Catechese voor trouwen!

'Het hoofd zijn van' is niet gelijk aan slavernij!
Hoe kan Christus anders het hoofd zijn van zijn lichaam, zijn gemeente?
Juist dat is de analogie in deze bijbeltekst.
Zoals die verhouding in de bijbel en in de realiteit werkt,
zo moet ook de verhouding tussen man en vrouw werken.

Wat voor bijbelvertaling lees jij dan, dat je deze oplossing niet tegenkomt? Het is heus niet mijn idee, maar God wil het zo. Het staat nou eenmaal in de Bijbel. Ik heb ooit de keuze gemaakt om God op nummer één te zetten in mijn leven. Dat betekent dat je dan ook hiervoor kiest.

Mij hoor je niet zeggen dat het makkelijk is, maar het staat nou eenmaal zo in de Bijbel, daar kan ik ook niks aan doen:

Gen. 3:16 [NBV]

Tegen de vrouw zei hij: ‘Je zwangerschap maak ik tot een zware last, zwoegen zul je als je baart. Je zult je man begeren, en hij zal over je heersen.’

Ik kan hiervan niks cultuurgerelateerds van maken en ik kom nergens in de Bijbel iets tegen dat dit opheft.

Verder ben ik het met elff eens dat ´het hoofd zijn' natuurlijk NIET betekent dat de man-vrouw verhouding gelijk is aan die van heer-slaaf. Het huwelijk is een beeld van de relatie christus-kerk (zie o.a. hooglied). Zoals Christus het hoofd is van de Kerk, zo is de man het hoofd van de vrouw. En zij zijn beide één. Ik snap niet wat daar zo negatief aan is.

Je moet wel een heel verwrongen beeld van de de relatie van Christus-Kerk hebben om tot zulke analogiën te komen. In het NT wordt er nergens zo over man-vrouw verhoudingen gepraat.

Het spijt me werkelijk, maar de wartaal en kromme redeneringen die hier gespuid worden zijn van een bedenkelijk niveau.

Dit zegt hij net na de zondeval. Duidelijk is dit ook een gevolg van de zonde. Dan moet je dat niet nastreven lijkt me. Maar dat heb ik al eerder gezegd. Wat je daarop zei, daar kan ik niets mee. Je moet wel streven naar een leven zo dicht mogelijk bij God. In het paradijs waren de mensen zo dicht bij God als mogelijk is voor mensen, daar was een volmaakt evenwicht. Je weet wel dat je dat nu niet bereikt zoals het toen was maar daarom zeg je toch niet: we kunnen toch niet anders, jammer dan?

Wil je nou beweren dat we niet meer in een gebroken wereld leven?
Denk je nou echt dat we niet meer zondig zijn? Het spijt me werkelijk, maar dat staat werkelijk NERGENS in de Bijbel. Integendeel... we leven elke dag nog in zonde, we vechten ertegen, maar we zullen nooit de zonde zelf kunnen overwinnen. Daarvoor is Jezus gestorven. Door Jezus aan te nemen wordt onze zonde ons niet meer aangerekend, maar we zondigen nog steeds.

Het zou bovendien fijn zijn dat je je 'mening' onderbouwt met teksten, wat dan ook. Het is o zo makkelijk om even je mening op het forum te kwakken, waarbij de forumgebruiker maar moet raden hoe je tot die mening komt.

Sabine schreef: Je weet wel dat je dat nu niet bereikt zoals het toen was

Bij voorbaat sorry voor het quoten van mezelf, maar dat is blijkbaar nodig als er niet goed gelezen wordt.

O, en ik ben het ook ronduit zat dat ik steeds wordt aangevallen op de manier van discussieren. Net ging ik duideljk in op de tekst die je aanhaalde alleen haalde ik er iets anders uit. Staat ook in mijn voorgaande post. Op deze manier schieten we natuurlijk niets op en kun je ook niet discussieren dat klopt maar daar maak jij je net zo goed schuldig aan.

Ok, ik geef het op. Ik noem meningen spuien zonder referenties etc. namelijk niet discussiëren maar blaten. Laat maar.

Voorbeeld van een discussieforum:

Laat maar idd.

Wat grappig dat hier bijbelteksten volkomen uit hun verband gehaald worden om maar te kunnen poneren dat ze multi-interpretabel zijn. Oftewel: dat je je eigen invulling kan geven aan wat er feitelijk staat. ;-)

Ik ben trouwens benieuwd wat de visie van Foucault is op de bijbelse man-vrouw verhouding, misschien een leestip voor mensen die liever 'moderne' literatuur hebben?

Foucault is natuurlijk een postmoderne schrijver. Ik heb helaas niet alle boeken van hem gelezen dus ik weet niet wat hij van het 'bijbelse' beeld van seksualiteit vindt.

Foucault probeert in zijn boeken discoursen te analyseren, normen en waarden die in een taal verborgen zitten en ons denken in een keurslijf dwingen. Er gaat namelijk een heleboel morele druk van samenlevingen en taal uit, wat vindt 'men' 'normaal' en 'abnormaal'.

In onze samenleving wordt de gelijkheid tussen man en vrouw normaal gevonden terwijl dat tot pakweg 1968 absoluut niet het geval was. Hetzelfde geldt voor de visie van deze samenleving op homoseksualiteit. Wij staan tegenwoordig tussen twee vuren in. Enerzijds dringt de samenleving ons op om vrouwen gelijke rechten te geven en homoseksualiteit te accepteren, anderzijds voelen we de druk van een nogal strenge bijbelvisie die door veel orthodoxe christenen wordt aangehangen (dat is dus wat anders dan de bijbel zelf). Ik vind dat je je eigen mening onafhankelijk moet vormen, naar de argumenten van beide kanten moet kijken en dan een afweging maken.

Over homoseksualiteit is heel genuanceerd gediscussieerd de vorige weken op het GSV-forum. Er werd kritiek geleverd op de roze kruistocht D66 maar ook op het feit dat homoseksuelen vaak nogal hard en onbarmhartig veroordeeld worden in onze kerken. Ik denk dat je op deze manier ook naar vrouwenemancipatie kan kijken.

Sabine schreef: Dit zegt hij net na de zondeval. Duidelijk is dit ook een gevolg van de zonde.

mee eens

Dan moet je dat niet nastreven lijkt me.

Nastreven is niet relevant, het is een feitelijk beschrijving van de situatie. Kortom, het is een feit dat deze situatie bestaat sinds de zondeval. Hier kun je niets aan veranderen, je hebt het maar te ondergaan. Of je het nu leuk vindt of niet(zoals blijkt ;) ) .
Als je denkt dat dit heersen te doorbreken is zeg je dat je als mens een deel van de gebrokenheid, die tijdens de schepping is ontstaan, hebt teruggedraaid. Wil jij die uitspraak voor je rekening nemen? (ik niet iig)
Ik denk dat binnen de gewijzigde verhouding na de zondeval, andere randvoorwaardes zijn onstaan. En die veranderde (vaste) randvoorwaardes staat in gen 3.
Edit: evt ben ik bereid te stellen dat het geen uitspraak doet over wel of niet moeten nastreven, wat impliceert dat deze tekst niet als argument gebruikt mag worden door ons beide.

Am. Torn bedankt voor uw immer complimentieuze opmerkingen tav mijn persoon :?
Ik zal ingaan op de punten die naar mijn mening als inhoudelijk te beschrijven zijn, mocht je willen dat ik ergens anders op in ga zeg je het maar.

Een huwelijk blijft niet bestaan op basis van een gezagsrelatie, maar op basis van wederzijdse liefde, trouw, zorg en respect.

Dit laatste heb ik niet ontkent. Tuurlijk zijn de zaken belangrijk, netzo als gezagsrelatie. Ik denk dat je gezagsrelatie als een waardevolle aanvulling mag zien.

De veronderstelde gezagsrelatie sluit ook niet aan bij de situatie waarin mensen vrijwillig een relatie en later een eventueel huwelijk aangaan. Het past meer bij uithuwelijkingspraktijken, waarbij van vrijwilligheid bij het aangaan van het huwelijk geen sprake is.

Het past beter bij die situatie, maar ik heb beargumenteerd dat het ook nu prima nog past. Dat 'hoofd' zijn heeft door die verandering ook een behoorlijk andere toepassing gekregen.

@voorbeeld 4 van sabine: je begrijpt me niet. Waarom zou de conclusie zijn dat de man gelijk krijgt. Misschien, kiest hij er uit liefde voor om z'n vrouw gelijk te geven. Ik probeer aan te geven, dat met een gezagsrelatie deze problematiek beter aan te pakken is dan met slechts gelijkheidsdenken. Bovendien als je beide die gezagsrelatie erkent (en er in gelooft misschien) dan is er toch sowieso geen probleem?

@squirel: ik waardeer je idealisme, maar deel hem niet. Communicatie kost veel tijd en je hebt veel onenigheden. En argumentatie leidt zelden tot een oplossing waarin ieder het eens mee is. Oplossingen ontstaan doordat mensen toe durven geven. En dit is hardstikke moeilijk. En deze moeite (tgv gebrokenheid) wordt gedeeltelijk opgevangen door gezagsrelatie. Waarmee ik dus niet aangeef dat communicatie niet belangrijk is, in de woorden 'heb uw vrouw lief' lees ik zelfs een impliciete oproep om te communiceren, hoe kun je dat zonder liefde te tonen. Ik zie deze gezagsrelaties niet als een wondermiddel om kapotte relaties opeens perfekt worden. Ik zie het als een waardevolle aanvulling, als liefde en trouw ontbreken, kan(mag?) gezag het niet bij elkaar houden. Verder blaas je een aantal argumenten van mij op, waardoor ze niet meer opgaan(ik heb het niet over slafen of absolute oplossing)

Algemeen:

1. Ik zou het waarderen als al te emotionele reacties achterwege blijven. Je kunt ook gewoon zeggen dat je het er niet mee eens bent (met argumenten).
2. ff voor de duidelijkheid. Ik pleit niet voor vrouwenonderdrukking & machtsmisbruik or whatever.
3. Ik zie alleen geen reden om deze stukken uit de bijbel als niet relevant te beschouwen. Ik heb beargumenteerd dat ik denk dat het een positieve werking heeft op het huwelijk(en dus niet zaligmakend). Daarnaast ben ik ook benieuwd of er nog mensen zijn die zich willen wagen aan bijbelteksten die voor het tegendeel pleiten. Ik vind bijvoorbeeld typerend dat de brieven waar deze citaten uit komen voor de rest redelijk geaccepteerd lijken qua inhoud.
4. Kan iemand mij een voorbeeld geven waarin dit gezagsdenken toch negatievere gevolgen leidt dan puur gelijkheidsdenken? (zo blijft het tenminste inhoudelijk)

@klei: leuk stukje!

Ik denk dat er een aantal mensen zijn die de situatie niet helemaal goed doorhebben.

1. Er is zonde
2. De verhouding tussen man en vrouw is een gevolg van de zonde
3. Die verhouding is niet hetzelfde als een heer en een slaaf
4. Die verhouding is wel hetzelfde als Christus en de gemeente
5. Christus verzorgt in die verhouding de gemeente
6. Christus gebruikt zijn gemeente daarvoor in een fantastisch samenwerkingsverband.

Ergo: de verhouding tussen man en vrouw zoals die in de bijbel nou eenmaal geschetst wordt, is een fantastische afspiegeling van de verhouding tussen Christus en de gemeente en geeft niet zozeer de machtsverhouding, alswel de taakverdeling aan. (de man wordt ook aangesproken...).

@ Vriend Klei: als je mij beschuldigt van het breien van een dogmatische constructie van eenheid van de bijbel, dan moet je dat nog maar eens danig onderbouwen bij het genot van een biertje. Volgens mij is hier namelijk behoorlijk sprake van een klokje en een klepel.

@ Sabine: Ik ontken niet dat er door iedereen vanuit de bijbel gediscussieerd wordt, maar ik merk alleen op dat je vanuit de bijbel alles kunt halen wat je wilt (moord is te rechtvaardigen, moet je ff je best voor doen).

Rik Torn schreef: Een huwelijk blijft niet bestaan op basis van een gezagsrelatie, maar op basis van wederzijdse liefde, trouw, zorg en respect. De veronderstelde gezagsrelatie sluit ook niet aan bij de situatie waarin mensen vrijwillig een relatie en later een eventueel huwelijk aangaan. Het past meer bij uithuwelijkingspraktijken, waarbij van vrijwilligheid bij het aangaan van het huwelijk geen sprake is.

Dit stukje betoog mis ik nog in deze discussie. De cultuur heeft het huwelijk veranderd. De zin van het huwelijk is niet meer in de eerste plaats kinderen krijgen, terwijl dat in het bijbelse cultuurgoed (en ook zeer lang in het nederlandse) het doel van een huwelijk was. Dat betekent mijns inziens dat diegenen die voor een letterlijk bijbelse toepassing pleiten van deze teksten, dit ook breder moeten trekken, en ook het aloude Gen 1:28 (Gen 9:7) weer van zolder moeten halen.

(Ik vind het zelfs bijzonder grappig om de cultuuromslag te zien, en daarbij de starheid van de ethiek. Binnen kerkelijke regels is het kinderen krijgen binnen het huwelijk vervangen door het hebben van seks. Leuk om te zien dat de heidenen vaak trouwen voor een kinderwens. Wie volgt beter het bijbels gedachtengoed?)

Zo en nu weer even wat anders.

Ik volg samen met mijn vriend een huwelijkscursus in de gemeente Enschede en het is hartstikke tof. We zitten in een groep met zes stellen waaronder de dominee en z'n vrouw, stellen die al ruim 25 jaar getrouwd zijn, stellen die net een kind hebben of net getrouwd zijn. En ongetrouwd (wij dus). Allerlei onderwerpen komen aan bod. O.a. relaties, verkering, seksualiteit, huwelijk (problemen) en kids krijgen. Het is interessant om met zulke diverse mensen erover door te praten wat Gods bedoeling is met de relatie tussen een man en een vrouw. Daarbij wordt zeker niet vergeten om na te denken over hoe de gemiddelde Nederlander hier tegenover staat. Mijn ervaring is tot nu toe dat je erg veel van elkaar kan leren. Om de cursus verplicht te stellen lijkt me niet goed, omdat dan de open sfeer die heel belangrijk is belemmerd kan worden.

Op de 1e avond werd ik ook geconfronteerd met de stelling dat de man het hoofd van zijn vrouw is binnen het huwelijk. Ik was het er absoluut mee oneens. Dit kwam omdat ik deze functie van de man als negatief opvatte. Toch ben ik door Gods woord overgehaald om hier anders tegenaan te kijken. Dat de man het hoofd is betekent dat hij de 1e verantwoordelijkheid draagt. God ging in het paradijs als eerste naar Adam om te vragen wat er gebeurd was bijv. De man heeft de taak om voor te gaan in het dienen van de Here. Om zijn vrouw lief te hebben en voor haar te zorgen zoals Christus dat doet met Zijn gemeente. De vrouw wordt hiet heus niet ondergesneeuwd. Zij heeft net zo goed de taak om haar man weer tot steun te zijn in zijn taak. Dat een man het hoofd is betekent ook heus niet dat hij alles moet doen. Als een vrouw iets beter kan (bijv financien regelen) dan kan hij dat toch uitbesteden aan haar.
Ik vind het prachtig. Dat een relatie tussen een man en een vrouw, zo een afspiegeling kan zijn van de liefde die Christus heeft voor zijn gemeente. Dat maakt mij gemotiveerd om me in te zetten voor mijn huwelijk ook als t misschien wat minder zal gaan.

De huwelijkscursus maakt mij bewust van waar ik aan begin en heeft me echt aan t denken gezet. Ik vind het een aanrader. (gewijzigd: ik noem geen naam meer hihi. Het was wel een beetje als grapje bedoeld)Ik vind het een goed initiatief, al mag dat verplichte van mij ook weggelaten worden. Maar zijn mensen (jonge stellen) nog wel bereid om zich te verdiepen in wat God nu echt wil met het huwelijk?

JaMPot schreef:

De cultuur heeft het huwelijk veranderd. De zin van het huwelijk is niet meer in de eerste plaats kinderen krijgen, terwijl dat in het bijbelse cultuurgoed (en ook zeer lang in het nederlandse) het doel van een huwelijk was.

De post van LTW vond ik zeer interessant. Jammer dat mensen slechts een klein aspect dat verkeerd wordt begrepen er uit lichten. Het gaat in het huwelijk inderdaad om liefde, trouw, zorg en respect. Wederzijds. Dit sluit natuurlijk een gezagsstructuur absoluut niet uit. Zoals LTW al opmerkte kan een bepaalde gezagsverhouding het huwelijk ondersteunen.
De bijbelse regels hebben mijns inziens nog wel degelijk zeggingskracht. Als we het huwelijk nog steeds zien als een afspiegeling van de relatie tussen Christus en zijn bruid, de kerk, kunnen we ook niet gemakkelijk over die teksten heen stappen. En dat gebeurt in deze discussie te veel. Ik sta open voor een andere interpretatie, maar dan moet die wel komen. Met de botte bijl op elkaar inhakken om een ongelukkige formulering is dan niet op zijn plaats.

En verder sluit ik me aan bij Agnes.

Volgens mij bestaan er grote misvattingen over de bedoeling van de bijbel met betrekking tot de relatie tussen man en vrouw.

1. Meerdere malen wordt er door mensen verwezen naar de status van man en vrouw als zijnde een gevolg van de zonde. Ik zie hier geen bijbelse gronden voor. Sterker nog ik zie alleen maar tegenargumenten. Als de relatie tussen Christus en zijn gemeente gelijkgesteld wordt aan man en vrouw zal dat iets zeggen over de relatie tussen beide. Right? De relatie tussen Christus en zijn kerk kan niet onder het juk van de zonde staan daar Jezus geen zondige relaties kan aangaan. Right? Daarom is het betitelen van de relatie tussen man en vrouw als een relatie onder het juk van de zonde in het licht van eerder genoemde tekst onhoudbaar. Sterker nog, ik zou juist willen betogen dat de relatie tussen man en vrouw een van de weinige aardse zaken is die zo de ´weg naar het koninkrijk´ benadrukt (en zo denken deputaten er dacht ik ook over)

2. Wat wordt er dan bedoeld in de bijbel ten aanzien van de relatie tussen man en vrouw? Vooropgesteld, ik weet niet of ik het eens ben met wat in de bijbel wordt bedoeld, dit ontslaat mij echter geenzins van het recht om uitspraken te doen over deze bron. Als voorbeeld neem ik hier een kerk. In een denkbeeldige kerk heb je drie groepen. Groep een heeft mening A Groep twee mening B en groep drie is gematigd. Groep drie wordt echter door het geweld van beide andere groepen verdrukt, ze worden vertrapt. Wat ik wil betogen is dat de bijbel de vrouw als groep drie ziet. In de ogen van de bijbel zijn vrouwen puur, iets om te koesteren. Vrouwen zijn echter ook zwakker (nog niet eens zozeer vanuit de evolutie wel vanuit de plaats in de maatschappij). Daar de vrouw meer liefde en begrip in zicht heeft dan de man is het juist de taak van de man om dit te beschermen. Dus niet beschermen omdat hij heerst of omdat er een gezagsrelatie aan ten grondslag ligt, maar beschermen van een kwaliteit die juist groter is dan de man zelf. Vrouw en man zijn daarom complementair.

Ik denk dat dit de bijbelse bedoeling is. Ik vraag me echter af of vrouwen ook intrinsiek zwakker zijn dan mannen. Dus of ze van nature zwakker zijn. Als dit niet zo is, zou het goed kunnen dat de termen zo zijn veranderd in onze maatschappij ten opzichte van vroeger dat de positie van man en vrouw rijp is voor een herziening. Samengevat, empowerment van vrouwen heeft ervoor gezorgd dat de zorg van de man wel eens minder nodig zou kunnen zijn dan vroeger, aangenomen dat man en vrouw even sterk zijn.

Sluit me volledig aan bij Perikles. Het complementair zijn van vrouw en man is een belangrijk arugment in deze discussie en zal neem ik aan door iedereen wel gesteund worden. Vroeger waren daardoor de taken anders verdeeld dan nu. Beetje cliche het huisvrouw en werkman idee. Hiermee moet je wel oppassen want als je teruggaat in de geschiedenis zijn er wel nuances aan te brengen.

@RC, wat je zegt over het seks en lust als een andere reden om te trouwen in het verleden heb je gelijk. Ook in de 17e eeuw was er sprake van een gematigd belang van seks en liefde in een relatie.

(Verder: volgens mij is de vergelijking zoals die hier gemaakt wordt van man als hoofd van de vrouw en Christus als hoofd van de kerk een beetje te kort door de bocht neergezet. Moet me alleen nog even bezinnen op hoe het ook maar weer precies zat. Duidelijk is in ieder geval dat Christus boven de kerk staat. De relatie die gelegd wordt is daarbij een relatie van liefde en niet zozeer van gezag (Jezus stierf uit liefde voor ons))

Vandaar dat ik ook denk dat op basis van de Bijbel je beter niet kan spreken van een gezagsrelatie tussen man en vrouw. Omdat dit geen recht doet aan de belangrijke rol die beide vervullen en ook de onmisbaarheid van beide. De term 'gezagsrelatie' doet je denken dat er sprake is van een hiërarchie, een soort van niveauverschil of iets dergelijks, dat is denk ik onjuist en haal ik ook niet uit de Bijbel.

Gen 3:16 wordt in discussies over man-vrouw verhoudingen vaak uit zijn verband gerukt. Zo ook in deze discussie en dat is ontzettend jammer.
Voor de volledigheid citeer ik Gen 3:14-19 (geplukt van de online-nbv)

Gen. 3:14-19 [NBV]

14 God, de HEER, zei tegen de slang: ?Vervloekt ben jij dat je dit hebt gedaan, het vee zal je voortaan mijden, wilde dieren wenden zich af; op je buik zul je kruipen en stof zul je eten, je hele leven lang. 15 Vijandschap sticht ik tussen jou en de vrouw, tussen jouw nageslacht en het hare, zij verbrijzelen je kop, jij bijt hen in de hiel.? 16 Tegen de vrouw zei hij: ?Je zwangerschap maak ik tot een zware last, zwoegen zul je als je baart. Je zult je man begeren, en hij zal over je heersen.? 17 Tegen de mens zei hij: ?Je hebt geluisterd naar je vrouw, gegeten van de boom die ik je had verboden. Vervloekt is de akker om wat jij hebt gedaan, zwoegen zul je om ervan te eten, je hele leven lang. 18 Dorens en distels zullen er groeien, toch moet je van zijn gewassen leven. 19 Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen: stof ben je, tot stof keer je terug.?

Vers 16 staat in het kader van een vervloeking van de slang, de vrouw en de man. Een vervloeking is heel iets anders dan een opdracht. Sinds de zondeval heeft de man de neiging om over de vrouw te heersen. Blijkbaar behandelden ze elkaar voor de zondeval als gelijken en waren ze elkaar tot hulp. De gevolgen van deze vloek zijn tot nu toe merkbaar. Hoe vaak zijn vrouwen over de hele wereld niet het slachtoffer van onderdrukking, geweld en verkrachting door mannen?
Gelukkig heeft Christus ook deze vloek op zich genomen en daarmee komen we toch uit op de posts van Perikles.

Ik neem aan dat Inguh en LTW naar aanleiding van deze teksten toch ook niet zullen beweren dat artsen niet mogen ingrijpen tijdens een zwangerschap of bevalling, omdat kinderen vooral met smart moeten worden gebaard, of dat doornen en distels op akkers niet mogen worden bestreden...

In het paradijs kijkende, kunnen we de echte verhouding tussen man en vrouw heel goed zien. God had in eerste instantie de mens, Adam, geschapen. Die mens zag echter, bij het zien van de dieren, dat hij incompleet was. Hij mistte iets. De vrouw complementeert het menszijn. Alleen man en vrouw samen zijn Gods bedoeling met de mens (dit is geen stellingname tegen andere combinaties...). Man en vrouw zijn 1 gemaakt door God en worden ook echt 1 in de huwelijksband. In die verhouding past het natuurlijk niet dat de man de vrouw domineert, als in een gezagsverhouding. Dat neemt echter de boodschap van Paulus niet weg. Waneer wij dat met elkaar combineren, lijken we in de problemen te komen. Maar is dat ook echt zo?

Er is een gezagsverhouding aan de mens gegeven, maar niet de bekrompen gezagsverhouding zoals wij die kennen. In de eenheid van man en vrouw hebben beiden een taak. De man verzorgt de vrouw, in alles wat ze nodig heeft. De vrouw op haar buurt laat zich verzorgen door de man en volgt hem. Samen gaan ze op het pad van het leven. In een harmonie, niet onder elkaar, maar naast elkaar, met ieder de taak die God hen gegeven heeft.

En daarom lijkt me gezagsverhouding geen juiste benaming. Dat impliceert, zoals ik al eerder zei een niveauverschil etc. Zie daarvoor mijn bovenstaande post.