Oproep van Reformanda, hoe serieus worden ze genomen?
Een onderwerp gestart door HaJee
+0
arne bos
Carloz schreef: Maar op de website www.95stellingen.nl staat sinds kort de link 'forum', en die linkt weer door naar het ars vivendi forum.
De mensen van 95 stellingen.nl maken kennelijk gebruik van hun website.
Geldt dit ook voor de GSV?
Hier is ook een link naar gemaakt.
+0
arne bos
Tom, in discussie over Interkerkelijke Evangelisatie schreef: Ben je christen als je de gehele leer van uitverkiezing, verwerping, kinderdoop etcetera aanneemt, of als je Jezus als je verlosser erkent, en 'van harte begeert naar zijn wil te leven'?
Na het doorlezen van een hoop brochures en diverse artikelen van de Reformanda kom ik tot de conclusie dat deze vraag in hun oproep tot Refomatie centraal staat. Ze trekken de conclusie dat iedereen die niet op hun manier voor de leer gaat fout is. Iemand die Jezus als verlosser erkend, maar zich niet voegt naar de gereformeerde leer is niet bekeerd.
Als je op een dergelijke manier gaat bepalen wie er in de Hemel komt, dan blijven er weinig mensen over. Er zijn heel wat Christenen die God oprecht willen dienen. Binnen de vrijgemaakte kerk zijn er al heel wat mensen die anders in het geloof staan. Zijn dit geen oprechte Christenen? Om het maar niet te hebben over evangelische christenen, baptisten, etc. die Jezus als verlosser erkennen en God willen dienen.
De kerkdienst mag niet aantrekkelijk gemaakt worden, omdat Gods woord in dat geval niet meer centraal staat. Het gaat niet om de sfeer maar om de leer.
Hoe veel mensen staan er achter hun opvattingen over de invulling van de eredienst?
+0
L1Rn4urAyA7aTEe
Als we toch geen tellen: ik niet. Maar ik hoor ook net dat ik volgens hun opvatting niet bekeerd ben, dus dan tel ik toch niet mee. :?
+0
Carloz
arne bos schreef:
Tom, in discussie over Interkerkelijke Evangelisatie schreef: Ben je christen als je de gehele leer van uitverkiezing, verwerping, kinderdoop etcetera aanneemt, of als je Jezus als je verlosser erkent, en 'van harte begeert naar zijn wil te leven'?
Na het doorlezen van een hoop brochures en diverse artikelen van de Reformanda kom ik tot de conclusie dat deze vraag in hun oproep tot Refomatie centraal staat. Ze trekken de conclusie dat iedereen die niet op hun manier voor de leer gaat fout is. Iemand die Jezus als verlosser erkend, maar zich niet voegt naar de gereformeerde leer is niet bekeerd.
Als je op een dergelijke manier gaat bepalen wie er in de Hemel komt, dan blijven er weinig mensen over. Er zijn heel wat Christenen die God oprecht willen dienen. Binnen de vrijgemaakte kerk zijn er al heel wat mensen die anders in het geloof staan. Zijn dit geen oprechte Christenen?
[....]
Hier ben ik het wel mee eens.
Dat is ook mijn belangrijkste bezwaar op de publicaties van de Reformanda; dat ze impliciet mensen veroordelen.
Hierover zou eigenlijk in elke GKV eens een interne discussie over gevoerd moeten worden.
Ik denk dat voor weinig mensen geldt dat ze zullen beweren dat ze de enige ware kerk zijn; dat idee is i.i.g. 'formeel' achtergelaten.
Maar impliciet zeggen we dat nog steeds.
Als GKV weten heel veel mensen precies hoe iets per se wel, en hoe iets per se niet moet. Als er een meningsverschil over iets is, wordt dat door veel mensen (niet alleen reformanda-ers ben ik bang) vrijwel direct als dwaling bestempeld, omdat men er om welke reden dan ook, niet tegen kan dat er bepaalde meningen / visies naast elkaar kunnen bestaan.
Te vaak wordt hier niet goed over doorgepraat, en komen argumenten op tafel als: dat staat toch in onze belijdenisgeschriften, dus...
Of dat belijden we al 100-en jaren zo, en waarom moet dat nu ineens anders?
Ik ben wel voor voorzichtigheid om alles over de kop te gooien; maar ik ben erg tegen redeneren vanuit angst.
Geloven is ook niet iets waarbij je telkens angstig moet zijn om iets fout te doen, maar eerder iets waarbij je allerlei dingen goed wilt doen.
arne bos schreef: De kerkdienst mag niet aantrekkelijk gemaakt worden, omdat Gods woord in dat geval niet meer centraal staat. Het gaat niet om de sfeer maar om de leer.
Hoe veel mensen staan er achter hun opvattingen over de invulling van de eredienst?
Niemand, en zoals de tegenstelling er nu staat, zal iedereen het belachelijk vinden, behalve misschien enkele extremen.
Een gedwongen keuze tussen deze twee wil ik ook niet maken; er zit namelijk nog heel veel tussen.
Bijvoorbeeld het gaat om de eer voor de Heer etc.
Ook hierbij geldt denk ik dat er veel uit angst wordt geredeneerd.
"Als we iets in de kerkdienst veranderen, mag dat dan wel?"
"Gaan we dan niet de synodale kerk achterna? of de Ned. Hervormde?"
In plaats van de angst waarvanuit veel mensen redeneren, zou ik graag zien dat mensen meer 'doelgericht' redeneren.
Wat wil je in de eredienst? Wat wil God in de eredienst? Hoe is de eredienst momenteel ingevuld, en welke mogelijkheden liggen er allemaal?
Dit soort vragen kun je hooguit voor jezelf een keer uitwerken; maar echt eerlijk hierover discussiëren wordt vaak door redeneren vanuit angst gesmoord.
+0
arne bos
Zondagavond was ik uitgenodigd bij een aantal gemeenteleden, waar we samen een film gezien hebben over de gelijkenis van de verloren zoon. (Leuk idee om een aantal jongeren en ouderen uit te nodigen om samen een film te bekijken en hierover door te praten.)
De film was arabisch gesproken en nederlands ondertiteld. Je kreeg een goed beeld van hoe de mensen in die tijd en in die cultuur leefden.
Het beeld van de vader die zo veel liefde voor zijn beide zoons had vond ik treffend.
De oudste was trouw en volgde de regels van zijn vader. De jongste was onverschillig.
Het verloop van het verhaal kennen we allemaal. De blijdschap over de terugkeer van de jongste.
Af en toe doe ik goed mijn best om volgens de wet van God te leven.
Dan kan ik me wel eens kwaad maken, dat er mensen zijn die het niet zo nauw nemen.
Ik hoop dat ik alleen kritisch naar mezelf ben. Dat ik geduld met een ander heb.
Af en toe ben ik onverschillig. Soms omdat ik moe ben van alle toestanden in de kerk.
Soms omdat ik opga in mijn dagelijkse beslommeringen.
In beide gevallen dwaal ik af. Wat vind God ervan?
Volgens mij moet je in afhankelijkheid leven. Je afhankelijk weten van God.
Daarbij moet je vertrouwen op Hem. Hij zorgt voor je. Maar ook voor zijn kerk.
Je hoeft het niet zelf te doen. Dat kun je niet eens. Daarvoor is Christus gestorven.
+0
Zarathustra
deleted
+0
Sammy
Om op zaradinges te reageren:
De vraag of een goede God slechte dingen kan doen is oud. Aan de ene kant God, die almachtig is. Niks gebeurt buiten hem om, immers niks kan om Hem heen. Aan de andere kant veel kwaad wat geschied. Persoonlijk heb ik niet volledig gekoppeld. Ik denk dat geloven niet is alles beantwoorden, maar veeleer overgave, het rust vinden bij God, die het snapt! Het tegenstelling tussen loslaten en zoeken is een dynamische proces waar je levenslang aan vast zit.
Er is veel over te zeggen, bv:
Kan er keuzevrijheid zijn zonder kwaad in deze wereld.
Moet je nadruk leggen, om passief toelaten van het kwaden bv. door punt 1 of is het actieve participatie van God. Persoonlijk kan ik moeilijk leven met het laatste. Een benadering van niks gaat buiten God om, hoe het dan precies vind is lastig, maar dat zal dan wel, vind ik een handelbare houding.
Als God zoveel liefde toont in wat hij ons geeft dagelijks, aan de dood van zijn Zoon is het dan niet vreemd dat we zoveel aandacht geven aan de moeiten in dit leven. Valt dit niet weg bij gepaste dankbaarheid? (Ik wil hier niet voorbij gaan aan de ellende waarin mensen kunnen zitten. Ik heb niet het recht die te relativeren. Dat laat ik over aan die mensen en God)
Weegt de keuzevrijheid op tegen het kwaad. En misschien belangrijker: is dit aan ons om een oordeel over te geven.
Een houding creëren van ongeacht hoe ik denk er is God die hierboven uitsteekt. Ik weet het niet beter.
Persoonlijk heb ik nooit een negatief beeld gehad van God. Tuurlijk kreeg ik mee dat 'alles' slecht was, immers alles is bevlekt met zonde. Dit creërde eerder een negatief eigenbeeld, dan een negatief Godbeeld. Maar juist God zegt dat we moeite waard zijn! God houd van ons, ongeacht of we van onszelf (kunnen) houden!
Ik denk niet reformanda een straffende God benadrukt. Eerder een rechtvaardig i.p.v. een barmhartige, waarbij natuurlijk in rechtvaardig meer straffend word benadrukt dan bij barmhartig.
Ik denk niet dat je de reformanda verantwoordelijk kunt stellen voor een negatief godbeeld. Eerder de traditie waarin de vrijgemaakte kerk wortelt, die natuurlijk sterk wordt verdedigd door reformanda, zou je verantwoordelijk kunnen stellen. Misschien kun je stellen dat reformanda er mede schuldig aan is dat het in stand word gehouden.
+0
arne bos
Ik kan me heel goed voorstellen, dat mensen hun geloof kwijt raken.
Als je in de kerk geen mensen ziet die een levend geloof uitstralen, die je ten voorbeeld kunnen zijn, krijgt je geloof geen stimulans om te groeien. Voor die groei heb je gewoon mensen in je omgeving nodig, die je op kunnen bouwen en stimuleren in het geloof. En je moet zelf ook iets uit kunnen stralen naar anderen in je omgeving.
Wanneer je alleen maar kritsche bent op het gedrag van de ander lukt dit niet. Dan sta je niet naast elkaar, maar tegenover elkaar. Dan kun je elkaar alleen maar afbreken.
Tegen negatieve publiciteit kan NIEMAND zich verdedigen.
Je hebt volgens mij dan ook de taak om het goede in de ander te zoeken.
Hiervoor heb je soms veel geduld nodig. Je kunt best wel eens te emotioneel worden als je bezorgd bent. Andersom kun je kwaad worden op iemand die je allerlei regels oplegd.
In een sfeer van haat en nijd raakt God uit beeld. Je leeft niet meer voor God, maar voor je eigen gelijk. Daar vecht je voor. Dat is niet Christelijk.
Laten we bidden, dat God ons weer tot elkaar mag brengen!
+0
arne bos
ik zelf schreef: Af en toe doe ik goed mijn best om volgens de wet van God te leven.
Dan kan ik me wel eens kwaad maken, dat er mensen zijn die het niet zo nauw nemen.
Ik hoop dat ik alleen kritisch naar mezelf ben. Dat ik geduld met een ander heb.
Met deze opmerking wil ik aangeven dat het goed is om volgens bepaalde richtlijnen te leven. Maar ook, dat ik best begrijp dat mensen zich zorgen maken over een stuk onverschilligheid met betrekking tot het naleven van die regels. Het gaat om mensen die het niet zo scherp willen stellen.
Vroeger was er een strijd tegen de synodalen. Men had een bepaalde opvatting waar iedereen het mee eens was. Dit was ook bij de kerkscheuring in 1967 het geval. Het was nodig om je te profileren tegen de dwaalleer in de kerk.
Is er op dit moment nog een bepaalde kerk waar men niet bij wil horen?
Volgens mij zijn de tegenstellingen niet zo groot. Er is een angst, dat het met de kerk een bepaalde kant op zal gaan. Waar is dat op gebaseerd?
Er zijn volgens mij genoeg mensen die volgens Gods wet willen leven.
Die in elk geval hiernaar willen streven. De meeste weten, dat ze hier in de praktijk niets van terecht brengen. Vanwege de zonde.
Naar Gods wet kun je alleen leven uit dankbaarheid. Uit besef wat Christus voor ons heeft gedaan. Maar dan gaat het nog met vallen en opstaan.
Heel iets anders als verplicht doen wat God van je vraagt!
Het doet me pijn als er zo over mensen geoordeeld wordt.
+0
goeroe
Het is belangrijk dat je aan de relatie met je naaste werkt, vooral in de kerk. Zo kan iemand ideen hebben die recht tegenover die van jouw staad. In dit geval zou je toch de liefde naar elkaar moeten laten zien en zoals arne al stelde: geduld met de ander hebben.
Uiteindelijk draait alles om de relatie met je naaste en bovenal de relatie met GOD.
+0
arne bos
Angst? Ik heb sterk de indruk dat de mensen die hard in koor roepen, dat we de verkeerde kant opgaan heel sterk door hun angst beinvloed worden. Kunnen we deze mensen laten zien dat er een hoop gereformeerden in de kerk zitten die serieus met hun geloof bezig zijn.
Mensen die overtuigd zijn dat ze moeten leven zoals God dit van ze vraagt, die ook stil willen staan bij hun persoonlijk geloofsleven.
Waarom gaat het in alle discussies over extreem rechts versus extreem links, terwijl dit beide groepen zijn die een hoop kabaal hebben maar in aantal weinig voorstellen.
De allerlaatste groep, de mensen die alle bonje zo zat zijn, dat ze een andere kerk opzoeken of de kerk helemaal vaarwel zeggen hoor je in geen enkele discussie. Kunnen we met hen rekening houden?
We zouden bijvoorbeeld kunnen laten zien wat het geloof voor ons betekent en hoe we dit in ons leven kunnen laten zien. Hoe we dit naar de buitenwereld toe uit kunnen stralen.
Dit lijkt me een christenplicht. Er staat nergens in de Bijbel dat we ons druk moeten maken over allerlei uiterlijk vertoon of allerlei kerkelijke regels (die door mensen bedacht zijn).
+0
arne bos
Vrijdag 25 april is er om 20.00 uur in de Columnakerk een bijeenkomst van de LWVKO (regio noord) over het schriftgezag.
De sprekere is dr. S. de Marie. Veel over hem gehoord.
Ik wil hem nu wel eens in levende lijve ontmoeten.
+0
nbo24
Ik wil kort reageren. Misschien zeg ik het boud, maar duidelijkheid gaat even voor alles.
Allereerst over de Oproep tot Reformatie. Een heleboel mensen vinden deze te betweterig over komen. Er is geen discussie meer mogelijk. Ik vraag mij dan af, had die discussie er dan al niet lang moeten zijn geweest. M.n. de Zondag en Liedboek speelt al meerdere jaren. Op een gegeven moment houdt discussie op. Sommige dingen moeten dan gewoon duidelijk gezegd worden. Dwaalleer mag toch dwaalleer genoemd worden?. De vraag is dan, is er dwaalleer? Dan zeg ik ja. Waarom?
T.a.v de Zondag:
Dit onderwerp is nu twee keer behandeld op de synode. Beide keren is gezegd dat de leer zoals door ds. ophoff verkondigd niet af te wijzen is. Dwz. je mag zeggen dat de Zondag een menslijke instelling is. Ik zeg hier niet mee dat ds. Ophoff de bedoeling heeft om de Zondag neer te haeln, maar ongemerkt doet hij dat toch. Zie synodebelsuit t.a.v. werken op zondag ( t.a.v. een garagehouder geloof ik). Ik ga nu nog niet inhoudelijk in op de vraag of de zondag een gebod is van God. (hoop ik nog wel te gaan doen?)
T.a.v. van het Liedboek:
Er worden nu liederen gezongen waarin de auteur de bedoeling heeft om alverzoening, bevrijdingstheologie en leer van Karel Barth te verkondigen. Dingen die tegen de belijdeins van de Kerk ingaan. Is dat dan geen dwaalleer meer. (ik heb nu geen liedboek bij me, daarom noem ik nog geen concrete voorbeelden).Hoop ik in de toekomst wel te doen. (Toevallig weet ik dan dat Lied 1 leer van Barth verkondigd (Gott is die gans anderisch), maar dit lied is volgens mij niet door de 2e ronde gekomen).
Ik haal deze beide onderwerpen eruit. Deze zijn namelijk 2 keer behandeld en daarom dus definitief leer van de Kerk. Er wordt over de Zondag nog wel een deputaatschap ingesteld, maar mijn vraag is dan wat gaat deze dan precies doen? Het lijkt mij in ieder geval niet meer het nagaan of de mening dat de zondag een menselijke instelling is, juist is. Dan had de synode daarop nog geen besluit kunnen nemen. (ik verwijs hierbij dan naar het artikel van ds. de Vries in het ND hierover).
Verder zijn er ook de zorgelijk ontwikkelingen rondom het zevende gebod en gebruik van bijbelvertalingen etc etc. Dat zijn echter nog onderwerpen die niet definitief zijn, maar wel hun kwalijke gevolgen hebben binnen de Kerk.
Is het belangrijk om deze onderwerpen zo breed uit te meten. Is het niet bealngrijker om te zeggen dat Christus onze Heer is en dat we daar meer mee bezig moeten zijn. Moeten wij niet meer met liefde met alkaar bezig zijn? Dit zijn vragen die gesteld zijn. Dit zijn mijns inziens vragen die elkaar niet uitsluiten. Want erken je dat Cristus Heer is, dan wil je ook alles, maar dan ook alles in Hem hebben. Ook in het zingen van liederen die zuiver zijn en het houden van de Sabbat = Zondag. Want door Christus is het gebod van de Zondag ingegaan.
Hierbij laat ik eerst mijn reactie. Ik zie naar de reacties uit.
Laat het hierbij niet de bedoeling zijn om eigen gelijk te willen halen, maar laat Gods Woord de richtlijn zijn. Dat moet de richtlijn zijn voor de discussie. Dit geld voor iedereen, ook voor mij. Ook ik ben er nog niet en moet ook nog steeds groeien in het geloof.
+0
Pjotr
nbo24 schreef: Een heleboel mensen vinden deze te betweterig over komen. Er is geen discussie meer mogelijk. Ik vraag mij dan af, had die discussie er dan al niet lang moeten zijn geweest. M.n. de Zondag en Liedboek speelt al meerdere jaren. Op een gegeven moment houdt discussie op. Sommige dingen moeten dan gewoon duidelijk gezegd worden. Dwaalleer mag toch dwaalleer genoemd worden?.
Beste Niels,
als je ziet hoe de verhoudingen op de synode liggen en hoe de discussie vast zit, zou je dan niet de structuren kunnen relativeren? Het principe van de plaatselijke kerk, waarom blijf je niet op dat niveau? Want de dwaalleer werkt op plaatselijk niveau, wat de synode ook beweert. Ook al zal de synode alles besluiten zoals Reformanda wil, het kerkvolk doet anders. Of je dat nou dwaalleer noemt, of niet. Mogelijk loopt de kerk nog sneller leeg.
De vraag is dan, is er dwaalleer? Dan zeg ik ja. Waarom?
T.a.v de Zondag:
- Dit onderwerp is nu twee keer behandeld op de synode. Beide keren is gezegd dat de leer zoals door ds. ophoff verkondigd niet af te wijzen is. Dwz. je mag zeggen dat de Zondag een menslijke instelling is.
Waarom zou de synode daar uitsluitsel over moeten geven? Kun je het kerkvolk niet overtuigen van het goddelijke gebod? En als je dat niet kan, hoe belangrijk is het dan?
- T.a.v. van het Liedboek:
Er worden nu liederen gezongen waarin de auteur de bedoeling heeft om alverzoening, bevrijdingstheologie en leer van Karel Barth te verkondigen. Dingen die tegen de belijdeins van de Kerk ingaan. Is dat dan geen dwaalleer meer.
Ik weet niet wat de synode daarover zegt, maar ik weet wel dat Barth 's theologie mij wel aanspreekt.
Dus, bouw elkaar persoonlijk op en trek je niet teveel aan van synodes. Dan bestrijd je de dwaalleer waar die werkelijk aanwezig is.
+0
nbo24
Mijn vraag aan jou is:
Waarom dan nog synodes?
Ik wijs je graag op art. 31 KO.
Mooi artikel lijkt mij.
+0
Pjotr
nbo24 schreef: Mijn vraag aan jou is:
Waarom dan nog synodes?
Ik wijs je graag op art. 31 KO.
Mooi artikel lijkt mij.
Mooi artikel, maar als het niet werkt, werkt het niet. De gang naar de synode moet een uiterste middel zijn. Als je via die weg je doelen niet bereikt, moet je het anders proberen. Informele wegen zijn vaak sneller en handiger om doelen te bereiken, dan formele wegen. Als jij je broeder ziet zondigen, wijs hem dan terecht in een sfeer van liefdevolle vermaning. Dat staat in de Bijbel, de synode niet.
+0
arne bos
nbo24 schreef: T.a.v de Zondag:
- Dit onderwerp is nu twee keer behandeld op de synode. Beide keren is gezegd dat de leer zoals door ds. ophoff verkondigd niet af te wijzen is. Dwz. je mag zeggen dat de Zondag een menslijke instelling is. Ik zeg hier niet mee dat ds. Ophoff de bedoeling heeft om de Zondag neer te haeln, maar ongemerkt doet hij dat toch. Zie synodebelsuit t.a.v. werken op zondag ( t.a.v. een garagehouder geloof ik). Ik ga nu nog niet inhoudelijk in op de vraag of de zondag een gebod is van God. (hoop ik nog wel te gaan doen?)
Niels,
Waar gaat het precies om in de synode uitspraak?
Gaat het om een opvatting over de rustdag of over de praktische invulling hiervan?
Hoe is de rustdag ingevuld in de eerste christelijke gemeenten? Hoe is dit in de loop van de geschiedenis ontwikkeld tot op de dag van vandaag?
Is er in het verleden al vaker over de opvatting van de rustdag gepraat?
Wat kwam toen uit deze discussies?
Wat zegt zondag 38 over de zondag? Let op de formulering van dit antwoord!
Hoe radicaal kun je zijn als je zelf geconfronteerd wordt met een verandering in je economische situatie waardoor je gedwongen wordt om op zondag te werken?
Moet je dan om steun van de gemeenschap vragen of moet je bijvoorbeeld een ploegendienst wel accepteren?
Lees de acta van de synode van Leusden eerst eens goed door:
(als echt een discussie over de zondag wilt kun je volgens mij beter een nieuwe topic openen)
nbo24 schreef: - T.a.v. van het Liedboek
De bezwaren tegen de liederen 113, 147, 264 en 301 zijn volgens de synode gegrond. De synode heeft besloten deze in tweede lezing niet vrij te geven voor gebruik in de erediensten.
Het is nu aan de kerkenraden om te beslissen welke liederen ze zelf willen gebruiken in de erediensten. Zo weet ik dat er in Ten Boer slechts 30 liederen uit het liedboek gebruikt worden.
Over je opmerking over het 7e gebod: de synode heeft een commissie ingesteld die een rapport gemaakt heeft (kun je vinden bij de downloads van de rapporten deputaatschappen op de site www.gkv.nl) Voordat je kritiek hebt op de weg die de synode hiermee ingaat, moet je dit rapport op zijn minst doorgelezen hebben.
P.S.:
Als je een artikel citeert is het prettig dat je hierbij ook een datum aangeeft of een link naar een site waar dit artikel na te lezen is. Het is mij namelijk niet duidelijk wat je bedoelt met je citaat uit het Nederlands Dagblad.
+0
arne bos
Niels schreef: Op een gegeven moment houdt discussie op. Sommige dingen moeten dan gewoon duidelijk gezegd worden. Dwaalleer mag toch dwaalleer genoemd worden?. De vraag is dan, is er dwaalleer? Dan zeg ik ja.
Als een synode dit niet met je eens is. Als de kerkenraden een oproep om synodebesluiten niet te ratificeren naast zich neer leggen. Als het kerkvolk ook nog eens een de andere kant opgaat.
Moet je dan een conclusie trekken? Dan zeg ik ja!
De conclusie is dat je berust in het feit dat het kerkvolk, de kerkenraad en de synode het niet met je opvatting eens zijn. Alle discussies die er in de afgelopen jaren geweest zijn hebben een stuk duidelijkheid opgeleverd. Er is vanaf 1999 veel geschreven over de synodebesluiten over de zondag. Ik kan de Reformatie’s uit 1999 waarin de standpunten van de synode besproken worden je laten lezen. Hierin komt steeds dezelfde strekking naar voren, namelijk dat de zondag een menselijke instelling is. We mogen dankbaar zijn, dat we deze in alle vrijheid kunnen benutten om God te dienen. De ‘24-uurs economie’ heeft er tot nu toe nog niet toe geleid dat we allemaal verplicht op zondag aan het werk moeten. Daar moeten we de Here voor danken. Waarom moeten we elkaar in vredesnaam in de haren vliegen over hoe je een bepaalde richtlijn letterlijk op moeten vatten?
Hier is al eeuwen discussie over, zoals je in de Acta van de synode van Leusden hebt kunnen lezen.
Wees eens verstandig: Hou op met alle oeverloze discussies!!! Berust je in de situatie.
Als je dit niet kunt zul je echt een andere kerk op moeten zoeken. Wanneer je zo ontzettend veel kritiek hebt op de kerk kun je mij niet wijs maken dat je de Here hier kunt dienen.
Alle ongeloof en dwaalleer moet je geloofsleven op een gegeven moment behoorlijk in de weg staan.
Dat kan volgens mij echt niet anders. Kun je in een kerk functioneren die zich niets van God aantrekt? In een kerk waarin iedereen zijn eigen mening heeft? Een kerk waarin niet het woord van God maar de mens centraal staat?
Als ik de oproep tot Reformatie goed samenvat is de kerk afgedwaald.
Mijn vraag is dan: Kun je in deze kerk God oprecht kunt dienen?
Als ik in een kerk terecht zou komen waarin de predikant stelt dat de Bijbel een hoop levenswijsheid bevat die je filosofisch op moet vatten en er je voordeel mee kunt doen houd het voor mij echt op.
Dan stap ik uit die kerk, omdat God er niet gediend wordt! Dan is voor mij de rek er uit! Ik kan me niet in allerlei bochten wringen om in een kerk te blijven waar God niet gediend wordt.
Niels, waar leg jij de grens van wat acceptabel is? Trek je consequenties uit de oproep?
Je geeft zelf aan dat het gesprek op een gegeven moment afgelopen is.
Dan moet je een keuze maken: voor of tegen. Het is nu duidelijk welke keuzes gemaakt zijn.
Het wordt tijd om de ballans op te maken. Berusten of vertrekken??
+0
Geertsma
Bedankt voor de links, Arne.
nbo24 schreef: Sommige dingen moeten dan gewoon duidelijk gezegd worden. Dwaalleer mag toch dwaalleer genoemd worden?.
Dan moet je wel duidelijk aantonen dat iets dwaalleer is. En dus ook luisteren naar argumenten van mensen met wie je het niet eens bent. Als dat al gebeurt, heb ik er tot nu toe niks van gemerkt in de hele discussie die bezig is. Bovendien gaat de meeste kritiek over allerlei motieven en gevoelens die mensen worden aangepraat. En de keiharde veroordelingen die vervolgens plaatsvinden.
Dan inhoudelijk:
nbo24 schreef: T.a.v. de zondag:
- Dit onderwerp is nu twee keer behandeld op de synode. Beide keren is gezegd dat de leer zoals door ds. ophoff verkondigd niet af te wijzen is. Dwz. je mag zeggen dat de Zondag een menslijke instelling is. Ik zeg hier niet mee dat ds. Ophoff de bedoeling heeft om de Zondag neer te haeln, maar ongemerkt doet hij dat toch.
Enkele citaten van ds. Ophoof, gehaald uit de acta van de synode:
“We zullen vooral allemaal sterk gemotiveerd moeten zijn om samen als gemeente de Here te ontmoeten, om tijd voor Hem te maken.” “Laat op je werk je stem horen, op het moment dat de zondag bedreigd wordt. Laat merken hoeveel die dag je waard is."
“Wees daarom dankbaar voor de zondag die God u geeft. Een dag die Hij zelf beveiligt tegen alle drukte en haast. Een dag die wij daarom ook beveiligen moeten. Zodat de Here de ruimte heeft om door zijn Geest in ons te werken.”
“Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat God zelf een stille tijd schept in ons leven door middel van de zondag. De dag waarop het rumoer van het gewone dagelijkse leven moet zwijgen, opdat de Here aan het woord kan komen en er ook de rust en de tijd is om Hem te antwoorden in het gebed.”
“De zondag is voor het werk van de Geest in ons een prachtige dag.”
nbo24 schreef: Zie synodebelsuit t.a.v. werken op zondag ( t.a.v. een garagehouder geloof ik).
Vind ik niks over. Als je het hebt over de bakkerij die op zondag mag draaien, dan is dat geen uitspraak van de synode, maar een formulering uit een bezwaarbrief.
Het enige besluit wat hierop betrekking heeft dat ik kon vinden is:
Besluit 1:
geen uitspraak te doen over de problematiek van toenemende zondagsarbeid, maar alleen over het appèl van de Gereformeerde Kerk te Nieuwegein.
Grond:
1. het verzoek om een uitspraak te doen in de problematiek van toenemende zondagsarbeid is niet als zodanig in de kerkelijke weg aan de synode voorgelegd;
2. het appèl van de kerk te Nieuwegein is wel in de kerkelijke weg aan de synode voorgelegd
nbo24 schreef: Ik ga nu nog niet inhoudelijk in op de vraag of de zondag een gebod is van God. (hoop ik nog wel te gaan doen?)
Misschien zou je dat juist wel moeten doen, want dat is nou juist waar de discussie over hoort te gaan, omdat dat hetgene is waar de synode een uitspraak over heeft gedaan. Het gaat gewoon om de theologische kwestie of de zondag een goddelijk gebod is, of niet.
Enkele bijbelteksten:
"Er blijft dus een sabbatsrust voor het volk van God. Want wie tot zijn rust is ingegaan, is ook zelf tot rust gekomen van zijn werken, evenals God van de zijne.
laten wij er dus ernst mee maken om tot die rust in te gaan,..."
Hebr. 4:9-11a
"Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is."
Kol. 2:16, 17
"Deze [immers] stelt de ene dag boven de andere, gene stelt ze alle gelijk. Ieder zij voor zijn eigen besef ten volle overtuigd."
Rom. 14:5
nbo24 schreef: - T.a.v. van het Liedboek:
Er worden nu liederen gezongen waarin de auteur de bedoeling heeft om alverzoening, bevrijdingstheologie en leer van Karel Barth te verkondigen. Dingen die tegen de belijdeins van de Kerk ingaan. Is dat dan geen dwaalleer meer. (ik heb nu geen liedboek bij me, daarom noem ik nog geen concrete voorbeelden).Hoop ik in de toekomst wel te doen. (Toevallig weet ik dan dat Lied 1 leer van Barth verkondigd (Gott is die gans anderisch), maar dit lied is volgens mij niet door de 2e ronde gekomen).
Ik ben dan ook wel eens benieuwd naar concrete voorbeelden. Ik heb ze nog steeds niet gehoord, namelijk. Wel weet ik dat de synode van de meeste ingediende bezwaren die zijn ingediend heeft geconcludeerd dat niet voldoende is aangetoond dat een lied een dwaalleer zou bevatten.
Wat betreft Lied 1: die is wel door de 2e ronde gekomen. "Gott ist die ganz anderisch" is inderdaad Barthiaans, maar staat niet in Lied 1. Het gaat om de zin "Hij heeft in den beginne het licht doen overwinnen." Daar zou één of andere Barthiaanse theorie achterzitten. Het is volgens mij echter met betrekkelijk weinig voorstellingsvermogen mogelijk om het op de eerste scheppingsdag te betrekken. "Er zij licht", zijn namelijk ook de eerste woorden van God in de Bijbel.
Verder zijn er ook de zorgelijk ontwikkelingen rondom het zevende gebod...
Welke dan? Dat de synode besloten heeft dat echtscheiding niet per definitie tuchtwaardig is? De tucht is volgens mij geen middel waar je lichtvaardig mee omgaat. In het geval dat mensen weldegelijk laten blijken van harte Christus te volgen (ik snap niet waarom de LWVKO-brochure dat vergoeilijkend noemt), maar zich desondanks bij de gebrokenheid van het huwelijk neer moeten leggen, zie ik niet in waarom de tucht toegepast moet worden. De synode heeft volgens mij ook helemaal niet gezegd dat echtscheiden geen probleem is, alleen dat het niet in alle gevallen tuchtwaardig hoeft te zijn.
nbo24 schreef: Is het belangrijk om deze onderwerpen zo breed uit te meten. Is het niet bealngrijker om te zeggen dat Christus onze Heer is en dat we daar meer mee bezig moeten zijn. Moeten wij niet meer met liefde met alkaar bezig zijn? Dit zijn vragen die gesteld zijn. Dit zijn mijns inziens vragen die elkaar niet uitsluiten. Want erken je dat Cristus Heer is, dan wil je ook alles, maar dan ook alles in Hem hebben. Ook in het zingen van liederen die zuiver zijn en het houden van de Sabbat = Zondag. Want door Christus is het gebod van de Zondag ingegaan.
Maar gaat het er dan om dat iedereen in de kerk dezelfde mening heeft? Het gaat er volgens mij om wat ons doel is, en dat is Christus. Ik vind het zo ontzettend jammer dat er gelijk geconcludeerd wordt dat je Christus niet van harte wilt volgen als je het met de synode eens bent. Dat is namelijk absoluut niet waar, gooit bij voorbaat al de discussie dicht en creëert een onderlinge sfeer van wantrouwen die totaal niet nodig en wat mij betreft ongewenst is.
nbo24 schreef: Hierbij laat ik eerst mijn reactie. Ik zie naar de reacties uit.
Laat het hierbij niet de bedoeling zijn om eigen gelijk te willen halen, maar laat Gods Woord de richtlijn zijn. Dat moet de richtlijn zijn voor de discussie.
En daar ben ik het dus mee eens.
Overigens, nu ik toch aan het posten ben, wou ik nog even een bijbeltekst meegeven, waar onze bezwaarde broeders wat mij betreft wel eens wat meer rekening mee mogen houden:
"Gehoorzaamt uw voorgangers en onderwerpt u (aan hen), want zij zijn het, die waken over uw zielen, daar zij rekenschap zullen moeten afleggen. Laten zij het met vreugde kunnen doen en niet al zuchtende, want dat zou u geen nut doen."
Hebr. 13:17
+0
arne bos
J.M. Wubs, Dixit uit Leiden, Niels Bolhuis en anderen,
Wie kan mijn vragen over de zondag beantwoorden?
(topic geplaatst op donderdag 17 april ’03 om 12:48 uur.)
Het valt me eigenlijk een beetje tegen het jullie nog niet gelukt is om mij te overtuigen van de onjuistheid van de besluiten van de synode van Zuidhorn.
Kunnen we samen verder met twee opvattingen over de zondag?
Geldt dit ook voor de GSV?
Hier is ook een link naar gemaakt.
Na het doorlezen van een hoop brochures en diverse artikelen van de Reformanda kom ik tot de conclusie dat deze vraag in hun oproep tot Refomatie centraal staat. Ze trekken de conclusie dat iedereen die niet op hun manier voor de leer gaat fout is. Iemand die Jezus als verlosser erkend, maar zich niet voegt naar de gereformeerde leer is niet bekeerd.
Als je op een dergelijke manier gaat bepalen wie er in de Hemel komt, dan blijven er weinig mensen over. Er zijn heel wat Christenen die God oprecht willen dienen. Binnen de vrijgemaakte kerk zijn er al heel wat mensen die anders in het geloof staan. Zijn dit geen oprechte Christenen? Om het maar niet te hebben over evangelische christenen, baptisten, etc. die Jezus als verlosser erkennen en God willen dienen.
De kerkdienst mag niet aantrekkelijk gemaakt worden, omdat Gods woord in dat geval niet meer centraal staat. Het gaat niet om de sfeer maar om de leer.
Hoe veel mensen staan er achter hun opvattingen over de invulling van de eredienst?
Als we toch geen tellen: ik niet. Maar ik hoor ook net dat ik volgens hun opvatting niet bekeerd ben, dus dan tel ik toch niet mee. :?
Hier ben ik het wel mee eens.
Dat is ook mijn belangrijkste bezwaar op de publicaties van de Reformanda; dat ze impliciet mensen veroordelen.
Hierover zou eigenlijk in elke GKV eens een interne discussie over gevoerd moeten worden.
Ik denk dat voor weinig mensen geldt dat ze zullen beweren dat ze de enige ware kerk zijn; dat idee is i.i.g. 'formeel' achtergelaten.
Maar impliciet zeggen we dat nog steeds.
Als GKV weten heel veel mensen precies hoe iets per se wel, en hoe iets per se niet moet. Als er een meningsverschil over iets is, wordt dat door veel mensen (niet alleen reformanda-ers ben ik bang) vrijwel direct als dwaling bestempeld, omdat men er om welke reden dan ook, niet tegen kan dat er bepaalde meningen / visies naast elkaar kunnen bestaan.
Te vaak wordt hier niet goed over doorgepraat, en komen argumenten op tafel als: dat staat toch in onze belijdenisgeschriften, dus...
Niemand, en zoals de tegenstelling er nu staat, zal iedereen het belachelijk vinden, behalve misschien enkele extremen. Een gedwongen keuze tussen deze twee wil ik ook niet maken; er zit namelijk nog heel veel tussen. Bijvoorbeeld het gaat om de eer voor de Heer etc. Ook hierbij geldt denk ik dat er veel uit angst wordt geredeneerd. "Als we iets in de kerkdienst veranderen, mag dat dan wel?" "Gaan we dan niet de synodale kerk achterna? of de Ned. Hervormde?" In plaats van de angst waarvanuit veel mensen redeneren, zou ik graag zien dat mensen meer 'doelgericht' redeneren. Wat wil je in de eredienst? Wat wil God in de eredienst? Hoe is de eredienst momenteel ingevuld, en welke mogelijkheden liggen er allemaal? Dit soort vragen kun je hooguit voor jezelf een keer uitwerken; maar echt eerlijk hierover discussiëren wordt vaak door redeneren vanuit angst gesmoord.Of dat belijden we al 100-en jaren zo, en waarom moet dat nu ineens anders?
Ik ben wel voor voorzichtigheid om alles over de kop te gooien; maar ik ben erg tegen redeneren vanuit angst.
Geloven is ook niet iets waarbij je telkens angstig moet zijn om iets fout te doen, maar eerder iets waarbij je allerlei dingen goed wilt doen.
Zondagavond was ik uitgenodigd bij een aantal gemeenteleden, waar we samen een film gezien hebben over de gelijkenis van de verloren zoon. (Leuk idee om een aantal jongeren en ouderen uit te nodigen om samen een film te bekijken en hierover door te praten.)
De film was arabisch gesproken en nederlands ondertiteld. Je kreeg een goed beeld van hoe de mensen in die tijd en in die cultuur leefden.
Het beeld van de vader die zo veel liefde voor zijn beide zoons had vond ik treffend.
De oudste was trouw en volgde de regels van zijn vader. De jongste was onverschillig.
Het verloop van het verhaal kennen we allemaal. De blijdschap over de terugkeer van de jongste.
Af en toe doe ik goed mijn best om volgens de wet van God te leven.
Dan kan ik me wel eens kwaad maken, dat er mensen zijn die het niet zo nauw nemen.
Ik hoop dat ik alleen kritisch naar mezelf ben. Dat ik geduld met een ander heb.
Af en toe ben ik onverschillig. Soms omdat ik moe ben van alle toestanden in de kerk.
Soms omdat ik opga in mijn dagelijkse beslommeringen.
In beide gevallen dwaal ik af. Wat vind God ervan?
Volgens mij moet je in afhankelijkheid leven. Je afhankelijk weten van God.
Daarbij moet je vertrouwen op Hem. Hij zorgt voor je. Maar ook voor zijn kerk.
Je hoeft het niet zelf te doen. Dat kun je niet eens. Daarvoor is Christus gestorven.
deleted
Om op zaradinges te reageren:
De vraag of een goede God slechte dingen kan doen is oud. Aan de ene kant God, die almachtig is. Niks gebeurt buiten hem om, immers niks kan om Hem heen. Aan de andere kant veel kwaad wat geschied. Persoonlijk heb ik niet volledig gekoppeld. Ik denk dat geloven niet is alles beantwoorden, maar veeleer overgave, het rust vinden bij God, die het snapt! Het tegenstelling tussen loslaten en zoeken is een dynamische proces waar je levenslang aan vast zit.
Er is veel over te zeggen, bv:
Persoonlijk heb ik nooit een negatief beeld gehad van God. Tuurlijk kreeg ik mee dat 'alles' slecht was, immers alles is bevlekt met zonde. Dit creërde eerder een negatief eigenbeeld, dan een negatief Godbeeld. Maar juist God zegt dat we moeite waard zijn! God houd van ons, ongeacht of we van onszelf (kunnen) houden!
Ik denk niet reformanda een straffende God benadrukt. Eerder een rechtvaardig i.p.v. een barmhartige, waarbij natuurlijk in rechtvaardig meer straffend word benadrukt dan bij barmhartig.
Ik denk niet dat je de reformanda verantwoordelijk kunt stellen voor een negatief godbeeld. Eerder de traditie waarin de vrijgemaakte kerk wortelt, die natuurlijk sterk wordt verdedigd door reformanda, zou je verantwoordelijk kunnen stellen. Misschien kun je stellen dat reformanda er mede schuldig aan is dat het in stand word gehouden.
Ik kan me heel goed voorstellen, dat mensen hun geloof kwijt raken.
Als je in de kerk geen mensen ziet die een levend geloof uitstralen, die je ten voorbeeld kunnen zijn, krijgt je geloof geen stimulans om te groeien. Voor die groei heb je gewoon mensen in je omgeving nodig, die je op kunnen bouwen en stimuleren in het geloof. En je moet zelf ook iets uit kunnen stralen naar anderen in je omgeving.
Wanneer je alleen maar kritsche bent op het gedrag van de ander lukt dit niet. Dan sta je niet naast elkaar, maar tegenover elkaar. Dan kun je elkaar alleen maar afbreken.
Tegen negatieve publiciteit kan NIEMAND zich verdedigen.
Je hebt volgens mij dan ook de taak om het goede in de ander te zoeken.
Hiervoor heb je soms veel geduld nodig. Je kunt best wel eens te emotioneel worden als je bezorgd bent. Andersom kun je kwaad worden op iemand die je allerlei regels oplegd.
In een sfeer van haat en nijd raakt God uit beeld. Je leeft niet meer voor God, maar voor je eigen gelijk. Daar vecht je voor. Dat is niet Christelijk.
Laten we bidden, dat God ons weer tot elkaar mag brengen!
Met deze opmerking wil ik aangeven dat het goed is om volgens bepaalde richtlijnen te leven. Maar ook, dat ik best begrijp dat mensen zich zorgen maken over een stuk onverschilligheid met betrekking tot het naleven van die regels. Het gaat om mensen die het niet zo scherp willen stellen.
Vroeger was er een strijd tegen de synodalen. Men had een bepaalde opvatting waar iedereen het mee eens was. Dit was ook bij de kerkscheuring in 1967 het geval. Het was nodig om je te profileren tegen de dwaalleer in de kerk.
Is er op dit moment nog een bepaalde kerk waar men niet bij wil horen?
Volgens mij zijn de tegenstellingen niet zo groot. Er is een angst, dat het met de kerk een bepaalde kant op zal gaan. Waar is dat op gebaseerd?
Er zijn volgens mij genoeg mensen die volgens Gods wet willen leven.
Die in elk geval hiernaar willen streven. De meeste weten, dat ze hier in de praktijk niets van terecht brengen. Vanwege de zonde.
Naar Gods wet kun je alleen leven uit dankbaarheid. Uit besef wat Christus voor ons heeft gedaan. Maar dan gaat het nog met vallen en opstaan.
Heel iets anders als verplicht doen wat God van je vraagt!
Het doet me pijn als er zo over mensen geoordeeld wordt.
Het is belangrijk dat je aan de relatie met je naaste werkt, vooral in de kerk. Zo kan iemand ideen hebben die recht tegenover die van jouw staad. In dit geval zou je toch de liefde naar elkaar moeten laten zien en zoals arne al stelde: geduld met de ander hebben.
Uiteindelijk draait alles om de relatie met je naaste en bovenal de relatie met GOD.
Angst? Ik heb sterk de indruk dat de mensen die hard in koor roepen, dat we de verkeerde kant opgaan heel sterk door hun angst beinvloed worden. Kunnen we deze mensen laten zien dat er een hoop gereformeerden in de kerk zitten die serieus met hun geloof bezig zijn.
Mensen die overtuigd zijn dat ze moeten leven zoals God dit van ze vraagt, die ook stil willen staan bij hun persoonlijk geloofsleven.
Waarom gaat het in alle discussies over extreem rechts versus extreem links, terwijl dit beide groepen zijn die een hoop kabaal hebben maar in aantal weinig voorstellen.
De allerlaatste groep, de mensen die alle bonje zo zat zijn, dat ze een andere kerk opzoeken of de kerk helemaal vaarwel zeggen hoor je in geen enkele discussie. Kunnen we met hen rekening houden?
We zouden bijvoorbeeld kunnen laten zien wat het geloof voor ons betekent en hoe we dit in ons leven kunnen laten zien. Hoe we dit naar de buitenwereld toe uit kunnen stralen.
Dit lijkt me een christenplicht. Er staat nergens in de Bijbel dat we ons druk moeten maken over allerlei uiterlijk vertoon of allerlei kerkelijke regels (die door mensen bedacht zijn).
Vrijdag 25 april is er om 20.00 uur in de Columnakerk een bijeenkomst van de LWVKO (regio noord) over het schriftgezag.
De sprekere is dr. S. de Marie. Veel over hem gehoord.
Ik wil hem nu wel eens in levende lijve ontmoeten.
Ik wil kort reageren. Misschien zeg ik het boud, maar duidelijkheid gaat even voor alles.
Allereerst over de Oproep tot Reformatie. Een heleboel mensen vinden deze te betweterig over komen. Er is geen discussie meer mogelijk. Ik vraag mij dan af, had die discussie er dan al niet lang moeten zijn geweest. M.n. de Zondag en Liedboek speelt al meerdere jaren. Op een gegeven moment houdt discussie op. Sommige dingen moeten dan gewoon duidelijk gezegd worden. Dwaalleer mag toch dwaalleer genoemd worden?. De vraag is dan, is er dwaalleer? Dan zeg ik ja. Waarom?
T.a.v de Zondag:
Dit onderwerp is nu twee keer behandeld op de synode. Beide keren is gezegd dat de leer zoals door ds. ophoff verkondigd niet af te wijzen is. Dwz. je mag zeggen dat de Zondag een menslijke instelling is. Ik zeg hier niet mee dat ds. Ophoff de bedoeling heeft om de Zondag neer te haeln, maar ongemerkt doet hij dat toch. Zie synodebelsuit t.a.v. werken op zondag ( t.a.v. een garagehouder geloof ik). Ik ga nu nog niet inhoudelijk in op de vraag of de zondag een gebod is van God. (hoop ik nog wel te gaan doen?)
T.a.v. van het Liedboek:
Er worden nu liederen gezongen waarin de auteur de bedoeling heeft om alverzoening, bevrijdingstheologie en leer van Karel Barth te verkondigen. Dingen die tegen de belijdeins van de Kerk ingaan. Is dat dan geen dwaalleer meer. (ik heb nu geen liedboek bij me, daarom noem ik nog geen concrete voorbeelden).Hoop ik in de toekomst wel te doen. (Toevallig weet ik dan dat Lied 1 leer van Barth verkondigd (Gott is die gans anderisch), maar dit lied is volgens mij niet door de 2e ronde gekomen).
Ik haal deze beide onderwerpen eruit. Deze zijn namelijk 2 keer behandeld en daarom dus definitief leer van de Kerk. Er wordt over de Zondag nog wel een deputaatschap ingesteld, maar mijn vraag is dan wat gaat deze dan precies doen? Het lijkt mij in ieder geval niet meer het nagaan of de mening dat de zondag een menselijke instelling is, juist is. Dan had de synode daarop nog geen besluit kunnen nemen. (ik verwijs hierbij dan naar het artikel van ds. de Vries in het ND hierover).
Verder zijn er ook de zorgelijk ontwikkelingen rondom het zevende gebod en gebruik van bijbelvertalingen etc etc. Dat zijn echter nog onderwerpen die niet definitief zijn, maar wel hun kwalijke gevolgen hebben binnen de Kerk.
Is het belangrijk om deze onderwerpen zo breed uit te meten. Is het niet bealngrijker om te zeggen dat Christus onze Heer is en dat we daar meer mee bezig moeten zijn. Moeten wij niet meer met liefde met alkaar bezig zijn? Dit zijn vragen die gesteld zijn. Dit zijn mijns inziens vragen die elkaar niet uitsluiten. Want erken je dat Cristus Heer is, dan wil je ook alles, maar dan ook alles in Hem hebben. Ook in het zingen van liederen die zuiver zijn en het houden van de Sabbat = Zondag. Want door Christus is het gebod van de Zondag ingegaan.
Hierbij laat ik eerst mijn reactie. Ik zie naar de reacties uit.
Laat het hierbij niet de bedoeling zijn om eigen gelijk te willen halen, maar laat Gods Woord de richtlijn zijn. Dat moet de richtlijn zijn voor de discussie. Dit geld voor iedereen, ook voor mij. Ook ik ben er nog niet en moet ook nog steeds groeien in het geloof.
Mijn vraag aan jou is:
Waarom dan nog synodes?
Ik wijs je graag op art. 31 KO.
Mooi artikel lijkt mij.
Mooi artikel, maar als het niet werkt, werkt het niet. De gang naar de synode moet een uiterste middel zijn. Als je via die weg je doelen niet bereikt, moet je het anders proberen. Informele wegen zijn vaak sneller en handiger om doelen te bereiken, dan formele wegen. Als jij je broeder ziet zondigen, wijs hem dan terecht in een sfeer van liefdevolle vermaning. Dat staat in de Bijbel, de synode niet.
Niels,
Waar gaat het precies om in de synode uitspraak?
Gaat het om een opvatting over de rustdag of over de praktische invulling hiervan?
Hoe is de rustdag ingevuld in de eerste christelijke gemeenten? Hoe is dit in de loop van de geschiedenis ontwikkeld tot op de dag van vandaag?
Is er in het verleden al vaker over de opvatting van de rustdag gepraat?
Wat kwam toen uit deze discussies?
Wat zegt zondag 38 over de zondag? Let op de formulering van dit antwoord!
Hoe radicaal kun je zijn als je zelf geconfronteerd wordt met een verandering in je economische situatie waardoor je gedwongen wordt om op zondag te werken?
Moet je dan om steun van de gemeenschap vragen of moet je bijvoorbeeld een ploegendienst wel accepteren?
Lees de acta van de synode van Leusden eerst eens goed door:
http://www.kerkrecht.nl/main.asp?pagety ... =113&page=(als echt een discussie over de zondag wilt kun je volgens mij beter een nieuwe topic openen)
De bezwaren tegen de liederen 113, 147, 264 en 301 zijn volgens de synode gegrond. De synode heeft besloten deze in tweede lezing niet vrij te geven voor gebruik in de erediensten.
Het is nu aan de kerkenraden om te beslissen welke liederen ze zelf willen gebruiken in de erediensten. Zo weet ik dat er in Ten Boer slechts 30 liederen uit het liedboek gebruikt worden.
Voor de synodebesluiten: www.gszuidhorn.gkv.nl
Over je opmerking over het 7e gebod: de synode heeft een commissie ingesteld die een rapport gemaakt heeft (kun je vinden bij de downloads van de rapporten deputaatschappen op de site www.gkv.nl) Voordat je kritiek hebt op de weg die de synode hiermee ingaat, moet je dit rapport op zijn minst doorgelezen hebben.
P.S.:
Als je een artikel citeert is het prettig dat je hierbij ook een datum aangeeft of een link naar een site waar dit artikel na te lezen is. Het is mij namelijk niet duidelijk wat je bedoelt met je citaat uit het Nederlands Dagblad.
Als een synode dit niet met je eens is. Als de kerkenraden een oproep om synodebesluiten niet te ratificeren naast zich neer leggen. Als het kerkvolk ook nog eens een de andere kant opgaat.
Moet je dan een conclusie trekken? Dan zeg ik ja!
De conclusie is dat je berust in het feit dat het kerkvolk, de kerkenraad en de synode het niet met je opvatting eens zijn. Alle discussies die er in de afgelopen jaren geweest zijn hebben een stuk duidelijkheid opgeleverd. Er is vanaf 1999 veel geschreven over de synodebesluiten over de zondag. Ik kan de Reformatie’s uit 1999 waarin de standpunten van de synode besproken worden je laten lezen. Hierin komt steeds dezelfde strekking naar voren, namelijk dat de zondag een menselijke instelling is. We mogen dankbaar zijn, dat we deze in alle vrijheid kunnen benutten om God te dienen. De ‘24-uurs economie’ heeft er tot nu toe nog niet toe geleid dat we allemaal verplicht op zondag aan het werk moeten. Daar moeten we de Here voor danken. Waarom moeten we elkaar in vredesnaam in de haren vliegen over hoe je een bepaalde richtlijn letterlijk op moeten vatten?
Hier is al eeuwen discussie over, zoals je in de Acta van de synode van Leusden hebt kunnen lezen.
Wees eens verstandig: Hou op met alle oeverloze discussies!!! Berust je in de situatie.
Als je dit niet kunt zul je echt een andere kerk op moeten zoeken. Wanneer je zo ontzettend veel kritiek hebt op de kerk kun je mij niet wijs maken dat je de Here hier kunt dienen.
Alle ongeloof en dwaalleer moet je geloofsleven op een gegeven moment behoorlijk in de weg staan.
Dat kan volgens mij echt niet anders. Kun je in een kerk functioneren die zich niets van God aantrekt? In een kerk waarin iedereen zijn eigen mening heeft? Een kerk waarin niet het woord van God maar de mens centraal staat?
Als ik de oproep tot Reformatie goed samenvat is de kerk afgedwaald.
Mijn vraag is dan: Kun je in deze kerk God oprecht kunt dienen?
Als ik in een kerk terecht zou komen waarin de predikant stelt dat de Bijbel een hoop levenswijsheid bevat die je filosofisch op moet vatten en er je voordeel mee kunt doen houd het voor mij echt op.
Dan stap ik uit die kerk, omdat God er niet gediend wordt! Dan is voor mij de rek er uit! Ik kan me niet in allerlei bochten wringen om in een kerk te blijven waar God niet gediend wordt.
Niels, waar leg jij de grens van wat acceptabel is? Trek je consequenties uit de oproep?
Je geeft zelf aan dat het gesprek op een gegeven moment afgelopen is.
Dan moet je een keuze maken: voor of tegen. Het is nu duidelijk welke keuzes gemaakt zijn.
Het wordt tijd om de ballans op te maken. Berusten of vertrekken??
Bedankt voor de links, Arne.
Dan moet je wel duidelijk aantonen dat iets dwaalleer is. En dus ook luisteren naar argumenten van mensen met wie je het niet eens bent. Als dat al gebeurt, heb ik er tot nu toe niks van gemerkt in de hele discussie die bezig is. Bovendien gaat de meeste kritiek over allerlei motieven en gevoelens die mensen worden aangepraat. En de keiharde veroordelingen die vervolgens plaatsvinden.
Dan inhoudelijk:
Enkele citaten van ds. Ophoof, gehaald uit de acta van de synode:
Vind ik niks over. Als je het hebt over de bakkerij die op zondag mag draaien, dan is dat geen uitspraak van de synode, maar een formulering uit een bezwaarbrief.
Het enige besluit wat hierop betrekking heeft dat ik kon vinden is:
Misschien zou je dat juist wel moeten doen, want dat is nou juist waar de discussie over hoort te gaan, omdat dat hetgene is waar de synode een uitspraak over heeft gedaan. Het gaat gewoon om de theologische kwestie of de zondag een goddelijk gebod is, of niet.
Enkele bijbelteksten:
Ik ben dan ook wel eens benieuwd naar concrete voorbeelden. Ik heb ze nog steeds niet gehoord, namelijk. Wel weet ik dat de synode van de meeste ingediende bezwaren die zijn ingediend heeft geconcludeerd dat niet voldoende is aangetoond dat een lied een dwaalleer zou bevatten.
Wat betreft Lied 1: die is wel door de 2e ronde gekomen. "Gott ist die ganz anderisch" is inderdaad Barthiaans, maar staat niet in Lied 1. Het gaat om de zin "Hij heeft in den beginne het licht doen overwinnen." Daar zou één of andere Barthiaanse theorie achterzitten. Het is volgens mij echter met betrekkelijk weinig voorstellingsvermogen mogelijk om het op de eerste scheppingsdag te betrekken. "Er zij licht", zijn namelijk ook de eerste woorden van God in de Bijbel.
Welke dan? Dat de synode besloten heeft dat echtscheiding niet per definitie tuchtwaardig is? De tucht is volgens mij geen middel waar je lichtvaardig mee omgaat. In het geval dat mensen weldegelijk laten blijken van harte Christus te volgen (ik snap niet waarom de LWVKO-brochure dat vergoeilijkend noemt), maar zich desondanks bij de gebrokenheid van het huwelijk neer moeten leggen, zie ik niet in waarom de tucht toegepast moet worden. De synode heeft volgens mij ook helemaal niet gezegd dat echtscheiden geen probleem is, alleen dat het niet in alle gevallen tuchtwaardig hoeft te zijn.
Maar gaat het er dan om dat iedereen in de kerk dezelfde mening heeft? Het gaat er volgens mij om wat ons doel is, en dat is Christus. Ik vind het zo ontzettend jammer dat er gelijk geconcludeerd wordt dat je Christus niet van harte wilt volgen als je het met de synode eens bent. Dat is namelijk absoluut niet waar, gooit bij voorbaat al de discussie dicht en creëert een onderlinge sfeer van wantrouwen die totaal niet nodig en wat mij betreft ongewenst is.
En daar ben ik het dus mee eens.
Overigens, nu ik toch aan het posten ben, wou ik nog even een bijbeltekst meegeven, waar onze bezwaarde broeders wat mij betreft wel eens wat meer rekening mee mogen houden:
J.M. Wubs, Dixit uit Leiden, Niels Bolhuis en anderen,
Wie kan mijn vragen over de zondag beantwoorden?
(topic geplaatst op donderdag 17 april ’03 om 12:48 uur.)
Het valt me eigenlijk een beetje tegen het jullie nog niet gelukt is om mij te overtuigen van de onjuistheid van de besluiten van de synode van Zuidhorn.
Kunnen we samen verder met twee opvattingen over de zondag?