Een nieuwe start in Groningen-West?

goeroe schreef: Geef een boodschap, zeg het met gebak

Daar moet je natuurlijk wel mee uitkijken op een vergadering waarin de synodebesluiten geratificeerd worden. Omkoping? Het is maar goed dat het intitatief van een andere groep kwam. Namelijk de studenten die op 26 maart een gesprek hadden over interkerkelijke evangelisatie met de kerkenraadsdelegatie. Een smaakvolle boodschap!

Uiteraard, maar het is niet bedoelt als omkoopschandaal, want dan zouden we niet goed bezig zijn. De extra boodschap was dus ook, dat wat er ook gebeurt de onderlinge relatie het belangrijkste is en vandaar gebak

Hoe vaak moeten wij vergeven? 70 x 70 maal!

Dat zie ik echt niet zitten. Dan zou ik mensen die me behoorlijk gekwetst hebben broeder moeten noemen in plaats van christen.
Mensen die me hebben beschadigd in mijn vriendenkring opnemen.
Ook al zou ik mezelf geen kennis van hen willen noemen.
Dit is iets wat radicaal tegen mijn gevoel in gaat. Is dit wel op te brengen?

Vraagt God dit echt van ons? Of is het gewoon maar een schets van hoe het eigenlijk zou moeten zijn, als we God optimaal zouden kunnen dienen?

Nee, dit vraagt God echt van ons, als we willen leven tot Zijn eer. En dat willen we toch allemaal? Hoe kun je zeggen dat je van God houdt, maar ondertussen je naaste met de nek aankijken? Jezus vraagt total commitment van je, doe dat dan ook. Vergeet en vergeef alles wat tussen jullie inzit en ga zo verder. Dat wil niet zeggen dat het makkelijk wordt, maar wel dat het nodig is.

Hoi,

ik heb net het grootste gedeelte van de discussie gelezen. Goed dat er zo nagedacht wordt over het gemeente zijn.

Wat mij opvalt in de discussie is dat die vooral horizontaal plaatsvindt. Er wordt kritiek gegeven, oplossingen bedacht, meningen geuit, maar het verticale aspect is m.i. nog onderbelicht.
Volgens mij is een grote collectieve ootmoedige schuldbelijdenis de beste manier om met de problematiek om te gaan. Vorige week zondag middag werd in het gebed lang stilgestaan bij dit punt. Ik denk dat dit de goeie houding is. Mensen zijn van zichzelf ontzettend slecht, geneigd tot alle kwaad e.d., hoe zouden zullke mensen dan een kerk weer op de been kunnen brengen? Nee, je moet beseffen dat je als kerk er niets van bakt, als God niet met Zijn Geest regeert in de kerk. De Heilige Geest is m.i. de enige die harde harten weer helemaal zacht kan maken, en die conflicten op de goeie manier op kan lossen.

Ik hoorde vorige week het volgende voorbeeld: Mensen zijn als een spons. Van zichzelf is een spons hard en droog. Als je met zo'n harde spons probeert een raam schoon te krijgen, weet je zeker dat het niet gaat lukken, je maakt alleen maar krassen. Maar als je de spons even goed uitknijpt onder water, dan is het zemen van een raam zo gepiept.
Laten wij dus als individu, maar zeker ook als kerkgemeenschap, dan niet zelf, uit eigen macht, proberen om krampachtig begrip voor elkaar te tonen, elkaar te verdragen, te vergeven, oplossingen te zoeken. Nee we moeten ons open stellen voor de Heilige Geest, individueel, maar ook als kerk. Want als God aan het werk gaat is het zo gepiept.

Ik denk dat een van de grootste verticale blokkade het feit is dat wij als mensen denken dat we het zelf wel kunnen, dus hoogmoedig zijn. Zo zit het christelijk geloof precies niet in elkaar.

Dus: aandacht meer verticaal richten, vanuit een nederige houding, en de Heilige Geest het werk laten doen.

Skoap schreef: Volgens mij is een grote collectieve ootmoedige schuldbelijdenis de beste manier om met de problematiek om te gaan.

Volledig mee eens!!! Staat de zonde van alles wat we elkaar hebben aangedaan onze relatie met God in de weg? Of kunnen we onbelemmerd terugkeren naar God?

Skoap schreef: Dus: aandacht meer verticaal richten, vanuit een nederige houding, en de Heilige Geest het werk laten doen.

Helemaal mee eens, we moeten het als kerk niet hebben over problemen met mensen of met de organisatie, maar problemen met onze geloofsuiting tov God. Hij is ons bestaansrecht. Hij heeft dat verdient, door Jezus Christus, iets wat wij deze dagen in het bijzonder mogen gedenken. Als we als kerk een hele discussie gaan houden over triviale zaken, verliezen we de hoofdzaak uit het oog. Een kerk die dat doet, kan al geen kerk meer genoemd worden. Daarom is het belangrijk dat we onze basis weer opzoeken.

Ps: Schaap, wat weet jij van ramen zemen? (Bij positief antwoord ben je bij dezen uitgenodigt bij ons thuis). ;)

Vanmiddag luisterde ik naar een preek van een toch redelijk conservatieve dominee, wiens naam ik hier om privacyredenen niet zal noemen. De dominee zei (in eigen bewoordingen, maar met de essentie behouden): "in een echt christelijke kerk staan alleen Gods wonderdaden centraal." Dit raakte mij diep. Hij heeft gelijk: Als wij ons een echt christelijke kerk noemen kunnen we niet anders dan ons vol eerbied en ontzag neerbuigen voor de troon van de Allerhoogste. Juist in de dagen van Pasen en Goede Vrijdag toont God Zijn Almacht aan ons op een zeer overtuigende wijze. Maar we moeten ons ook de rest van ons leven laten leiden door het evangelie van Jezus Christus en Die gekruisigt en opgewekt. De dood is overwonnen, onze zonden tellen voor Zijn ogen niet meer mee!!!! Als we ons daarop richten, worden de discussies die in de gemeente alhier en algemeen in de GKV gevoerd worden niet interessant meer! Dat zijn dan slechts bijzaken. Want Wie anders, dan Hij die ons gekocht heeft met Zijn kostbare bloed, kan onze kerk hecht en echt maken?

Even een positieve bijdrage in deze topic:

fantastische dienst vanmorgen. Leuk dat dat hier allemaal kan.

Wat leuk dat ook bij het koffiedrinken een groot deel van de gemeente aanwezig was. Veel mensen hebben een bakje koffie gedronken.

Er waren redelijk wat studenten aanwezig, als je bedenkt dat de meenste studenten met de feestdagen bij ouders, schoonouders of vrienden zitten.

Ik heb zowel met studenten als met ouderen gesproken.
Iedereen was te spreken over de dienst, al waren er een paar ouderen die blij waren dat er niet iedere zondag z'n dienst was.

Het wordt nog wat als iedereen in de gaten krijgt dat we de goede kant opgaan en een aantrekkelijke gemeente zijn. Dan mag de koster in het achterste gedeelte van de zaal wel een paar extra tafels neerzetten bij het koffiedrinken.

Is het dan toch mogelijk om ondanks alle verschillen Samen de HERE te dienen?

arne bos (blz 3 reformanda discussie) schreef: Ik wordt helemaal depressief van al die kritiek op Groningen West. Is er niemand meer, die de schouders er onder wil zetten en een nieuwe start wil maken in West? (het is goed, dat frustraties uitgesproken worden, maar we moeten in deze kritiek niet doorslaan. Dan gaan we inderdaad de verkeerde kant op, en is er een oproep tot bekering nodig. LET WEL: tot een positieve houding)

Alle tegenstellingen. Je wordt er soms verdrietig van. Het laatste half jaar is de sfeer in de kerk achteruit gegaan. De tegenstellingen tussen gelovigen zijn duidelijk verwoord.

De kerkenraad is zich ervan bewust dat er een duidelijk beleid gevoerd moet worden.
Dat er niet heen een weer gezwabberd kan worden, om maar iedereen te vriend te houden.

De kerkenraad heeft de oproep tot Reformatie naast zich neergelegd. In mijn ogen heeft ze daarmee duidelijk aangegeven dat ze niet links of rechtsaf wil maar gewoon vrijgemaakt wil blijven.

Alle onrust die er geweest is, dat de kerkenraad de kant van de Reformanda zou kiezen is niet terecht gebleken. Daar ben ik de Here dankbaar voor.

arne bos schreef: Alle tegenstellingen. Je wordt er soms verdrietig van. Het laatste half jaar is de sfeer in de kerk achteruit gegaan. De tegenstellingen tussen gelovigen zijn duidelijk verwoord. De kerkenraad is zich ervan bewust dat er een duidelijk beleid gevoerd moet worden. Dat er niet heen een weer gezwabberd kan worden, om maar iedereen te vriend te houden. De kerkenraad heeft de oproep tot Reformatie naast zich neergelegd. In mijn ogen heeft ze daarmee duidelijk aangegeven dat ze niet links of rechtsaf wil maar gewoon vrijgemaakt wil blijven. Alle onrust die er geweest is, dat de kerkenraad de kant van de Reformanda zou kiezen is niet terecht gebleken. Daar ben ik de Here dankbaar voor.

Ik heb waardering voor de duidelijkheid (qua standpunten) van de kerkenraad op dit moment. De argumentatie is echter niet erg uitvoerig, ik bedoel dit: er had best gezegd kunnen worden dat - naast de 'oproepen' tot reformatie - ook andere geluiden vanuit de gemeente te horen waren. Het komt nu zo over van: 'men' roept ergens toe op, maar 'de kerkenraad' vindt dit en dat.
Het bestaan van vergaande verschillen van mening mag (tot op zekere hoogte) best als cultuur-eigen geduid worden (zonder van het belang van de zaak af te doen), met als logische implicatie dat elk standpunt (ook dat van de kerkenraad) z'n tegenstanders zal kennen. Het beroep op het feit dat de kerkenraad (t.o.v. haar huidige standpunt) naar heel tegengestelde kanten getrokken wordt door verschillende delen van de gemeente, kan m.i. al het nodige begrip veroorzaken.
Niettemin mijn waardering dat de kerkenraad (in haar kleine) bezetting zich dermate weloverwogen opstelt t.o. de schier onoverzienbare problematieken.

PS: ik vind je laatste 2 zinnen een beetje dubieus, maar goed - als persoon mag je best de overtuiging hebben dat de standpunten van 'Reformanda' onbijbelser zijn dan je eigen. Of bedoel je dat je blij bent dat de kerkenraad niet op een scheuring aangestuurd heeft - uiteraard -, maar duid het dan niet aan als 'de kant van Reformanda kiezen'.

ro schreef: Of bedoel je dat je blij bent dat de kerkenraad niet op een scheuring aangestuurd heeft - uiteraard -, maar duid het dan niet aan als 'de kant van Reformanda kiezen'.

Volgens mij is dit blijkens de brief juist een reden om een scheuring door te zetten, volgens de schrijvers van de brief. Misschien was elke beslissing van de kerkenraad wel een op een scheuring aansturen, bewust of onbewust.

Maar goed, ik heb de laatste tijd veel nagedacht over wat ik op het forum heb gelezen. Ik doel dan op verschrikkelijke uitspraken over mensen, dat er mensen zijn die met elkaar omgaan op een manier die binnen een Kerk van Christus niet thuishoort. In eerste instantie dacht ik dat het een specifiek gebeuren in Groningen-West was, en dat shockeerde mij. Nu ben ik van mening dat het over het algemeen met de GKV niet goed gaat. En dat gaat mij na aan het hart. De GKV is voor mij een kerk die Christus in haar leer wil navolgen. Maar tegenwoordig lijkt Gods Woord niet meer het belangrijkste te zijn. Mensen zeggen dingen over broeders en zusters, over en weer, die eigenlijk slechts triviale zaken behelsen. Dat doet mij pijn. Hoe kunnen wij in een kerk, die zich met Christus wil verbinden, zo met elkaar omgaan? Als er woorden worden gebruikt als dwaalleer, kerkscheuring, als er met de vinger naar mensen wordt gewezen, moeten we ons dan inderdaad niet gaan bezinnen op een reformatie? Moeten we niet terug naar de Bijbel, als hoogste 'orgaan' binnen de kerk? Wat ik bedoel is dit; iedereen in de kerk zegt dat hij of zij in haar denken en doen Christus wil uitstralen. Dat wij verschillende mensen zijn met verschillende ideeen en verschillende levens maakt het soms erg moeilijk om toch een te kunnen zijn in het geloof. Maar vanuit de liefde voor God, de liefde die echt alles aan kan (blijkens 1 Cor. 13) kunnen wij de tegenstellingen in de kerk zien als aanvulling en lering voor ons eigen geloof. Juist door met elkaar te praten over elkaars meningen (vanuit de Bijbel) en met elkaar te bidden dat God ons wil helpen echt een te zijn en elkaar te respecteren als kinderen van Een Vader, kunnen we echt kerk zijn die naar buiten toe iets moois uitstraalt. Ik besluit daarom met het volgende:

1 Cor. 13 vers 4-7 (in de Willibrord vertaling) schreef: De liefde is geduldig en vriendelijk; de liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij verbeeldt zich niets. Zij gedraagt zich niet onfatsoenlijk, zij zoekt zichzelf niet, zij laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan. Zij verheugt zich niet over onrecht, maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verduurt zij.

De genade van de Heer Jezus is met u en mijn liefde is met u allen in Christus Jezus. (1 Cor. 16 vers 23-24)

Rossatron schreef: Volgens mij is dit blijkens de brief juist een reden om een scheuring door te zetten, volgens de schrijvers van de brief. Misschien was elke beslissing van de kerkenraad wel een op een scheuring aansturen, bewust of onbewust.

Hm ik weet niet precies wat je hiermee bedoelt. Ik voeg er dan nog maar het volgende aan toe:, misschien was het beslissen van de kerkenraad er wel op gericht om gewoon inhoudelijk de synodebesluiten te beoordelen…

Rossatron schreef: Maar goed, ik heb de laatste tijd veel nagedacht over wat ik op het forum heb gelezen. Ik doel dan op verschrikkelijke uitspraken over mensen, dat er mensen zijn die met elkaar omgaan op een manier die binnen een Kerk van Christus niet thuishoort. In eerste instantie dacht ik dat het een specifiek gebeuren in Groningen-West was, en dat shockeerde mij. Nu ben ik van mening dat het over het algemeen met de GKV niet goed gaat. En dat gaat mij na aan het hart. Als er woorden worden gebruikt als dwaalleer, kerkscheuring, als er met de vinger naar mensen wordt gewezen, moeten we ons dan inderdaad niet gaan bezinnen op een reformatie? Moeten we niet terug naar de Bijbel, als hoogste 'orgaan' binnen de kerk? [….] Maar vanuit de liefde voor God, de liefde die echt alles aan kan (blijkens 1 Cor. 13) kunnen wij de tegenstellingen in de kerk zien als aanvulling en lering voor ons eigen geloof. Juist door met elkaar te praten over elkaars meningen (vanuit de Bijbel) en met elkaar te bidden dat God ons wil helpen echt een te zijn en elkaar te respecteren als kinderen van Een Vader, kunnen we echt kerk zijn die naar buiten toe iets moois uitstraalt.

Welke verschrikkelijke uitspraken tref je zoal aan op het forum die in de Kerk van Christus niet thuishoren? Ik zie wel verschillen in inzicht, en ik zie ook wel dat sommige mensen bang zijn dat een andere groep mensen iets gelooft dat niet klopt, of iets niet gelooft dat wel belangrijk is; maar ik zie geen of weinig veroordelingen van personen. In het algemeen (en dus ook in de kerk van J.C.) is het belangrijk om te kunnen zeggen hoe je iets echt vindt; dus inhoudelijk, en niet op de persoon. Niet op de persoon spelen betekent overigens iets heel anders dan dat je zegt dat je niets over personen mag zeggen. Het kan best zo zijn dat je van de kerk te Groningen West de prediking slecht vindt, om bepaalde gebruiken van dominees... Maar het kan niet zo zijn dat je de prediking slecht vindt omdat je die dominee een gekke aap vindt, om welke reden dan ook. Daar kun je niets mee; en daarmee beschadig je mensen... Het eerste kan volgens mij prima liefdevol, door hiermee iets 'te doen'. (bijstelling van wat iemand vindt, of bijstelling van hoe iets gaat; of tenminste discussie hierover). In het tweede geval maak je alleem mensen zwart, en is er sprake van een slechte stemmingmakerij.... Dus ik zou je willen vragen wat er volgens jou zo onchristelijk is op dit forum. Ik zelf zie dat niet zo.

Carloz schreef:

Rossatron schreef: Maar goed, ik heb de laatste tijd veel nagedacht over wat ik op het forum heb gelezen. Ik doel dan op verschrikkelijke uitspraken over mensen, dat er mensen zijn die met elkaar omgaan op een manier die binnen een Kerk van Christus niet thuishoort.

Dus ik zou je willen vragen wat er volgens jou zo onchristelijk is op dit forum. Ik zelf zie dat niet zo.

Arne Bos schreef: De opvatting die deze broeders hebben is niet nieuw. Deze wordt door verschillende mensen in de gemeente gedeeld (zie hiervoor de toelichting die de broeders in het kerkblad gegeven hebben). Deze opvatting werd volgens hen door zeker 50 % van de gemeente gedeeld. Alleen de studenten (jongeren) en dominee Huttenga waren tegen. Maar de jeugd zou wel bijdraaien. Wijsheid komt met de jaren. En met Huttenga viel gewoon niet samen te werken, omdat hij zich niet voldoende in zou kunnen leven in de situatie.

Carloz schreef: In het algemeen (en dus ook in de kerk van J.C.) is het belangrijk om te kunnen zeggen hoe je iets echt vindt; dus inhoudelijk, en niet op de persoon. Niet op de persoon spelen betekent overigens iets heel anders dan dat je zegt dat je niets over personen mag zeggen. Het kan best zo zijn dat je van de kerk te Groningen West de prediking slecht vindt, om bepaalde gebruiken van dominees...

Er zijn mensen die hier echt veel te ver in gaan. Ze beschuldigen een predikant van platvloers en profaan(= ontheiliging, godslastering)taalgebruik in de prediking. (zie kerkblad nr 22/2002). Of erger... Mensen schrijven brieven waarin ze een predikant van dwaalleer beschuldigen. Als dit in de wandelgangen leeft is het al een taak van de kerkenraad om hiertegen op te treden.
Al zullen deze mensen het goed bedoelen, je kunt dergelijke bezwaren pas serieus nemen als deze goed onderbouwd worden. Is dit niet het geval, dan moet je als kerkenraad achter een predikant gaan staan.

Rossatron in discussie over de Bruijne schreef: Ik veroordeel geen mensen. Ik noem geen mensen bij naam, ik geef geen oordeel over gedrag van mensen. Het enige wat ik doe is de Bijbel erbij pakken en voorlezen wat er staat. Als daarmee mensen veroordeelt zijn, doe ik dat niet, maar doet God dat. Nogmaals, daarmee zeg ik niet dat er mensen zijn die hieronder vallen. Maar wel dat we moeten uitkijken met wat we doen en niet te schuchter moeten zijn om mensen op hun fouten te wijzen, mits met de Bijbel in de hand. Als mensen zich veroordeelt voelen op grond van wat de Bijbel zegt, ligt dat aan die mensen zelf en niet aan degene die ze op de Bijbel wees. Als er mensen zijn die zich door de Bijbel veroordeelt voelen, bid ik dat die mensen de kracht kunnen krijgen om van hun verkeerde weg terug te keren. Het blijft mijns inziens ten allen tijden zinvol om de Bijbel te gebruiken in discussies die over Gods bedoelingen met de mens gaan.

Zelfs als je dit uitgangspunt hebt kunt je fouten maken. Je kun door je bezorgdheid over de kerkelijke ontwikkelingen je kritiek te hard en te scherp stellen, waardoor je mensen kunt beschadigen.
Zeker als er sprake is van groepsvorming loop je het risico, dat je angst bevestigd wordt.
Je komt in een negatieve spiraal terecht waardoor je nog veel feller gaat reageren.
Op een gegeven moment heb je gewoon een beeld van een werkelijkheid die zo zwart is, dat je niets meer kunt relativeren en alles in de vorm van een groot conflict ziet.

Het wordt nooit meer wat en de kerk dwaalt af…
Of de kerk is veel te strak en er wordt ons geen enkele ruimte gegeven.

Ook een moeilijke situatie waarin een belangrijke keus gemaakt moet worden kan een hoop twist en verdeeldheid geven. Beide partijen zoeken argumenten om hun eigen zin door te drukken.
Dit wordt vervolgens keihard gespeeld. Niemand durft de knoop door te hakken.

Laten we bidden dat we meer begrip voor elkaar hebben. Laten we smeken om vergeving voor de fouten die we gemaakt hebben. We hebben allemaal een mening. Laten we proberen om de ander te dienen en iets voor de ander te betekenen. We moeten de strijd opgeven en elkaar zoeken.
De Here heeft ons aan elkaar gegeven.

We kunnen leren om radicale keuzes te maken, vanuit een persoonlijke relatie met God.
Het een sluit het ander niet uit. Het lijkt me juist een wisselwerking van beide. In die zin kunnen we veel van elkaar leren. Als we tenminste geduld met de ander hebben. Soms de minste willen zijn.

arne bos schreef:

Rossatron in discussie over de Bruijne schreef: Ik veroordeel geen mensen. Ik noem geen mensen bij naam, ik geef geen oordeel over gedrag van mensen. Het enige wat ik doe is de Bijbel erbij pakken en voorlezen wat er staat. Als daarmee mensen veroordeelt zijn, doe ik dat niet, maar doet God dat. Nogmaals, daarmee zeg ik niet dat er mensen zijn die hieronder vallen. Maar wel dat we moeten uitkijken met wat we doen en niet te schuchter moeten zijn om mensen op hun fouten te wijzen, mits met de Bijbel in de hand. Als mensen zich veroordeelt voelen op grond van wat de Bijbel zegt, ligt dat aan die mensen zelf en niet aan degene die ze op de Bijbel wees. Als er mensen zijn die zich door de Bijbel veroordeelt voelen, bid ik dat die mensen de kracht kunnen krijgen om van hun verkeerde weg terug te keren. Het blijft mijns inziens ten allen tijden zinvol om de Bijbel te gebruiken in discussies die over Gods bedoelingen met de mens gaan.

Zelfs als je dit uitgangspunt hebt kunt je fouten maken. Je kun door je bezorgdheid over de kerkelijke ontwikkelingen je kritiek te hard en te scherp stellen, waardoor je mensen kunt beschadigen.

Is dat dan een reden om mensen niet op de bijbel te wijzen, als het eeuwige en ontegenzeglijke woord van God? Moeten we de mensen hun gang maar laten gaan en zeggen, als we hen aanspreken; het spijt me, ik wil je geen pijn doen, je niet beschadigen? Je moet de mensen redden van de zonden. Dat kunnen we niet alleen, omdat we zelf ook zonden doen. Maar als je constateert dat iets de verkeerde kant op gaat, mag je mensen wel wijzen op de bijbel. Oordelen is niet verkeerd, maar doe het uit liefde. Wees niet terughoudend omdat je mensen pijn kunt doen. De Bijbel is zoveel belangrijker. Als mensen God pijn doen, is dat zoveel erger.

Rossatron schreef: Is dat dan een reden om mensen niet op de bijbel te wijzen, als het eeuwige en ontegenzeglijke woord van God? Moeten we de mensen hun gang maar laten gaan en zeggen, als we hen aanspreken; het spijt me, ik wil je geen pijn doen, je niet beschadigen?

Dat beweer ik niet. Je moet alleen zorgvuldig zijn. Maar ook consequent. Als je kritiek op iemand hebt moet je niet opgeven als de kerkenraad zegt: broeders u bent onchristelijk bezig. Dan moet je naar de classis gaan, of als dit geen effect heeft naar de synode. Als je dit niet doet, omdat je er achter komt dat je te scherp geweest bent in je kritiek moet je openlijk en royaal je excuus aanbieden. Dit moet je zelf doen en oprecht menen. En niet doen omdat je onder druk gezet wordt, omdat een ander je tot een keuze dwingt.

Arne, volgens mij zitten wij nu wel ongeveer op hetzelfde punt. Ik ben alleen iets feller in mijn bewoordingen. Dat komt ook omdat ik ervaringen heb met mensen die zich christenen durven noemen. Als iemand de kerk uitgekeken wordt door christenen, omdat zijn levensstijl hun niet aanstaat, dan kan ik die mensen niet mijn broeders en zusters in het geloof noemen. Zo heeft Jezus het nooit bedoelt. Daarnaast denk ik over de huidigen situatie: zo heeft Jezus het ook niet bedoelt. Ik krijg het gevoeld dat het geloof in Jezus inmiddels in de kerk zo gewoon geworden is dat het bijna niet meer het belangrijkste is, dat ons samenbindt. We moeten het geloof weer zien als geschenk en alle discussie over exegese, gezangen en uitspraken van de synode als enorm ondergeschikt en bijna triviaal gaan zien. Dan kunnen we weer met zijn alleen door 1 deur: de deur van Gods Huis.

Rossatron schreef: Arne, volgens mij zitten wij nu wel ongeveer op hetzelfde punt. Ik ben alleen iets feller in mijn bewoordingen. Dat komt ook omdat ik ervaringen heb met mensen die zich christenen durven noemen. Als iemand de kerk uitgekeken wordt door christenen, omdat zijn levensstijl hun niet aanstaat, dan kan ik die mensen niet mijn broeders en zusters in het geloof noemen.

Jan Maarten,

Dan ken je mij nog niet. Ik kan soms ook behoorlijk fel zijn. Me behoorlijk kwaad maken vanwege het onrecht wat mensen elkaar aandoen. Hierbij kan ik wel sterkere voorbeelden noemen, van mensen die op hun karakter afgerekend worden, vanwege irritaties omtrend levensstijl (of jaloersheid, verschil van opvatting over iets). Zonder het te beseffen hebben deze 'strenge' mensen een ander fors beschadigd. Het kost vaak jaren om van een dergelijke beschadiging te herstellen. In een omgeving die niets begrijpt van dit alles. "Trek het je toch niet zo aan", is vaak de reactie.

Dit heeft echter niks met dwaalleer te maken. Je moet dit regeltjes gedrag niet aan de Reformanda toe schrijven. Er zijn net zo goed mensen lid die een compleet werelds leven leiden, hoewel ze de traditonele vrijgemaakte leer hoog in het vaandel hebben.

Het probleem met deze mensen is, dat ze bang zijn. Bang om zelf te kort te komen. Bang om niet serieus genomen te worden. Bang om niet in het gelijk gesteld te worden. Bang om ontslagen te worden of geen promotie te maken. Bang om de verkeerde kant op te gaan. Bang om ... (zo kan ik nog wel even door gaan).

De grootste fout die ze maken is, dat ze het zelf wel even willen regelen.
Methodes die ze vaak gebruiken: Ellebogen werk. Onterechte kritiek. Een ander in een kwaad daglicht stellen. Leugen en bedrog.

De grootste fout die deze mensen maken is dat ze niet vertrouwen op God. Dat ze het niet van Hem verwachten. Vaak zijn deze mensen niet tevreden met hun situatie. Niet gelukkig.

Je zou eigenlijk heel veel medelijden met ze moeten hebben.
Misschien is dit de reden, dat ik een beetje begrip probeer te hebben voor de mensen met wie ik het niet altijd eens ben. Mensen die zich soms op een manier gedragen, die ik niet voor God zou kunnen verantwoorden.

Daarbij moet ik erkennen, dat ik zelf vaak geen haar beter ben.