Inderdaad moet Vries de Joost zijn vertogen duidelijker onder woorden te brengen. Ik snap het na een paar lezingen nog steeds niet helemaal.
Het is natuurlijk logisch dat vele mensen hun normen en waarden op de bijbel baseren. In zeker opzicht doe ik dat natuurlijk ook. Maar het gaat er volgens mij om hoe je de bijbel leest. Hier ontstaan de misverstanden. Is de bijbel een boek waar je dogma's en morele regeltjes uit kunt halen die allemaal in een prachtig systeem zijn onder te brengen? Of ligt het allemaal wat gecompliceerder? Omdat veel zaken inderdaad behoorlijk gecompliceerd zijn voel ik vaak een grote weerzin opkomen wanneer er te gemakkelijk over bepaalde ethische zaken wordt heengewalsd en amper rekening gehouden wordt met anderen.
De bijbel is geen boek vol instructies of een proefschrift met een inleiding, allemaal hoofstukken die perfect op elkaar aansluiten en doorspekt zijn met voetnoten en een heldere conclusie. Het is eerder een verzameling van allerlei losse verhalen die moeilijk te systematiseren zijn. De God van Deuteronomium is een heel andere dan die van Job, die van Jona of die van Mattheus. De eenheid die geschapen wordt is behoorlijk geforceerd en opgelegd. Het gemak waarmee de speciale context van de bijbel wordt vergeten en wordt overgeplaatst naar nu is dat ook. Ik vind dat er vaak te gemakkelijk een beroep wordt gedaan op de bijbel, vaak wordt God voor een bepaald (orthodox) karretje gespannen en worden andersdenkenden met beroep op (een bepaalde interpratie van) de bijbel uitgesloten.
Het is moeilijk je eigen mening te vormen in een orthodoxe omgeving. Zeker iemand die zijn kop boven het maaiveld uitsteekt en een gans andere mening verkondigt dan de volgzame kudde heeft het moeilijk. Verlaag je echter niet tot hetzelfde niveau, dus met cliches en harde taal, is mijn devies. En als ze je niet willen begrijpen negeer ze dan gewoon. Orthodoxie is niet de enige zaligmakende manier van geloven.
Inderdaad moet Vries de Joost zijn vertogen duidelijker onder woorden te brengen. Ik snap het na een paar lezingen nog steeds niet helemaal.
Het is natuurlijk logisch dat vele mensen hun normen en waarden op de bijbel baseren. In zeker opzicht doe ik dat natuurlijk ook. Maar het gaat er volgens mij om hoe je de bijbel leest. Hier ontstaan de misverstanden. Is de bijbel een boek waar je dogma's en morele regeltjes uit kunt halen die allemaal in een prachtig systeem zijn onder te brengen? Of ligt het allemaal wat gecompliceerder? Omdat veel zaken inderdaad behoorlijk gecompliceerd zijn voel ik vaak een grote weerzin opkomen wanneer er te gemakkelijk over bepaalde ethische zaken wordt heengewalsd en amper rekening gehouden wordt met anderen.
De bijbel is geen boek vol instructies of een proefschrift met een inleiding, allemaal hoofstukken die perfect op elkaar aansluiten en doorspekt zijn met voetnoten en een heldere conclusie. Het is eerder een verzameling van allerlei losse verhalen die moeilijk te systematiseren zijn. De God van Deuteronomium is een heel andere dan die van Job, die van Jona of die van Mattheus. De eenheid die geschapen wordt is behoorlijk geforceerd en opgelegd. Het gemak waarmee de speciale context van de bijbel wordt vergeten en wordt overgeplaatst naar nu is dat ook. Ik vind dat er vaak te gemakkelijk een beroep wordt gedaan op de bijbel, vaak wordt God voor een bepaald (orthodox) karretje gespannen en worden andersdenkenden met beroep op (een bepaalde interpratie van) de bijbel uitgesloten.
Het is moeilijk je eigen mening te vormen in een orthodoxe omgeving. Zeker iemand die zijn kop boven het maaiveld uitsteekt en een gans andere mening verkondigt dan de volgzame kudde heeft het moeilijk. Verlaag je echter niet tot hetzelfde niveau, dus met cliches en harde taal, is mijn devies. En als ze je niet willen begrijpen negeer ze dan gewoon. Orthodoxie is niet de enige zaligmakende manier van geloven.