+0
Skoap
ARNHEM - "God zoekt contact, op grond van het werk van de Heilige Geest. Daarom geloof ik dat mensen ook in onze tijd Gods stem kunnen horen." EO-voorzitter ds. A. van der Veer wilde zaterdag de 9000 mensen die naar de EO-gezinsdag in Arnhem waren gekomen, "geen geestelijke kunstjes leren", maar slechts het Woord van God doorgeven. "Als mensen God dienen, bekeerd of wedergeboren zijn, dan groeit er een leven van contact met God", zei hij in het seminar dat hij leidde. Antwoord gevend op de vraag hoe God in deze tijd tot ons spreekt, zei hij dat de Heere spreekt tot ieder die voor Hem leeft en Hem volgt. God antwoordt door Zijn Woord: "Merk op mijn ziel, wat antwoord God u geeft, Hij spreekt gewis tot elk die voor Hem leeft." Ds. Van der Veer zei zich niet te schamen voor zijn "ouderwetse" achtergrond. Opgegroeid in een degelijk christelijk gereformeerd gezin, haalde hij de herinnering aan zijn opa op, die in zijn kindertijd de maaltijd op verjaardagen steevast afsloot met bijbellezen en het laten zingen van het zojuist geciteerde vers uit Psalm 85. De EO-voorzitter liet zien hoe God in zowel het Oude als het Nieuwe Testament spreekt: "God roept Abraham, en vertelt hem wat Hij gaat doen. Jakob heeft contact met God door middel van een droom. Mozes ontmoet God in een brandende braambos en Samuël moet Gods stem leren horen van Eli. Tot de apostel Paulus spreekt de Heere in gezichten. "Als ik mijn Bijbel lees, kan ik niets anders ontdekken dan wat opa ons liet zingen", zei hij. ...
Bron: http://www.oneway.nl/nieuws_artikel.php?nieuwsID=15193
In evangelisch en charismatische kringen hoor je veel dat God direct tot mensen spreekt. In de gereformeerde kerken nauwelijks. Spreekt God nu nog steeds rechtstreeks tot mensen, of gebeurt dat alleen via de Bijbel? En als Gods stem te verstaan is voor mensen, is het dan een taak voor iedere gelovige om deze stem te leren verstaan?
Ben benieuwd hoe jullie hierover denken.
Prachtig onderwerp, Skoap. En natuurlijk ook moeilijk, maar dat hoort zo met mooie onderwerpen. Ik denk dan ook dat het mooie aan het spreken van God tot mensen (en eigenlijk van het hele geloof) het Geheim is. God spreekt tot ons in raadselen, zegt de bijbel. Dat leert mij een aantal dingen:
Dat God met mij spreekt kan volgens mij op veel manieren gebeuren.
ad 1. Gods Geest raakt mij aan, vaak in combinatie met 1 van de andere punten. Daardoor weet ik dat het God zelf is Die tot mij spreekt. Dat troost over het algemeen: weten dat God in de buurt is doet goed.
ad 2. Het bezig zijn met God, het nadenken over Hem, leert mij Hem kennen. Dit staat ook weer niet los van de andere dingen. Je ervaart Hem en Hij helpt je met denken.
ad 3. De Bijbel, als openbaring van Hem, wellicht het belangrijkste van de 5. Maar wederom niet losstaand van de rest.
ad 4. Elke zondag op de preekstoel, elke keer als ik met mensen over Hem spreek, elke lesdag op school. Hij spreekt tot mij door de predikant, door vrienden, door docenten.
ad 5. De optie die je hier waarschijnlijk bedoeld. God die Zijn stem rechtstreeks tot mij richt, persoonlijk. Ik heb het nog nooit meegemaakt, maar uit bovenstaande weet ik dat Hij het doet. Ik ken Hem op die manier. Ik lees over Hem, die spreekt tot Abraham, tot Paulus en ik weet dat Hij het ook met mij zal doen als Hij het nodig vindt. Vind ik het dan een gemis dat ik Hem nog nooit heb horen spreken? Nee, want ik ervaar Hem voor mijn gevoel voldoende, door de andere vier punten.
Ik denk dat de meneer van den Veer gelijk heeft als hij zegt dat wij God via zijn woord kunnen verstaan/horen. Dit is immers het enige houvast wat we hier hebben. Gedachten beelden en visioenen hebben allereerst een veel korter, ik bedoel een persoonlijker, bereik. En vaak komt daarbij nog dat ze getoetst moeten worden. Of ze niet van 'de boze' of vanuit onszelf komen.
Ik sta nog regelmatig versteld wat mensen allemaal van boven binnenkrijgen. Dingen die ik niet in eerste plaats van God verwacht. Het wordt al helemaal eng als dit met persoonsverheerlijking van de mens in kwestie samengaat.
En dit laatste kan heel subtiel. In de charismatische beweging komen extreme stromen voor die in wederdoop met de geest geloven. Deze christenen die gedoopt zijn met de geest zoals dat dan heet hebben dan allemaal 'special abillities' zoals het direct horen van God stem, of ze krijgen visioenen die ze maar al te graag uitdragen. Als je deze dingen dus allemaal niet hebt ben je een 2e rangs christen en bid je niet goed genoeg. En deze gedachte schept heel veel onzekere christenen.
Bovengenoemde wil ik even aanhalen omdat zulks gedachtegoed heel veel dingen kapot kan maken. Je kan God niet dwingen door veel te bidden. God geeft van zijn genadegaven aan wie hij wil, aan wie dat nodig hebben. Dit alles in het licht van ons behoud.
Ik wil niet zeggen dat ik niet in direct spreken van God geloof. Daar geloof ik zeker wel in. Ik denk aan verhalen van mensen die het erg moeilijk hebben en die dan iets van Gods nabijzijn merken. Soms zou je er jaloers op worden.
God spreekt tot ieder mens. Alleen moet je dat willen zien. Ik bedoel hiermee dat je het niet, in de eerste plaats' in extreme bovengenoemde dingen moet gaan zoeken. Ik denk meer in de richting van gebedsverhoring, een bijbeltekst die in je opkomt op het juiste moment, of gewoon emotioneel raken van een lied of van iets wat je meemaakt.
Nogmaals God is een persoon die geeft aan wie hij wil. En Hij zal aan ieder christen echt wel iets van Zich laten merken.
Genoeg zo maar eerst ...
Tof dat je dat zo zegt. Ik kan dat met je onderschrijven. Wel wekken verhalen over het luisteren naar Gods stem bij mij een verlangen om God nog meer te leren kennen en nog meer met Hem om te gaan.
Vind ik een goede relativering. Het blijft inderdaad uitkijken met dit gedachtengoed. God kent m.i. geen 1e en 2e rangs christenen. Wel lees je in de Bijbel over kinderen en volwassen in het geloof. Kennelijk is niet iedere gelovige even ver qua geestelijke groei. Ook lees je in de Bijbel ook over blokkades bij het bidden: opdat uw gebeden niet belemmerd worden ( 1 petr. 3:7)en we moeten niet twijfelen bij het bidden: want wie twijfelt ... moet niet menen iets van de Here te zullen ontvangen, innerlijk verdeeld als hij is, ongestadig op al zijn wegen ( Jakobus 1:6,7)
Hiermee wil ik zeggen dat het feit dat christenen onzeker worden op zich geen goed argument is. Verder blijft het inderdaad belangrijk om te toetsen. In een artikel in CV-koers over de gave van profetie ( te bereiken via http://www.godsgeestwerkt.com/modules.p ... cle&sid=17 (tip btw :wink: )) wordt ook benadrukt dat degene die profeteert niet boven kritiek verheven is, integendeel elke profetie moet worden getoetst.
Verder vraag ik me af of God tegen iedereen persoonlijk wil spreken. Uit de praktijk blijkt dat vele christenen niets merken van deze rechtstreekse stem. Spreekt God tegen iedereen, maar verstaan veel christenen Gods stem niet, of is dit een bovennatuurlijke gave die niet voor alle gelovigen is bestemd? Misschien dat deze tekst daar iets over zegt: Openbaring 3:20 Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd houden en hij met Mij.
Ik denk ook dat dat de belangrijkste boodschap van dergelijke verhalen in de bijbel en ook nu nog is. God wil daardoor aan de persoon voor wie de boodschap bestemt is iets heel persoonlijks zeggen, iets dat belangrijk is in de relatie tussen Hem en de ander, de mens. Maar voor de mensen daaromheen, die de verhalen lezen en die verhalen in zich opnemen heeft het ook een reden. God wil die mensen laten zien Wie Hij is. Dat Hij de machtige is, de Almachtige, die kan ingrijpen in mensenlevens, die in direct contact met ons wil staan, hoeveel wij ons er ook tegen verweren (prachtig verhaal natuurlijk, Paulus' bekering).
Die laatste tekst heb ik altijd met de kerk geinterpreteerd als het kloppen van de Geest op het hart. Dat is niet iets wat wij altijd evenveel merken, maar wel keiharde realiteit. Dat merk je pas echt als er een strijd in je hart gevoerd wordt tussen God en de Satan. Niet iedereen merkt die strijd, maar soms kun je het letterlijk voelen van binnen. En dan wil God dat ook laten zien aan ons. Zo zit het ook met Gods stem. God spreekt dagelijks tot ons. Het is wellicht een tekortkoming van de mens, de zonde, dat wij die stem niet horen. Maar dat is denk ik niet iets om je ernstig zorgen om te maken. Als God een boodschap wil geven die voor jou onmisbaar is, dan hoor je die boodschap. Het is net als met de bijzondere gaven van de Geest. Paulus beschrijft daarover prachtige en ook heel erg practische zaken in 1 Korintiers. Die moeten we ons ter harte nemen. Het is zoals Frans Tijssen op 17 mei 2002 in het ND schreef: De bijbel zegt grote dingen over het werk van de Geest. Maar zijn grootste kracht is niet dat Hij mensen 'uit hun dak laat gaan' of in (onverstaanbare) klanken laat spreken. Zijn grootste kracht is de herschepping van mensen, een werk vergelijkbaar met de schepping van de wereld en de opstanding uit de doden. Je bent dus een wonder op zich. God heeft zich met jou bemoeid. Dat betekent dat jij niet anders kunt doen dan zitten, zoals Watchman Nee dat zo mooi beschrijft. Geef je over aan Hem en Hij zal je leiden, laten zien wat je moet doen, wat je moet zien en wat je moet horen.
http://www.real-life.nl/rubrieken/godspreekt/niets.htmlDie link vond ik net via google. Ik vind hem wel erg mooi, staan mooie dingen in. Vooral het stuk over als God niets zegt spreekt me erg aan.
Er is vorig jaar over een soortgelijk onderwerp een zeer interessante discussie gevoerd, met name tussen Marcel Pot en Reinier van Houwelingen, met als titel Sola Scriptura. Zie:
Waarschijnlijk kiest God de taal die het beste bij jou past. Als je bijv. gevoelig bent voor dromen/visioenen, dan kan dat een ingang zijn. Bij mij heeft dat wel zo gewerkt. Ik vond het als tiener best jammer dat ik in het geref. milieu niemand vond die dat ook zo beleefde. Contact met de evang. of charism. wereld had ik niet. Later durfde ik de beelden die ik had gezien aan anderen te vertellen, maar herkenning heb ik zelden aangetroffen, ook niet bij evangelischen.
Ik heb altijd wat moeite om al te snel te zeggen dat God rechtstreeks tot mensen spreekt. Niet dat ik ontken dat het gebeurt, maar ik zou niet te snel gaan roepen dat God iets tegen je heeft gezegd. Zeker als het op het gebied van meningen en overtuigingen aankomt, ben ik daar erg huiverig voor en wel om de volgende redenen:
Van veel mensen die het hardst roepen dat God hun een bepaalde overtuiging heeft gegeven, vraag ik me oprecht af of dat echt ook God's overtuiging is. Hoewel dat natuurlijk ook aan mij kan liggen. Maar vaak mist dit roepen een bepaalde genuanceerdheid, bescheidenheid en vooral een open oor voor andere meningen, waardoor ik toch wel aan dat soort woorden twijfel.Wat doe je als twee mensen zeggen dat God hun ergens van overtuigd heeft, terwijl hun meningen lijnrecht tegenover elkaar staan? Is postmodern misschien wel ergens te rijmen, maar het komt mij toch zeer onwerkelijk over.Ik heb zelf gemerkt dat ik op sommige punten (na veel gebed) tot een bepaalde overtuiging ben gekomen, terwijl ik daar later (ook na veel gebed) weer anders over denk. Beide keren had ik de rust dat God me die overtuiging had gegeven. Heeft waarschijnlijk al wat te maken met het bovenstaande punt: ga ook eens na of een bepaalde overtuiging die God je ingeeft daadwerkelijk afwijkt van een overtuiging waar je zelf op zou zijn gekomen. Zeker als dat laatste gevoelsmatig is.Staat eigenlijk al in het eerste punt, maar vind ik toch erg belangrijk: je plaatst jouw mening boven de discussie. God heeft het tegen jou gezegd, dus het is waar. Er is dan geen ruimte meer voor discussie en andere argumenten zijn het overwegen niet waard. Dit lijkt me een slechte zaak.
Wat volgens mij het beste is om een mening of overtuiging te vormen is: zoek teksten erover op in de Bijbel (indien mogelijk), bid ervoor, praat erover met anderen en sta vooral open voor argumenten van anderen. Vind dan rust in de overtuiging die je hebt, maar wees niet te beroerd die eventueel bij te moeten stellen. En accepteer dat we nu nog in een gebroken wereld leven, waarin ons kennen nog onvolledig is en het voor ons soms moeilijk is God's spreken en ons gevoel uit elkaar te houden.
Hoe denk je dat het komt dat ik christen ben geworden? ;)
Als je geen christenen om je heen hebt, geen bijbel om in te lezen, en God wil je toch hebben...
Sinds ik dat wel heb, spreekt God tot mij via mensen en via Zijn Woord. Blijkbaar is het direct aanspreken dan niet meer nodig...
Ja, ik ook. Van de keren dat ik meen dat God tot mij gesproken heeft, was het niet zo dat God mij een algemene waarheid openbaarde, maar meestal was het een bemoediging. Een keer was het een terechtwijzing. Een waarschuwing voor dreigend onheil zat er ook een keer bij.