieën met een open einde. Daarom zijn ze ongeschikt voor de organisatie van de buitenwereld. Ze kennen geen rationeel gefundeerde langetermijnvisie, geen stappenplan met meetbare tussendoelen en dus ook geen sluitende begroting. En behalve de al genoemde ontwikkelingshulp zijn er nog meer dossiers die dit laten zien: de immigratiepolitiek (de eerste berichten over 26.000 nieuwe zielige gezichten duiken alweer op), de onderwijsvernieuwing, de draaideurcriminelen, maar ook de manier waarop de VS en Europa op dit moment aan symptoombestrijding doen door onvoorstelbare sommen geld tegen de kredietcrisis aan te gooien – zonder een duidelijke analyse of een welomschreven plan. Misschien nog wel verlammender dan de oriëntatie op mededogen is de oriëntatie op ’gelijkheid’ tussen man en vrouw. Ook die is onverzadigbaar en dus onwerkbaar. Natuurlijk, in tegenstelling tot ’mededogen’ is ’gelijkheid’ wél een objectief begrip. Maar in dit geval is juist dat de reden waarom het streven onbereikbaar is.
Fop

Een interresant artikel dat ik u niet wilde onthouden.

Petrus

Mooi artikel, Fop. Ik vraag me ook wel eens af wanneer mensen gaan inzien dat gelijkheid en gelijkwaardigheid niet hetzelfde zijn.

King B

Maar goed dat Thieme nog niet heeft gezien hoe de goudvis aan de snackbar 224 zijn rondjes zwemt. Ik vind een vis in een pan nog veel zieliger, maar dit geheel terzijde.

Mooi artikel Fop.

Henrique

Goudvissen hebben een geheugen van 4 seconden ofzo, ze hebben de ene bocht nog niet gehad of ze zijn 'm al vergeten. Ik snap de mensen die op de PvdD stemmen niet zo goed...

en als Marianne Thieme iets zegt dan hebben alle vrouwen het zeker ook meteen gezegd, over generaliseren gesproken...

Arnold

Maar dit artikel gaat natuurlijk niet over goudvissen, maar over de femininininisering van ons land. Op kleine schaal zie je dit ook: zo hebben we zelfs een senator annex pedelmiep met vrouwelijke trekken.

Ephimenco heeft er trouwens ook een aardige column over geschreven.

http://www.trouw.nl/opinie/columnisten/ ... eron_.html
Vriend Niels

Mooie laatste zin van Ephimenco:

"Akkoord: een man moet zijn feminiene kant koesteren en af en toe kunnen tonen. Maar niet door een glas met beul Mladic te heffen terwijl half Srebrenica wordt uitgemoord."

De feminisering wordt trouwens ook wel duidelijk doordat half Nederland naar 'Op zoek naar Joseph' kijkt..

Octr

Leuk artikel, Fop. Goed punt dat de auteur aansnijdt. De Tweede Kamer mag wel wat beters doen dan discussieren over het leven van een vis (de goudvis heeft inderdaad een geheugen van zo'n 3 a 4 seconden). Wie is de auteur overigens?

Rinze

Mensen die denken dat dit artikel over de PvdD en goudvissen gaat moeten het nog maar een keertje lezen. Wat een verschikkelijk slecht artikel, zo slecht dat ik toch weer even van me moet laten horen. Hoezo zijn ’verstand’ en ’realisme’ mannelijke kernwaarden? En waarom zou 'idealisme' leiden tot slecht leiderschap en waarom zijn de files een van de gevolgen ervan?

C.A.

Ander probleempje van de Tweede Kamer: het hoge aantal spoeddebatten. Met een kleine minderheid van zo'n 30 kamerleden (dacht ik?) kan zo een debat al worden aangevraagd. Dit leidt tot een enorme overmaat aan 'spoed'-debatjes waar nog maar de halve Kamer voor komt opdraven. Met name Thieme's knuffelbeerclub en de geblondeeerde shockeer-recidivistenpartij zijn hier schuldig aan.
De waarde van een echt spoeddebat wordt hierdoor ernstig aangetast. Een beetje net zoals de warnings op dit forum, die neemt ook niemand meer serieus. Met onder andere dank aan de puberale rebelsheid van bepaalde lieden van de geschiedenisvakgroep.

Overigens zijn goudvissen beter af in een kom dan in het wild. De kleur is namelijk een resultaat van menselijke selectie; in het wild zou een knaloranje vis geen kans maken tegen predators. Thieme ziet deze vis dus liever uitsterven dan in een kommetje. Het fabeltje dat een goudvis slechts 3 seconden iets kan herinneren is eveneens een broodje aapverhaal. In 2003 is door onderzoek op de universiteit van Plymouth aangetoond dat een goudvis een memory-span van zeker 3 maanden of meer heeft. Hierbij gaat het om het onderscheid tussen vormen, kleuren en geluiden. Ook kan een goudvis de weg door een doolhof onthouden, zoals was te zien in Mythbusters. Feike heeft zelfs besef van tijd; het is mogelijk om hem een bepaalde actie uit te voeren elke dag tijdens een specifiek uur.

Flor is
Arnold schreef: Maar dit artikel gaat natuurlijk niet over goudvissen, maar over de femininininisering van ons land. Op kleine schaal zie je dit ook: zo hebben we zelfs een senator annex pedelmiep met vrouwelijke trekken.

Waarde amice de Boer, op een of andere manier heb ik het gevoel dat u nu een poging doet een senator in een bepaald daglicht te stellen. Ik ben zeer benieuwd naar uw toelichting daarop. Alhoewel het schoppen van deuken in autoportieren niet mijn dagelijkse kost is, wil ik u er toch even op het feit wijzen dat ondergetekende niet wars is van een partijtje sparren in de sportschool. Dit moet u overigens niet zien als een bedreiging maar meer als een aanmoediging tot een mooi verhaal.

Octr
Rinze schreef: Mensen die denken dat dit artikel over de PvdD en goudvissen gaat moeten het nog maar een keertje lezen. Wat een verschikkelijk slecht artikel, zo slecht dat ik toch weer even van me moet laten horen. Hoezo zijn ’verstand’ en ’realisme’ mannelijke kernwaarden? En waarom zou 'idealisme' leiden tot slecht leiderschap en waarom zijn de files een van de gevolgen ervan?

Beter stop je even met Whisky drinken. :)
Idealisme kan in combinatie met verstand en realisme tot mooie dingen leiden, maar kan ook zinloze oorlogen veroorzaken.

Kun je iets beter uitleggen wat je zo slecht vindt aan het artikel?

N.B. Steendam

Iets anders: zullen we doen dat als je een lang artikel post dat je ook een korte samenvatting moet geven? Dat is namelijk heel leuk! En praktisch.

Om inhoudelijk te reageren: ik krijg niet de indruk dat de auteur heeft nagedacht over de leefbaarheid van een staat waarin niet naar het zwakke en zielige individu wordt gekeken, waarin emotie geen rol mag spelen in het beleid.
Wat dieren betreft: of ze zielig zijn doet er niet zoveel toe. Wel hoeveel en ik welke mate mensen dat vínden.

Hannah

Ik wil echt heel graag dingen zeggen over het artikel, maar ben bang dat het dan niet over de volgens Rinze 'echte' inhoud gaat. Die auteur zegt ergens halverwege: 'Aangezien dieren niet kunnen duidelijk maken dat ze niet gediend zijn van menselijk mededogen, kunnen de idealistische dierenvrienden de grotemensenwereld oneindig lastigvallen.' Vind ik een belangrijk punt, al gebruikt hij het hier om aan te geven dat mensen altijd wat te zeuren zoeken en dat het in dit geval niet controleerbaar is omdat dieren niet kunnen spreken. Ik zie daar juist het belang in van het opkomen voor de dieren. Maar ach, dan moet Marianne zich wel iets beter verdiepen in haar onderwerpen. Maar wat is dat voor kamer dat ze hier anderhalf uur over gaan praten zeg? Dat heeft toch niks met vrouwelijke invloeden te maken? Er hoeft maar 1 man te gaan staan om te zeggen dat het onzin is en dan hoeft er niet meer over gepraat te worden. Ja toch?

Ik weet niet of subjectieve kwalificaties van toestanden in de wereld meer van vrouwen dan van mannen komen, maar ik vind ze in elk geval niet schadelijk voor het werken naar een oplossing. Je kan zeggen wat je wilt, maar een verhaal over zielige goudvissen trekt toch de aandacht. Net als die filmpjes over doodgeknuppelde zeehondjes. En tja, dat brengt geld in het laatje. Het is gewoon een stukje bewustwording. Maar termen als 'zwak' en 'zielig' zijn uiteindelijk natuurlijk een aanzet voor het zoeken naar een oplossing. Je hoeft het er heus niet eerst over eens te worden of iets nu wel of niet zielig is. Als je maar aan het denken wordt gezet, een standpunt inneemt en stappen onderneemt.

Rinze
Octr schreef: Kun je iets beter uitleggen wat je zo slecht vindt aan het artikel?

Hij moet ondermeer 2 keer zo lang zijn, zo gaat hij verder:

trouw.nl schreef: Het gelijk willen schakelen van twee fenomenen die elkaars dialectische tegendeel zijn – ’man en vrouw’ of ’mens en dier’ – kan op de lange termijn alleen maar frustratie oproepen. Feministen zeggen: we zullen niet rusten tot man en vrouw gelijk zijn. En ze blijven dit volhouden, ondanks het toenemende wetenschappelijke bewijs van de evolutionaire, hormonale, psychologische én neurologische verschillen tussen man en vrouw. ’Gelijkheid’ is een typisch vrouwelijk, idealistisch, irrationeel streven. In een gefeminiseerde samenleving zal niemand ooit tevreden zijn. Ziedaar de bron van veel onbehagen in het Nederland van de eenentwintigste eeuw. In onze gefeminiseerde samenleving wordt de man voortdurend ontmoedigd om datgene te doen waarin hij goed is: (daad)kracht tonen, eigen verantwoordelijkheid nemen, leiderschap laten zien in crisissituaties, de competitie aangaan, rationeel en realistisch handelen, kwantificeerbare doelen nastreven, grenzen stellen, keuzes maken. Al deze typisch mannelijke eigenschappen, die noodzakelijk zijn om de buitenwereld te organiseren, staan op dit moment in een kwade reuk. Voor een deel is deze mannelijke ambitie al verdampt, voor een ander deel smeult ze als een veenbrand onder de oppervlakte. Maar dat deze masculiene waarden zo in het ongerede zijn geraakt, is hoe dan ook zonde, is verspilling van energie en van kwaliteit. Het is hoog tijd dat we de idealistische, maar onvruchtbare logica van de gelijkheid vervangen door de realistische én vruchtbare dialectiek van het verschil. In de westerse geschiedenis zijn briljante en geniale mannen, met vallen en opstaan, bereid geweest en in staat gebleken om een behoorlijk deel van de vrouwelijke oriëntatie op gelijkheid en mededogen, te organiseren en betaalbaar te maken. Gelijkheid en mededogen werden, na de val van de Muur en het Russische en het Chinese staatscommunisme, een bijproduct van welvaart en democratie. De beste garantie voor zoveel mogelijk gelijkheid en voor zoveel mogelijk mededogen, ook met dieren, is een gezonde, daadkrachtige democratie en een welvarende economie. Als er in Nederland plotseling hongersnood zou uitbreken, dan zouden wij, net als de hongerende Afrikanen in het Zimbabwe van Mugabe, alle levende, en ook de met uitsterven bedreigde dieren, meteen opeten. Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral. De opinie- en beleidsbepalers van de sekseneutrale samenleving zijn volstrekt onmachtig om deze wederzijdse afhankelijkheid tussen idealisme en realisme in de praktijk te erkennen, terwijl de kiezer zich hier allang bij heeft neergelegd. Er is kwaliteit en leiderschap nodig om het linkse idealisme te vertalen naar deze tijd. Labourleider Tony Blair was daartoe in staat. Wouter Bos, bewonderaar van Blair, is daartoe – ondanks zijn ferme optreden in de huidige kredietcrisis – niet in staat gebleken. Hij is te gefeminiseerd om de Derde Weg, die nota bene al bestaat en ooit zelfs door partijgenoot Wim Kok begonnen is, op politiek-bestuurlijk niveau vorm te geven. Dat is zwak. Terwijl er gigantische problemen op ons afkomen, weigert de PvdA, met de hete adem van de SP in de nek, mee te gaan met de tijd. Het probleem is niet dat onze cultuur een oriëntatie op gelijkheid en mededogen kent – nogmaals, die hebben we altijd gehad. Het probleem is dat die oriëntatie in de buitenwereld dominant is geworden. Het irrationele, tegenstrijdige en onverzadigbare vrouwelijke mededogen wordt op bestuurlijk niveau niet meer getemperd door wijze, rationele, en realistische leiders – zie de vissenkommotie. Ieder weldenkend mens snapt dat de Tweede Kamer, het hoogste politieke orgaan, zich niet met élke zorg van élke Nederlander kan bezighouden. Ieder weldenkend mens begrijpt dat er een kader van rationele en realistische argumenten zal moeten zijn dat onderscheid maakt tussen zin en onzin, tussen belangrijk en onbelangrijk. Toen Marianne Thieme geconfronteerd werd met kritiek op haar vissenkommotie, beweerde ze dat het ’flauw’ was van de media om daarop in te springen. De Partij voor de Dieren wilde immers „geen one issue-partij zijn”. Maar dat is nu precies het probleem. Wás de partij maar een one issue-partij. Had ze maar gekozen voor één sterk punt, waarvoor misschien een redelijke meerderheid is te vinden. Bijvoorbeeld voor het promoten van de biologisch-dynamische landbouw en veeteelt, waar een wereld te winnen valt. Dan was er tenminste nog sprake geweest van enige rationaliteit en enig realisme. Wie het warrige en totaal niet onderbouwde verkiezingsprogramma leest van de Partij voor de Dieren begrijpt dat zij de komende jaren nog vele vissenkommoties in petto heeft. Marianne Thieme gelooft in een dierenleedloos Utopia dat bestaat binnen, buiten, naast (dat wordt niet duidelijk) een mensenleedloos Utopia. De motor van de geschiedenis zal, vanaf nu, de strijd zijn voor de rechten van het dier, gevoerd door de goede mensen die dieren vertegenwoordigen. „Daartoe is een beschavingsoffensief noodzakelijk dat vergelijkbaar is met de strijd van weleer tegen de onderdrukking van vrouwen, kinderen en slaven.” De dierenrechten moeten worden vastgelegd in de Grondwet, in een zelfstandige dierenbeschermingswet, in een „soortgelijk artikel in een nieuw verdrag of Europese Grondwet”. En er moet een ’Universele Verklaring van de Verenigde Naties inzake de Rechten van Dieren’ komen. Voor minder doet Thieme het niet. Zij zal, gecoacht door haar geestelijk vader en medezevendedagadventist Niko Koffeman, ons blijven achtervolgen. Ik roep de Partij voor de Dieren, maar ook alle andere doorgefeminiseerde bestuurders en politici op om tot inkeer te komen. Ik vraag ze hun obsessie met gelijkheid en mededogen te relativeren en te reserveren voor de binnenwereld van de liefde. Mededogen en gelijkheid moeten regeren in onze harten, in onze huizen, in onze slaapkamers. Aan de irrationele wildgroei ervan in de buitenwereld moet hoognodig een einde komen.

De auteur is Michael van Eekeren zie ook:

Volgens de auteur zijn de vrouwen de oorzaak van alle problemen in Nederland. Dat is waarom ik dit een slecht artikel vind.

Octr

Haha, oke. Dat is begrijpelijk. Toch vind ik dat hij gelijk heeft als hij zegt dat de orientatie op 'zwak' en 'zielig' niet werkt, omdat het relatieve begrippen zijn. De PvdD is een one-issue partij en moet daarom wel moet vissekommen en dergelijke komen. Daar zit niemand op te wachten en daar is de Tweede Kamer ook helemaal niet voor bedoeld.

Rinze

Octr, alles is relatief.
Ik ben het met de conclusie van Van Eekeren wel eens. En ook ik vind net als jij dat de PvdD niet in de Staten Generaal thuis hoort, naast een paar andere partijen overigens. Maar tegelijk vind ik het ook een prachtig voorbeeld van democratie in de praktijk, iedere mening telt en verdiend een plaats in ons parlement.
Maar ik blijf het een slecht artikel vinden, volgens mij heeft deze vent teveel blauwtjes gelopen in zn leven.

Goed, nu ga ik weer aan de whisky.

Erik

Ik vind het een beetje een rare stelling dat je niet met 'zwak en zielig' kunt werken. Volgens mij gaat dat al jaren prima. Gehandicapten krijgen toeslagen, werklozen uitkeringen en studenten stufi. Na vinden we deze mensen misschien niet zwak en zielig, maar dat is ook gewoon maar de woordkeus van de auteur. De kunst is om het er als samenleving over eens te worden wie voor steun in aanmerking komt en wie dat gaat betalen. En vrouwen kunnen daar een andere mening over hebben dan mannen, maar dat is alleen maar goed.