Hannah schreef: Die beste man is al 78. Verwachtten ze niet dat hij het 5 ot 10 jaar uit zou houden?
Eigenlijk gewoon een soort tussenpaus.
Een pauze
hihi, nou ik denk dat ja dan van een interimpaus moet spreken :?
Of de stotterende variant: pa-pa-pauze...
Hee mensen, ga nou niet alleen maar discussiëren of het nu wel of geen poppenkast is: op die manier zijn we net als het Journaal bezig om zo objectief mogelijk te lijken maar intussen de gebeurtenissen wel te meten aan onze ingebakken gewoontes. Een enorme valkuil zeg ik, probeer het gebeuren eens in haar eigenheid te bekijken.
+0
vet
Arnold schreef: Een enorme valkuil zeg ik, probeer het gebeuren eens in haar eigenheid te bekijken.
Dat lijkt me erg moeilijk: de eigenheid van het gebeuren te bekijken. Hoe stel je dat vast: de eigenheid? Bedoel je de kijk van de RK kerk op de zaak of bedoel je een zakelijke kennisname van de gegevens van het gebeuren?
Volgens mij is het eigen aan een gebeurtenis dat elke waarnemer zijn eigen waarneming heeft. Misschien zou uit de optelsom van deze waarnemingen zoiets als een 'eigenheid van het gebeuren' kunnen worden geconstrueerd. Die eigenheid gaat echter niet vooraf aan de waarneming.
Ik vond de mis op het Sint Pietersplein wel mooi, maar ik kon me tegelijkertijd slecht voorstellen dat mensen serieus het idee hadden dat er heilige transacties werden verricht door de getoonde vormen. Voor de aanwezigen leek dit echter geen probleem.
+0
Koning David
Duitsers generen zich bijna voor hun paus Van onze correspondent Sander van Walsum
BERLIJN - De Duitse reacties op de verheffing van kardinaal Joseph Ratzinger tot paus laten zien hoe seculier en postnationalistisch het land eigenlijk is. Alleen het boulevardblad Bild huldigde Benedictus XVI als een voetballer die de Mannschaft aan een belangrijke zege heeft geholpen. Maar euforischer wilde het niet worden.
De Tagesspiegel trok de Duitse identiteit van de nieuwe pontifex zelfs in twijfel: na een verblijf van ruim twintig jaar in de krochten van het Vaticaan was hij het land van herkomst volledig ontgroeid. Eigenlijk is dinsdag een Italiaan tot paus gekozen. En dat was niet als een compliment bedoeld.
Want Ratzinger heeft in Duitsland weinig vrienden gemaakt. Zelfs de bezoekers van de katholieke kerk in Berlijn-Wilmersdorf geven blijk van hun reserves. Sommigen hadden liever een Afrikaan of een Latijns-Amerikaan als paus gezien. Eigenlijk generen zij zich voor het zwaktebod van de kardinalen, dat door sommige kranten als ‘ernstigst denkbare misgreep’ is gekwalificeerd.
Waarom zij desondanks naar de kerk zijn gekomen? Uit loyaliteit met de moederkerk, zegt de een. ‘Omdat ik mij dat mooie, troostrijke geloof niet wil laten ontnemen’, zegt de ander. En een enkeling spreekt de vrome wens uit dat de paus progressiever zal zijn dan de kardinaal die zij kent.
Want dat nemen de aanhangers van de zogenoemde basiskerk de vroegere kardinaal Joseph Ratzinger nog het meest kwalijk: dat hij bevrijdingstheologen in de ban heeft gedaan. Dat hij als reactie op de moderne tijd oude dogma’s heeft bekrachtigd. En dat hij gelovigen met een vlekje heeft buitengesloten. ‘Met de benoeming van déze man gaan we met de rug naar de toekomst staan.’
De paus is belezen en dogmatisch, maar compenseert dat niet met menselijke warmte, menen veel Ratzinger-watchers. Anders dan zijn voorganger zoekt hij geen fysiek contact met gelovigen.
De overwegend negatieve kwalificaties nodigen uiteraard ook uit tot tegenspraak. Hij zou behept zijn met een oprecht gevoel van deernis voor het lot van de wereld. De mensheid dreigt te worden vermalen tussen religieus en wetenschappelijk absolutisme. Met zijn keuze voor de naam Benedictus zou hij kenbaar willen maken voor zichzelf een rol als verzoener en vredestichter te zien weggelegd. Dat hij wel degelijk in staat is zich in de gedachtewereld van niet- of andersgelovigen te verplaatsen, zou blijken uit de ‘geloofsgesprekken’ die hij heeft gevoerd met de theoloog Johann Baptist Metz en met de filosoof Jürgen Habermas.
Laten we de paus op zijn daden beoordelen, concluderen de meeste bezoekers van de kerk in Berlijn-Wilmersdorf. De enige aanwezige die echt opgetogen is over de nieuwe paus, is een vrouw van Poolse afkomst. Zij ziet Benedictus XVI als de nieuwe Karol Wojtyla, en niet als Duitser. En dat is als compliment bedoeld.
+0
vet
Vriend Klei schreef: De Duitse reacties op de verheffing van kardinaal Joseph Ratzinger tot paus laten zien hoe seculier en postnationalistisch het land eigenlijk is.
De rest van het artikel van deze Volkskrant-journalist maakt deze bewering niet echt waar. Zo bewijst het volgende deel volgens mij dat er nog wel zoiets als een Duits nationalistisch gevoel bestaat:
de Volkskrant schreef: De Tagesspiegel trok de Duitse identiteit van de nieuwe pontifex zelfs in twijfel: na een verblijf van ruim twintig jaar in de krochten van het Vaticaan was hij het land van herkomst volledig ontgroeid. Eigenlijk is dinsdag een Italiaan tot paus gekozen. En dat was niet als een compliment bedoeld.
Ratzinger wordt volgens de Duitsers als een Fremdkörper onder de Duitsers beschouwd, een buitenstaander die niet (meer) binnen de definities van de Duitse nationale identiteit past.
En om aan de hand van het volgende gedeelte te beweren dat Duitsland seculier zou zijn geworden, lijkt me ook wat rigoureus:
de Volkskrant schreef: Waarom zij desondanks naar de kerk zijn gekomen? Uit loyaliteit met de moederkerk, zegt de een. ‘Omdat ik mij dat mooie, troostrijke geloof niet wil laten ontnemen’, zegt de ander. En een enkeling spreekt de vrome wens uit dat de paus progressiever zal zijn dan de kardinaal die zij kent.
+0
Koning David
Ja, inderdaad. Daar lees ik dan weer overheen. Ik vind het jammer dat de nieuwe paus op ethisch gebied heel conservatief is maar ik had wel zoiets verwacht. Als de paus zich in politieke kwesties maar progressief uitlaat. Het verzet van Ratzinger tegen de bevrijdingstheologie zie ik niet als een goed teken.
+0
vet
Een Engelse tabloid (me is even ontgaan welke) dist de nieuwe paus op deze smakelijke wijze op: Joseph Ratzinger: From Hitler Youth to Papa Ratzi
+0
Kiffen
oioioi. da vin'k spottn
+0
Koos L
Er zijn mensen die dat niet smakelijk vinden...
+0
RC
Op dit moment wordt de paus geinaugureerd. Zo'n openluchtpreek voor duizenden mensen staat toch weer in schril contrast met de walgelijke vertoning gisteren in Kopspijkers.
Conservatief
Een aantal zaken biedt toch de hoop dat het vermeende conservatisme van Benedictus de 16e mee zal vallen. Zo was Ratzinger degene die tijdens de begrafenis van Johannes Paulus 2 voor het oog van de hele wereld de eucharisatie bediende aan een niet-katholieke kerkleider. Hij heeft ook aangegeven het bevorderen van de oecemene als zijn belangrijkste taak te zien. Daarnaast staat de interreligieuze dialoog hoog op zijn prioriteitenlijst. Zo werd de opperrabbijn van Rome nadrukkelijk uitgenodigd voor de inauguratie.
Het is best logisch dat Benedictus de 16e zich als minder streng dogmatisch ontpopt dan hij was als kardinaal. De pauselijke taak vraagt veel meer om een bruggenbouwer dan de eerdere functie van Ratzinger, hoofd van de congregatie van de geloofsleer. Hij zal zich dus allicht ook anders opstellen.
Poppenkast
De eeuwenoude tradities van de Roomse kerk bestempelen als 'poppenkast' vind ik veel te kort door de bocht. Een poppenkast is onecht, het is het opvoeren van een toneelstukje om anderen iets voor te spiegelen. Daar is natuurlijk geen sprake van bij een begrafenis of een benoeming van een paus. Het past ons dan ook niet ons een oordeel aan te matigen over het geloof van mensen die we alleen van tv kennen ('mensen die allang niet meer weten waar het om gaat'). Laten we eerst kijken naar de dingen die we gemeenschappelijk hebben, want dat is toch de kern.
+0
Warnings:1
vet schreef: Een Engelse tabloid (me is even ontgaan welke) dist de nieuwe paus op deze smakelijke wijze op: Joseph Ratzinger: From Hitler Youth to Papa Ratzi
Ik kwam de betreffende cover toevallig tegen:
+0
L1Rn4urAyA7aTEe
Nou, gefeliciteerd met je bijdrage Simon.
Wat wil je ermee zeggen?
+0
Koopa
simon zal vast blij zijn met je felicitaties!
ik denk dat simon wil zeggen:ha ha ha wat een leuke woordgrap, daar op de cover van the sun.
en ik kan niets anders dan simon beamen, dus vandaar simon ook mijn felicitaties!
+0
Koos L
Ik zei nog zo:
Koos L schreef: Er zijn mensen die dat niet smakelijk vinden...
Maar Ingûûûh, als je consequent bent feliciteer je ook vet nog even met zijn bijdrage.
(The Sun is best goedkoop trouwens, maar 30p. En het ziet er best goed uit zo aan de buitenkant zeg.)
+0
Warnings:1
Ingûh schreef: Nou, gefeliciteerd met je bijdrage Simon.
Dankjewel! Jij ook van harte met de jouwe! Ook alle andere mensen die ooit op dit forum gepost hebben: gefeliciflapstaart. En sorry dat ik niet in de gelegenheid ben om jullie allemaal persoonlijk te feliciteren.
Ingûh schreef: Wat wil je ermee zeggen?
In aanvulling op de leuke bijdrage van vet wilde ik dit ermee zeggen: "Ha ha ha, wat een leuke woordgrap, daar op de cover van The Sun." En ook nog: "Ha ha ha, wat een leuk totaalplaatje, die cover van The Sun."
+0
Koopa
vooral die chelsy, dat maakt zo`n cover gewoon af he!
+0
Ursa
Is het nou Chelsy of Chelsea?
+0
RC
Geachte paus Benedictus de 16e,
Sorry voor deze onzinnige opmerkingen in het topic dat over u hoort te gaan. U zult vast al wel van uw voorganger hebben gehoord dat Nederlanders een raar volkje zijn. Neem het kardinaal Simonis niet kwalijk, hij doet zijn best.
Met vriendelijke groet,
Een protestant
+0
Joachim Sickbock
Wat vonden jullie van onderstaand artikel uit het ND van Antoine Bodar? Ik: mooi, vooral de stijl. Inhoudelijk ook, maar vooral de stijl. Lees maar:
Benedictissimus
2 mei 2005
door Antoine Bodar
In een uiterst kort conclaaf heeft minstens twee derde meerderheid van 115 kardinalen de stem op Joseph Ratzinger uitgebracht, waarschijnlijk ongeveer honderd van honderdvijftien. Dit duidt op grote eensgezindheid in het kardinalencollege. Eensgezindheid die in enen eerbetoon is aan paus Wojtyla, wiens erfgoed juist na zijn dood door velen wereldwijd is geschat.
Het pausschap van Ratzinger betekent voortzetting en bestendiging van het pausschap van Wojtyla. Benedictus heeft met Joannes Paulus sedert 1981 ten nauwste samengewerkt. In de eerste dagen van zijn pontificaat heeft Ratzinger al aangegeven zich in te zetten rechtvaardiger de rijkdommen der aarde te doen verdelen, de oecumene tot volledige eenheid van alle christenen na te streven, de interreligieuze dialoog - met name met de Joden - te willen versnellen.
De keuze van de Beier Ratzinger - zestig jaar na de Tweede Wereldoorlog - is aanvang van een nieuw tijdperk voor Duitsers. De tijd is rijp dat Duitsers (en met hen Oostenrijkers en andere Duitssprekenden) eindelijk hun zelfvertrouwen, hun zelfbewustzijn volledig terugkrijgen, hetwelk hun door andere Europese landen nu behoort te worden gegund. Evenwicht in Europa beduidt aan Duitsland de centrale plaats toewijzen in het midden van het oude continent. Alleen zo kan Europa werkelijk met beide longen - die van het westen en van het oosten - opnieuw leren ademen.
In navolging van Wojtyla zal Ratzinger zonder ophouden wijzen op de wortels van Europa, waarmee het christendom meer van doen heeft dan nu in de Europese grondwet blijkt. Wie zijn culturele verleden verloochent en zijn toekomst beperkt tot economische regels, streeft niet werkelijk samengroeiing - zelfs niet in verscheidenheid - van dit werelddeel na.
De keuze van de tweede paus in jongste tijd uit het midden van Europa betekent voor de Kerk van Rome zich nog eens extra te bekommeren om het oude en zo ziek en stervensmoe geworden West-Europa, waar aanvang en einde van menselijk leven in eigen hand worden genomen, waar het huwelijk tussen man en vrouw wordt opgerekt tot verbintenis tussen twee mensen van hetzelfde geslacht, waar waarheid na veel vergaderen slechts overeenkomst is geworden.
Terwijl de enig overgebleven waarheid nog de relativering van alles schijnt te zijn en het enig toegestane fundamentalisme het relativisme, streeft Ratzinger - als wetenschapsman door vijand en vriend hooggeacht - het zoeken naar dé waarheid na. ,,Het is onze plicht samen medewerkers van de waarheid te zijn'', zo vat hij samen in zijn bisschoppelijke wapenspreuk, Cooperatores veritatis (Medewerkers van de waarheid) - naar de derde brief van Johannes, het achtste vers. In nagenoeg al zijn studies gaat het hem om oprecht zoeken naar de waarheid - waartoe de filosofie onafgebroken niet minder blijft uitgenodigd dan tot zoeken naar het wezen van het leven, het zijn van de mens op deze aardkloot en de zin daarvan.
Reeds voorheen heeft Joseph Ratzinger bewezen weliswaar uiterst principieel te zijn en in zijn principes kristalhelder, maar tevens in staat te zijn onbevangen te dialogiseren. Zoals alleen al blijkt uit de kortelings gehouden samenspraak met Jürgen Habermas, niet-christelijk filosoof van de Frankfurter Schule, en het onlangs samen met Marcello Pera, niet-christelijk president van de Italiaanse senaat, geschreven boek over Europa, Senza radici (Zonder wortels).
Conservatief
Joseph Ratzinger heet reeds de Mozart van de theologie en de kerkleraar van het derde millennium. Hij paart wellevendheid aan eerlijkheid, principes aan consistentie, luisteren aan spreken. Benedictus XVI zet zich niet alleen in navolging van Benedictus XV in voor oecumene en vrede, maar is ook naar Benedictus, stichter van de Benedictijner orde, bevorderaar van diepste spiritualiteit. Ratzinger is niet meer in de door Wojtyla opgelegde functie van grootinquisiteur. Mensen aan wie het niet eerder vergund is geweest hem door zijn boeken te kennen, zullen nu zijn inzicht en zijn mildheid kunnen leren kennen.
Zoals Johannes Paulus II getuigt Benedictus XVI van de wijsheid van de ouden, die in hun ouderdom heden veelal te veel hun mond moeten houden, opgeborgen in het bejaardenhuis om de lijfelijk meer vitalen in de samenleving zich onbekommerd en ongebreideld te laten gedragen naar de waan van de week.
En wat geschiedt dezer weken in Rome? Stromen van jeugdigen komen naar hier. Zij denken anders. Zij zitten nog niet op het kussen van de machthebber noch op dat van de opinieleider. Die denken nog ouderwets (van voorbije tijd), vol van gekoesterd vooroordeel jegens de Kerk van Rome. Machthebber en opinieleider denken nog progressief te zijn ondanks koestering van vooroordeel, terwijl zij zelf juist de conservatieven bij uitnemendheid zijn geworden - niet bereid en niet in staat aan het eigen denken voorbij te komen en dialoog in welwillendheid aan te gaan.
Naar verluidt is Joseph Ratzinger reeds vele keren bescheidener dan alle hem afwijzende critici. Zonder twijfel zal zijn pontificaat gezien zijn leeftijd kort zijn, maar niet minder aanstootgevend gezien zijn helderheid. Meer nog dan Johannes Paulus zal hij teken van tegenspraak zijn en aldus beantwoorden aan het hart van het evangelie.
Antoine Bodar is priester en publicist, woonachtig in Rome.
Of de stotterende variant: pa-pa-pauze...
Hee mensen, ga nou niet alleen maar discussiëren of het nu wel of geen poppenkast is: op die manier zijn we net als het Journaal bezig om zo objectief mogelijk te lijken maar intussen de gebeurtenissen wel te meten aan onze ingebakken gewoontes. Een enorme valkuil zeg ik, probeer het gebeuren eens in haar eigenheid te bekijken.
Dat lijkt me erg moeilijk: de eigenheid van het gebeuren te bekijken. Hoe stel je dat vast: de eigenheid? Bedoel je de kijk van de RK kerk op de zaak of bedoel je een zakelijke kennisname van de gegevens van het gebeuren?
Volgens mij is het eigen aan een gebeurtenis dat elke waarnemer zijn eigen waarneming heeft. Misschien zou uit de optelsom van deze waarnemingen zoiets als een 'eigenheid van het gebeuren' kunnen worden geconstrueerd. Die eigenheid gaat echter niet vooraf aan de waarneming.
Ik vond de mis op het Sint Pietersplein wel mooi, maar ik kon me tegelijkertijd slecht voorstellen dat mensen serieus het idee hadden dat er heilige transacties werden verricht door de getoonde vormen. Voor de aanwezigen leek dit echter geen probleem.
Duitsers generen zich bijna voor hun paus
Van onze correspondent Sander van Walsum
BERLIJN - De Duitse reacties op de verheffing van kardinaal Joseph Ratzinger tot paus laten zien hoe seculier en postnationalistisch het land eigenlijk is. Alleen het boulevardblad Bild huldigde Benedictus XVI als een voetballer die de Mannschaft aan een belangrijke zege heeft geholpen. Maar euforischer wilde het niet worden.
De Tagesspiegel trok de Duitse identiteit van de nieuwe pontifex zelfs in twijfel: na een verblijf van ruim twintig jaar in de krochten van het Vaticaan was hij het land van herkomst volledig ontgroeid. Eigenlijk is dinsdag een Italiaan tot paus gekozen. En dat was niet als een compliment bedoeld.
Want Ratzinger heeft in Duitsland weinig vrienden gemaakt. Zelfs de bezoekers van de katholieke kerk in Berlijn-Wilmersdorf geven blijk van hun reserves. Sommigen hadden liever een Afrikaan of een Latijns-Amerikaan als paus gezien. Eigenlijk generen zij zich voor het zwaktebod van de kardinalen, dat door sommige kranten als ‘ernstigst denkbare misgreep’ is gekwalificeerd.
Waarom zij desondanks naar de kerk zijn gekomen? Uit loyaliteit met de moederkerk, zegt de een. ‘Omdat ik mij dat mooie, troostrijke geloof niet wil laten ontnemen’, zegt de ander. En een enkeling spreekt de vrome wens uit dat de paus progressiever zal zijn dan de kardinaal die zij kent.
Want dat nemen de aanhangers van de zogenoemde basiskerk de vroegere kardinaal Joseph Ratzinger nog het meest kwalijk: dat hij bevrijdingstheologen in de ban heeft gedaan. Dat hij als reactie op de moderne tijd oude dogma’s heeft bekrachtigd. En dat hij gelovigen met een vlekje heeft buitengesloten. ‘Met de benoeming van déze man gaan we met de rug naar de toekomst staan.’
De paus is belezen en dogmatisch, maar compenseert dat niet met menselijke warmte, menen veel Ratzinger-watchers. Anders dan zijn voorganger zoekt hij geen fysiek contact met gelovigen.
De overwegend negatieve kwalificaties nodigen uiteraard ook uit tot tegenspraak. Hij zou behept zijn met een oprecht gevoel van deernis voor het lot van de wereld. De mensheid dreigt te worden vermalen tussen religieus en wetenschappelijk absolutisme. Met zijn keuze voor de naam Benedictus zou hij kenbaar willen maken voor zichzelf een rol als verzoener en vredestichter te zien weggelegd. Dat hij wel degelijk in staat is zich in de gedachtewereld van niet- of andersgelovigen te verplaatsen, zou blijken uit de ‘geloofsgesprekken’ die hij heeft gevoerd met de theoloog Johann Baptist Metz en met de filosoof Jürgen Habermas.
Laten we de paus op zijn daden beoordelen, concluderen de meeste bezoekers van de kerk in Berlijn-Wilmersdorf. De enige aanwezige die echt opgetogen is over de nieuwe paus, is een vrouw van Poolse afkomst. Zij ziet Benedictus XVI als de nieuwe Karol Wojtyla, en niet als Duitser. En dat is als compliment bedoeld.
De rest van het artikel van deze Volkskrant-journalist maakt deze bewering niet echt waar. Zo bewijst het volgende deel volgens mij dat er nog wel zoiets als een Duits nationalistisch gevoel bestaat:
Ratzinger wordt volgens de Duitsers als een Fremdkörper onder de Duitsers beschouwd, een buitenstaander die niet (meer) binnen de definities van de Duitse nationale identiteit past.
En om aan de hand van het volgende gedeelte te beweren dat Duitsland seculier zou zijn geworden, lijkt me ook wat rigoureus:
Ja, inderdaad. Daar lees ik dan weer overheen. Ik vind het jammer dat de nieuwe paus op ethisch gebied heel conservatief is maar ik had wel zoiets verwacht. Als de paus zich in politieke kwesties maar progressief uitlaat. Het verzet van Ratzinger tegen de bevrijdingstheologie zie ik niet als een goed teken.
Een Engelse tabloid (me is even ontgaan welke) dist de nieuwe paus op deze smakelijke wijze op: Joseph Ratzinger: From Hitler Youth to Papa Ratzi
oioioi. da vin'k spottn
Er zijn mensen die dat niet smakelijk vinden...
Op dit moment wordt de paus geinaugureerd. Zo'n openluchtpreek voor duizenden mensen staat toch weer in schril contrast met de walgelijke vertoning gisteren in Kopspijkers.
Conservatief
Een aantal zaken biedt toch de hoop dat het vermeende conservatisme van Benedictus de 16e mee zal vallen. Zo was Ratzinger degene die tijdens de begrafenis van Johannes Paulus 2 voor het oog van de hele wereld de eucharisatie bediende aan een niet-katholieke kerkleider. Hij heeft ook aangegeven het bevorderen van de oecemene als zijn belangrijkste taak te zien. Daarnaast staat de interreligieuze dialoog hoog op zijn prioriteitenlijst. Zo werd de opperrabbijn van Rome nadrukkelijk uitgenodigd voor de inauguratie.
Het is best logisch dat Benedictus de 16e zich als minder streng dogmatisch ontpopt dan hij was als kardinaal. De pauselijke taak vraagt veel meer om een bruggenbouwer dan de eerdere functie van Ratzinger, hoofd van de congregatie van de geloofsleer. Hij zal zich dus allicht ook anders opstellen.
Poppenkast
De eeuwenoude tradities van de Roomse kerk bestempelen als 'poppenkast' vind ik veel te kort door de bocht. Een poppenkast is onecht, het is het opvoeren van een toneelstukje om anderen iets voor te spiegelen. Daar is natuurlijk geen sprake van bij een begrafenis of een benoeming van een paus. Het past ons dan ook niet ons een oordeel aan te matigen over het geloof van mensen die we alleen van tv kennen ('mensen die allang niet meer weten waar het om gaat'). Laten we eerst kijken naar de dingen die we gemeenschappelijk hebben, want dat is toch de kern.
Ik kwam de betreffende cover toevallig tegen:
Nou, gefeliciteerd met je bijdrage Simon.
Wat wil je ermee zeggen?
simon zal vast blij zijn met je felicitaties!
ik denk dat simon wil zeggen:ha ha ha wat een leuke woordgrap, daar op de cover van the sun.
en ik kan niets anders dan simon beamen, dus vandaar simon ook mijn felicitaties!
Ik zei nog zo:
Maar Ingûûûh, als je consequent bent feliciteer je ook vet nog even met zijn bijdrage.
(The Sun is best goedkoop trouwens, maar 30p. En het ziet er best goed uit zo aan de buitenkant zeg.)
Dankjewel! Jij ook van harte met de jouwe! Ook alle andere mensen die ooit op dit forum gepost hebben: gefeliciflapstaart. En sorry dat ik niet in de gelegenheid ben om jullie allemaal persoonlijk te feliciteren.
In aanvulling op de leuke bijdrage van vet wilde ik dit ermee zeggen: "Ha ha ha, wat een leuke woordgrap, daar op de cover van The Sun." En ook nog: "Ha ha ha, wat een leuk totaalplaatje, die cover van The Sun."
vooral die chelsy, dat maakt zo`n cover gewoon af he!
Is het nou Chelsy of Chelsea?
Geachte paus Benedictus de 16e,
Sorry voor deze onzinnige opmerkingen in het topic dat over u hoort te gaan. U zult vast al wel van uw voorganger hebben gehoord dat Nederlanders een raar volkje zijn. Neem het kardinaal Simonis niet kwalijk, hij doet zijn best.
Met vriendelijke groet,
Een protestant
Wat vonden jullie van onderstaand artikel uit het ND van Antoine Bodar? Ik: mooi, vooral de stijl. Inhoudelijk ook, maar vooral de stijl. Lees maar:
Benedictissimus
2 mei 2005
door Antoine Bodar
In een uiterst kort conclaaf heeft minstens twee derde meerderheid van 115 kardinalen de stem op Joseph Ratzinger uitgebracht, waarschijnlijk ongeveer honderd van honderdvijftien. Dit duidt op grote eensgezindheid in het kardinalencollege. Eensgezindheid die in enen eerbetoon is aan paus Wojtyla, wiens erfgoed juist na zijn dood door velen wereldwijd is geschat.
Het pausschap van Ratzinger betekent voortzetting en bestendiging van het pausschap van Wojtyla. Benedictus heeft met Joannes Paulus sedert 1981 ten nauwste samengewerkt. In de eerste dagen van zijn pontificaat heeft Ratzinger al aangegeven zich in te zetten rechtvaardiger de rijkdommen der aarde te doen verdelen, de oecumene tot volledige eenheid van alle christenen na te streven, de interreligieuze dialoog - met name met de Joden - te willen versnellen.
De keuze van de Beier Ratzinger - zestig jaar na de Tweede Wereldoorlog - is aanvang van een nieuw tijdperk voor Duitsers. De tijd is rijp dat Duitsers (en met hen Oostenrijkers en andere Duitssprekenden) eindelijk hun zelfvertrouwen, hun zelfbewustzijn volledig terugkrijgen, hetwelk hun door andere Europese landen nu behoort te worden gegund. Evenwicht in Europa beduidt aan Duitsland de centrale plaats toewijzen in het midden van het oude continent. Alleen zo kan Europa werkelijk met beide longen - die van het westen en van het oosten - opnieuw leren ademen.
In navolging van Wojtyla zal Ratzinger zonder ophouden wijzen op de wortels van Europa, waarmee het christendom meer van doen heeft dan nu in de Europese grondwet blijkt. Wie zijn culturele verleden verloochent en zijn toekomst beperkt tot economische regels, streeft niet werkelijk samengroeiing - zelfs niet in verscheidenheid - van dit werelddeel na.
De keuze van de tweede paus in jongste tijd uit het midden van Europa betekent voor de Kerk van Rome zich nog eens extra te bekommeren om het oude en zo ziek en stervensmoe geworden West-Europa, waar aanvang en einde van menselijk leven in eigen hand worden genomen, waar het huwelijk tussen man en vrouw wordt opgerekt tot verbintenis tussen twee mensen van hetzelfde geslacht, waar waarheid na veel vergaderen slechts overeenkomst is geworden.
Terwijl de enig overgebleven waarheid nog de relativering van alles schijnt te zijn en het enig toegestane fundamentalisme het relativisme, streeft Ratzinger - als wetenschapsman door vijand en vriend hooggeacht - het zoeken naar dé waarheid na. ,,Het is onze plicht samen medewerkers van de waarheid te zijn'', zo vat hij samen in zijn bisschoppelijke wapenspreuk, Cooperatores veritatis (Medewerkers van de waarheid) - naar de derde brief van Johannes, het achtste vers. In nagenoeg al zijn studies gaat het hem om oprecht zoeken naar de waarheid - waartoe de filosofie onafgebroken niet minder blijft uitgenodigd dan tot zoeken naar het wezen van het leven, het zijn van de mens op deze aardkloot en de zin daarvan.
Reeds voorheen heeft Joseph Ratzinger bewezen weliswaar uiterst principieel te zijn en in zijn principes kristalhelder, maar tevens in staat te zijn onbevangen te dialogiseren. Zoals alleen al blijkt uit de kortelings gehouden samenspraak met Jürgen Habermas, niet-christelijk filosoof van de Frankfurter Schule, en het onlangs samen met Marcello Pera, niet-christelijk president van de Italiaanse senaat, geschreven boek over Europa, Senza radici (Zonder wortels).
Conservatief
Joseph Ratzinger heet reeds de Mozart van de theologie en de kerkleraar van het derde millennium. Hij paart wellevendheid aan eerlijkheid, principes aan consistentie, luisteren aan spreken. Benedictus XVI zet zich niet alleen in navolging van Benedictus XV in voor oecumene en vrede, maar is ook naar Benedictus, stichter van de Benedictijner orde, bevorderaar van diepste spiritualiteit. Ratzinger is niet meer in de door Wojtyla opgelegde functie van grootinquisiteur. Mensen aan wie het niet eerder vergund is geweest hem door zijn boeken te kennen, zullen nu zijn inzicht en zijn mildheid kunnen leren kennen.
Zoals Johannes Paulus II getuigt Benedictus XVI van de wijsheid van de ouden, die in hun ouderdom heden veelal te veel hun mond moeten houden, opgeborgen in het bejaardenhuis om de lijfelijk meer vitalen in de samenleving zich onbekommerd en ongebreideld te laten gedragen naar de waan van de week.
En wat geschiedt dezer weken in Rome? Stromen van jeugdigen komen naar hier. Zij denken anders. Zij zitten nog niet op het kussen van de machthebber noch op dat van de opinieleider. Die denken nog ouderwets (van voorbije tijd), vol van gekoesterd vooroordeel jegens de Kerk van Rome. Machthebber en opinieleider denken nog progressief te zijn ondanks koestering van vooroordeel, terwijl zij zelf juist de conservatieven bij uitnemendheid zijn geworden - niet bereid en niet in staat aan het eigen denken voorbij te komen en dialoog in welwillendheid aan te gaan.
Naar verluidt is Joseph Ratzinger reeds vele keren bescheidener dan alle hem afwijzende critici. Zonder twijfel zal zijn pontificaat gezien zijn leeftijd kort zijn, maar niet minder aanstootgevend gezien zijn helderheid. Meer nog dan Johannes Paulus zal hij teken van tegenspraak zijn en aldus beantwoorden aan het hart van het evangelie.
Antoine Bodar is priester en publicist, woonachtig in Rome.
©Nederlands Dagblad