ik ben meer voor een rose achtergrond, opdat we nog een maal mogen denken aan 'onze' snor
+0
Paul
In ieder geval is een waarschuwing dat er schokkende foto's in dit topic voorkomen op zijn plaats. Vanochtend wakker geworden met de beelden van het stoffelijk overschot van ons aller snorfiets.
+0
Vriend Niels
Bij mij rijst de vraag: hoeveel moeten er nog komen? hoeveel moeten er nog gaan?
En, wanneer is de stille tocht?
+0
vet
Gaan snorfietsen eigenlijk ook naar de hemel?
+0
Koopa
normaal gesproken wel, maar deze snorfiets heeft in de laatste dagen van zijn leven heel wat rode stoplichten genegeerd... dus als tie gaat is het kantje boord
+0
Animal
't Is afgrijselijk! Als G.UU.Bush hier was.... hij had ze allemaal aangepakt!
+0
Joke
Ook mijn oprechte deelneming.
Misschien dat het levensverhaal van de snorfiets maar op deze site moet verschijnen.
+0
Geertsma
Hmm... "roze snorfiets" intikken bij google levert het volgende op:
Politie zoekt anonieme getuige bij overval kadowinkel...
Beide mannen vluchten dus weg op een roze snorfiets met witte spaakwielen Dus vorige week donderdag 26 februari om ongeveer kwart voor negen in de avond wordt ...
www.ter-plaatse.nl/detail.asp?case=349 - 6k - In cache - Gelijkwaardige pagina's
Helaas werkt de link niet meer.
Maar verder mijn oprechte deelneming.
+0
Martijn
Misschien is het ook maar goed voor je, je wordt vast niet minder van een beetje fietsen :wink:
+0
Hannah
Sterkte voor alle nabestaanden.
Had hij familie?? Zo nee, wie dragen de kist??
En ik denk dat het nog een beetje vroeg is om over een vervanger te spreken.
+0
Koos L
Je moest waarschijnlijk gaan
Ik lees de advertentie
de zwarte omlijning benadrukt de essentie
omschrijving voor die andere dimensie
De letters van je naam, ze branden in m’n netvlies
emoties hectisch, ik wil rustig blijven
maar ‘t lukt me net niet
Brok in m’n keel, druk op m’n oren,
wil de vraag die ik van binnen stel niet horen:
“Heb ik echt m’n beste vriend verloren?”
Ja ik hoorde het eerder door de hoorn van de telefoon
maar dit sjabloon bevestigt het pas echt en het is ongewoon
Ofschoon de woorden er toch duidelijk en echt staan,
niet weggaan
Hey, ik zal m’n pijn niet in de weg staan
door mezelf te confronteren met de feiten
Niemand iets verwijten, maar flarden van spijt,
ze vliegen als tapijten door m’n hoofd
Maar yo, ik kan de klok niet keren
Even later al op weg je vrienden te condoleren
Je leeft maar heel kort
Probeer m’n verstand op nul te zetten,
maar sta rationeel even rood
En voel me slap als ik stap naar je kist,
ik slik van onbegrip en klap haast dicht
als ik naar adem hap,
Angst, schuld en woede worden aangekaart
maar verdriet bedaart, je wordt door velen aangestaard
en je staat opgebaard
Daar lig je dan, is dit het dan?
Wist ik het maar, wist je er zelf al van?
Trok je het niet meer, of was dit je plan?
Ik maak een vuist, stamel je naam en pink een traan
ik wil bij alles stilstaan, maar ik moet zodadelijk gaan
want de condoleance is voorbij,
Het afscheid is nabij, je weet, Koos is zeker niet van steen
maar blijft nu wel een kei
Nog een laatste blik, ik slik en ga vlug
want yo, je moest waarschijnlijk gaan,
maar komt zeker nooit meer terug
Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
alsof het lot m’n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
maar je moest waarschijnlijk gaan
Je leeft maar heel kort
De ceremonie is voorbij,
iedereen doet semi-opgelucht en quasi-blij
maar echte rust is er haast niet bij,
meer een suggestieve sfeer van een schone lei
Er vormt zich wederom een rij
en met vrienden sta ik zij-aan-zij
Ey yo, Lieffijn, denk ik van binnen,
maar woordeloos kom ik tot m’n zinnen
Wetend dat die echte pijn nu gaat beginnen
de klap en de leegte, het besef van het verlies
M’n hersenvlies kraakt en net zoals servies
breekt de spanning heel gemakkelijk,
Het leven is vergankelijk, soms verachtelijk,
altijd van tijd afhankelijk
Maar tijdloos ben je nu en feilloos
ook al was je grenzeloos, je bent nooit mateloos
Het is een schrale troost, misschien,
maar ik blijf geloven in vriendschap
Eindeloos, hier beneden of daarbovenin
sprakeloos, werden we tegen het einde,
er was het een en ander loos
we werden minder close, je was boos
Maar niemand koos
voor de manier waarop het afliep
Schuld is niet toepasselijk
maar hey, dat doet zeer, dat het zo maf liep
En het vreemde is, je bent gecremeerd,
geen steen of urn is nooit teruggekeerd
naar een plek door jouw ziel beheerd
Begrijp me niet verkeerd, het is gegaan zoals het ging
je bent vergaan, verre van herinnering die blijft bestaan
Ik hoop echt dat je stierf in vrede met jezelf
alle pijn verleden tijd en tevreden met jezelf
Het klinkt raar, naar, onwerkelijk maar waar
misschien ben je daar nu echt onsterfelijk
en is het hiernamaals, de sigaar
En altijd op je sterfdag, ben ik even alleen
dan zijn we eventjes één
en yo, die band zal voor altijd doorgaan
Want ook al lijk je soms teloor gegaan
je ziel blijft voor altijd voortbestaan
Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
alsof het lot m’n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
maar je moest waarschijnlijk gaan
Je leeft maar heel kort
Daar doe je niets aan
Je vriend Koos
+0
Rossatron
Hmmm, Brainpower als uitlaatklep, ach laat ook maar.
Succes ermee Koos.
+0
Pieternel
Rossatron schreef: Hmmm, Brainpower als uitlaatklep, ach laat ook maar.
Ik kan me slechtere uitlaatkleppen voorstellen. Wat een fantastische tekst! Kan je niks verkeerds over zeggen.
+0
Hannah
Ik ga bijna egt huilen... :girl:
+0
Koos L
Komt dit topic nog extern? M'n ouders en zusjes willen het ook bekijken namelijk. (En terecht, ze waren nogal gesteld op onze roze familievriend.)
+0
Robbert
Ja maar der staan foto's in. Dan mag het toch nooit?? Maar goed van mij... de topicstarter... mag het (die toestemming is toch altijd nodig van de wepsie?) Anders kan ik je ook wel effe de foto's toesturen Koos...
+0
Koos L
Alleen foto's van de roze snor en mij, dus mag het best extern.
Onze roze vriend krijgt wellicht een plek op of rond onze sociëteit. De Senationele automobiel zal hier hopelijk zorg voor dragen. Kunnen er dan zwarte vlaggetjes uit het raam gestoken worden?
+0
vet
Alsof alle ellende altijd tegelijk komt:
Grasallergisch paard Sven overleden
GRONINGEN - Paard Sven is niet meer. Het paard uit Thesinge, dat allergisch was voor gras, is zondag ingeslapen. Dat heeft eigenaar F. Jansen dinsdag bekendgemaakt. ,,Hij had zelfs met medicijnen geen leven meer. We hadden geen keus.''
Meer informatie over het leven van Sven vind je op
+0
ro
Paard Sven!
Mijn oprechte medeleven. De betreffende manege staat op steenworp afstand van mijn ouderlijk huis sterker nog het staat er pal tegenover. Ik zal mijn ouders eens informeren of ze al processies van de Sven-fan-clan hebben zien langskomen.
+0
Koos L
Please niet in het topic van mijn stalen ros!
Zeg Roelof, ben je nog in de gelegenheid geweest om de roze GSV-vriend mee te slepen?
ik ben meer voor een rose achtergrond, opdat we nog een maal mogen denken aan 'onze' snor
In ieder geval is een waarschuwing dat er schokkende foto's in dit topic voorkomen op zijn plaats. Vanochtend wakker geworden met de beelden van het stoffelijk overschot van ons aller snorfiets.
Bij mij rijst de vraag: hoeveel moeten er nog komen? hoeveel moeten er nog gaan?
En, wanneer is de stille tocht?
Gaan snorfietsen eigenlijk ook naar de hemel?
normaal gesproken wel, maar deze snorfiets heeft in de laatste dagen van zijn leven heel wat rode stoplichten genegeerd... dus als tie gaat is het kantje boord
't Is afgrijselijk! Als G.UU.Bush hier was.... hij had ze allemaal aangepakt!
Ook mijn oprechte deelneming.
Misschien dat het levensverhaal van de snorfiets maar op deze site moet verschijnen.
Hmm... "roze snorfiets" intikken bij google levert het volgende op:
Helaas werkt de link niet meer.
Maar verder mijn oprechte deelneming.
Misschien is het ook maar goed voor je, je wordt vast niet minder van een beetje fietsen :wink:
Sterkte voor alle nabestaanden.
Had hij familie?? Zo nee, wie dragen de kist??
En ik denk dat het nog een beetje vroeg is om over een vervanger te spreken.
Je moest waarschijnlijk gaan
Ik lees de advertentie
de zwarte omlijning benadrukt de essentie
omschrijving voor die andere dimensie
De letters van je naam, ze branden in m’n netvlies
emoties hectisch, ik wil rustig blijven
maar ‘t lukt me net niet
Brok in m’n keel, druk op m’n oren,
wil de vraag die ik van binnen stel niet horen:
“Heb ik echt m’n beste vriend verloren?”
Ja ik hoorde het eerder door de hoorn van de telefoon
maar dit sjabloon bevestigt het pas echt en het is ongewoon
Ofschoon de woorden er toch duidelijk en echt staan,
niet weggaan
Hey, ik zal m’n pijn niet in de weg staan
door mezelf te confronteren met de feiten
Niemand iets verwijten, maar flarden van spijt,
ze vliegen als tapijten door m’n hoofd
Maar yo, ik kan de klok niet keren
Even later al op weg je vrienden te condoleren
Je leeft maar heel kort
Probeer m’n verstand op nul te zetten,
maar sta rationeel even rood
En voel me slap als ik stap naar je kist,
ik slik van onbegrip en klap haast dicht
als ik naar adem hap,
Angst, schuld en woede worden aangekaart
maar verdriet bedaart, je wordt door velen aangestaard
en je staat opgebaard
Daar lig je dan, is dit het dan?
Wist ik het maar, wist je er zelf al van?
Trok je het niet meer, of was dit je plan?
Ik maak een vuist, stamel je naam en pink een traan
ik wil bij alles stilstaan, maar ik moet zodadelijk gaan
want de condoleance is voorbij,
Het afscheid is nabij, je weet, Koos is zeker niet van steen
maar blijft nu wel een kei
Nog een laatste blik, ik slik en ga vlug
want yo, je moest waarschijnlijk gaan,
maar komt zeker nooit meer terug
Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
alsof het lot m’n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
maar je moest waarschijnlijk gaan
Je leeft maar heel kort
De ceremonie is voorbij,
iedereen doet semi-opgelucht en quasi-blij
maar echte rust is er haast niet bij,
meer een suggestieve sfeer van een schone lei
Er vormt zich wederom een rij
en met vrienden sta ik zij-aan-zij
Ey yo, Lieffijn, denk ik van binnen,
maar woordeloos kom ik tot m’n zinnen
Wetend dat die echte pijn nu gaat beginnen
de klap en de leegte, het besef van het verlies
M’n hersenvlies kraakt en net zoals servies
breekt de spanning heel gemakkelijk,
Het leven is vergankelijk, soms verachtelijk,
altijd van tijd afhankelijk
Maar tijdloos ben je nu en feilloos
ook al was je grenzeloos, je bent nooit mateloos
Het is een schrale troost, misschien,
maar ik blijf geloven in vriendschap
Eindeloos, hier beneden of daarbovenin
sprakeloos, werden we tegen het einde,
er was het een en ander loos
we werden minder close, je was boos
Maar niemand koos
voor de manier waarop het afliep
Schuld is niet toepasselijk
maar hey, dat doet zeer, dat het zo maf liep
En het vreemde is, je bent gecremeerd,
geen steen of urn is nooit teruggekeerd
naar een plek door jouw ziel beheerd
Begrijp me niet verkeerd, het is gegaan zoals het ging
je bent vergaan, verre van herinnering die blijft bestaan
Ik hoop echt dat je stierf in vrede met jezelf
alle pijn verleden tijd en tevreden met jezelf
Het klinkt raar, naar, onwerkelijk maar waar
misschien ben je daar nu echt onsterfelijk
en is het hiernamaals, de sigaar
En altijd op je sterfdag, ben ik even alleen
dan zijn we eventjes één
en yo, die band zal voor altijd doorgaan
Want ook al lijk je soms teloor gegaan
je ziel blijft voor altijd voortbestaan
Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
alsof het lot m’n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
maar je moest waarschijnlijk gaan
Je leeft maar heel kort
Daar doe je niets aan
Je vriend Koos
Hmmm, Brainpower als uitlaatklep, ach laat ook maar.
Succes ermee Koos.
Ik kan me slechtere uitlaatkleppen voorstellen. Wat een fantastische tekst! Kan je niks verkeerds over zeggen.
Ik ga bijna egt huilen... :girl:
Komt dit topic nog extern? M'n ouders en zusjes willen het ook bekijken namelijk. (En terecht, ze waren nogal gesteld op onze roze familievriend.)
Ja maar der staan foto's in. Dan mag het toch nooit?? Maar goed van mij... de topicstarter... mag het (die toestemming is toch altijd nodig van de wepsie?) Anders kan ik je ook wel effe de foto's toesturen Koos...
Alleen foto's van de roze snor en mij, dus mag het best extern.
Onze roze vriend krijgt wellicht een plek op of rond onze sociëteit. De Senationele automobiel zal hier hopelijk zorg voor dragen. Kunnen er dan zwarte vlaggetjes uit het raam gestoken worden?
Alsof alle ellende altijd tegelijk komt:
Grasallergisch paard Sven overleden
GRONINGEN - Paard Sven is niet meer. Het paard uit Thesinge, dat allergisch was voor gras, is zondag ingeslapen. Dat heeft eigenaar F. Jansen dinsdag bekendgemaakt. ,,Hij had zelfs met medicijnen geen leven meer. We hadden geen keus.''
Meer informatie over het leven van Sven vind je op
Paard Sven!
Mijn oprechte medeleven. De betreffende manege staat op steenworp afstand van mijn ouderlijk huis sterker nog het staat er pal tegenover. Ik zal mijn ouders eens informeren of ze al processies van de Sven-fan-clan hebben zien langskomen.
Please niet in het topic van mijn stalen ros!
Zeg Roelof, ben je nog in de gelegenheid geweest om de roze GSV-vriend mee te slepen?