Gereformeerd Manifest

Perikles schreef: JM je hebt het over die brief van 2003, waarvoor mijn reactie ook geld. En in de tweede plaats dat mensen nu weer zullen schrikken. Vandaar mijn reactie.

Ik vraag me gewoon af of je iedereen hierin in gelijke mate moet confronteren. Werkt dat opbouwend?

Nou. En zijn ze van plan om zich vrij te maken? De nieuwe vrijgemaakte kerk heeft namelijk een sterk tekort aan predikanten.

Verder ga ik inhoudelijk niet op de discussie in. Ik word een beetje moe van dit soort discussies. Na Reformanda had je de jongeren van Assen-Noord die niet met de nieuwe vrijmaking waren meegegaan maar wel kritiek hadden op alle 'vernieuwingen' in de kerk. Nu heb je weer zo'n groep.

Zullen ze trouwens het Communistisch Manifest van Marx en Engels als voorbeeld hebben genomen? Beetje ongelukkig voorbeeld...

Ewout, Ewout, waarom toch zulk een verkeerde analogie gebruiken?
Ik ben het echter wel met je eens als je aangeeft dat je wat moe wordt van dit soort zaken. Als je nu maar alvast hard begint te roepen bestaat er een kans dat de volgende synode een aantal besluiten terug zal draaien. In concreto komt het erop neer dat er steeds meer mensen gaan twijfelen aan de koers die de kerk vaart, en dat er een steeds gepolariseerder klimaat komt binnen de vrijg. kerk.

Kijk ik snap dat mensen moe worden van 'weer' zo'n groepje bezwaarden. Maar het gevaar bestaat, dat veel mensen ze afschepen als achterhaald, iritant etc. Bij heel veel van zulke discussies gaat het niet echt over bijbelteksten, maar blijft de discussie vaak hangen op het niveau van: Ja jullie zijn gewoon aartsconservatief en star.
Een echte bijbelstudiediscussie komt vaak niet van de grond. Op wat voor bijbelteksten is wat gegrond. En hoe moet je die bijbelteksten lezen. Dat vind ik erg jammer. En dan is het inderdaad iritant als er weer een groepje mensen opstaat die aangeeft dat er problemen zijn.
Het is niet voor niets dat er zo veel mensen zijn die dit zeggen. Er moet waarschijnlijk wat veranderen (oefff, mooi uitgekozen) in de huidige situatie. Alleen de problemen opnoemen, daar heb je niks aan. Kom met oplossingen. Daar zit t m op vast. En ik hoop dat ze daar mee komen.

Is het ook mogelijk om hier een discussie over te voeren zonder dat er op de man gespeeld wordt? Dat niet iedereen begrijpt dat een bep. dominee er zijn naam onder zet is prima, maar schilder hem niet af als een eigengeiler! Beetje respect voor elkaar en voor buitenstaanders is voorwaar toch wel mogelijk?

Zie ook een artikel in het ND over het hoe en waarom nu.

Oke, dit zijn dus mensen die niet met de vrijg. Vrijg. zijn meegegaan maar wel een aantal zorgen delen. Naar mijn idee veel dezelfde zorgen als de ‘losgemaakten’. Deze heren signaleren ontwikkelingen die volgens hen niet echt kunnen en waar de rem opgezet moet worden. Ze leggen een heel aantal zaken langs een meetlat, maar ik vraag me af of dat de meetlat van de bijbel is of die van ‘hoe het vroeger in de kerk ging’.
Zijn dit mensen die niet met de tijd mee kunnen gaan? Of hebben ze echt gelijk en zijn wij een stel blinde koeien. Dat vraag ik me vaak af. Ik heb t idee dat ze veel dingen erg zwart wit stellen. Hoe ze bijv. over de alphacursus praten. Zijn ze ooit op een avond geweest? Hebben ze gezien hoeveel gebed en voorbereiding daaraan vooraf gaat? (Niet dat het daardoor automatisch allemaal goed is)
Het wordt inderdaad anders in de kerken vrijgemaakt. Daar hebben ze gelijk in. Maar dat kan toch ook niet anders. Ik ben het met ze eens dat het woord van God altijd als waarheid gezien moet worden en centraal moet blijven staan, maar die ‘leer’ moet wel in elke tijd weer opnieuw toegepast worden. Als ze pleiten voor een open gesprek over hoe we dat dan moeten invullen, vind ik dat prima.
Tijden veranderen gewoon en dan krijg je toch ook telkens weer andere aspecten en accenten. Kunnen ze daarbij? Of ben ik niet logisch aan het redeneren? Je ziet het ook in de brieven van Paulus. Elke gemeente had zijn eigen accenten en daarom kregen ze allemaal een andere brief met andere onderwerpen maar wel in eenheid van het geloof.
Laten we inderdaad een gesprek en inhoudelijk discussie met ze aangaan. Maar dan pleit ik er wel voor dat ze eerst hun bunkers en hun geschut verlaten omdat ik nu het gevoel heb dat ik alleen maar aangevallen word. En dan ga ik zelf ook in een bunker zitten. (beetje jammer :cry: )

We kennen vast allemaal wel een dominee uit dit groepje, en we vinden er allemaal wel wat van. Eerlijk gezegd, de manier waarop in deze discussie nu alweer op de man (met name de man ds. Hoogendoorn) gespeeld wordt zou een aanhanger van het "Gereformeerde Manifest" enkel en alleen kunnen sterken in zijn idee dat het helemaal de verkeerde kant opgaat.

Hoe overtuigen we hen dat ook bij mensen die meer van de Geest willen ("op de evangelische manier", whatever that may be) het Woord centraal staat? Hoe laat je zien dat andere prioriteiten voor de kerk van nu hard nodig zijn? Hoe richt onze kerk het oog weer naar buiten in plaats van naar de eigen gereformeerde navel? Kan dat eigenlijk wel? Of zal de geestelijke vernieuwing die bij vele vrijgemaakten en andere gereformeerde christenen ontstaat uiteindelijk leiden tot een grote scheiding?

Agnes schreef: Maar dan pleit ik er wel voor dat ze eerst hun bunkers en hun geschut verlaten omdat ik nu het gevoel heb dat ik alleen maar aangevallen word. En dan ga ik zelf ook in een bunker zitten. (beetje jammer :cry: )

Blijkbaar gaat het dus vooral om de manier waarop het allemaal gaat. De kritiek kan best waar zijn en verdient op zijn minst de nodige aandacht. Ik vind het vooral jammer dat de afgelopen jaren die manier van presenteren van kritiekpunten op de vrijgemaakte kerk door groepen op deze manier wordt gedaan. Dus bijvoorbeeld door dit manifest. Dan kan ik me voorstellen dat mensen er zat van worden en ze niet kunnen volgen. Maar ja, dat ze het niet op een juiste manier aanpakken wil nog niet zeggen dat hun punten niet waar kunnen zijn. De veranderingen in de kerk die ze schetsen zijn mijns inziens waar. Ik persoonlijk heb er geen problemen mee. Maar laten we proberen de tegenstanders op een goede manier te behandelen, ze te blijven zien als broeders en zusters en vol liefde proberen samen kerk te zijn en niet ieder voor zich of ieder met z'n groepje.

Laten we idd deze groep geen woorden in de mond gaan leggen die ze niet hebben gezegd. Niemand heeft het in dit manifest over scheuring o.i.d., dus ga ze dat ook niet verwijten. Als men een inhoudelijke discussie wil over de ontwikkelingen in de kerk, dan vind ik dat op zich wel prima. Tot nu toe heb ik dat echt inhoudelijke gemist. Zeker ook van de kant van de Nieuwe Vrijgemaakten. In ieder geval is de theologische achtergrond van deze groep groter dan die bij de Nieuwe Vrijgemaakten (hoewel ik me wel afvraag of het verstandig is dat een aantal dominee's dit publiceert). Ik hoop wel dat de discussie dan ook ècht inhoudelijk wordt. Van beide kanten. Op de site zelf is daar overigens (tot nu toe) geen ruimte voor. Misschien dat deze topic daarom naar extern kan?

En alstjeblieft geen moddergooierij naar elkaar of naar de ondertekenaars. Dat komt nou niet bepaald de discussie ten goede.

Ik lees trouwens net het artikel in het ND nog ff door en kom een opvallende zin tegen: "De werving van meer predikanten (redactieleden) is niet een doel, maar bijdragen van collega's die inhoudelijk in de lijn van het manifest denken, zijn volgens hem (ds. Storm, MTG) welkom."
Dat vind ik dan wel weer typisch...

@ Rik. Je weet werkelijk waar niet waar je over praat wat betreft de scheuring die je veronderstelt. En als je zo gaat zeggen dat je het wel hebt of wel doorziet vertel met dan maar hoelang ze hier mee bezig zijn, welk blad hieraan verbonden is, en om hoeveel predikanten het gaat die dit nog niet ondertekent hebben ...
O en nog iets. Wat betreft Hoogendoorn ik denk dat je je daar helemaal niet over moet uitlaten. Als we het hier over subjectiviteit hebben dan heb jij dat ook maar van een bron. En die bron heeft, en daar wil ik wel fijntjes op wijzen, ook geheimhoudingsplicht. Dat hoeft niet te opzichte van jou maar jij wel ten opzichte van anderen. Je suggereert nu meer dan je werkelijk mag zeggen.

Ik sluit me hardgrondig aan bij Niels en ga daarmee direct in op Vet. Een harde reactie kan goed bijdragen aan de discussie als de harde reactie maar iets wezenlijk in de discussie adresseert. Ik vind dat als mensen hier niet op reageren ze niet door hebben waar ze mee bezig zijn, en eerlijk gezegd ook met grote oogkleppen zich in een vrijgemaakte wereld ronddwalen. Als je niet doorhebt dat die wereld verandert of is verandert dan durf ik bijna te stellen dat je een van de massa bent die de bestaande orde voor waar aanneemt. Een stukje cultuurkritiek is altijd goed.

Kort wil ik nog zeggen dat je dan helemaal niet het eens of oneens met deze mensen hoeft te zijn. Je bagataliseert de boel en daar zit noch jij noch de andere partij op te wachten.

Oke, onder het kopje, het waarom van de keuze o.i.d, geven ze aan dat er naar hun mening weinig met de bezwaren is gedaan, dat klopt!
De bezwaren waren namelijk niet gegrond, als er gegronde bezwaren zouden zijn zou er namelijk wel iets mee zijn gedaan. Hierbij kan ook nog worden aangetekend dat er wel degelijk naar bezwaren is geluisterd, maar als deze niet gegrond zijn kun je er verder weinig mee als classis.
Daar ben ik het dus inhoudelijk niet mee eens. Zo zou ik wel alles bij langs kunnen gaan maar dat heeft geen zin want de bezwaren zijn ongegrond.
(Dit was geen stukje dat op de persoon speelde, ik ben ingegaan op de inhoud! Met het bovenstaande kan dus niets mis zijn.)

Op het gevaar af dingen te herhalen, dan maar weer een inhoudelijke reactie.

Manifest schreef: Verontrusting De laatste jaren wordt op verschillende manieren verontrusting beleefd en uitgesproken over bepaalde ontwikkelingen in onze Gereformeerde Kerken. Deze ontwikkelingen raken een aantal grote thema’s als Schriftgezag, prediking, het vierde gebod, kerk en kerkregering, liturgie en kerkelijke eenheid. Veel van die verontrusting is tot op heden beschouwend, analyserend en appellerend geuit in artikelen en studiebijeenkomsten. Diverse zorgpunten zijn ook verwoord in bezwaren en revisieverzoeken, gericht aan kerkelijke vergaderingen. Op veel van de aangedragen kritiek is officieel antwoord gegeven of is voor het antwoord hulp gezocht bij studie-deputaatschappen. Toch houden veel kerkleden het gevoel, dat discussies inhoudelijk niet echt zijn opgepakt of niet verantwoord zijn afgerond en dat bezwaren onvoldoende zijn gewogen. Achter een aantal zorgpunten gaat volgens hen een veranderd denken schuil dat zich concretiseert in verschillende opzichten zonder de principiële achtergronden te verantwoorden

Dit stukje vind ik wat jammer. Er is namelijk wel heel veel, zeker ook inhoudelijk, gereageerd op bezwaren. Men was het er gewoon niet mee eens en dat is ook best onderbouwd. Het feit dat men het niet met de bezwaren eens is, hoeft nog niet te betekenen dat de bezwaren onvoldoende zijn gewogen. En bij veel bezwaarschriften heeft men niet veel anders kunnen concluderen dan dat ze onvoldoende onderbouwd waren.
Dat veranderende denken signaleer ik inderdaad ook, maar het blijft een denken dat zich op de Bijbel baseert (iig wat betreft deputaatschappen en synode’s). Maar op momenten dat het zich concretiseert, iig wat betreft synodebesluiten e.d., zijn volgens mij wel degelijk de principiële achtergronden verantwoord. Wat ik tot nu toe in publicaties, rapporten e.d. ter ondersteuning van synodebesluiten heb gelezen is volgens mij stukken beter bijbels onderbouwd dan lektuur die ik tot nu toe uit bezwaarde hoek heb gelezen. En dat is aardig wat.
Ik heb eerder al gezegd dat hun manier van denken volgens mij gebaseerd is op een doorgeschoten enige-waarheid-idee van een aantal decennia terug. Er komt nu meer ruimte voor interpretatieverschillen en mensen worden niet gelijk op verschil van inzicht afgebrand. Ik zou wel eens een principiële verantwoording willen waarom dat fout zou zijn.

Manifest schreef: Schriftgezag en Schriftgebruik Het allermeest baart ons zorgen dat het Schriftgezag onder druk staat. Het is naar onze overtuiging ook de achtergrond van heel wat andere problemen. Wat wij voorheen als het onopgeefbaar naspreken van de Schriften hebben beschouwd, neergelegd in de artikelen 2 tot en met 7 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, blijkt tegenwoordig vragen te geven. Vragen die haast ongemerkt in de richting drijven van leringen die eerder met kracht als dwaalleer werden aangemerkt. Alsof de geschiedenis vandaag geschreven wordt, worden kwesties in de publiciteit gebracht. Daarbij blijft meestal de confrontatie met wat daar eerder over werd geschreven achterwege. Te denken valt aan het kritisch afstand nemen van wat de kerken over Genesis 2 en 3 uitgesproken hebben in de zaak Geelkerken in 1926. Ook het ‘letterlijk’ nemen van wat Genesis 1 vertelt over de schepping wordt van vraagtekens voorzien in publicaties en preken. Het zijn punten waar we tot voor enige jaren de Christelijke Gereformeerde Kerken kritisch op meenden te moeten bevragen (Oosterhoff, Loonstra). Nu wordt daar afstand van genomen. Het niet als geschiedenis aanvaarden wat de bijbel vertelt over Jona, over Job, David en Goliath etc. wordt als wettige uitlegmogelijkheden publiek overwogen en gepraktiseerd. Zowel in het rapport over huwelijk en echtscheiding als in het rapport van de Nederlands Gereformeerde Kerken over de vrouw in het ambt komt een manier van omgaan met de Schrift naar voren, die onder ons aan invloed wint, maar een breuk betekent met het gereformeerde verleden. De tijd en omstandigheden waarin wij nu leven gaan in toenemende mate een beslissende rol spelen in wat men van de Schrift nog als blijvend geldig wil aanvaarden.

Ok, dit gaat dus duidelijk over een verandering van inzicht, hoewel er volgens mij wel een aantal onterechte opmerkingen in staan. Volgens mij wordt er min of meer ook weer verwezen naar de discussie over De Bruyne, terwijl volgens mij toch echt wel afstand nam van wat Loonstra zei, Hoewel misschien niet zo radicaal als sommige mensen graag hadden gezien. Als ik het me verkeerd herinner, corrigeer je me maar.
Wat er nu volgens mij aan de hand is, is dat men weer eens gaat kijken naar hoe de Bijbel, of in ieder geval gedeeltes daaruit, daadwerkelijk bedoeld zijn. En dat is juist een vorm van recht doen aan de Bijbel. Is het voor de waarde van het bijbelboek Job van belang of hij nou wel of niet heeft bestaan? Wat als het boek Jona inderdaad een metafoor is? Dan missen wij een heel stuk van de bedoeling van het bijbelboek. Lijkt me dan op zijn minst toch een optie om te onderzoeken.
Bovendien heeft de kerk zichzelf vanaf de jaren ’60 behoorlijk buitenspel gezet door de discussie met de evolutietheorie nooit aan te gaan, maar het puur als niet-Bijbels, dus fout af te wijzen. Niet in discussie gaan over zogenaamde, maar ook daadwerkelijke wetenschappelijke feiten en er alleen maar op blijven hameren dat jouw mening de ware is, omdat die uit de Bijbel komt, kan er op een gegeven moment toe leiden dat de buitenwereld de Bijbel inderdaad als een achterhaald boek gaat beschouwen. Een inhoudelijke discussie over schepping of evolutie kan het nodig maken dat je Genesis 1 eens op een andere manier bekijkt. Zonder daarmee gelijk los te laten dat God de Schepper is van deze aarde. Overigens is dit niet iets van de afgelopen jaren, want ik heb Van Bruggen een jaartje of 5/6 geleden al een balletje horen opwerpen over een meer symbolische benadering van Genesis 1.
Dit allemaal zegt niks over de waarde die je toekent aan de Bijbel, maar meer over de manier waarop je de Bijbel leest. En het is over het algemeen een zoeken naar de bedoeling van de Bijbel. Het bij voorbaat stellen dat de Bijbel op een bepaalde manier bedoeld is en op geen enkele andere manier uitgelegd mag worden, is volgens mij een boven-schriftuurlijke menig die juist ook wel eens verantwoord mag worden.
Ik vraag me trouwens wel af wie gezegd zou hebben dat David Goliath niet vermoord heeft.

Manifest schreef: Tenslotte noteren we hier de manier waarop gezangen en delen van liturgische orde worden aanvaard. Het geeft ons zorg dat schriftuurlijk beargumenteerde bezwaren tegen bepaalde liederen lang niet altijd inhoudelijke beantwoording van de synode ontvingen. De keuze in dit soort zaken wordt nogal eens eerder gevoelsmatig dan schriftuurlijk onderbouwd en verantwoord.

Ik heb niet alle antwoorden op alle bezwaren gelezen. Wel weet ik in ieder geval van een aantal bezwaren dat die wel heel makkelijk ‘schriftuurlijk’ werden genoemd, terwijl de synode er juist weinig mee kon. Een antwoord hierop komt dan niet veel verder dan ‘niet mee eens’. Ik heb in ieder geval nog niet het idee gehad dat we zulke ketterijen lopen te zingen in de kerk. En ik weet dat er wel een aantal liederen toch weer is afgewezen door de laatste synode, juist vanwege bezwaren.

Manifest schreef: Sacramenten Daarnaast valt ook het belijden en vieren van de heilige sacramenten te noemen. Dat kinderen naar goed gereformeerd belijden behóren gedoopt te zijn, blijkt bij een toenemend aantal kerkleden ter discussie te staan. Ook het feit dat de avondmaalsviering het feest van de kérk is, staat ter discussie. Uitgaande van het recht van individuele personen worden er pleidooien gevoerd voor een meer open avondmaal. Het is ook al de praktijk in verschillende gemeenten. Door classes wordt het in haar midden gedoogd. Wat we samen als kerken beleden en gepraktiseerd hebben wordt soms zomaar losgelaten zonder verdere uitleg. Zelfs met ongegronde spijtbetuigingen over het verleden er bij.

Kinderdoop e.d. is weer een discussie op zich. Vind ik niet helemaal in dit manifest passen, omdat dat iets is van individuele kerkleden. Daar kun je de kerk niet op aanspreken, want de algehele kerkleer is nog steeds anders en wordt ook anders uitgedragen. Maar goed, of je het daar mee eens bent, kan beter in een aparte discussie besproken worden, denk ik.
Wat betreft het open avondmaal. Volgens mij zijn hier wel Bijbelse gronden voor en zijn deze ook genoemd. Dat je het hier niet mee eens bent, kan (hoewel ik wel eens het idee heb dat het eerder door traditionele dan bijbelse argumenten wordt ingegeven), maar ik vind het een onterechte beschuldiging dat er zonder uitleg dingen worden losgelaten.
Ik vraag me af of we ergens in onze traditie de bedoeling van het avondmaal niet een beetje zijn kwijtgeraakt en bepaalde punten zijn gaan over-accentueren. Blij dat er eens opnieuwe naar gekeken wordt. En dan juíst weer vanuit de Bijbel.

Goed, als ik de rest ook nog mee ga nemen, wordt het wel een hele lange reactie, dus ik laat het hier maar ff bij.

De eerste artikelen staan inmiddels op ...

Heb nog niet echt de tijd gehad het goed door te lezen, maar moet zeggen dat de poging tot schriftuurlijke ondebouwing, wat betreft het avondmaalsartikel, in ieder geval beter is dan wat ik tot nu toe van bezwaarde kant gelezen had.

de intern/extern discussie gaat hier niet meer gevoerd worden

als u daarover nog een mening heeft die er toe doet mag u die onderbouwd naar de webcie sturen

voor de rest mag u weer verder gaan met de discussie

Over artikel 60 en de praktijk van het Heilig Avondmaal. In mijn ogen spreken de praktijk en artikel 60 elkaar tegen. Als het aan de kerkelijke praktijk lag had er allang een open avondmaal moeten zijn in ieder geval voor de leden van de eigen kerk zonder attestatie briefje. Die briefjes zijn in mijn ogen compleet overbodig. Hieronder een toelichting van die stelling.

Er was avondmaal. Het was niet in mijn eigen kerk en ik had geen briefje. Ik wist wel dat er avondmaal zou zijn die zondag, maar ik had niet de moeite genomen om even een e-mail te sturen aan mijn wijkouderling. Ik zag iedereen aan tafel gaan, mijn vriendin, haar ouders en alle mensen om me heen waarvan ik de gezichten wel ken maar de naam niet weet. Allemaal zaten ze daar, enkele mensen leken blij, de rest staarde voor zich uit, keek over de anderen heen. In een poging tot niets ziend kijken en proberen ergens het jezelf het lijden voor de geest te halen. Iets wat men eigenlijk had moeten doen in de week voorafgaand aan het avondmaal, het is namelijk een viering, geen begrafenis. Ik gebruikte de tijd onder het eten van het brood en het drinken uit de beker om eens door de kerkorde heen te bladeren en te kijken wat daarin stond over het avondmaal. In artikel 60 stond iets over wie er mogen worden toegelaten tot het avondmaal. ‘Zij die uit zusterkerken komen, zullen op grond van een goede attestatie inzake leer en leven toegelaten worden’, die attestatie had ik dus niet.
Maar aan het einde van de laatste tafel komt de dominee altijd nog met de in mijn ogen raadselachtige zin: ‘indien er nog broeders en zusters gerechtigd zijn om het avondmaal met ons te vieren, dan is dit jullie kans’, het laatste deel zijn mijn eigen woorden. Er staat dan nooit iemand op, terwijl er waarschijnlijk elke keer wel mensen gerechtigd zijn. Ik had daar nooit eerder over nagedacht, maar nu snapte ik waarom er dan nooit iemand opstond. Ze hadden allemaal net als ik in de kerkorde gebladerd en het licht gezien. Je moet een attestatie hebben anders kom je er niet. De Attestatie (van Attestatio getuigschrift betekend), een bewijs dat je lid bent van een kerk, of beter een zusterkerk. Maar, ben je als je geen attestatie hebt dan misschien toch gerechtigd? Of ligt de rechtvaardiging voor het aangaan in de attestatie. Consternatie, wat moest ik nu, tja wat moet je dan? Ik stond niet op en bleef zitten. Ik voelde mezelf wel gerechtigd, maar ik had geen attestatie.

Nu bleef ik echter wel zitten met een dilemma, wat weegt zwaarder de attestatie of je gevoel gerechtigd te zijn. Voor wie zou dat gerechtigd zijn, zijn ingevoerd. Ik heb het nagezocht op de website van de GKV, maar daar stonden alleen wat nieuwe formulieren. Toch lijkt de vraag van de dominee iets te zijn dat is geïnstitutionaliseerd in onze kerken. Ze zeggen het allemaal op praktische dezelfde manier. Voor wie zou die zin van de dominee zijn ingevoerd?

Wat voor groepen mensen zitten er allemaal in zo’n dienst? In de eerste plaats zijn dat natuurlijk de alle belijdende leden. Maar zou de zin voor hun zijn bedoeld. Ik kan me dat niet voorstellen Het is natuurlijk heel bijbels om uit te gaan van het slechte in de mens, maar naar twee kanten toe loop je vast.
Je kunt er namelijk vanuit gaan dat er nog broeders en zusters lagen te slapen toen de ouderling langskwam.Wat natuurlijk afkeurenswaardig is als je geen pfeiffer hebt en je toch met moeite naar de kerk hebt weten te slepen. Maar waarom zou deze persoon wakker worden als de dominee iets zegt over gerechtigde broeders of zusters. Als je door het feit dat alle mensen om je heen opstaan en voor je langs beginnen te schuifelen heen kan slapen wordt je niet wakker van een oproep van de dominee. We kunnen echter minder ver gaan en zeggen dat het was bedoeld voor mensen die even niet opletten. Maar dan moet je wel blind en doof zijn wil je niet doorhebben dat er een doorbreking van het protocol plaatsvindt. Mensen om je heen staan op in een soort wave, terwijl een ouderling al knikkend langs de rijen schuifelt.
De andere kant is dat je het doet voorkomen of je twijfelt aan de capaciteit van de ouderlingen. Hoe zouden namelijk mensen moeten hebben overgeslagen, die of in de gemeente zitten of een briefje hebben ingeleverd? Ze weten als het goed is wie er in de kerk zitten. Wie belijdend lid is en welke mensen een attestatie hebben ingeleverd. Hun taak is die mensen uit de rijen te pikken en indien er niks mis is met het lange of korte termijngeheugen van de mannenbroeders moet dat geen probleem zijn.
Al denkend kwam ik op een andere groep mensen in de kerk, namelijk de mensen met een attestatie uit zusterkerken. Deze mensen zullen namelijk al bekend zijn bij de ouderlingen omdat ze toch hun briefje voor de kerkdienst moeten hebben ingeleverd. Daar komt nog bij dat deze mensen hun namen zijn afgelezen en ze extra gespitst zullen zijn op het aangaan aan het avondmaal. Waarom zou je anders de moeite nemen om een briefje te vragen en in te leveren. Deze groep valt volgens mij dus ook af. Nog een leuke groep in de kerk zijn de asielzoekers. Maar die vallen in ieder geval af, omdat je in de eerste plaats niet weet of men in de periode dat de formulering werd ingevoerd die groep al in de kerk had. Maar zolang niet bekend is waar de zin vandaan komt, hoe oud ze is, kunnen asielzoekers wellicht een reden blijven voor de invoering ervan.
Wie hebben we verder nog, huisdieren worden nog altijd niet toegelaten, neem ik aan. Misschien zijn ze welkom, maar weet niemand het omdat nog nooit iemand op het idee is gekomen om zijn of haar hond mee te nemen naar een kerkdienst. De kinderen vallen zoals gewoonlijk weer buiten de boot. Doopleden hebben sowieso geen recht om aan te gaan. Dat ik kinderen en huisdieren hier samen in één alinea zet moet u niet het idee geven dat ik deze als gelijk aan elkaar zie. Maar ik had nu eenmaal nog een aantal woorden nodig om deze alinea de juiste lengte te geven.

Toen waren we weer terug bij af, namelijk de belijdende leden van zusterkerken zonder briefje. Zouden dan toch deze mensen worden bedoeld. Ik weet het niet. Als dat wel het geval is dan zitten we in ieder geval met een paradox, de kerkorde en de praktijk in de dienst spreken elkaar tegen. In mijn ogen zou er dus nu al een vorm van open avondmaal kunnen zijn, er is al ruimte in de dienst om op basis van je eigen verantwoordelijkheid zonder briefje oid aan te gaan.

Je vergeet nog een belangrijke groep: mensen die wel degelijk gerechtigd zijn (en evt. een briefje hebben), maar tijdens de viering van het avondmaal zich afvragen of zij wel aan het avondmaal mogen, wegens begane zonden. Ikzelf ben er een van geweest. De vraag van de predikant gaf mij altijd weer het gevoel dat hij het tegen mij had (hoewel ik destijds de vraag stelselmatig met 'nee' beantwoordde). Maar goed, ik begrijp je punt. Het briefjessysteem is begrijpelijk, maar moet niet overdreven worden. Over het algemeen echter kun je gerust aangaan en het later even in de consistorie melden. Ik ga zo vaak zonder briefje (en niet in mijn eigen kerk).

Het zal in ieder geval niet over die groep gaan. De predikant staat daar niet om de mensen over de streep te trekken. Als het goed is hebben mensen als wel een keus gemaakt.

Als ik het artikel zo doorlees, zijn er volgens mij twee belangrijke argumenten van deze broeders tegen een meer open avondmaal:

1) Een welhaast ziekelijke angst tegen ontheiliging van het avondmaal. Alsof het hele avondmaal ontheiligd zou zijn en de hele gemeente de gevolgen ervan zou ondervinden als er ook maar één iemand aan het avondmaal gaat die daar niet thuis zou horen. Iets wat overigens, volgens mij, absoluut niet gegarandeerd is bij een gesloten avondmaal.
Hiervoor wordt weer het bekende gedeelte 1 Korinthiërs 11 over de misstanden van het avondmaal gebruikt. Het valt mij weer op dat uit dit gedeelte zomaar wat teksten worden geplukt. Volgens mij zouden we al een heel ander avondmaal hebben als we dit bijbelgedeelte eens in ons geheel op ons laten inwerken en gewoon in zijn context laten staan. De Korinthiërs maakten namelijk een zootje van het avondmaal en het werd op zo'n manier gevierd dat het eerder afbreuk deed aan de bedoeling van het avondmaal dan dat het die uitdroeg. Op zo'n manier ontheilig je inderdaad het avondmaal en zul je eerder tot je eigen oordeel bijeen komen.
Dat is alleen wel wezenlijk wat anders dan dat er één iemand tussen zou zitten die daar niet thuis zou horen. En dat dan waarschijnlijk nog eerder op basis van kerkelijke, dan daadwerkelijk bijbelse eisen.

2) Een verschil van inzicht over de term 'eenheid in Christus'. Hier hebben we denk ik wel echt te maken met één van de veranderingen van de afgelopen jaren. Uitte de eenheid in Christus zich vanouds in kerkelijke eenheid, tot in het extreme soms, tegenwoordig kijkt men meer en meer naar eenheid in geloof. Ondanks kerkelijke verschillen.
De punten hierover die door K. de Vries worden gemaakt en in het artikel worden aangehaald komen mij toch wel wat overtuigender over dan de reactie erop van de broeders. M.n. zijn punt over het verschil in kerkelijke verdeeldheid tussen het heden en de tijden dat de NGB en KO zijn geschreven wordt wel heel erg makkelijk onder tafel geveegd.

Ik denk dat dat laatste vooral het cruciale discussiepunt is. Hoe zien we de eenheid in Christus? En wat betreft het avondmaal: wat is de grootste fout, dat we iets vieren dat er niet is, of dat we iets niet in praktijk brengen wat er wel is? Ik zelf zou zeggen: het laatste. En waarin zijn we één, in ons kerklidmaatschap, of in het fundament dat we delen, namelijk Jezus Christus en die gekruizigd? Volgens mij hebben we vanuit de Bijbel juist wel de opdracht die laatste eenheid te zoeken. Dat er dan kerkelijke verdeeldheid is, is iets wat we op dit moment om praktische redenen misschien maar even moeten accepteren, maar daarbuiten kunnen we m.i. best zoeken naar meer eenheid en is dat ook geen slechte zaak. Wat dat betreft kan het juist mooi zijn die eenheid wel te vieren.

Ik moet zeggen dat ik er wel eens moeite mee heb, als ik broeders en zusters in andere kerken de eenheid in Christus zie vieren en de 'dood des Heren te verkondigen', mij daarvan te onthouden. En, vise versa, om mede-Christenen, die door allerlei oorzaken in een ander kerkverband buiten te sluiten van de 'heerlijke gedachtenis aan de bittere dood van God's geliefde Zoon Jezus Christus.

Perikles schreef: @ Rik. Je weet werkelijk waar niet waar je over praat wat betreft de scheuring die je veronderstelt. En als je zo gaat zeggen dat je het wel hebt of wel doorziet vertel met dan maar hoelang ze hier mee bezig zijn, welk blad hieraan verbonden is, en om hoeveel predikanten het gaat die dit nog niet ondertekent hebben ...

He Kars, waar reageer je in vredesnaam op. Ik heb toch helemaal niets gezegd in deze discussie. Ik kan het in ieder geval niet terug vinden.

Naief....