+0
Sammy
Beste mensen,
In dit wordt ingegaan op christelijke hypes.
Er wordt geconstateerd, dat evenals in maatschappij, de kerk meegetrokken wordt in hypes. En dat dit slecht is voor de kerk op lange termijn, omdat vast voedsel vervangen wordt door vloeibaar voedsel.
Een paar korte quotes die misschien het bespreken waard zijn:
Vormende, toerustende en inspirerende conferenties van allerlei aard trekken volle zalen. Maar als dezelfde mensen die daar enthousiast bijtanken in eigen gemeente nodig zijn voor kerkenraad of evangelisatieteam, is de agenda plots wel erg vol. Dan gaat de roeping voorbij.
Jongeren (en ouderen) die zich in de eigen gemeente niet langer thuis voelen, lopen weg. Zij richten een eigen (jeugd)kerk op of gaan shoppen bij een ander, maar zijn niet bereid zich in liefde en trouw in te zetten voor de eigen gemeente. Weglopen is immers gemakkelijker.
Het volgen van alle hypes zuigt zoveel energie uit de kerken, dat voor echte verdieping steeds minder ruimte is. Het volgen van hypes, is eigenlijk het zoeken van steeds weer nieuwe prikkels. Dat houdt het geloof oppervlakkig.
Laten we het eens één jaar proberen: één jaar lang geen conferenties, geen nieuwe gemeentemodellen, geen 'spraakmakende' boeken, geen Jezus-films, geen nieuwe liederen, geen stichtingen en geen platforms. Dat zijn immers allemaal snacks, en geen gezonde, voedzame maaltijden. Iedereen op een sober dieet van alleen de Bijbel. Een dieet, opdat wij gewend raken aan vast voedsel.
Ik ben benieuwd naar uw mening?
Volgens mij was het stuk wel een beetje ironisch bedoeld hoewel de ND-journalisten nog moeten oefenen met deze stijlvorm (PAB op vrijdag 14 mei: "BNN stinkt naar vermorst sperma en andere vormen van genitale afscheiding").
Ik ben het met de boodschap van het stuk eens. Ik voel een enorme afstand tussen mij en mensen die een leeg enthousiasme lijken (Ik kan deze mensen niet in hun hart kijken. Hun geloofsbeleving komt echter soms leeg op mij over.) aan te hangen. Geloven lijkt soms erg op de politiek van tegenwoordig. Het gaat te vaak over de waan van de dag. Er is een enthousiast idee waarmee men denkt de wereld te kunnen veranderen of er zijn ongewoon felle discussies over bijzaken. Als je je hier te veel mee bezig houdt zie je door de bomen het bos niet meer. Geloven is echter niet iets van het moment maar iets wat veel ingrijpender is. Het is niet alleen maar blijheid maar vaak ook erg moeilijk. Geloven heeft te maken met leven. In je eentje kun je de wereld niet hervormen laat staan de kerk. Tot op zekere hoogte moet je je hierin berusten. Je moet hoofd en bijzaken onderscheiden en de bijzaken mogen niet je leven beheersen. Je moet op een geduldige en eerlijke manier geloven en dit uitdragen. Niet je eigen gelijk willen halen of je verliezen in de ditjes en datjes maar de onzekerheden van het bestaan en de gekleurdheid van je eigen mening onder ogen durven zien. Dit is voorwaar niet makkelijk. Vaak probeer je je mening in iets absoluuts te funderen, een profetisch inzicht, het licht, waarmee je de anderen om de oren wil slaan. Maar de mensen zitten hier niet op te wachten. Een goede profeet is volgens mij iemand die naar de ander luistert, af en toe onzeker is over zijn opvattingen en de blijde boodschap lanzaam laat doorsijpelen, niet zozeer in woorden maar vooral in leven.
Het zal deels zo zijn wat Klei zegt, dat het in de mens van tegenwoordig zit. Aan de andere kant vind ik het ook een beetje zwakjes van de kerk om de schuld door te schuiven naar de mensen of naar Jezusfilms en Jeugdkerken en conferenties. Blijkbaar blijft de kerk fundamenteel in gebreke, anders had niemand behoefte gehad aan al die uitstapjes.
Je zou het ook positief kunnen bekijken: hypes (in deze context helaas een pejoratieve term) laten zien dat de boel in beweging is; er is leven; stilstand is acheruitgang. Kerkleden ademen net zoveel tijdgeest als heidenen, en dat heeft noodzakelijk consequenties voor (kerkelijke) structuren en (kerkelijk) denken. :arrow:
Men gaat naar zo'n conferentie om te vinden waarnaar men op zoek is. Kuitert zegt het heel mooi: :arrow:
En die conferenties, bijv. , daar komen denk ik mensen die hun hele ziel en zaligheid over hebben voor het geloof. Er zal hen niet verteld worden het werk voor de evangelisatiecommissie in de plaatselijke kerk op te schorten. In tegendeel. De oppositie tussen conferentiebezoek en participatie in de gemeente die de schrijver van het ND-artikel opvoert vind ik dan ook bedenkelijk :!:
Tja. Daar ben ik het ook wel mee eens. Ik vind het goed dat mensen op zoek zijn naar God en ik begrijp dat zij hun heil ook een beetje buiten de kerk en de gebaande paden zoeken. Op mijn manier doe ik dat ook.
Het goeie van die Jezus-film is dat veel mensen opeens weer bij het lijden van Jezus stil staan. Ondanks mijn bedenkingen tegen deze film was dit inderdaad een positief neveneffect. En dat geldt misschien ook wel voor sommige andere hypes hoewel je het effect niet moet overdrijven wat vaak gebeurd. Ik vond bijvoorbeeld het idee dat je met de flim In de Ban van de Ring mensen kan bekeren ietwat kortzichtig.
Geloven is veel meer dan hypes. Ik kan mij daarom de bezwaren van de ND-journalist goed voorstellen hoewel hij de zaken wel wat te zwart voorstelt. Hopelijk wordt zijn mening geen hype. :wink:
Symfysis schreef:
Absoluut waar, maar zoeken we niet teveel naar de bijzaken? Hoewel oprecht bedoeld (met 'ziel en zaligheid') kan zo'n zoektocht nog steeds het streven zijn naar melk in plaats van vast voedsel.Robbespiere schreef:
Hier wordt precies omgedraaid wat de schrijver van het artikel bedoeld. Weer wordt de kerk aangewezen als schuldige. Hier ben ik het dan ook absoluut mee oneens. Het gaat juist om de houding van kerkgangers, die teveel op zoek zijn naar vluchtige ervaringen in plaats van naar het vaste evangelie dat de kerk biedt. Als mensen liever melk willen dan vast voedsel terwijl de kerk vast voedsel biedt moet niet de kerk maar de kerkganger veranderen.Overigens vind ik het opmerkelijk dat de schrijver niet de hand in eigen boezem steekt. Bij de meeste hypes speelde het ND mijns inziens een grote rol.
Het vaste voedsel van de kerk is soms onverteerbaar. Hoewel het in de vrijgemaakte kerken steeds beter gaat wordt er mijns inziens nog steeds te weinig ruimte geboden aan andere meningen. Dit ligt vooral aan de generatiekloof en de starre orthodoxie van sommige kerkleden. Ik wil hen niet de zwarte piet toespelen (niet meer) maar ik kan wel begrijpen dat veel mensen op zoek zijn naar wat anders omdat ze te weinig ruimte krijgen in de kerken. Ik hoop echter dat met het badwater niet het kind wordt weggegooid. Het vaste voedsel van de gereformeerde dogmatiek en moraal is zwaar maar bevat wel enkele goede voedingsstoffen. Vrijgemaakten hebben veel meer bijbelkennis en kennis van dogmatiek en theologie dan evangelischen. Hoewel er te vaak met een krampachtige blik naar de bijbel en de dogmatiek gekeken wordt en God achter de starre dogmatiek en de kleine moraal verdwijnt is er niets mis met de kennis hiervan op zich. Misschien is het daarom goed wat beschimmelde bestanddelen uit het vaste voedsel te halen en het allemaal wat lekkerder te kruiden in plaats meteen te gaan voor een glas melk en een zak chips.
Mijn eerste reactie op dat artikel was: laten ze reformanda types nu ook al stukken in het ND schrijven. (Iedereen die denkt dat hij/zij iets te melden heeft kan blijkbaar de hele eerste pagina van het katern claimen)
Ik was het dan ook roerend eens met de persoon die vandaag in een ingezonden stelde, dat mensen juist door dat vaste voedsel (de bijbel) gaan vragen naar meer.
Ik ben afgelopen zaterdag naar Gods Geest werkt geweest, meteen door uit PaCo, maar de diepgang daar doet niet onder voor een PaCo of voor een oergereformeerde preek zoals die in de kerk wordt aangeboden. Alleen de termen die worden gebruikt en de middelen die men inzet zijn meer van deze tijd. Het lijkt mij dat daar niets mis mee is.
Conferenties kunnen inderdaad zeer opbouwend zijn en juist een uitbreiding van het vaste menu. Echter, het meewaaien met allerlei hypes lijkt meer op snacken uit de muur.
De schrijver (volgens mij gewoon een ND-redacteur) drijft inderdaad te ver door als hij ook conferenties en dergelijke afdoet als melk.
En hier ben ik het absoluut mee oneens! Ik moet van beide groeperingen (kerk en gelovigen op zoek naar vluchtige ervaringen) niet zo veel hebben, echter ik vind dat de gereformeerde kerk vrijgemaakt wel degelijk eens bij zichzelf te rade mag gaan.
U spreekt van het vaste evangelie dat de kerk biedt, nou inderdaad vast is het en iemand die ook maar ietwat aan die vastheid twijfelt die zit fout. Alles is zeker en aan niets valt te twijfelen. Zelfs de meeste dominees, dus doctorandi, geloven die onzin en prediken met grote stelligheid een loodzware boodschap. Terecht dat mensen dat niet meer zo willen. Een ieder ontvlucht dit op zijn eigen wijze. De amorfe massa doet dit momenteel door, naast de kerkgang, naar allerlei evangelisch getinte bijeenkomsten te gaan. Zij ontvluchten daarmee de kerk niet werkelijk, maar toch op voldoende wijze om het vol te houden.
Het is dus aan de vrijgemaakte kerk (inclusief de mensen die zich veel richten op zgn. hypes) om eens goed over haar toekomst na te denken. Het voortouw hierin zou m.i. genomen kunnen of zelfs moeten worden door de zgn. denkers van de kerk die werkzaam zijn bij de theologische universiteit te Kampen. Deze mensen zouden, als intelectuele voorhoede van de kerk, eens uit hun schulp moeten komen en een stevige discussie op gang moeten brengen. Of ze dit doen? Ik denk het niet, want als je binnen de vrijgemaakte kerk ook maar iets zegt wat enigzins afwijkt van de vaste norm, dan hangt een afzettingsprocedure je al boven het hoofd en dat is wel het laaste wat je wilt hebben als oerdegelijke gereformeerde huisvader. Dat laatste kan ik ze geen eens heel ernstig kwalijk nemen.
Tja Rik, als je beeld van de kerk helemaal juist was, zou er helemaal geen Reformanda geweest zijn. De kerkmensen zijn geen kuddedieren, die maar volgzaam achter hun leiders aan hobbelen omdat ze anders het risico lopen buiten de boot te vallen.
Wat beweegt mensen om op zoek te gaan naar God? Om geraakt te worden door wat er verteld wordt door een dominee, of een voorganger in een jeugdkerk?
Ik denk dat je dan zelf eens mee moet gaan naar een jeugdkerk om eens te kijken wat deze jongeren beweegt.
Is het echt nodig om zo kritsch naar de kerk te kijken?
Je lijkt wel erg conservatief in je opvatting dat er van alles mis is met de kerk.
Dogma's die op een slikken of stikken manier worden gepresenteerd, ik kom ze niet zo vaak meer tegen. Het lijkt me belangrijk de pijlen te richten op iets dat er ook werkelijk is, niet op iets dat gevormd is deels uit vroegere ervaringen, en dat deels van horen zeggen is; een idee dat gekoesterd en zorgvuldig geconserveerd wordt om het bij tijd en wijle uit de kast te trekken om je ertegen af te zetten. Met zo'n instelling, die alleen maar bevestiging herkent, blijf je zitten met onnodig ressentiment.
Nou, die 'hypes' zijn er dus wel, maar je moet wel bedenken dat geloof altijd bevestiging behoeft. En nu helemaal, in deze tijd. Zalig de mensen die kunnen blijven geloven door 'slechts' 2x per week naar de kerk te gaan en het daar bij te houden. Rotsvast is hun geloof. Maar mensen die volop meedoen in de wereld, met de cultuur, mensen die postmoderne lucht ademen (zoals McGrath het eens op een Paco heel lang geleden zei) die hebben denk ik meer behoefte aan bevestiging. Werking van de Geest, Jezus in je hart voelen, dat soort dingen.
Het zijn twee 'stromingen' die elkaar binnen de kerk scherp houden. Heel gezond lijkt me.
@Rik Torn
Tja.
In Kampen zitten een boel studenten die het anders willen. Maar het rechtzinnige kerkvolk snapt dit toch niet. Als je als theoloog vrij wil denken moet je je heel voorzichtig uitdrukken of gewoon niet naar Kampen gaan maar naar Leiden of Groningen. En je moet niet te veel boodschap hebben aan het conservatieve kerkvolk. Denk eens lekker los van ze. Doe ik nu ook en dan is je last een stuk lichter.
De GKV is een kleine kerk en helaas te klein voor grote leerverschillen. Zijn de verschillen te groot dan is de eenheid zoek. Maar het klopt niet helemaal wanneer je stelt dat tegenwoordig nog steeds alle neuzen precies dezelfde kant op staan. De zgn. hel-en-verdoemenis-preken hoor je nu niet zo vaak meer. En dat is maar goed ook.
Uiteindelijk gaat het volgens mij met geloven niet om het klakkeloos napraten van autoriteit en traditie maar om een band met een persoonlijke God. De grote geesten van het christendom - Pierre Bayle, Blaise Pascal, Efraim Lessing, Fjodor Dostojevski, Soren Kierkegaard en Karl Barth - waren alles behalve starre orthodox-gereformeerde mannenbroeders. Die band met een persoonlijke God is niet opgelegd en bestaat ook niet uit een leeg enthousiasme maar is een relatie die vaak erg moeilijk is om vol te houden.
Misschien is schoppen niet altijd de juiste oplossing en zouden mensen eens moeten gaan praten met elkaar.
Langs de zijlijn gaan staan en zeggen dat de amorfe massa, (wat is de amorfe massa überhaupt?) vlucht voor een loodzware boodschap en alleen binnen bepaalde conventies durft te denken, lijkt mij wat te makkelijk.
Waarom zou uit Kampen de verlossing moeten komen? Misschien gaat het in de kerk wel helemaal niet alleen om de leerstellingen. Het kerkvolk snapt meer dan je denkt, maar hoeft het daarom nog niet met iedere Jan Doedel die met iets nieuws komt eens te zijn (omdat ze anders niet vrij genoeg zou denken).
Theologen mogen van mij zo vrij denken als ze zelf willen, maar dan moeten ze niet gaan pretenderen dat hun constructies de nieuwe waarheid zou zijn!
Maar dat neemt niet weg dat er te weinig ruimte is voor intellectuelen in de kerk. Een ruimte waar we onafhankelijk kunnen denken, los van de hypes en vooringenomen conclusies, is hard nodig.
Misschien moet er daarom eens een kritisch blad worden opgericht waarin ze hun ideeen kunnen spuwen. Een blad waarin plaats is voor bijbelkritiek, christelijke PvdA en D66-stemmers die anti-Bush zijn, mensenrechten, bespreking van literatuur, filosofie en gepopulariseerde wetenschap. Dit blad zou een kruising moeten zijn tussen zeg maar de Sic, de Groene Amsterdammer, het Katern/de Verdieping en de Spiegel Historiael. Een droom of iets voor de toekomst?
Symfysis schreef:
Gevaar is echter dat de 'hypes' bij sommige mensen de overhand krijgen. Er moet wel iets te bevestigen zijn. De basis is dus altijd dezelfde, alleen komen bij sommige mensen daar nog 'hypes' bovenop. Daar is inderdaad niets mis mee.Rik Torn
Mijns inziens wordt hier een heel ander punt naar voren gebracht. De hypegevoelige mensen zijn volgens mij geen mensen die intellectuele twijfels hebben aan dogma's of een 'loodzware' boodschap, en niet meer in deze 'onzin' geloven. Het is volgens mij meer dat zij deze boodschap liever zien verpakt in hapklare brokken, of liever bepaalde delen van deze boodschap willen benadrukken. Overigens is het vaste evangelie iets anders dan de vaste kerkwaarheid, waarover u meer lijkt te spreken. Is het wel eens bij u opgekomen dat deze intellectuele voorhoede uw twijfels niet deelt, en dat er helemaal geen sprake is van 'uit hun schulp komen'?De intellectueel voorhoede heeft soms best twijfels maar kan deze twijfels niet altijd duidelijk uitspreken. En omdat in de christelijke media bepaalde kortzichtige meningen altijd maar herhaald worden (het lijkt er soms verdacht veel op dat christenen pro-Amerika, anti-homo, anti-evolutie, anti-postmodern, anti-euthanasie en tegen ijsjes op zondag moeten zijn) lijkt het soms alsof het geloof een karikatuur van zichzelf geworden is. Rik Torn en ik vallen hier vaak terecht over. God verwijnt vaak achter dit systeem van morele en dogmatische absolute waarheden. Beter is het om al die intolerante meningen te negeren en probeer je te richten op God zelf. God zelf laat zich zien in de bijbel die jer moet lezen los van de vooroordelen. Je moet God zelf aan het woord laten.
Ik hoop dat intellectuele christenen meer ruimte krijgen. In de Middeleeuwen en in de Vroeg-Moderne Tijd waren de intellectuele elite, de literatuur en de wetenschap christelijk. We denken aan Abelard, Ockham en Pascal. Daarna niet meer. Het valt mij bijvoorbeeld op dat er bijna geen christelijke literatuur is. Ik ken alleen Dostojevski. Als er weer echte christelijke literatuur komt heeft de intellectuele christen weer een plekje om zich thuis te voelen. Literatuur behandelt namelijk ook het gevoelsleven maar blijft niet steken op maar 1 emotie. In literatuur is er blijheid en verdriet. Er is woede en er is vergeving. Literatuur is alles behalve zwart-wit. Christelijke lectuur daarentegen is wel zwart-wit. Misschien is het zo dat de gewone christen die een beetje aansluiting met de wereld zoekt omdat de traditie vaak zo star is zich stort op de hypes. Intellectuele christenen willen o.a. weer goede christelijke literatuur.
Nou na even afwezig te zijn geweest is het nu weer hoog tijd om hierop te regeren. Praktijk geval, en zeer resent. Ik sta voor de kerkdienst met een vriedin te praten, die net 3 maand verkering heeft met een " heiden". Ze verteld open en bloot dat ze net weer een 12 verpakking hebben gekocht. Vervolgens in de dienst wordt ook haar naam voorgelezen als belijdenis kandidaat.
naar mijn mening is de kerk juist helemaal ziek geworden. Ook onze vrijgemaakte kerk. Dit is wat er gebeurt als de zeden losgelaten worden, als er ruimte komt in de interpretatie mbt leviticus 18 ev. of dat er gewoon over gedaan moet worden. Waarom moeten wij intellectualiteit toepassen op " Weest heilig want Hij is Heilig" !!! Wat is er nog aan toe te voegen als er gezegd wordt dat wanneer u u naaste lief hebt u de hele wet vervuld hebt???
Jezus noemde in zijn tijd de deze trend geesten (farizeers) al adderen gebroed. Trouwens niet dat er iets mis is met intellectualiteit, en ook zeker is het een kwalijke zaak als we iets aannemen dat niet waar is. Maar besef dat de kerk vol zit met naasten. die WIJ lief moeten hebben. Gelijk de Vader ons lief heeft. En kom dan niet aan met ik vind... en daarom ben jij niet goed bezig. Hoezo kan je heilig leven en de genade van God nodig zeggen te hebben terwijl je je broeders zoveel stof tot nadenken geeft dat zij geen vertrouwen meer kunnen hebben??? Daarom quotte ik ook vriend Klei, met zijn opmerking over kortzichtige meningen. Ik ken mensen die bepaalde " kortzichtige" meningen nog niet eens begrijpen. Helaas maar waar, ze bestaan. Per definitie is een kortzichtige mening niet een verwerpelijk iets. Ik probeer dom als christen te leven. is dat belachelijk?? ik noem het makkelijk. en genoeg. Tot slot een reactie op het begin van dit topic, Ik vraag me de laatste tijd steeds meer af wanneer ik te vreden zou zijn. Als ik alles had dan heb ik nog niets, ik ga immers binnen kort naar de andere kant van het dodenrijk? Ik heb steeds meer het gevoel dat alles leeg is hier. Veel te gemakkelijk. Ga eten, vorm een mening op basis van de media en de groep over alles in de wereld en ga vervolgens naar de wc omdat ook dat een elementaire behoefte is. Zie je naaste in Irak doodgaan, roep dat je het verschrikkelijk vind en Thank the Lord. praise Him till the sum goes down. en stijg op als een arend.
Kunt u uw standpunt verhelderen in algemeen beschaafd Nederlands? Ik begrijp namelijk niet waar u in uw betoog heen wilt.
Even hierop reageren. Er is wel wat christelijke literatuur namelijk. Ik noem even Nijenhuis (o.a. De tornado) en Roeltje Langenberg (o.a. Onder de guillotine). Beide boeken raad ik je dan ook ten zeerste aan, Ewout. Verder is Willem-Jan Otten volgens mij een christelijke dichter (kan ik fout hebben, misschien verwar ik hem met een ander) en natuurlijk niet te vergeten Lenze Bouwers... Er is inderdaad niet veel christelijke literatuur en daar is volgens mij een heel eenvoudige reden voor: het wordt niet of nauwelijks verkocht. Dus ook christenen zelf kopen nauwelijks christelijke literatuur. Als christelijke schrijver krijg je dus erg moeilijk een poot aan de grond. Wat dat betreft waaien we als christenen dus ook een beetje met de hypes van onze samenleving mee waarin overduidelijk geen plaats is voor christelijke literatuur. Als we als christenen dus meer christelijke literatuur willen, dan zullen we massaal ook daadwerkelijk christelijke literatuur moeten kopen. (Je kunt overigens natuurlijk een uitgebreide discussie starten over de vraag wat christelijke literatuur dan precies is.)
Misschien een beetje off-topic allemaal, maar goed.
Bedankt. Het is niet echt off-topic want literatuur gaat over het gevoel maar biedt meer vastigheid en een integralere blik op het leven dan vluchtige hypes. De waarheid is niet iets wat je zomaar kunt identificeren (goedkope vastigheid) maar die doorleef je. Ik denk dat literatuur misschien daarom wel een belangrijk medicijn kan zijn. Het staat tussen dogma en hype in.