Ook gezien, interessant. Nu nog het boek heeeeel gauw gaan lezen! :)
+0
Hans
zeer kort geleden gelezen:
"Het gesloten Koninkrijk" van C. Bin Ladin.
geschreven door een schoonzus van Osama Bin Ladin.
Echte aanrader, beschrijft het leven van een in het westen opgegroeide vrouw die met haar man in Saoedi-Arabië gaat wonen bij de rest van de familie. Daar komt ook zij niet uit onder de regels voor vrouwen in dit islamitisch land. Zij weet ondanks haar tegenstand ertegen er een eerlijk boek over te schrijven zonder dat er haat of nijd bij komt kijken. Geeft bovendien een mooi kijkje achter de schermen van de Bin Ladin familie.
Het boek is in een dag uit te lezen, kost geloof ik 7 Euro oid.
+0
Dick
Maurice, je meent toch niet dat je het gesprek van Knevel met Siebelink goed vond. Het was met stip het meest beschamende interview van het jaar (dat doet dhr. Knevel dan nog netjes op tijd)
Om dit topic nog enig recht te doen: van Coetzee: Dierenleven
+0
Octr
Ondanks dat ik Knevel een wat minder gerievelijke vent vind (hij kan slecht luisteren), vond ik het interview met Siebelink leuk om te kijken. Misschien kwam dat vooral omdat ik het boek al had gelezen. De plekken waar het zich afspeelde kwamen terug, en er werd ingegaan op de onzekerheid van het leven hierna bij de hoofdpersoon in het boek, en bij Siebelink zelf. Dat vond ik ontroerend. Of het stijltechnisch een heel goed interview was, dat hoeft misschien niet zo te zijn, maar ik heb er wel met interesse naar gekeken.
+0
Perikles
Ik heb net 'knielen op een bed violen' uit.
Ik vond het schitterend. Mooi en doorleefd geschreven.
Kritiek:
1) De spanningsboog is niet helemaal goed naar mijn idee. Het hoogtepunt van het boek wordt gevormd door de breuk tussen Hans en Margje. Daar benaderen de strijd tussen het willen overleven in het hiernamaals (bij het Grote Opperwezen), en het leven nu, elkaar het meest.
Daarna valt het boek wat weg. Pas bij de dood van Hans worden de twee weer bij elkaar gebracht. Welliswaar op een nieuwe manier en wint het overleven in het hiernamaals definitief van het leven nu. Dit gebeurd naar mijn mening in een te kort tijdsbestek.
2) De overgang van Hans van het leven nu naar het leven voor het hiernamaals wordt naar mijn idee niet duidelijk geschreven. Siebelink laat Margje zeggen dat het zich ongemerkt heeft voltrokken. Naar mijn idee probeert hij daarmee te maskeren dat de ommekeer niet duidelijk genoeg is beschreven.
Het thema uit het boek staat voor mij echter voor meer. De strijd tussen het alledaagse/het nu, met het verhevene/het proberen te zoeken naar zin van het alledaagse lijkt mij een algemeen probleem van botsende karater (mogelijk sekse gerelateerd). De manier waarop Hans invulling geeft is eigen, maar schrijnent omdat het alledaagse wordt ontkent. Als je nadenkt over het leven wordt je altijd geconfronteerd met dit conflict. Het is begrijpelijk dat Siebelink niet kiest voor een algemene invalshoek. De lezer zou echter meer met het boek kunnen (als dat al de bedoeling is) door beide neigingen te onderzoeken.
+0
vet
Heeft iemand ooit een boek van Ryszard Kapuściński gelezen? Ik wil mijn boekenbonnen namelijk verzilveren voor zijn boek 'Reizen met Herodotos'.
+0
RC
Van het weekend heb ik Orhan Pamuk (Het nieuwe leven) uitgelezen. Het is wel aardig, maar blinkt mijns inziens nergens in uit. Niet in verhaal, niet in inhoud, niet in stijl. De vele opsommingen in zinnen vind ik hinderlijk. Maar goed, ik neem het Peter M. niet kwalijk, hij beval tenslotte Sneeuw aan.
Aardig was verder het boekje De groot-inquisiteur (een verhaal uit Dostojevski's De gebroeders Karamazov), ingeleid en geannoteerd door W. J. Ouweneel. Mooi citaat hierin: 'Stel dat het evangelie naar Johannes zou worden vernietigd en voor altijd voor ons verloren zou zijn: hoewel niets het zou vervangen, zou Dostojevski's werk meer zo'n vervanging benaderen dan enig boek dat door enig mens geschreven zou zijn' (M. Baring).
Op dit moment ben ik bezig in Publieke werken van Thomas Rosenboom. Zijn barokke taalgebruik is prachtig. Klein voorbeeldje: een van de hoofdpersonen staat te wachten op het kerkplein, 'verzonken in corpulentie'. Kan het mooier gezegd worden?
+0
MaaT
RC schreef: Op dit moment ben ik bezig in Publieke werken van Thomas Rosenboom. Zijn barokke taalgebruik is prachtig. Klein voorbeeldje: een van de hoofdpersonen staat te wachten op het kerkplein, 'verzonken in corpulentie'. Kan je het mooier zeggen?
Publieke werken is een absolute aanrader, De nieuwe man is wel aardig, Gewassen vlees daarentegen kwam ik niet doorheen...
+0
vet
MaaT schreef: Gewassen vlees daarentegen kwam ik niet doorheen...
Terwijl dat nu juist zijn topper is (die andere boeken zijn ook goed hoor). Over decadente barok gesproken...
+0
RC
De nieuwe man vond ik ook erg goed, qua sfeer nog wel beter dan Publieke werken denk ik.
Ik kan het niet laten nog even een stukje te citeren van taalvirtuoos Rosenboom. Ter voorbetrachting op oudjaarsdag:
'Door de dreigende onweersbui scheen er grote consternatie te heersen, het vuurwerk moest vervroegd worden aangestoken, en tegelijk met de eerste raket die de lucht in schoot ging er daarboven weer een volgend flitslicht af, bliksemend als oogwit, een knipoog ter verwelkoming van het menselijke vuur aan het zwerk. In steeds snellere opeenvolging verhief de ene gloeiende pluim zich na de andere, de brandende girandole tolde waanzinnig in het rond terwijl heel het terrein nu in de laaie gloed stond van de Bengaalse potten, en intussen bleef de kronkelende, sissende en lispelende bliksem er maar op neerkijken, als een vigilerende vrouw - ja, hemel en chemie herkenden elkaar in geslachtelijke tegenstelling, het was een flirt, een verzot om elkaar heen draaien, een godvergeten ogenspel zo vals, een loeren, loensen en lonken, met steeds wisselende sluitertijd: dan vielen de oogleden weer toe, de nachthemel zwarts als één gigantische, valse wimper...'
Je zou er brieke benen van krijgen.
+0
RC
Jackhals schreef: Aanraders:
Bel Ami - Guy de Maupassant
Zo. Ik heb hem uit. Inderdaad een boeiend verhaal. Mooi geschreven ook.
Maar wat een weerzinwekkende klootzak is die Duroy. Wat je noemt een ellendeling. Voor mij toch wel een van de meest onsympathieke personages uit de literatuur.
+0
Octr
Afgelopen week Het Bernini mysterie van Dan Brown gelezen. Precies hetzelfde verhaal als bij De Da Vinci Code: de beste man kan leuk en goed schrijven, het boek leest lekker weg. Alleen jammer dat elke Amerikaanse president in een of ander geheim broederschap heeft gezeten...
+0
Roell
Hans schreef: zeer kort geleden gelezen:
"Het gesloten Koninkrijk" van C. Bin Ladin.
geschreven door een schoonzus van Osama Bin Ladin.
Echte aanrader, kost geloof ik 7 Euro oid.
-- SPONSORACTIE --
... daar kan d.m.v. een biologisch wapen 7 km2 worden vernietigd ...
"Biologische oorlogsvoering is een goedkope wijze van oorlogsvoering. Zembla toont een overzicht van het Amerikaanse ministerie van Defensie waarin werd aangetoond dat de kosten voor het vernietigen van één vierkante kilometer met een biologisch wapen slechts één dollar bedraagt"
bron:
+0
Hannah
Ik weet niet of het intellectueel genoeg is voor dit topic maar ik heb tussen de tentamens door de afgelopen week Harry Potter en de Geheime Kamer en Harry Potter en de gevangene van Azkaban (bijna) gelezen. Heel verslavend.
+0
minileeuwtje
Ik heb net het tweede deel over Asjer Lev gelezen van Chaim Potok.
Het eerste deel heet 'Mijn naam is Asjer Lev' en het tweede deel 'De Gave van Asjer Lev'.
Het verhaal gaat over een orthodoxe-jood die een schildertalent heeft en hier ook uiting aan geeft. Dit is eigenlijk verboden in het orthodox-joodse milileu en zodoende geeft dit talent dus allemaal problemen.
Het zijn erg leuke boeken die ook een beter inzicht geven in het orthodox-joodse milileu (met termen als rebbe, Ladover, Goj en Chassidiem). En ik denk dat wij ook zeker van deze mensen kunnen leren. Met name de manier waarop zij elke dag met God bezig zijn.
+0
Pieternel
Ik ben aan het lezen: Everything is Illuminated, de eerste roman van Jonathan Safran Foer, een hippe jonge Amerikaanse schrijver. Ook bekend van Extremely Loud and Incredibly Close over 11 september. Engagement, het mag weer!
+0
MaaT
minileeuwtje schreef: Ik heb net het tweede deel over Asjer Lev gelezen van Chaim Potok.
Het eerste deel heet 'Mijn naam is Asjer Lev' en het tweede deel 'De Gave van Asjer Lev'.
Dit zijn zeker interessante boeken. De manier alleen al hoe Chaïm Potok het (orthodoxe) jodendom beschrijft is zeer de moeite waard. Persoonlijk vond ik 'Mijn naam is Asjer Lev' het mooist, die heb ik echt in sneltreinvaart uitgelezen. Maar ook 'De gave van Asjer Lev' is zeker de moeite waard.
Ook 'Uitverkoren' en 'De Belofte' van Chaïm Potok zijn zeer de moeite waard; zelfde soort theamatiek (Jodendom in Amerika), ander verhaal: 'Uitverkoren' gaat over Danny en Reuven, die beide in een heel ander Joods milieu opgroeien. Zij worden vrienden en komen daardoor in conflict met elkaar en hun omgeving. 'De Belofte' is een losstaand vervolg op 'Uitverkoren': Reuven studeert voor Rabbi en krijgt het zwaar te verduren als hij op gewaagde wijze de schrift wil verklaren (kan ik hier een paralel trekken met de Gereformeerde kerken?) terwijl Danny het geestelijk leiderschap van de Chassidiem afwijst en klinisch-psycholoog wil worden en daarin on-orthodoxe behandelingen wil toepassen.
Allebij de boeken ook zeer de moeite waard, ze hebben mij behoorlijk geïntrigeerd.
Perikles schreef: Ik heb net 'knielen op een bed violen' uit.
Ik vond het schitterend. Mooi en doorleefd geschreven.
Perikles schreef: Het thema uit het boek staat voor mij echter voor meer. De strijd tussen het alledaagse/het nu, met het verhevene/het proberen te zoeken naar zin van het alledaagse lijkt mij een algemeen probleem van botsende karakter (mogelijk sekse gerelateerd). De manier waarop Hans invulling geeft is eigen, maar schrijnend omdat het alledaagse wordt ontkent. Als je nadenkt over het leven wordt je altijd geconfronteerd met dit conflict. Het is begrijpelijk dat Siebelink niet kiest voor een algemene invalshoek. De lezer zou echter meer met het boek kunnen (als dat al de bedoeling is) door beide neigingen te onderzoeken.
Ik ben het wel met je eens, hoewel ik me afvraag of het waar is dat je als je nadenkt over je leven altijd wordt geconfronteerd met de strijd tussen het allerdaagse en het verhevene. Maar goed, ik heb 'm inmiddels ook uit, en ik vind de sfeer die Siebelink weet te omschrijven in zijn boek intrigerend, maar wel zwaar. Toch wel een aanrader, hoewel ik vond dat op het laatste de vaart een beetje uit het verhaal ging...
+0
Vriend Niels
Als je echt een keer een leuk boek wilt lezen moet je dit lezen:
+0
Margreet
Eigengemaakte verhalen van je zusje zijn ook erg leuk. Of het sleutelkind, of of de da vince code natuurlijk..was die al genoemd? Asjer lev is ook supermooi!
+0
Kiffen
Vriend Niels schreef: Als je echt een keer een leuk boek wilt lezen moet je dit lezen:
Is dat dat boek waar je het laatst over had? Over dat jongetje Joe met een sinaasappel in zn nek?
Ook gezien, interessant. Nu nog het boek heeeeel gauw gaan lezen! :)
zeer kort geleden gelezen:
"Het gesloten Koninkrijk" van C. Bin Ladin.
geschreven door een schoonzus van Osama Bin Ladin.
Echte aanrader, beschrijft het leven van een in het westen opgegroeide vrouw die met haar man in Saoedi-Arabië gaat wonen bij de rest van de familie. Daar komt ook zij niet uit onder de regels voor vrouwen in dit islamitisch land. Zij weet ondanks haar tegenstand ertegen er een eerlijk boek over te schrijven zonder dat er haat of nijd bij komt kijken. Geeft bovendien een mooi kijkje achter de schermen van de Bin Ladin familie.
Het boek is in een dag uit te lezen, kost geloof ik 7 Euro oid.
Maurice, je meent toch niet dat je het gesprek van Knevel met Siebelink goed vond. Het was met stip het meest beschamende interview van het jaar (dat doet dhr. Knevel dan nog netjes op tijd)
Om dit topic nog enig recht te doen: van Coetzee: Dierenleven
Ondanks dat ik Knevel een wat minder gerievelijke vent vind (hij kan slecht luisteren), vond ik het interview met Siebelink leuk om te kijken. Misschien kwam dat vooral omdat ik het boek al had gelezen. De plekken waar het zich afspeelde kwamen terug, en er werd ingegaan op de onzekerheid van het leven hierna bij de hoofdpersoon in het boek, en bij Siebelink zelf. Dat vond ik ontroerend. Of het stijltechnisch een heel goed interview was, dat hoeft misschien niet zo te zijn, maar ik heb er wel met interesse naar gekeken.
Ik heb net 'knielen op een bed violen' uit.
Ik vond het schitterend. Mooi en doorleefd geschreven.
Kritiek:
1) De spanningsboog is niet helemaal goed naar mijn idee. Het hoogtepunt van het boek wordt gevormd door de breuk tussen Hans en Margje. Daar benaderen de strijd tussen het willen overleven in het hiernamaals (bij het Grote Opperwezen), en het leven nu, elkaar het meest.
Daarna valt het boek wat weg. Pas bij de dood van Hans worden de twee weer bij elkaar gebracht. Welliswaar op een nieuwe manier en wint het overleven in het hiernamaals definitief van het leven nu. Dit gebeurd naar mijn mening in een te kort tijdsbestek.
2) De overgang van Hans van het leven nu naar het leven voor het hiernamaals wordt naar mijn idee niet duidelijk geschreven. Siebelink laat Margje zeggen dat het zich ongemerkt heeft voltrokken. Naar mijn idee probeert hij daarmee te maskeren dat de ommekeer niet duidelijk genoeg is beschreven.
Het thema uit het boek staat voor mij echter voor meer. De strijd tussen het alledaagse/het nu, met het verhevene/het proberen te zoeken naar zin van het alledaagse lijkt mij een algemeen probleem van botsende karater (mogelijk sekse gerelateerd). De manier waarop Hans invulling geeft is eigen, maar schrijnent omdat het alledaagse wordt ontkent. Als je nadenkt over het leven wordt je altijd geconfronteerd met dit conflict. Het is begrijpelijk dat Siebelink niet kiest voor een algemene invalshoek. De lezer zou echter meer met het boek kunnen (als dat al de bedoeling is) door beide neigingen te onderzoeken.
Heeft iemand ooit een boek van Ryszard Kapuściński gelezen? Ik wil mijn boekenbonnen namelijk verzilveren voor zijn boek 'Reizen met Herodotos'.
Van het weekend heb ik Orhan Pamuk (Het nieuwe leven) uitgelezen. Het is wel aardig, maar blinkt mijns inziens nergens in uit. Niet in verhaal, niet in inhoud, niet in stijl. De vele opsommingen in zinnen vind ik hinderlijk. Maar goed, ik neem het Peter M. niet kwalijk, hij beval tenslotte Sneeuw aan.
Aardig was verder het boekje De groot-inquisiteur (een verhaal uit Dostojevski's De gebroeders Karamazov), ingeleid en geannoteerd door W. J. Ouweneel. Mooi citaat hierin: 'Stel dat het evangelie naar Johannes zou worden vernietigd en voor altijd voor ons verloren zou zijn: hoewel niets het zou vervangen, zou Dostojevski's werk meer zo'n vervanging benaderen dan enig boek dat door enig mens geschreven zou zijn' (M. Baring).
Op dit moment ben ik bezig in Publieke werken van Thomas Rosenboom. Zijn barokke taalgebruik is prachtig. Klein voorbeeldje: een van de hoofdpersonen staat te wachten op het kerkplein, 'verzonken in corpulentie'. Kan het mooier gezegd worden?
Publieke werken is een absolute aanrader, De nieuwe man is wel aardig, Gewassen vlees daarentegen kwam ik niet doorheen...
Terwijl dat nu juist zijn topper is (die andere boeken zijn ook goed hoor). Over decadente barok gesproken...
De nieuwe man vond ik ook erg goed, qua sfeer nog wel beter dan Publieke werken denk ik.
Ik kan het niet laten nog even een stukje te citeren van taalvirtuoos Rosenboom. Ter voorbetrachting op oudjaarsdag:
'Door de dreigende onweersbui scheen er grote consternatie te heersen, het vuurwerk moest vervroegd worden aangestoken, en tegelijk met de eerste raket die de lucht in schoot ging er daarboven weer een volgend flitslicht af, bliksemend als oogwit, een knipoog ter verwelkoming van het menselijke vuur aan het zwerk. In steeds snellere opeenvolging verhief de ene gloeiende pluim zich na de andere, de brandende girandole tolde waanzinnig in het rond terwijl heel het terrein nu in de laaie gloed stond van de Bengaalse potten, en intussen bleef de kronkelende, sissende en lispelende bliksem er maar op neerkijken, als een vigilerende vrouw - ja, hemel en chemie herkenden elkaar in geslachtelijke tegenstelling, het was een flirt, een verzot om elkaar heen draaien, een godvergeten ogenspel zo vals, een loeren, loensen en lonken, met steeds wisselende sluitertijd: dan vielen de oogleden weer toe, de nachthemel zwarts als één gigantische, valse wimper...'
Je zou er brieke benen van krijgen.
Zo. Ik heb hem uit. Inderdaad een boeiend verhaal. Mooi geschreven ook.
Maar wat een weerzinwekkende klootzak is die Duroy. Wat je noemt een ellendeling. Voor mij toch wel een van de meest onsympathieke personages uit de literatuur.
Afgelopen week Het Bernini mysterie van Dan Brown gelezen. Precies hetzelfde verhaal als bij De Da Vinci Code: de beste man kan leuk en goed schrijven, het boek leest lekker weg. Alleen jammer dat elke Amerikaanse president in een of ander geheim broederschap heeft gezeten...
-- SPONSORACTIE --
... daar kan d.m.v. een biologisch wapen 7 km2 worden vernietigd ...
"Biologische oorlogsvoering is een goedkope wijze van oorlogsvoering. Zembla toont een overzicht van het Amerikaanse ministerie van Defensie waarin werd aangetoond dat de kosten voor het vernietigen van één vierkante kilometer met een biologisch wapen slechts één dollar bedraagt"
bron:
Ik weet niet of het intellectueel genoeg is voor dit topic maar ik heb tussen de tentamens door de afgelopen week Harry Potter en de Geheime Kamer en Harry Potter en de gevangene van Azkaban (bijna) gelezen. Heel verslavend.
Ik heb net het tweede deel over Asjer Lev gelezen van Chaim Potok.
Het eerste deel heet 'Mijn naam is Asjer Lev' en het tweede deel 'De Gave van Asjer Lev'.
Het verhaal gaat over een orthodoxe-jood die een schildertalent heeft en hier ook uiting aan geeft. Dit is eigenlijk verboden in het orthodox-joodse milileu en zodoende geeft dit talent dus allemaal problemen.
Het zijn erg leuke boeken die ook een beter inzicht geven in het orthodox-joodse milileu (met termen als rebbe, Ladover, Goj en Chassidiem). En ik denk dat wij ook zeker van deze mensen kunnen leren. Met name de manier waarop zij elke dag met God bezig zijn.
Ik ben aan het lezen: Everything is Illuminated, de eerste roman van Jonathan Safran Foer, een hippe jonge Amerikaanse schrijver. Ook bekend van Extremely Loud and Incredibly Close over 11 september. Engagement, het mag weer!
Dit zijn zeker interessante boeken. De manier alleen al hoe Chaïm Potok het (orthodoxe) jodendom beschrijft is zeer de moeite waard. Persoonlijk vond ik 'Mijn naam is Asjer Lev' het mooist, die heb ik echt in sneltreinvaart uitgelezen. Maar ook 'De gave van Asjer Lev' is zeker de moeite waard.
Ook 'Uitverkoren' en 'De Belofte' van Chaïm Potok zijn zeer de moeite waard; zelfde soort theamatiek (Jodendom in Amerika), ander verhaal: 'Uitverkoren' gaat over Danny en Reuven, die beide in een heel ander Joods milieu opgroeien. Zij worden vrienden en komen daardoor in conflict met elkaar en hun omgeving. 'De Belofte' is een losstaand vervolg op 'Uitverkoren': Reuven studeert voor Rabbi en krijgt het zwaar te verduren als hij op gewaagde wijze de schrift wil verklaren (kan ik hier een paralel trekken met de Gereformeerde kerken?) terwijl Danny het geestelijk leiderschap van de Chassidiem afwijst en klinisch-psycholoog wil worden en daarin on-orthodoxe behandelingen wil toepassen.
Allebij de boeken ook zeer de moeite waard, ze hebben mij behoorlijk geïntrigeerd.
Ik ben het wel met je eens, hoewel ik me afvraag of het waar is dat je als je nadenkt over je leven altijd wordt geconfronteerd met de strijd tussen het allerdaagse en het verhevene. Maar goed, ik heb 'm inmiddels ook uit, en ik vind de sfeer die Siebelink weet te omschrijven in zijn boek intrigerend, maar wel zwaar. Toch wel een aanrader, hoewel ik vond dat op het laatste de vaart een beetje uit het verhaal ging...
Als je echt een keer een leuk boek wilt lezen moet je dit lezen:
Eigengemaakte verhalen van je zusje zijn ook erg leuk. Of het sleutelkind, of of de da vince code natuurlijk..was die al genoemd? Asjer lev is ook supermooi!
Is dat dat boek waar je het laatst over had? Over dat jongetje Joe met een sinaasappel in zn nek?