Nieuwe Vrijmaking: bezwaarden scheiden zich officieel af

Zal even een paar links geven van artikelen die op dit onderwerp betrekking hebben.

Frans schreef: [..] [code]Ik voel trouwens meer voor mensen die flexibel om kunnen gaan met verschillende situaties. En niet rechtlijnig zijn in die zin van het woord, dat je 1 oplossing hebt en die toepast op alle situaties. Dus die consequentie en rechtlijnigheid stuiten mij juist tegen de borst. Als er iemand flexibel omging met mensen en problemen was het Jezus wel. Het gaat niet om flexibiliteit en rechtlijnigheid, maar om het simpel luiteren en gehoorzamen aan Gods Woord. Gods Woord heeft hierbij in alle situaties het eindwoord. Dat dit niet in alle situaties even makkelijk is toe te passen is waar. Daarom is het ook belangrijk dat we telkens weer kijken wat de bijbel precies zegt. We moeten naar luisteren naar wat de andere hier over zegt en de bijbel hiernaast leggen. Zoals Paulus bedoelt met het geestelijke met het geestelijke vergelijken. Daarvoor dient onze bijbelkennis voldoende te zijn. Maar dan mag je ook zien dat je voor problemen ook en oplossing vindt in problemen. Maar let op, het mes snijdt hier aan twee kanten. Men kan dan aannemen wat de bijbel zegt, maar men kan het ook afwijzen. Daarom is een consequetie als een Vrijmaking nodig, hoe moeilijk dit ook is en hoeveel pijn dit ook doet. Maar het gaat hierom: het luisteren en gehoorzamen naar Gods Woord. En je zegt wel dat Jezus flexibel was. Ja dat was Hij, todat ze aan het Woord van God begonnen te tornen, of er verkeerd mee omgingen. Kijk maar eens hoe Hij met de Farizeeen omgaan. Kan ik bepaald niet flexibel noemen. En zoals amice van Houwelingen al zei: de starre omgang die de bezwaarden hebben met bijvoorbeeld scheiding en zondagsrust is niet in overeenstemming met de geest van de wet.

Het gaat hier niet om starheid, maar om het volgen van Gods Woord, die vrijheid geeft. Ook als we het 7e gebod verdedigen. Want de wet moet mensen bij zonden bepalen, om het zo bij Jezus te zoeken. De Synode doet hieraan af, door meer scheidingsgronden aan te dragen dan de bijbel ons geeft (te weten ontucht en situatie waar het geloof in gevaar komt). Kort gezegd is dit harteloos van de synode. De mensen die gaan scheiden om verkeerde gronden, worden niet bij de zonde bepaald. Ze worden daarom ook niet echt op Jezus gewezen. Dus eigenlijk laat de synode deze mensen in hun zonden zwemmen. Door het 7e gebod zo scherp te laten staan worden mensen bij hun zonden bepaald en gaan ze het bij Jezus zoeken, hun enige Verlosser. En dan mogen ze ook weten dat hun zonden vergeven worden als ze van harte berouw hebben. Maar ze kunnen dan niet hertrouwen. Want het huwelijk is een afspiegeling van de band tussen Christus en de Kerk. Christus heeft trouw aan de Kerk belooft wat Hij ook nakomt, ditzelfde geldt ook voor getrouwden, hoe moeilijk soms ook.
De zondag ga ik maar niet op in, want daar is mijns inziens al genoeg over geschreven.

Kort gezegd. Het gaat ons niet om starheid of eigenlijk gelijk. Nee we willen de Enige Troost (Jezus) zoeken en niets anders. En alles wat daaraan afdoet willen verbannen.

En voor ons allen geldt daarom steeds: het geestelijke met het geestelijke vergelijken (= o.a. schrift met schrift vergelijken, de bijbel als 1 geheel nemen in ons hele leven)

[code][/code][code]

Als ik je goed begrijp mag je dus als vrouw niet scheiden wanneer je elke dag door je man wordt mishandeld?

Hoewel het wellicht niet heel handig is om tijdens het novitiaat zo'n belangrijke discussie te voeren wil ik toch graag reageren op de post van nbo24. Allereerst waardering voor de oprechte bijbelgetrouwheid die hij wil nastreven. Al eerder heb ik echter gepost dat de 'bezwaarden' geen recht doen aan de geest van de wet, en dus misschien wel helemaal niet zo bijbelgetrouw zijn als zij wel denken.

Allereerst wordt er soms een overdreven nadruk gelegd op het vierde en zevende gebod. Laten we vooral het 'gij zult geen vals getuigenis spreken tegen uw naaste' en het verbod om te oordelen niet vergeten. Ook op andere tereinen lezen de Reformanda-mensen de bijbel selectief. Denk aan Matteus 6:28: als je naar een vrouw kijkt om haar te begeren heb je al echtbreuk gepleegd. Het is dus voor een christen in wezen onmogelijk om geen echtbreker te zijn. De bergrede is een ideaal dat nagestreefd dient te worden, maar laten we ons niet verbeelden dit ooit in ons leven te kunnen bereiken en laten we dit vooral niet van anderen eisen. Zegt Jezus niet later over een hoer: 'hij die zonder zonde is werpe de eerste steen'. Juist deze houding ontbreekt mijns inziens vaak bij bezwaarden.

Daarbij komt dat de wet van Mozes meer ruimte geeft voor scheiding. Dit leggen de farizeeers ook aan Jezus voor, en hij antwoordt dat deze regels zijn gegeven met het oog op de koppigheid van de harten van de joodse voorvaders. Het volk van God kon niet voldoen aan Gods wet, wij kunnen het ook niet. Jezus laat ons in de bergrede zien hoe God het bedoelt heeft, maar ook een christen van het nieuwe verbond heeft vaak een koppig hart.
Dit neemt inderdaad niet weg dat ieder voor zich moet proberen steeds meer naar het ideaal toe te groeien, en dat wij elkaar daarin dienen te helpen. De een komt hierin verder dan de ander, maar niemand kan het in dit leven bereiken. Bedenk dat de bergrede sterk gericht is op wat ieder persoonlijk doet: het is een appel op ieder die het hoort. Nergens wordt gezegd: leg dit je (zwakkere) broeder op, zorg dat anderen dit doen. Wie zijn wij dan om onze broeder te oordelen?

Nbo24 stelt dat het toestaan van een scheiding op bepaalde gronden mensen niet bij hun zonde zou bepalen. Ik denk dat een scheiding voor een christen altijd moeilijk is, ook in geval van een 'legitieme', dat is een bijbelse, reden. Vele gesprekken met dominee, kerkenraad, vrienden en anderen zullen hieraan vooraf gaan. Zondebesef en verdriet over de gebrokenheid is daarbij volgens mij altijd zeer sterk aanwezig, niet alleen over een mogelijke scheiding maar vooral over een gebrek aan liefde, vergeving en ander tekortschieten in het huwelijk. Het zevende gebod overtreden kan ook binnnen een intact huwelijk: als de huwelijksrelatie al lang Christus' band met zijn kerk niet meer weerspiegeld. In wezen gaat het niet zozeer om de scheiding zelf, het gaat om dit tekortschieten voor een scheiding. Dit laatste is dan slechts het officieel maken van iets wat al heeft plaatsgevonden.

Tenslotte wil ik nog zeggen dat ik er van overtuigd ben dat veel bezwaarden oprecht menen God te dienen en Zijn woord te onderhouden. Ik hoop dat zij dit ook van christenen vinden die op grond van de bijbel tot een andere conclusie komen.

nbo24 schreef: Het gaat hier niet om starheid, maar om het volgen van Gods Woord, die vrijheid geeft. Ook als we het 7e gebod verdedigen.

Want de wet moet mensen bij zonden bepalen, om het zo bij Jezus te zoeken.

De Synode doet hieraan af, door meer scheidingsgronden aan te dragen dan de bijbel ons geeft (te weten ontucht en situatie waar het geloof in gevaar komt). Kort gezegd is dit harteloos van de synode.

nbo24 schreef: De zondag ga ik maar niet op in, want daar is mijns inziens al genoeg over geschreven.

Ik kan me inderdaad nog goed herinneren dat daarover op dit forum nogal discussie is gevoerd. Dat wil zeggen: van verschillende kanten zijn inhoudelijke bezwaren tegen de bezwaarden aangevoerd. De enige reactie die daarop gekomen is (van jouzelf, overigens) was dat je het te druk had en wel weer zou reageren als je tijd had. Dat is dus nooit gebeurd. Ik ben bang dat die discussie inmiddels in enkele stoffige archieven is verdwenen, anders had ik graag alsnog die reactie gezien. Ik hoop in ieder geval dat het met deze discussie anders gaat.

Overigens wil ik voorstellen termen als 'schriftuurlijk' en 'het volgen van Gods Woord' even te vermijden in dit soort discussies. Laten dit soort discussies graag open en eerlijk gevoerd worden, waarbij beide groepen de Bijbel onderzoeken èn interpreteren en niet één groep bij voorbaat het idee geeft de enige te zijn die Gods Woord serieus neemt.

En wat betreft een inhoudelijke reactie heb ik weinig aan de beide bovenstaande posts toe te voegen.

Vriend Klei schreef: Als ik je goed begrijp mag je dus als vrouw niet scheiden wanneer je elke dag door je man wordt mishandeld?

Het gaat er niet zo zeer om in alle gevallen een antwoord proberen te geven. Door de wet te spreken in dit geval, worden mensen bepaald bij hun zonden en gebreken. In dit geval is het in eerste instantie hard om te zeggen en te horen. Maar het gaat er niet om iemand te veroordelen die in zo'n sitautie zit. Het is en blijft een moeilijke situatie. Maar toch blijft, ondanks de stiuatie, zonde dat de vrouw scheidt. God zegt dat niet voor niets. En daarom zal altijd de weg van de verzoening moeten worden gezocht. Dit geldt voor degene die mishandeld als voor degene die mishandeld wordt. Want beiden begaan de zonden. En door de weg van verzoening, tussen God en hen en tussen elkaar op te gaan weerspiegelen ze met hun huwelijk de verhouding tussen Christus en Zijn Kerk. Dat moet de inzet zijn. Dat is de inzet van het 7e gebod wel. Maar dan mag je ook de troost hebben dat Vader in de hemel voor je zal zorgen, hoe moeilijk de situatie ook is. Want nogmaals, het is niet makkelijk,

Pjotr schreef: [..] Het is harteloos om niet vanuit het liefdegebod met concrete scheidingssituaties om te gaan. Wij mensen hebben een beperkte blik en laten we het oordeel maar aan God overgeven. Uiteraard mogen we zeggen wat wij ervan vinden en hopen dat het tot zegen is, maar alleen God kan in het hart kijken en de Geest overtuigt mensen van de zonde die zij al of niet hebben.

Allereerst wil ik hierbij zeggen dat het inderdaad in het NT om ging dat Joden, de christenen die uit de heidenvolken kwamen, iets wilden opleggen wat onterecht was. Ze wil OT-wetten opleggen zoals oa. besnijdenis. Dat dit niet meer van toepassing was blijkt dan ook wel uit de diverse brieven. Want waar het in het OT nog om het volk Israel ging, gold het Evangelie nu ook voor de heidenen. Maar wat echter wel blijft is de Wet. Jezud haalt dit oa. in Math. 5. Je zegt heel mooi dat de genade er is buiten de wet om. Dat klopt. Alleen genade door het Christus. Maar de vraag is, hoe komen we tot Christus. De Heidelbergse Cathechismus geeft aan dat dit komt doordat we ellende leren kennen. We zien deze ellende door de wet. Elke keer zien we dat we zondigen. En dat we vanuit onszelf het niet redden. Dan komen we ook tot Christus, onze enige Redder, Verlosser. En dan is het nog extra genade dat we, door werking van Woord en Geest steeds meer naar die wet gaan en willen leven. Dus de wet doet onze ellende kennen, waardoor we het bij Christus gaan zoeken. Uiteraard komt hier uitverkiezing, roeping etc. ook bij kijken. Maar daar ga ik nu niet op in, omdat het dan een lang verhaal gaat worden.

Door deze wet ook toepassen in echtscheidingsgevallen, worden mensen bepaald bij zonden en gebroken levens. Want hoe je het wendt of keert, echtscheiden blijft zonde. Daarom zal ook de weg van verzoening, tot God en elkaar gezocht worden. In die weg mag je dan ook vergeving verwachten, als je daar van harte om vraagt en daarna gaat (proberen) te leven. Daarom is het ook niet harteloos om deze mensen te bepalen bij het 7e gebod en hun zonde daartegen. Nee je wil hen juist daardoor wijzen op Christus en de Verlossing die Hij wil schenken. Ook in dit geval. Maar dan wel in de weg zoals Hij die aangeeft. Zoals in de bijbel genoemd wordt.

Maar is die verzoening altijd wel mogelijk? Kunnen twee mensen die elkaar niet meer kunnen zien elkaar wel vergeven? Ik vind je mening een beetje erg idealistisch. En wat van het ideaal afwijkt wordt meteen als zonde aangemerkt en veroordeeld. Op een of andere manier heb ik het niet zo met deze benadering van geloven. Het doet me een beetje wereldvreemd en extremistisch aan. Hoewel scheiden ongetwijfeld vaak te makkelijk gebeurd tegenwoordig vind ik die absolute geboden een verschrikkelijk keurslijf. Omdat ik nu zelf geen orthodox-gereformeerd christen meer ben zal discussie met jou denk ik erg moeilijk zijn. Het gaat in dit korte leven mijns inziens om het leven, niet om de voorzeide leer. Ik kijk meer naar de moeilijke keuzes waar mensen soms voor staan, (ethische) beslissingen waar niet altijd een helder antwoord op te vinden is in plaats van dat ik denk de absolute waarheid in pacht te hebben. Ook vind het erg vervelend dat je je mening zo presenteert dat het de mening van God zelf is zodat jouw persoonlijke mening onkwetsbaar is voor kritiek van anderen. God is oneindig. We weten niet altijd wat hij precies wil. De bijbel is volgens mij geen boek dat altijd duidelijkheid verschaft. In sommige situaties kunnen we gewoon geen duidelijk antwoord vinden en moeten we zwijgen. Ik vind jouw mening nogal hoogmoedig omdat je precies denkt te weten wat God vindt.

Vriend Klei schreef: Maar is die verzoening altijd wel mogelijk? Kunnen twee mensen die elkaar niet meer kunnen zien elkaar wel vergeven? Ik vind je mening een beetje erg idealistisch. En wat van het ideaal afwijkt wordt meteen als zonde aangemerkt en veroordeeld. Op een of andere manier heb ik het niet zo met deze benadering van geloven. Het doet me een beetje wereldvreemd en extremistisch aan. Hoewel scheiden ongetwijfeld vaak te makkelijk gebeurd tegenwoordig vind ik die absolute geboden een verschrikkelijk keurslijf. Omdat ik nu zelf geen orthodox-gereformeerd christen meer ben zal discussie met jou denk ik erg moeilijk zijn. Het gaat in dit korte leven mijns inziens om het leven, niet om de voorzeide leer. Ik kijk meer naar de moeilijke keuzes waar mensen soms voor staan, (ethische) beslissingen waar niet altijd een helder antwoord op te vinden is in plaats van dat ik denk de absolute waarheid in pacht te hebben. Ook vind het erg vervelend dat je je mening zo presenteert dat het de mening van God zelf is zodat jouw persoonlijke mening onkwetsbaar is voor kritiek van anderen. God is oneindig. We weten niet altijd wat hij precies wil. De bijbel is volgens mij geen boek dat altijd duidelijkheid verschaft. In sommige situaties kunnen we gewoon geen duidelijk antwoord vinden en moeten we zwijgen. Ik vind jouw mening nogal hoogmoedig omdat je precies denkt te weten wat God vindt.

De bijbel lijkt mij op dit punt heel duidelijk. Hierin staat dat echtscheiden om een andere reden dan ontucht en gevaar voor geloof. Dan is wat ik zeg niet hoogmoedig, maar het simpel luisteren naar wat God zegt in Zijn Woord. Het is hoogmoedig om hieraan toe te voegen of af te doen. Wat de synode nu gedaan heeft. En als je zegt dat het een peroonlijke mening is, hoop ik dat je dit kunt aantonen vanuit de bijbel. Kun jij vanuit de bijbel het de door mij gezegde als verkeerd bestempelen? Dan zal ik ook moeten toegeven dat ik verkeerd zit, maar als de bijbel zegt dat achtscheiden zondig is en dat het 7e gebod gehandhaafd moet worden en blijven, dan moeten we da ook eerlijk en gelovig erkennen, hoe moeilijk ook. Want voor mijn eigen gevoel is het ook niet eerlijk.

Jezus die in het zand schreef. Johannes 8, geloof ik.

Vraag me dan wel af hoe je om wilt gaan met zonde en de gebrokenheid van het leven. Sorry, hoor, maar als we allemaal konden leven zoals God het wou, had Jezus ook niet hoeven komen.

Goed: het huwelijk is voor het leven en echtscheiding is niet de bedoeling. Dat ben ik van harte met je eens. Maar dan kom je op een punt waarop het soms echt niet verder kan. Wat dan? En wat moet je met huwelijken waar keihard voor gevochten is om verder te gaan, met de nodige pastorale zorg en moeiten erbij en wat toch niet lukt...? Enig idee hoeveel moeite en verdriet dat kan kosten? Moet je daar als kerk keihard nog eens overheen gaan door die mensen ook nog eens onder de tucht te plaatsen ofzo? Zo harteloos is de Bijbel volgens mij niet. Even los van het concrete teksten plukken.

Wat volgens mij ook erg belangrijk is om te beseffen, is dat je de teksten die jij tot nu toe hebt aangehaald wel in te context moet plaatsen van het gemak waarmee men in die tijd scheidde. Dat is in onze kerken volgens mij echt niet meer het geval.

Het probleem waar je tot nu toe steeds aan voorbij gaat is dat we in een gebroken wereld leven, waar het soms even niet kan zoals het moet. Natuurlijk moet je er voor vechten om het zo te doen als God het wil, maar soms is dat gewoon niet haalbaar. En OK, echtscheiding is niet zoals God het wil, maar kun je misschien ook even uit de Bijbel aantonen waarom daar de consequenties aan verbonden moeten worden, die de nieuwe vrijgemaakten graag willen? Mensen onder de tucht plaatsen? Daar zeg je dus in feite mee dat ze niet bij God's gemeente horen. Terwijl ze misschien wel al het mogelijke hebben gedaan om God's wil te doen...

Nog wel even een vraagje: enig idee welke synode extra gronden heeft toegelaten en wat die gronden zijn?

Het is in ieder geval zo dat de synode van Zuidhorn geen enkele inhoudelijke uitspraak heeft gedaan over echtscheiding. Er is alleen een rapport van het Deputaatschap besproken waar, bij mijn weten, een verdere studieopdracht is meegegeven. Definitieve besluiten zijn in ieder geval nog niet genomen.

Wellicht een reden tot kerkscheuring minder...?

Wat mij een beetje verbaasd in bovenstaande discussie en dan met name de post van nbo24 is het gemak waarmee bijbelteksten uit de bijbel worden gehaald en daarmee de maat gemeten wordt. Laat bijbelteksten staan in de plaats en de tijd waarin ze geschreven zijn. Als we het hebben over de twee gronden voor de echtscheiding (ontrouw en gevaar voor geloof), dan kunnen we die goed begrijpen als we weten dat de bijbel is geschreven in een tijd waarin geloven niet vanzelfsprekend was. Het is eigenlijk net als met de tekst over man/vrouw die geheiligd is in de echtgeno(o)t(e). Dat is ook niet het geval bij mensen die allebei geloven, maar wel bij een echtpaar waarvan er eentje tot geloof komt. In zo'n situatie moet je dan ook de voorschriften met betrekking tot echtscheiding plaatsen. Hoererij (lees: ontrouw) was in de volken rondom Israel in het oude testament een veel voorkomend verschijnsel, zelfs in de godsdiensten. God wil dat Israel anders is. Daarom vervloekt Hij hoererij en geeft zelfs toestemming het huwelijk te ontbinden in zo'n geval. Waar het dus om gaat is twee dingen: 1. het huwelijk is heilig en 2. afgoderij is uit den bozen (maar gij geheel anders). Dat het huwelijk heilig is, is ook in de huidige omgang van de kerk met het huwelijk nog steeds zichtbaar. Het huwelijk wordt niet op losse schroeven gezet, maar er wordt compassie getoond met moeiten in de gemeente, met de gebrokenheid van ons bestaan, zoals Christus dat deed. Christus veroordeelde mensen niet, maar hielp ze. En zo dienen wij te leven. Wanneer je hier kunt beweren en staven dat de letter van de wet naleven belangrijker is dan Christus navolgen, dan heb je gelijk. Anders moeten we mensen in hun situatie met respect en broederliefde tegemoet komen. Jezus keek ook naar situaties, zoals Zijn Vader dat al deed in het oude testament en nog steeds doet. En evenzo dienen wij te handelen.

Vriend Klei schreef: Jezus die in het zand schreef. Johannes 8, geloof ik.

Waarom deed Hij dat volgens jou?

Heb net een artikel over dit stuk geschreven. Lees maar eens.
Ik hoor graag jouw reactie.

Geertsma schreef: Vraag me dan wel af hoe je om wilt gaan met zonde en de gebrokenheid van het leven. Sorry, hoor, maar als we allemaal konden leven zoals God het wou, had Jezus ook niet hoeven komen.?

Nee dat klopt. Toch verwijs ik je graag naar naar Zondag 32 HC. De eerste vraag en antwoord lijken hierin helemaal met je mee te gaan. Maar dan komen ze toch weer met de 2e vraag en antwoord in Zondag 32. Waarom zouden ze dit zo doen? Ik denk dat hierin het antwoord ligt.

Geertsma schreef: Goed: het huwelijk is voor het leven en echtscheiding is niet de bedoeling. Dat ben ik van harte met je eens. Maar dan kom je op een punt waarop het soms echt niet verder kan. Wat dan? En wat moet je met huwelijken waar keihard voor gevochten is om verder te gaan, met de nodige pastorale zorg en moeiten erbij en wat toch niet lukt...? Enig idee hoeveel moeite en verdriet dat kan kosten? Moet je daar als kerk keihard nog eens overheen gaan door die mensen ook nog eens onder de tucht te plaatsen ofzo? Zo harteloos is de Bijbel volgens mij niet. Even los van het concrete teksten plukken.

Het gaat mij ook niet om harteloosheid. Ik denk dat je hierbij hetzelfde kunt stellen als het begin van het doopsformulier. Daar wordt je ook niet vrolijk van. We zijn in zonde ontvangen en geboren en kunnen in Gods rijk niet komen (vanuit onszelf). Niet best zou je dan zeggen, dan kunnen we wel ophouden. Maar het doel is dat we ons behoud,verlossing buiten onszelf zoeken, bij Jezus Christus. Doordat we zien hoe slecht we zijn gaan we het bij ons Enige Middelaar en Heiland zoeken. Dat is ook de bedoeling van de wet. Niet alleen bij het 7e gebod. Dit geldt voor alle geboden. Daarom is het ook niet harteloos om dit 7e gebod steeds weer voor te houden. Want je wilt de mensen hun heil laten zoeken bij Jezus Christus. Is dat harteloos?! En is Jezus harteloos als Hij om die reden o.a. het 7e gebod aanhalt en aanscherpt? Zou Hij geen rekening hebben gehouden met de situaties die zouden kunnen ontstaan? Wel ben ik het met je eens dat je in zulke situatie heel voorzichtig moet zijn, maar daarom moet het 7e gebod wel gehandhaafd blijven.
Trouwens, de tucht kan hier wel toegepast worden, omdat de tucht het doel heeft om mensen bij het Evangelie te bewaren. Dus de tucht is een positief middel en geen negatief middel. Dus tucht toepassen is niet harteloos in deze situatie.

Geertsma schreef: Wat volgens mij ook erg belangrijk is om te beseffen, is dat je de teksten die jij tot nu toe hebt aangehaald wel in te context moet plaatsen van het gemak waarmee men in die tijd scheidde. Dat is in onze kerken volgens mij echt niet meer het geval.

Dat laatste dur ik te betwijfelen. Maar wel kan ik zeggen dat het een zonde is van alle tijden en alle plaatsen. Dus jou eerste opmerking slaat nergens op. (sorry als ik het zo hard zeg). Waarom werd het dan in de 10 geboden opgenomen, en door Jezus gehandhaafd en aanscherpt? Niet omdat het maar een tijdelijk iets is. En trouwens hoe zou ik volgens jou die teksten dan moeten lezen? Want te zeggen heeft het wel iets. "Elk Woord is door God ingegeven en is nuttig om te leren, onderwijzen onderichten, te vermanen etc. Dus wat wil mij dat zeggen?

Geertsma schreef: Het probleem waar je tot nu toe steeds aan voorbij gaat is dat we in een gebroken wereld leven, waar het soms even niet kan zoals het moet. Natuurlijk moet je er voor vechten om het zo te doen als God het wil, maar soms is dat gewoon niet haalbaar. En OK, echtscheiding is niet zoals God het wil, maar kun je misschien ook even uit de Bijbel aantonen waarom daar de consequenties aan verbonden moeten worden, die de nieuwe vrijgemaakten graag willen? Mensen onder de tucht plaatsen? Daar zeg je dus in feite mee dat ze niet bij God's gemeente horen. Terwijl ze misschien wel al het mogelijke hebben gedaan om God's wil te doen...?

Ik heb al genoemd dat de weg van verzoening opgegaan moet worden. Tussen God en mensen, en man en vrouw. Dat is de weg die de Heere wijst. Hoe moeilijk ook. Dat is bedoeling van de wet (7e gebod), en van de tucht in dit geval. Mensen onder de tucht plaatsen betekent juist niet dat ze niet meer tot Gods gemeente behoren. Tucht kun je alleen bij Kerkleden toepassen, en ook alleen maar voor hen.
Maar je moet hier heel zorgvuldig mee omgaan, dat klopt. Want het Evangelie heeft als bedoeling mensen te bekeren en Jezus Christus als hun verlosser aan te nemen. Dat wil je hier ook bij het 7e gebod. Door het los te laten geef je toe aan de zonde en zwakte, terwijl dat toch niet de bedoeling is in een leven met Christus?!

Geertsma schreef: #Edit: lees trouwens even je eerste post terug: jij stelt dat de synode meer gronden voor echtscheiding toelaatbaar vindt. Als ik het me goed herinner heeft de synode alleen uitgesproken dat ze geen algemene uitspraak over echtscheidingen kunnen/willen doen, maar dat dit aan de verantwoordelijkheid van de lokale kerkenraad en gemeente wordt overgelaten. Maar misschien kun je het exacte synode-besluit er ook even bij geven?

Raar, want waar is een synode eigenlijk voor? Gewoon maar wat uitspraken doen, en dit vervolgens aan de kerkenraden door te schuiven? Lijkt mij niet de weg zoals in de Kerkorde afgesproken. Lees de Kerkorde maar eens! Trouwens m.b.t. het 7e gebod (losgezien van alle andere zaken), kan er nog gezegd worden dat er via bezwaarschriften nog de kerkelijke weg bewandeld kon worden. Maar in dit besluit komt al wel naar voren dat de Schrift en de geboden (in hele kleine stapjes) aan de kant worden geschoven. Want de persoonlijke situatie heeft uiteindelijk het laatste woord. Dat moet blijkbaar ons mening uiteindelijk beslissen. Maar dan kan ik zeggen dat daarme het Evangelie van zij ziel beroofd is. De Troost in leven en sterven wordt hiermee aangetast. Want de rijke beloften worden niet meer volledig gepreekt en kunnen ook niet meer ervaren worden. Want we blijven bij de gebrokenheid neerzitten. Maar dan zien we niet meer dat de Heere ons leven, nu al, aan het vernieuwen is. Lees hierover maar eens in de Dordtse Leerregels. Hoe indrukwekkend de Heere met ons leven bezig is. En dan willen wij maar bij de gebrokenheid neer blijven zitten? Helaas willen ze dat nu wel in de Vrijgemaakte kerk.[/code]

Rossatron schreef: Wat mij een beetje verbaasd in bovenstaande discussie en dan met name de post van nbo24 is het gemak waarmee bijbelteksten uit de bijbel worden gehaald en daarmee de maat gemeten wordt.

Het gaat mij niet om de maat te meten, ik ben zelf ook zondig en dien dus ook eerst naar me zelf te kijken. Maar vervolgens wil ik zelf niet bij mijn zonden blijven zitten maar de geestelijk wapenrusting aandoen en te strijden tegen de zonden. Hierbij wil de Heilige Geest dit in mij werken. Dus van mezelf kan ik het niet. Maar ik mag al wel de vruchten hiervan bemerken in mijn eigen leven. Dit wil ik anderen ook voorhouden, als ik ze de wet voorleg. Dat ze zondig zijn, maar hun verlossing en heiliging bij de Heere mogen zoeken en vinden. Om zo steeds meer te leven naar Gods geboden.

Rossatron schreef: Laat bijbelteksten staan in de plaats en de tijd waarin ze geschreven zijn. Als we het hebben over de twee gronden voor de echtscheiding (ontrouw en gevaar voor geloof), dan kunnen we die goed begrijpen als we weten dat de bijbel is geschreven in een tijd waarin geloven niet vanzelfsprekend was. Het is eigenlijk net als met de tekst over man/vrouw die geheiligd is in de echtgeno(o)t(e). Dat is ook niet het geval bij mensen die allebei geloven, maar wel bij een echtpaar waarvan er eentje tot geloof komt. In zo'n situatie moet je dan ook de voorschriften met betrekking tot echtscheiding plaatsen. Hoererij (lees: ontrouw) was in de volken rondom Israel in het oude testament een veel voorkomend verschijnsel, zelfs in de godsdiensten. God wil dat Israel anders is. Daarom vervloekt Hij hoererij en geeft zelfs toestemming het huwelijk te ontbinden in zo'n geval. Waar het dus om gaat is twee dingen: 1. het huwelijk is heilig en 2. afgoderij is uit den bozen (maar gij geheel anders). Dat het huwelijk heilig is, is ook in de huidige omgang van de kerk met het huwelijk nog steeds zichtbaar. Het huwelijk wordt niet op losse schroeven gezet, maar er wordt compassie getoond met moeiten in de gemeente, met de gebrokenheid van ons bestaan, zoals Christus dat deed. Christus veroordeelde mensen niet, maar hielp ze. En zo dienen wij te leven.

Gek eigenlijk he? Christus veroordeelde de mensen niet, en toch hield Hij de wet wel degelijk in stand. Christus is gekomen om het verlorene te zoeken en te behouden. Lees Joh. 3:16 en 17, Math: 9:12 en 13 en Joh. 8:11. Dus Hij is hier niet om aarde gekomen om te veroordelen maar om te behouden. Toch zullen we op de Jongste Dag veroordeelt worden op onze werken (oa Math. 25). Dan zal Hij wel Zijn oordeel uitspreken, op basis van onze werken. Dus behoud uit werken? Ja en nee. Jacobus 2 gaat hier op in. Met name vanaf vers 14. Hierin staat dat Abraham door de werken gerechtvaardigd is. Deze werken komen echter voort uit ware geloof. Dus waar geloof werkt goede vruchten. Zoals je een boom aan zijn vruchten kunt herkennen, zo ook de gelovige aan zijn werken.
Dit moet ook toegepast worden inzake het 7e gebod. Tot behoudenis van ons allen!

Rossatron schreef: Wanneer je hier kunt beweren en staven dat de letter van de wet naleven belangrijker is dan Christus navolgen, dan heb je gelijk. Anders moeten we mensen in hun situatie met respect en broederliefde tegemoet komen. Jezus keek ook naar situaties, zoals Zijn Vader dat al deed in het oude testament en nog steeds doet. En evenzo dienen wij te handelen.

Je haalt hier 2 dingen uit elkaar, die bij elkaar horen. Want Christus is gekomen om de wet te vervullen, en niet te ontbinden. Dus de wet is nu volbracht, maar blijft nog steeds wel gelden. Dus als we het 7e gebod willen blijven handhaven, dan doen we dat juist uit broederliefde, om hem/haar weer bij Jezus Christus te bepalen. Jezus keek niet naar de situatie. Want dan doe je tekort aan Zijn werk. Dan gaan je ook voorbij aan de uitverkiezing. Nee, Christus deed Zijn werk hier op aarde, Zijn werk om verlossing, voor de zijnen te bewerken. Het evangelie van de genade. Hij heeft hier uiteindelijk Zijn verlossingswerk voor degenen die Hij van Zijn Vader gekregen heeft bewerkstelligd (Joh. 17). Opdat een iedere die in Hem geloofd behouden worden. Dat Zijn de mensen die alles in Hem willen hebben (Zondag 11). Het is dan ook alles of niets. Daarom is het ook zo belangrijk om het 7e gebod zo sterk te blijven prediken.

nbo24 schreef: [..] Waarom deed Hij dat volgens jou? Heb net een artikel over dit stuk geschreven. Lees maar eens. Ik hoor graag jouw reactie.

Zeer benieuwd waar ik dit artikel kan vinden. Weet ook niet hoe u heet.

Vriend Klei schreef: [..] Zeer benieuwd waar ik dit artikel kan vinden. Weet ook niet hoe u heet.

Mag ook wel jij zeggen. Staat op de site van de Jongerenredactie van Reformanda. Deze is te bereiken op: www.jongerenredactie.nl
Het staat er trouwens nu nog niet op. Ik denk dat hij volgende week er dan wel op staat. Maar mijn andere artikelen mag je ook wel lezen. Met name die met als titel: "Plaats van de Wet in het Verbond", heeft wel betrekking op het onderwerp van het 7e gebod.

Je kunt deze artikelen het snelst vinden via: zoeken, en dan selecteren op naam auteur: Niels Bolhuis

Als ik jouw reactie lees, nbo24, dan denk ik: klinkt mooi. Maar ik wil me er toch niet door laten verleiden dit zonder meer aan te nemen. Je bent namelijk op het middenstuk van mijn betoog in het geheel niet ingegaan, je reageert daar met een schitterend betoog over de verhouding geloof-werken. En om daarop te reageren: jij lijkt de wet heel hoog te stellen. Misschien wel naast of boven Christus. Maar dat Christus de wet in zijn werking heeft gelaten, heeft een andere reden. De wet is namelijk de maat waarmee God ons zal meten. Maar wij dienen die wet niet na te leven om de wet. Kijk maar naar hoe Jezus op de Farizeeers reageert. Wij dienen Christus lief te hebben en onze naaste als onszelf. En dat is mooi. Want als je echt van Hem houdt, dan zul je merken dat de wet voor jouw geen onderwerp van discussie meer is, geen struikelblok. Je hoeft er niet eens op te letten. Dat belooft God mij. Dat zijn werken uit waar geloof. Die kun je zelf niet eens zien, want dan is het net als met het waterlopen van Petrus. Het gaat om geloof in Hem, zodra je ergens anders naar kijkt, val je. En geloof in Hem, is Zijn wet naleven, de wet van het nieuwe verbond, de wet der Liefde (1 Cor. 13). En die wet der Liefde leert mij ook met mensen om te gaan, met een gebroken wereld. Met een gebroken ik. Die leert mij om niet met de wet in de hand ernaar toe te gaan, maar met de Liefde van Christus. Met helpende handen hen tegemoet te gaan, die lijden onder de last van de zonde. Mensen die met knikkende knieen moeten erkennen dat de gebrokenheid van de wereld ook in hun huwelijk heeft toegeslagen. En dan ga je kijken naar wat mogelijk is, naar hoe je mensen kunt helpen vanuit de liefde van Christus. En dan stuur je de mishandelde vrouw niet terug naar haar dronken man, omdat ze volgens de bijbel niet mag echtscheiden. Maar dan kijk je naar de mogelijkheden. En dan ben ik niet een gebodsbreker, maar een gemeentelid, die meeleeft met de zwakheden van de mens.... net als Christus.