Regelmatig duiken ze tegenwoordig op in het nieuws. Wanhopige vaders, gekleed als Zorro, Batman of Spiderman die aandacht vragen voor het feit dat ze door een echtscheiding hun eigen kinderen niet meer mogen zien. Zelf vinden ze dat er veel te weinig geregeld is in de Nederlandse wetgeving.
Als je zo n berichtje in de krant leest of op televisie ziet dan denk je toch snel van: wat een ongelooflijke malloot zeg. Laat m is wat zinnigers doen met zn leven. Mijn pa moest dat niet flikken! o.i.d.
En je gaat weer over tot de orde van de dag.
Maar de vaders moeten verder leven, nog steeds zonder kind. Ik kan me ontzettend goed voorstellen dat ze wanhopig worden. Ik snap ook niet dat er in de politiek zo weinig aandacht voor de situatie is. Als je de agenda bekijkt van de Tweede Kamer, zie je dat dit onderwerp eigenlijk wordt vermeden. Ik denk dat er veel meer aandacht en hulp moet komen voor de vaders.
Het is nogal wat als je een bloedeigen kind niet meer mag zien.
Wat vindt u van deze acties van de vaders? En wat moet er gebeuren door de politiek?
Er is blijkbaar een reden waarom een vader zijn kinderen niet mag zien, het is namelijk ter bescherming van het kind. Natuurlijk is het nogal wat als je je bloedeigen kind niet mag zien, maar dat is de mans eigen schuld. Anders zal het hem niet verhinderd worden.
Het punt dat deze vaders aanvoeren is dat moeders veel te makkelijk de vaders buitenspel kunnen zetten onder dit argument. Ze hoeven maar te beweren dat dit het geval is en de rechters gaan daar veel te makkelijk in mee.
Lees eens het amendement van Ruud Luchtenveld om er voor te zorgen dat er een betere toetsing vooraf gaat aan het buitenspel zetten van de vaders:
"Indien het verzoek ertoe strekt de ouders met het gezamenlijk gezag te belasten en de ouder die het gezag heeft met gezamenlijk gezag niet instemt, wordt het verzoek slechts afgewezen indien er een onaanvaardbaar risico is dat het kind klem of verloren raakt tussen de ouders en niet te verwachten is dat hierin verbetering komt."
Volgens mij is het nu echt niet zo dat het heel makkelijk is om een vader zomaar van zn kind af te houden.
Dan kan ik zeggen: volgens mij is dat wel zo. Nou goed, ik ben geen deskundige (laat staan een ervaringsdeskundige, gelukkig) op dit gebied. Ik heb wel eens een paar schrijnende verhalen gelezen.
Bovendien vind ik de politieke aandacht (die er wel is hoor Hans) waarin meerdere partijen aangeven dat er sprake is van "omgangsonrecht" veelzeggend.
Een ietwat corpulente vader zou zich wel kunnen verkleden als de vader van The incredibles.
Dit is wel heel makkelijk. Waarom zou daar altijd een goede reden voor zijn? Denk je niet dat er ook veel misgaat bij dit soort dingen?
Misschien is de reden dat een vader zijn kind niet mag zien niet gelegen in de relatie tussen de vader en het kind, maar in de relatie tussen vader en moeder. Voor zover ik het kan inschatten 'krijgt' een moeder bij de scheiding haast automatisch de kinderen. Zonder officiele omgangsregeling is het dan van de genade van de moeder afhankelijk of een vader zijn kind te zien krijgt.
Hola, dat lijkt me wel erg sterk! Ik kan zoals Jaap gevallen opnoemde ook prima gevallen opnoemen waarbij de vader slecht gedrag heeft vertoond voor het kind en er gerechtelijk niets aan kan worden gedaan. De vader heeft gewoon omgangsrecht. Je moet wel met erg sterke bewijzen komen dat het niet goed voor het kind is wil je daar iets aan doen. Ik vind dit wel een heel naïeve kijk hoor, dat het aan de genade van de moeder ligt.
edit: Ja, nog even he, ik weet dus niet precies hoe het juridisch in elkaar steekt, maar wel een beetje uit mn omgeving en die aannames die ik hier hoor vind ik wel heel vreemd.Niet aan de genade van de moeder, maar wel aan subjectieve uitingen, van beide kanten. En soms zelfs van het kind..! Het blijkt vaak dat het niet meer gaat om pure feiten, er spelen ontzettend veel factoren mee en het probleem is nou juist vaak dat verklaringen niet altijd te controleren zijn.
Daarom kan het bijna niet anders volgens mij dan dat er voor de'veilge' weg gekozen wordt en zekere voor t onzekere wordt genomen. En ja, dan is de vader vaak het haasje. Niet eerlijk. Nee. Want (en dat ben ik niet met jou eens pieternel) tuurlijk kan de vader ook slachtoffer zijn, dat komt best vaak voor en ben ik ook meer dan eens tegengekomen. . En je staat dan met je mond vol tanden, want wie geloof/vertrouw je? Maar je ziet (statistiesj..) gewoon vaker dat vader niet klopt dan dat moeder niet klopt (nouja.. in zulke situaties.. :wink: ).
De wetgeving kan denk ik niet heel veel anders (maar misschien dat een jurist daar meer van weet of deze ingebouwde veiligheid zo strict is), als je deze versoepelt zijn andere kids en moeders dáár wel weer de dupe van.
Ik bedoelde ook niet te zeggen dat het niet fout kan gaan (alles kan fout gaan), maar er gaat heus een lange weg aan vooraf voordat zoiets vastligt.
duurt soms idd heel lang, maar dan nog komen er nog vaak genoeg rarekronkeluitspraken voor... verplichte omgangsregelingen bijvoorbeeld als kinderen misbruikt zijn.. denk je ook: hoe malloot zijn ze in de rechtbank? it's not always justice..
De fout zit hem juist in de lange weg vooraf. Vaak wordt een kind, wanneer de moeder de vader van onzedelijkheid beschuldigd, 'het kind onder toezicht gesteld' (ots). Deze ots duurt ten hoogste een jaar, en in dit jaar wordt onderzocht of de vader inderdaad ontzet moet worden uit het ouderlijk gezag. Er bestaat echter een uitzondering op de termijn van een jaar waardoor deze telkens met een jaar kan worden verlengt op verzoek van de RvK. Aangezien voor de afhandeling van de zaak geen strikte termijn is gesteld komt het regelmatig voor dat een ots zich jaren voortsleept zonder resultaat. Tijdens deze periode heeft de vader geen recht op contact met zijn kind.
M.a.w. De vader kan en wordt vaak al gestraft tijdens die lange weg, voordat ook maar vaststaat dat hij schuldig is.
Klopt, maar dat ontkende ik ook niet. In het politieke debat c.q. Tweede Kamer is er niet veel aandacht voor.
Maar het lijkt net of er van uit wordt gegaan of er iemand schuldig zou moeten zijn, mocht hij zijn kind niet zien. Maar wat is nou te zien. Er zijn gewoon vaders die ten onrechte hun kind niet mogen zien, omdat de moeder dus het voordeel van de twijfel heeft en het kind mag verzorgen. Nou die gunt haar ex het kind niet, dus gaat ze lasterende taal over hem uitslaan. Kleine ruzies onderling van vroeger, worden heel erg uitvergroot. Het jammere is dat zij toch steeds het voordeel krijgen. Het is natuurlijk een lastige situatie. Want de vrouw heeft ook recht om het kind te zien, maar om nou helemaal de vader dat recht te ontnemen. Daar kan ik niet bij. Behalve dan als het een vader is die met zn pedofiele neigingen zn eigen kindjes betast o.id.
[offtopic]Benieuwd of Edwin de Roy van Zuydewijn ook een organisatie van Dwaze Hondenbezitters gaat opstarten :)[/offtopic]