Nieuwe Vrijmaking: bezwaarden scheiden zich officieel af

Op zich is de topictitel breed genoeg. Ik ben het wel met je eens dat het zinvol kan zijn niet naar de specifieke voorbeelden te kijken, die niet de reden zijn van de kerkscheuring (of vrijmaking, zo gij wilt). Het is verstandig ons te focussen op de eigenlijke redenen en de discussie zodoende breder te trekken. Ik ben benieuwd naar de insteek die jij daarin zult kiezen.

nbo24 schreef: Ben momenteel bezig met het schrijven van een artikel over een ander onderwerp, vandaar dat ik momenteel ff niet reageer.

Zo, dat wordt een uitgebreid artikel, begrijp ik :D?

Geertsma schreef: [..] Zo, dat wordt een uitgebreid artikel, begrijp ik :D?

Ja. Dat klopt. Je kunt het eerste al lezen. Binnenkort ook op internet.
En verder wil ik proberen serieus op het onderwerp ingaan. FF snel iets op het forum plaatsen is snel gedaan. De moeilijkheid is om het juist neer te zetten. Maar als je snel wil kan ook, maar of er dan goede argumentatie komt........?

nbo24 schreef: [..] Ja. Dat klopt. Je kunt het eerste al lezen. Binnenkort ook op internet. En verder wil ik proberen serieus op het onderwerp ingaan. FF snel iets op het forum plaatsen is snel gedaan. De moeilijkheid is om het juist neer te zetten. Maar als je snel wil kan ook, maar of er dan goede argumentatie komt........?

We zijn nu al zo lang aan het wachten, dat kleine beetje kan er ook nog wel bij... :) Ik ben reuze nieuwsgierig naar je argumentatie... ;)

^bump

Geertsma schreef: ^bump

Ja, helemaal mee eens, Geertsma, volgens mij wordt het een boek en niet een kleintje ook...

Rossatron schreef: [..] Ja, helemaal mee eens, Geertsma, volgens mij wordt het een boek en niet een kleintje ook...

Het doet me goed dat jullie ongeduldig worden. :D

nbo24 schreef: [..] Het doet me goed dat jullie ongeduldig worden. :D

Kijk, dat doet mij dan weer goed, tenminste, als dat geen reden voor je is om het nog langer te rekken... :)

Hierbij alvast een voorschot op mijn verhaal. Dit is een artikel van mij, met daarin de reden voor eenheid. En wat de reden is (in het algemeen) om bij een kerkgenootschap te blijven cq je vrij te maken.

Dit is een serie van 2 artikelen en is te vinden op www.jongerenredactie.nl. In het tweede artikel kunnen jullie een korte uitwerking van de praktijk vinden.

Hierbij moet nog wel opgemerkt worden dat dit stuk voor de Vrijmaking is geschreven.

Eenheid in Waarheid (1 van de 2) De afgelopen jaren is de roep om tot een eenheid te komen steeds groter geworden. Dit om de secularisatie van Nederland tegen te gaan. Er wordt daarbij dan gezegd dat we samen sterker staan. We willen in het eerste artikel kijken wat nu echt de bestaansgrond is van kerkelijke eenheid en wie tot deze eenheid behoren. Dit laatste willen we doen door de vraag te stellen: wie is je broeder. In de volgende artikelen willen we kijken wat ons scheidt van andere kerken en of het gescheiden zijn van deze kerken terecht is. Gebed of gebod? Bij de roep om eenheid wordt vaak Johannes 17 als argument gebruikt. Met name vers 21 : opdat zij een zijn. Er wordt dan gezegd dat we dit gebed van Christus als gebod moeten beleven. Nu lijkt dit waar. In Zondag 45 belijden wij dat in een aangenaam gebed, gebeden wordt om alles wat Hij ons geboden heeft. Dus het lijkt in eerste instantie juist om in dit bijbelgedeelte het gebed van Christus als gebod te beleven. Toch is dit niet juist. Gelukkig niet. Waarom dan? Als het daadwerkelijk een gebod was en niet een gebed, dan moesten wij deze eenheid dus nog bewerkstelligen. Maar wij moeten eerlijk belijden dat wij dat niet kunnen. Als het aan ons zou moeten liggen, dan zou er van deze eenheid niets terechtkomen. De titel boven Johannes 17 geeft terecht aan dat het om een gebed gaat. Want deze eenheid is een zaak tussen de Zoon en de Vader. De Vader heeft namelijk de zijnen aan Christus gegeven. Christus heeft de zijnen vervolgens bewaard, door het werk dat Hij verricht heeft. Op basis van dit werk van Christus zal de Vader dit gebed ook verhoren. Dit is een vertroostende gedachte. Dit gebed is dus namelijk al verhoord. Er zal dus altijd een eenheid van gelovigen zijn. Hoe klein deze ook zal mogen zijn, door dit gebed van Christus mogen we weten dat ze er zal zijn. Verhoring gebed. Hoe weten we nu zeker dat dit gebed verhoord is? Dit mogen we zeker weten doordat we zien wat de HEERE in de geschiedenis steeds weer met Zijn volk gedaan heeft. Dit kunnen we al zien in de moederbelofte. Hierin maakt de HEERE onderscheid tussen vrouwenzaad en slangenzaad. De uitvoering hiervan kunnen we hierna zien in het feit dat de HEERE het volk Israël uitverkiest vanuit alle volken. Maar het blijft niet alleen bij het volk Israël, maar zijn beloften zullen uiteindelijk voor alle volken gelden. Uit het volk Israël wordt namelijk de Verlosser geboren. Hij heeft uiteindelijk voor verlossing van de uitverkorenen gezorgd. Dit blijkt het sterkst toen Hij uitriep: “Het is volbracht”. Door de Heilige Geest zullen wij deze verlossing, door Christus bewerkt steeds meer gaan toe-eigenen. En de HEERE zal er steeds weer voor zorgen dat de waarheid steeds in het hart van enkelen bewaard zal blijven. Reden waarom de Kerk ook de pilaar en vastigheid van de waarheid wordt genoemd (1 Tim. 3:15). We mogen zien dat het feit van een eenheid van ware gelovigen het werk van de HEERE is, en dat is de reden van onze zekerheid over de toekomst van de Kerk. En wij mogen samen vraag en antwoord 54 van de Heidelbergse Catechismus nazeggen, dat we van deze gemeente een levend lid zijn, en dat eeuwig zullen blijven Inhoud gebed We willen nog even kort ingaan op de inhoud van het gebed. Het is niet terecht om te concluderen dat Christus hier in eerste instantie bidt om eenheid. Want Christus bidt namelijk allereerst om de heiliging in waarheid. Dat houdt in dat we Gods Woord in waarheid aannemen en steeds meer gaan leven naar Gods wil. Dit kunnen we niet uit onszelf. Daarom is het ook maar goed dat Christus hiervoor bij de Vader pleit. En vervolgens bidt Hij dat de zijnen één zullen zijn in het bewaren van Gods Woord en het doen van Gods wil. Dus het bidden van Christus om eenheid moet altijd in verband gezien worden met de heiliging in waarheid. Gaan we dit los van elkaar zien, dan wordt de eenheid een los doel en kunnen we naar een eenheid zoeken die niet naar Gods wil is. Helaas gebeurt dit de laatste jaren steeds meer. Onder het mom van: samen staan we sterk, wordt de heiliging in waarheid steeds meer aan de kant geschoven. Maar door dat te doen ontrekt men zich juist aan de eenheid. Want de eenheid hangt namelijk samen met die heiliging in waarheid. Wie is je broeder? We hebben hiervoor gezien wat de bestaansgrond van de eenheid in waarheid is. We willen nu zien wat de uitwerking hiervan is. We hebben gezien dat Christus zich een Kerk hier op aarde vergadert. Maar hoe herkennen we nu de leden van deze Kerk. Hierover lezen we onder andere in Marcus 3:35. Hier lezen we dat ieder die de wil van God doet, broeder en zuster is van Christus. Maar wat houdt nu concreet deze wil in? De leden van de Kerk willen steeds Gods naam belijden en zich aan de waarheid vasthouden. Deze Kerk wil steeds weer belijden dat ze Kerk van Christus is. Dit doet ze door middel van de belijdenissen. Hiermee verkondigt ze aan anderen de waarheid en tegelijk vindt ze hier zelf steeds weer vastigheid in om Christus naam steeds weer te belijden. Ze zullen hierdoor gehaat worden door de wereld. Toch zullen ze ondanks de haat en tegenwerking van de satan en de wereld steeds aan die waarheid blijven vasthouden. Dit dankzij het werk van Christus. Nu zijn er verschillende kerken. Meerdere kerken proclameren namelijk dat ze kerk van Christus zijn. Waaraan kun je nu zien met welke kerk je een eenheid moet vormen, omdat het een Kerk van Christus is? De kenmerken van de ware Kerk worden omschreven in artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. De kenmerken van deze kerk zijn namelijk zuivere bediening van Gods Woord, zuivere bediening van de sacramenten en de uitoefening van de tucht. Een valse kerk kan herkend worden aan het feit dat ze zichzelf meer gezag toekennen dan het Woord van God. Zaligheid Waarom is dit belangrijk om te weten? Elke gelovige dient zich namelijk te voegen bij de ware Kerk, wat ook gezegd wordt in artikel 28 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Ook blijkt dit in het gebed van Jezus in Joh. 17. Het is wel een gebed, maar tevens is het ook een gebod (Zondag 45). Het is een roeping om zich te voegen bij de gemeente van Christus. Want de gelovigen zijn namelijk geroepen om zich te voegen bij de zichtbare Kerk hier op aarde (Rom. 8:30). Want buiten de (zichtbare) Kerk is geen zaligheid te vinden. Want zonder Kerk is er geen Zaligmaker, geen geloof, geen belofte van de zaligheid en dus ook geen zaligheid. (Joh. 15:4). Dit blijkt ook uit de geschiedenis met de ark. Alleen zij die Gods Woord, door Noach verkondigd, aannamen en meegingen in de ark werden behouden. Slechts acht zielen. De Kerk van Christus kan klein zijn. De roeping om zich te voegen bij de Ware zichtbare Kerk houdt in dat wij ons van andere kerken moeten scheiden. Waar de waarheid niet zuiver wordt verkondigd mogen wij het niet zoeken (Opb. 18:4). Als we dat doen halen we namelijk Gods toorn over ons. Dit houdt dus in dat wij steeds blijven zoeken naar de Kerk, waar Gods Woord zuiver bediend wordt. Dit kan ons in moeilijke situaties brengen, zoals vandaag het geval is binnen onze eigen Gereformeerde Kerken. Want de Gereformeerde Kerken vertonen steeds meer kenmerken van de valse kerk en steeds minder de kenmerken van de ware Kerk. Steeds meer moet getwijfeld worden of wij ons nog wel bij deze Kerk dienen te voegen. Laten wij hierbij ons toch zelf steeds weer tot God keren en bidden of Hij de Gereformeerde Kerken bij de waarheid wil blijven bewaren. Maar wij als gelovigen mogen al wel zeker weten dat er altijd een Kerk van Christus zal zijn. Laten wij daar steeds onze ogen op gericht hebben. Conclusie Als we het over eenheid in waarheid hebben zien we allereerst dat dit het werk van God de Drieëenheid is. Deze God zorgt ervoor dat er steeds mensen zijn die Zijn Woord aannemen en Zijn waarheid aannemen. We zien vervolgens dat Jezus bidt om heiliging in waarheid. Hij wil dat alle gelovigen hierin een eenheid zullen vormen. Uit de geschiedenis die de HEERE met de Kerk gegaan is, mogen we zeker weten dat dit gebed van Christus verhoord is. Vervolgens hebben we gezien, dat leden van Christus Kerk herkend worden aan het feit dat ze de waarheid willen blijven vasthouden, ondanks de haat en tegenwerking van de satan en de wereld. Vervolgens hebben we gezien dat het voor de gelovigen een roeping is om zich bij deze zichtbare Kerk op aarde te voegen. Want buiten deze Kerk is geen zaligheid te krijgen. We hebben nu gezien wat eenheid in waarheid inhoudt. We willen in de volgende artikelen kijken wat we als Kerk van Christus in het jaar 2003 hiermee moeten omgaan. We willen daarom in de volgende artikelen kijken wat ons scheid van andere kerken. Vervolgens willen we kijken of het nog wel naar de wil van God is, dat we gescheiden optrekken.

Even alvast een reactie van mijn kant: is eenheid hetzelfde als eensgezindheid? Er wordt hier bovenmate geconcentreerd als het belijden van 'de waarheid' als grond voor het heil. Wat doe je dan met teksten als "een ieder die belijdt dat Jezus heer is..."? En stel je niet bovenbijbelse eisen aan de waarheid? Er is tegenwoordig veel kritiek op het postmodernisme. Ik heb het idee dat de definitie van en de omgang met de waarheid zoals dat uit het artikel blijkt nogal sterk beïnvloed is door het modernisme. Wat net zo goed een tijdsgeest is als het postmodernisme.

Verder is 'het doen van de wil van God' volgens mij echt wel heel wat meer dan het belijden van een bepaalde waarheid. Vgl bijvoorbeeld de brief aan de gemeente van Efeze in Openbaringen 2. Een gemeente die blijkbaar heel erg zijn best deed de waarheid te bewaren, maar die wel verweten wordt dat ze hun eerste liefde verzaakt hebben.

Ik zit vooral met een paar vragen. Hoeveel ruimte is er voor menigs- en interpretatieverschillen? Heb je het recht om mensen af te wijzen of als niet-ware-gelovigen aan te duiden die op basis van het geloof in dezelfde Christus en dat baseren op dezelfde Bijbel, tóch op andere punten uitkomen? Wordt er niet teveel op het resultaat gelet en te weinig op de intentie? Je kunt namelijk met goeie intenties op de verkeerde plek uitkomen en met de verkeerde intenties op de goeie plek. Wat is beter?

Verder ben ik heel erg benieuwd of een verschil als tussen de gemeenten van Handelingen en Antiochië in deze tijd ook geaccepteerd was. Zie Handelingen 15. De meningsverschillen daar gaan volgens mij wel heel wat verder dan punten waar wij af en toe met andere kerken van mening verschillen. Als ze daar wel elkaar konden erkennen als gemeente van Christus, waarom kunnen wij dat dan niet?

En ja: het gebed van Christus is een gebed en geen gebod. Maar je zegt zelf dat wij ernaar moeten streven God's wil te doen. Blijkbaar wil God dat we één zijn als christenen. En je maakt mij niet wijs dat er alleen ware christenen in de Vrijgemaakte kerk zitten. Of dan tegenwoordig bij de Nieuwe Vrijgemaakten. Als ik kijk wat voor meningsverschillen en misstanden er soms in de Bijbel naar voren komen en dat men ondanks dat elkaar wel blijft zien als volgelingen van Christus en als gemeente van Christus, dan vraag ik me heel sterk af of in dit artikel niet bovenbijbelse eisen aan eenheid worden gesteld.

Geertsma schreef: Even alvast een reactie van mijn kant: is eenheid hetzelfde als eensgezindheid? Er wordt hier bovenmate geconcentreerd als het belijden van 'de waarheid' als grond voor het heil. Wat doe je dan met teksten als "een ieder die belijdt dat Jezus heer is..."?

Geen eensgezindheid naar menselijke maatstaven. Maar wel een eensgezindheid in het belijden van Jezus. Maar dan ook een eensgezindheid om alles in Christus te hebben, want het is alles of niets (Zondag 11)

En stel je niet bovenbijbelse eisen aan de waarheid? Er is tegenwoordig veel kritiek op het postmodernisme. Ik heb het idee dat de definitie van en de omgang met de waarheid zoals dat uit het artikel blijkt nogal sterk beïnvloed is door het modernisme. Wat net zo goed een tijdsgeest is als het postmodernisme.

De Waarheid bedoel ik Gods Woord mee, toegepast op onze leer en leven. Dat kan natuurlijk nooit bovenbijbels zijn.

Verder is 'het doen van de wil van God' volgens mij echt wel heel wat meer dan het belijden van een bepaalde waarheid. Vgl bijvoorbeeld de brief aan de gemeente van Efeze in Openbaringen 2. Een gemeente die blijkbaar heel erg zijn best deed de waarheid te bewaren, maar die wel verweten wordt dat ze hun eerste liefde verzaakt hebben.

Waaraan ontbrak het bij hen. Het was niet meer de liefde voor de Heere die ze dreef. Maar wil dit zeggen dat liefde en waarheid twee losse dingen zijn. Die conclusie kun je niet stellen. Het hoort bij elkaar. Uit liefde wil je de waarheid vasthouden.

Ik zit vooral met een paar vragen. Hoeveel ruimte is er voor menigs- en interpretatieverschillen? Heb je het recht om mensen af te wijzen of als niet-ware-gelovigen aan te duiden die op basis van het geloof in dezelfde Christus en dat baseren op dezelfde Bijbel, tóch op andere punten uitkomen? Wordt er niet teveel op het resultaat gelet en te weinig op de intentie? Je kunt namelijk met goeie intenties op de verkeerde plek uitkomen en met de verkeerde intenties op de goeie plek. Wat is beter?

Hier kan ik twee dingen over zeggen. Allereerst dat geloof, goede werken tot stand brengt (Jac. 2). Dus waar geloof is zullen dus goede werken komen. Ten tweede, over intenties kan ik niets zeggen. Dat laat ik aan de Heere over ( 1 Kor 5:13). Maar wel heb ik als gemeentelid de plicht om broeders in zusters in de gemeente wijzen op evt. zonde, met als doel hun behoud. Niet dat ik dat behoud kan bewerkstelligen, maar wel handelen vanuit de bedoeling om hen bij het behoud te houden. Dit lees ik dan o.a. in 1 Kor. 5

Verder ben ik heel erg benieuwd of een verschil als tussen de gemeenten van Handelingen en Antiochië in deze tijd ook geaccepteerd was. Zie Handelingen 15. De meningsverschillen daar gaan volgens mij wel heel wat verder dan punten waar wij af en toe met andere kerken van mening verschillen. Als ze daar wel elkaar konden erkennen als gemeente van Christus, waarom kunnen wij dat dan niet?

Hoe kom je erbij dat het verschil werd geaccepteerd. Lees Galaten 2 maar eens. Paulus is blijkbaar openlijk in verweer gekomen tegen Petrus gedrag. Je moet dus wel goed lezen wat wel en niet geaccepteerd werd en waarom. Ben benieuwd wat volgens jou wel en wat niet geaccepteerd mocht worden in Antiochië en Jeruzalem.

En ja: het gebed van Christus is een gebed en geen gebod. Maar je zegt zelf dat wij ernaar moeten streven God's wil te doen. Blijkbaar wil God dat we één zijn als christenen. En je maakt mij niet wijs dat er alleen ware christenen in de Vrijgemaakte kerk zitten. Of dan tegenwoordig bij de Nieuwe Vrijgemaakten. Als ik kijk wat voor meningsverschillen en misstanden er soms in de Bijbel naar voren komen en dat men ondanks dat elkaar wel blijft zien als volgelingen van Christus en als gemeente van Christus, dan vraag ik me heel sterk af of in dit artikel niet bovenbijbelse eisen aan eenheid worden gesteld

Over wie wel en niet uitverkoren zijn en worden, kan en mag ik geen oordeel geven. Mijn roeping is om mij te voegen bij de Kerk van Christus waar die Zijn Woord zuiver bediend en de sacramente zuiver bediend en de tucht zuiver bediend. (Art. 27-32). En deze roeping heb ik anderen ook voor te houden, maar allereerst mij zelf. Want zo openbaart God dit in Zijn Woord.

Hé Niels, schreef jij 'Heere' altijd met dubbel 'e', of geef je met dit gebruik te kennen dat je je distantieert van de kerken die de Nieuwe Bijbelvertalting (1951) gebruiken? Voel je je meer verwant met de kerken die de Statenvertaling gebruiken? Of lees je tegenwoordig het Reformatorisch Dagblad, dat steevast Heere met dubbel 'e' spelt, ook al citeert men iemand die het met maar een 'e' uitspreekt*?

Misschien doet voor jou deze vraag niet ter zake, maar ik heb gemerkt dat de kloof tussen 'Here' en 'Heere' heel wat culturele consequenties inhoudt. Vergelijk het met de nieuwe waar ik opeens allemaal dames in rok zie lopen. Ook hier vraag ik me af: deden ze dat al, of betekent de recente vrijmaking een soort culturele herijking?

• Dit is natuurlijk een grapje, het verschil is niet hoorbaar. Maar ik kijk altijd even vreemd op wanneer er een artikel over een gereformeerde kerk wordt geschreven (ook die van de recente vrijmaking), en de godsnaam als 'Heere' wordt gespeld.

Was beetje te grappig.

nbo24 schreef:

De Waarheid bedoel ik Gods Woord mee, toegepast op onze leer en leven. Dat kan natuurlijk nooit bovenbijbels zijn.

Begrijp je het niet of wil je het niet begrijpen? De bijbel als Gods Woord is de waarheid, maar dat wil nog niet zeggen dat onze menselijke interpretatie ook de waarheid is.
Interpretatie speelt bij elke vorm van communicatie een rol, en zeker bij zo'n ingewikkeld boek als de bijbel. Bovenstaande discussie getuigt daarvan: rossatron en Geertsma gebruiken de bijbel ook. Ze komen echter tot hele andere conclusies.
Het gaat erom dat een ware kerk de bijbel op een goede manier gebruikt, dat is als Woord van God, en dit boek als basis gebruikt voor alle besluiten. Dat wil niet zeggen dat dan alles duidelijk is. Dat wil ook niet zeggen dat God alles zo wil als de kerk besluit. Dat wil zelfs niet zeggen dat alles gaat zoals het in de bijbel is bedoeld. Het gaat om een houding: op onze menselijke manier het Woord van God gebruiken. En dan zal de Geest ons ook geven onderscheidingsvermogen en inzicht.

Een valse kerk kan herkend worden aan het feit dat ze zichzelf meer gezag toekennen dan het Woord van God.

Precies, en dat gebeurt niet in de Vrijgemaakte kerk. Alle synodebesluiten zijn namelijk genomen met de bijbel in de hand en na grondig onderzoek. Het gaat er dan ook niet om dat iemand vindt dat de kerk zichzelf meer gezag toekent dan de bijbel, maar over het feit dat dit gebeurd. Voor deze constatering moet je dus heel sterk in je schoenen staan: de bijbel (of een bijbeltekst) moet door een kerk worden afgedaan als minder belangrijk dan de eigen mening. Dit is niet het geval in de huidige situatie. De waarheid is niet altijd duidelijk, wel de Waarheid. Jezus zelf, de weg de waarheid en het leven. Die grondwaarheid, daar gaat het om. Het gebed om eenheid geldt dus iedere christen die Jezus aanneemt als zijn verlosser. Laten we onze interpretatieverschillen niet stellen boven Hem, onze verhoogde Heer. Tenslotte, in aansluiting op vet, nog een opmerking over de stijl van het artikel: 'want ... namelijk' is dubbelop.

nbo24 schreef: De Waarheid bedoel ik Gods Woord mee, toegepast op onze leer en leven. Dat kan natuurlijk nooit bovenbijbels zijn.

Ik heb het ook niet over De Waarheid an sich, maar over jouw definitie van De Waarheid. Daarvoor sluit ik me aan bij RC.

nbo24 schreef: Waaraan ontbrak het bij hen. Het was niet meer de liefde voor de Heere die ze dreef. Maar wil dit zeggen dat liefde en waarheid twee losse dingen zijn. Die conclusie kun je niet stellen. Het hoort bij elkaar. Uit liefde wil je de waarheid vasthouden.

Mijn punt is dat het streven naar het vasthouden van de waarheid blijkbaar niet automatisch betekent dat je goed bezig bent als kerk. Je kunt dat blijkbaar op zo'n manier of met zulke intenties doen dat je uiteindelijk je eerste liefde loopt te verzaken.

nbo24 schreef: Hoe kom je erbij dat het verschil werd geaccepteerd. Lees Galaten 2 maar eens. Paulus is blijkbaar openlijk in verweer gekomen tegen Petrus gedrag. Je moet dus wel goed lezen wat wel en niet geaccepteerd werd en waarom. Ben benieuwd wat volgens jou wel en wat niet geaccepteerd mocht worden in Antiochië en Jeruzalem.

Ja, maar wordt er ergens opgeroepen tot reformatie en/of afscheiding? Het gaat om zaken die vanuit de Joodse cultuur behoorlijk wezenlijk waren en die in Antiochië helemaal niet aan de orde waren. Inderdaad gaat Paulus er later fel tegenin, maar op het moment dat de ruzie speelt, blijkt dat het voor die tijd (in ieder geval voor de Joden) behoorlijk wezenlijke zaken waren.

Het gaat mij meer om de manier waarop met die verschillen wordt omgegaan. Men zoekt datgene waarin men elkaar wèl herkent en dat blijkt juist het wezenlijke te zijn. Zonder dat men het daarbij op de verschilpunten gelijk eens is. Zo zullen de Joden echt niet gelijk gestopt zijn met hun gebruiken.

Bovendien worden veel van de huidige bezwaren ook vaak onderbouwd met de zinsnede "de kerk heeft altijd gezegd dat..." (wat vaak overigens helemaal niet waar is). Dat lijkt, naar mijn mening, wel een beetje op bovenstaande situatie, waar de Joden dus ook van oudsher dingen gewoon waren. Dit hoeft dus niet per definitie de waarheid te zijn.

nbo24 schreef: Over wie wel en niet uitverkoren zijn en worden, kan en mag ik geen oordeel geven. Mijn roeping is om mij te voegen bij de Kerk van Christus waar die Zijn Woord zuiver bediend en de sacramente zuiver bediend en de tucht zuiver bediend. (Art. 27-32). En deze roeping heb ik anderen ook voor te houden, maar allereerst mij zelf. Want zo openbaart God dit in Zijn Woord.

Dat gaat nou niet echt in op mijn post. Mijn stelling is dat we als christenen de roeping hebben om samen niet alleen één hemelse, maar ook één aardse kerk te vormen. Dit blijkt over het algemeen in de praktijk vrij onhaalbaar, maar laat dat in ieder geval ons streven zijn. In plaats van ons best te doen alleen maar met mensen in één kerk te gaan zitten die op elk puntje dezelfde mening hebben.

Toch even een algemene reactie.

Ik mis in jullie reactie te weinig dat de Kerk van de Heere is. Terwijl ik dat juist in het artikel heb willen benadrukken. Ik krijg bij jullie reacties (misschien onterecht) het idee dat wij als mensen de Kerk moeten maken.

En over het gebruik van de naam Heere. Ik gebruik bij namen, zowel Here als Heere. De naam Here gerbuik ik dan om aan te geven de gezagsverhouding tussen God en ons/mij. Dus Hij is onze eigenaar, wij zijn zijn dienstknechten. De naam Heere gebruik ik als ik het heb over God als Verbondsgod, de Ik ben die Ik ben.

Dus ik probeer wel bewust te kiezen tussen beiden namen. Maar ik ben niet voor of tegen 1 van beiden. Het hangt van de context af welke ik gebruik.

nbo24 schreef: Ik mis in jullie reactie te weinig dat de Kerk van de Heere is. Terwijl ik dat juist in het artikel heb willen benadrukken. Ik krijg bij jullie reacties (misschien onterecht) het idee dat wij als mensen de Kerk moeten maken.

Hoe bedoel je dat precies? De kerk bestaat uit mensen en in die zin maak je ook als mensen (voor een deel) de kerk. Dat houdt in dat je als mensen op zoek gaat naar hoe God wil dat zijn kerk eruit ziet. Dat doe jij net zo goed als wij.

Geertsma schreef: [..] Hoe bedoel je dat precies? De kerk bestaat uit mensen en in die zin maak je ook als mensen (voor een deel) de kerk. Dat houdt in dat je als mensen op zoek gaat naar hoe God wil dat zijn kerk eruit ziet. Dat doe jij net zo goed als wij.

Ik bedoel dat de Heere zich een Kerk vergaderd vanaf de schepping en deze onderhoud bewaard en beschermt. Dus de Kerk zal er altijd zijn ondanks menselijke onkunde. Want hangt het namelijk ook maar een deel van mens af, dan was de Kerk er inderdaad niet. Dan konden we stoppen. Hierin hebben wel de verantwoordelijkheid, om de roeping van de Heere hierin aan ons, wel serieus te nemen. Welke roeping hebben we volgens o.a. Johannes 17. Om de Waarheid vast te houden. Hiervoor bidt Jezus. Maar omdat Hij dit bidt mogen ook zeker zijn van verhoring van dit gebed. Maar we leren ook dat als de Waarheid wordt vastgehouden, er ook een eenheid zal zijn. Deze eenheid is werk van de Heere dus.

Allicht, maar daar moeten we dan ook als mensen aan meewerken. Ben wel benieuwd wat je van de volgende vraag vindt: vergadert Christus Zijn kerk binnen een bepaald kerkgenootschap, of door kerkmuren heen?

Verder lijkt het me toch echt handig als je eerst reageert op de omgang met De Waarheid. Wat is de gemeenschappelijke basis van de kerk? Is dat het geloof in Christus vanuit het geloof in de Bijbel (wat dus blijkbaar verschil van inzicht en interpretatie kan opleveren), of is dat het feit dat iedereen alles op dezelfde manier interpreteert? Dat laatste is Bijbels gezien toch echt niet vast te houden, volgens mij.

Oftewel: Nogmaals maar mijn kritiek: ik merk een eenzijdige en overtrokken focus op De Waarheid en dan ook nog een invulling van De Waarheid die m.i. sterk beinvloed is door het modernistische denken van een aantal decennia geleden, waarbij alles op elk punt volledig dichtgetimmerd en in overeenstemming dient te zijn.
Verder vraag ik me af of de huidige verscheidenheid in kerken (die eigenlijk pas rond de 16e eeuw is ontstaan) echt wel zo de bedoeling is. En dan kun je natuurlijk gelijk gaan kijken wat andere kerken allemaal fout doen. Maar je kunt ook es gaan kijken naar wat ze goed doen en of daar voldoende basis in is om samen één kerk van Christus te vormen.

Nbo24 schreef:

Toch even een algemene reactie.

Beetje te algemeen wat mij betreft en het verband ontgaat mij ook enigszins. Graag zou ik zien dat je serieus ingaat op reacties, anders heeft het posten van zo'n artikel geen zin. Natuurlijk is elke post eenzijdig en zal een bepaald aspect niet belicht worden, maar als je dit opmerkt wil ik toch ook graag een reactie op wat wel is gezegd.