Even tussendoor een interessant artikel in Het Katern van vrijdag, over de (volgens de auteur grotendeels onterechte) reactie van moslims op het beschimpen en belachelijk maken van Mohammed, de profeet.
+0
Octr
In het Nederlands Dagblad van gisteren (16 februari) stond een goede ingezonden over dit onderwerp, van ene meneer Wietsma. Ook leuk om zelf eens een stukje in te zenden trouwens.
+0
Octr
Het volgende artikel stond ook in het Nederlands Dagblad:
Woedende moslims en doodstille christenen
door Monique Samuel
Onder de moslims is enorme ophef ontstaan over de Deense cartoons waarin Mohammed in hun ogen wordt beledigd. Maar als Jezus wordt bespot en gehoond, blijven christenen doodstil. Waarom eigenlijk?
Elke zichzelf respecterende moslim vindt het afschuwelijk dat de profeet Mohammed op een schandelijke wijze door spotprenten in onderhand tal van Europese kranten door het slijk wordt gehaald. Maar helaas is Mohammed niet de enige die beledigd wordt.
Er zijn tal van moslims die voor een vreedzame dialoog pleiten. Er zijn echter ook velen die hun woede in aanvallen op ambassades en door schunnige grappen over de holocaust tot uiting brengen. In deze tijd waarin Nederland 1 zo ongeveer 24 uur per dag publieke debatten toont en de kranten meer dan de helft van hun columns, artikelen, achtergrondbeschouwingen en cartoons aan dé cartoons besteden, lijkt mij dat er wel genoeg op de vragen omtrent persvrijheid en wel of niet gerechtvaardige woede wordt ingegaan. Ik wil dan ook graag de aandacht op iets anders vestigen.
Crucifix
Ik zag laatst een cartoon met een zeer bekend figuur erop. Nee, geen Mohammed. Wel een crucifix met Jezus. Een geeuwende Jezus wel te verstaan. Daaronder staat een bed met een man en een vrouw, de ruggen naar elkaar toe. Beiden lezen een boek. Wat de geeuw van Jezus in combinatie met het saaie stel en doodse bed suggereert, zal ik verder maar in het midden laten. De tekening was de winnaar van de internationale cartoonwedstrijd.
Vreselijk! Onze Heer en Heiland, afgebeeld op zo'n vernederende manier! Terwijl ik mij buiten luid beklaag omdat mijn Redder aan de schandpaal wordt genageld, demonstreert er niemand met mij. En de spaarzame voorbijgangers kijken mij aan of ik gek ben. De christenen, de grootste religieuze groepering in de wereld én in Nederland, zijn doodstil. Niemand laat wat van zich horen. Niemand spreekt zich uit. Nemen wij het dan helemaal niet voor Hem (en onze eigen overtuiging) op? Zijn wij zo lauw?
Terwijl de moslims als met één stem hun verontwaardiging uitspreken, laten wij het toe dat onze Verlosser nog dagelijks wordt bespot en gehoond. Er zijn zelfs mensen die er hun geld mee verdienen - niet nader te noemen cabaretiers!
Gelaten
Waarom zijn wij zo gelaten? Waarom zeggen wij er niets over wanneer er weer eens een nummer van een of andere rapper op de radio gedraaid wordt waarin de messias belachelijk wordt gemaakt? Waarom kijken wij films waarin gevloekt wordt? Waarom laten wij toe dat de halve wereldbevolking Jezus gebruikt als een afreageermiddel voor hun eigen frustraties?
De moslims zorgen er met hun agressieve houding voor dat mensen wel twee keer nadenken eer ze zich uitspreken over de islam, en Mohammed in het bijzonder (Wilders en Hirsi Ali daargelaten). Je maakt niet zomaar een film, een boek, een artikel, een spotprent over de 'barmhartige' profeet.
Nu vind ik niet dat wij dezelfde agressie moeten toepassen om onze Heiland te verdedigen. Jezus was (en is) liefde, ook voor Zijn vijanden en Hij heeft ons opgedragen Hem daarin te volgen. Maar toen de verkopers op het tempelplein Zijn Vader (dus ook onze Vader) beledigden, liet Hij dat niet zomaar toe.
Signaal
Ik wil niemand oproepen kogelbrieven rond te sturen, vlaggen te verbranden of te vertrappen, mensen uit te schelden, leuzen te scanderen of wat je ook maar kunt verzinnen. Maar ik vind dat wij, als christenen, wel een signaal moeten afgeven. Dat wij niet zomaar alles pikken. Dat Jezus wel heilig is. Hoe? Misschien een vloekverbod binnen alle publieke instellingen, of een verbod op Godslastering op televisie (in ieder geval de publieke zenders)? Of zelf als christen een weerwoord geven door ingezonden brieven naar kranten en tijdschriften te sturen? Tja...
Misschien moeten we leren de moed te tonen door echt iets tegen mensen in onze omgeving te zeggen wanneer we kwetsende dingen over God en Jezus horen.
We kunnen best wat leren van die opgewonden menigtes op tv. Niet dat wij ons door corrupte overheden en doorgedraaide imams moeten laten opzwepen tot achterlijk gedrag. Wel dat wij wat meer passie mogen tonen voor onze Here Jezus. Hij is al eens gekruisigd. We mogen niet toelaten dat men dat nu, anno 2006, nog steeds dagelijks doet.
Monique Samuel is 16 jaar en leerling van V5 van de gereformeerde scholengemeenschap Guido de Bres in Amersfoort Zij is hoofdredacteur van de school krant en reporter van het magazine 'X-ist in Christ'.
+0
Farmer
RJ schreef:
Rinze schreef: Wat een onzin zeg, volgens Ayaan en consorten hebben wij het recht om te krenken. Waar gaat dit over? Echt absurd.
Ik heb het helaas niet gezien, maar ik stel me zo voor dat ze het recht op krenken als een van de verworvenheden van de westerse wereld schetst. In dat geval moet mevrouw Ali maar een keertje op inburgeringscursus, want wanneer je in staat bent de vrijheid van meningsuiting weet te verwarren met een of ander het recht om te kwetsen dan ben je niet goed ingeburgerd.
Laten we wel wezen, vrijheid van menigsuiting vertaalt zich in de praktijk vaak in kwetsen, dus het recht op kwetsen is gewoon de kille realiteit die uit die vrijheid voortkomt, niet dat dat lovenswaardig is, maar het is vaak wel zo.
+0
RJ
Nogmaals, ik heb het niet gezien. Maar ik stel me zo voor dat o.a. Ayaan vol trots en vol vuur opkomt voor dit 'verworven recht'.
Natuurlijk houdt vrijheid van meningsuiting in, dat je soms wat moet slikken. Maar in beginsel betekent vrijheid van meningsuiting dat je naar elkaar luistert, elkaar en elkaars mening respecteert en dat is ganz wat anders dan het recht op krenken.
Ik vind het daarom ongepast om vrijheid van meningsuiting uit te leggen als ware het een legitimatie voor het krenken van anderen.
+0
Perikles
Wat een prut artikel uit het ND!
+0
RC
Guido de Bres is ook niet meer wat het geweest is. Schorsen dat meiske!
(Hoofdredacteur van de schoolkrant . Ze zijn er alleen vergeten bij te zetten dat Monique op haar laatste repetitie Godsdienst een 8,4 had.)
+0
Ursa
Hoezo? Leg eens uit. Ik ben het niet meteen met juffrouw Samuel eens, maar ik ga niet schreeuwen zonder argumentatie.
+0
Perikles
Als jij het ook vind lijkt het me niet nodig om 'voor de vorm' argumenten te geven. Ik kan denk ik ook een onderbuik gevoel ventileren. Maar goed:
Ik vind dat ongelovigen God wel kunnen beschimpen. Juist omdat ze ongelovig zijn kan dit. Een harde reactie: 'o wat erg' is dan ook niet de beste. Ik denk juist dat nederigheid en ontferming voor deze mensen belangrijk is. Het gaat namelijk niet om jou gevoel maar om de ander die dingen doet die in je eigen niet goed voor hem zijn.
Reinier zal daarnaast betogen, tenminste daar ga ik even van uit, dat een christen nederig dient te zijn, daar horen leiden en bespottingen bij. De andere wang toekeren dus.
+0
Ursa
Als jouw eerste argument enigszins opgaat hebben ongelovigen niets, maar dan ook niets met God of het christendom te maken. Waar bemoeien ze zich mee?
En dan: er blijft respect. Kritiek op het christelijk cultuurtje is goed. Maar mensen die spotten met een God Die volgens hen buiten hun leefwereld staat, maar waar anderen erg veel waarde aan hechten, daarvan vraag ik me af of het predikaat 'volwaardig mens'* wel helemaal opgaat.
Ik ben het overigens helemaal met Reinier eens (op dit punt)
In die zin: rationele, ontwikkelde, beschaafde, liefhebbende mensen. Wie neemt iemand serieus die zegt: 'jouw god is stom en ik geloof er ook niet in.' 'Waarom dan?' 'Nou, gewoon. Hij is stom.' (interessante materie overigens)
+0
Perikles
Ik neem die serieus.
Het lijkt me juist dat als je gelooft in God, als je beseft dat je geen haar beter bent dan die spotter, je reactie een houding van ontferming van bewogenheid met die ander zal moeten zijn. Dat maar blijven verdedigen en roepen om respect kan ik alleen verklaren vanuit het vasthouden aan jezelf (evt. oude mens)
Ik weet niet of ik hiermee te ver ga, laat het maar horen. By the way, waar is de post van koning david?
+0
Koning David
Die heb ik even weggehaald. Het was een beetje te hard.
Mijn punt was dat Jezus juist al die bespottingen lijdzaam onderging en dit ook predikte (Bergrede). Ik heb de koran nog niet uit (beetje saai boek) maar ik vermoed dat Mohammed een beetje andere levenshouding propageerde.
Zo, in de bus naar de Stad had ik even tijd er over na te denken. Dit is overigens een reactie op Perikles.
Allereerst Perikles' argumenten. 1. Ongelovigen mogen spotten. Hieruit trek ik het vervolg: ongelovigen mogen spotten, omdat ze niet-gelovig zijn. Oftewel, ik mag Belgenmoppen maken omdat ik zelf geen Belg ben. Ik weet niet of ik P. nu woorden in de mond leg en daar heb ik ook geen verlangen naar. Dus, als ik fout zit: zeg het maar.
Als Christen weet je dat je geen haar beter bent dan anderen, dus kom ze met bewogenheid, respect en liefde tegemoet.
Ten tweede wil ik graag een onderscheid maken tussen persoon en publieke opinie, tussen bijzonder en algemeen, tussen religie en cultuur. Persoonlijk vind ik religie heel belangrijk, cultuur is iets dat de groep bepaalt en andersom. Religie is respect voor God, cultuur is alleen psalmen zingen. Religie is wel bepalend voor (onze) cultuur maar beide zijn in zekere zin gescheiden.
(Zijweggetje: bij de Islam gaat dit veel minder op; de Arabische cultuur is zeer verweven in de religie)
Nu de aap: de argumenten van Perikles vind ik vooral opgaan voor het bijzondere, het persoonlijke. De spotter is iemand uit jouw omgeving, je kunt er op reageren, je kunt met die persoon omgaan.
Op het niveau van de gehele samenleving en de publieke opinie gaat dit veel minder op. Directe, face-to-face reactie is schier onmogelijk. Wat wel kan is bijv. een 'ingezonden' waarin je de spotter probeert te vertellen waarom hij zo kwetsend is, niet afkrakend of veroordelend, eerder in het besef dat de beste man er helaas niets van begrepen heeft en/of hem proberen te overtuigen. Vervolgens hopen en bidden.
Moet je de enkelen die niet voor rede vatbaar zijn, de echte kwaadwilligen, verdragen? Ik weet het niet, ik neig naar een 'ja'.
De wang keren is a) de gelegenheid geven nog eens lekker te spotten, maar ook b) aanzet tot verwondering: waarom doet 'ie dat? Om jou, spotter! Omdat ik het goede met je voorheb. Mensen die dan niet bijdraaien, hebben het aan zichzelf te danken. Ieder heeft zijn eigen schuld.
Daarbij, ik vind dat je in het algemeen, als Christelijk(e) groep of bevolkingsdeel, mag opkomen voor je waarden, zoals respect. De samenleving gaat de foute kant op als spotters die respectloos bezig zijn, gedragen worden door de 'hoofdmoot'. Dan weet men niet meer het verschil tussen goed en kwaad, kan niet meer serieus genomen worden enzovoort. Het is wat vaag, maar te vergelijken met bijv. wetticisme: ergens te stevig aan vasthouden en vervolgens de inhoud verliezen.
Nog over arg. 1: zonde is zonde. Spotten met God is ook spotten als je ongelovig bent. Over de manier waarop we als Christenen reageren, kunnen we discussiëren. Ik maak graag een scheiding tussen zonde en zondaar. De ander wang toedraaien is nooit erkenning, is nooit 'ja, je hebt gelijk'. Feit is echter dat wij geloven in een God die de gehele wereld bestuurt. Mensen die onze religie niet delen hebben uiteindelijk nog wel verantwoordelijkheid voor wat ze doen.
Ik ga de HC ook maar eens nazoeken (derde gebod)
+0
RC
Steeds weer worden er oproepen gedaan tot christelijk activisme. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de opheffing van een leerstoel Reformatorische Wijsbegeerte (Hans van der Jagt, Softe christenen, SIC augustus), en nu weer naar aanleiding van de moslimprotesten tegen de Deense cartoons. Daarover een paar opmerkingen.
De wereld is van God
Wij hoeven in de eerste plaats niet op te komen voor de almachtige God. Alsof niet alles al van Hem is. Alsof Hij niet alles regeert, maar dat wij Hem daarbij zouden moeten helpen. Alsof Hij niet in een oogwenk een legermacht aan engelen op de been kan brengen. Het is de aloude fout van Petrus toen hij het oor van de dienaar van de hogepriester afsloeg om zijn heer te beschermen. Als christenen al een 'army of Christ' vormen, dan is dat een leger van zwakken, onderdrukten, zachtmoedigen.
Zelfhandhaving
Ten diepste komen we niet op voor God maar voor onszelf, voor onze eigen plaats in de samenleving. Maar we horen hier niet thuis, dus hoeven we niet te vechten voor ons plekje. De kerk is niet een maatschappelijke organisatie (met o.a. een politieke tak) die vanuit haar eigen hoek de samenleving probeert te bereiken, misschien te verbeteren, maar er ten diepste gewoon onderdeel van uitmaakt. De kerk maakt er juist geen onderdeel vanuit (Bonhoeffer). Onze functie is niet de samenleving te verbeteren, maar om die te dienen. Ook (juist!) een samenleving die niets van God wil weten.
De tempelreiniging
Voor het vaak gepredikte activisme wordt even vaak de tempelreiniging aangehaald. Dat verhaal zou laten zien dat Jezus ook niet met God laat spotten. Dat is ook zeker waar, maar daarbij moet wel bedacht worden waar zich dit afspeelt: in de tempel waar God gedient wordt door zijn volk. Er is een 'rovershol' gemaakt van dit 'gebedshuis'. Het gaat hier dus om de plek waar God dient te worden aanbeden door zijn kinderen.
In de kerk mogen we elkaar eisen stellen, moeten wij elkaar houden aan Gods woord, in de kerk hebben wij de macht om te 'sluiten' en de macht om te 'openen'.
Zalig de zachtmoedigen
Het overdreven activisme, het op de barricaden staan voor God, past ook niet bij de christen. Zachtmoedigen, dat zijn de mensen die niet voor zichzelf opkomen. Dat zijn de mensen die over zich heen laten lopen. De mensen die niets op aarde hebben. En juist zij zullen de aarde beërven. Zij zullen niet de aarde veroveren. De aarde valt hun toe als erfdeel.
1 Kor 4:12-13: Worden wij gescholden, wij zegenen; worden wij vervolgd, wij verdragen; worden wij gelasterd, wij blijven vriendelijk; wij zijn als het uitvaagsel der wereld geworden, als aller voetveeg, tot op dit ogenblik toe.
+0
RC
Er mag gereageerd worden vanaf ... NU!
+0
Koning David
Leuk stukje waar ik mij wel redelijk in kan vinden. Ik denk echter dat je iets te ver doorschiet. Je standpunt lijkt wel een beetje op die van de ethischen in de Hervormde Kerk van de negentiende eeuw. De kritiek van Abraham Kuyper op deze lieden was dat ze politicofoob waren. Misschien moeten we een gulden middenweg zoeken.
Ik vind wel dat je politieke verantwoordelijkheid (tevens de titel van een heel aardig boekje van prof. dr. J. Douma) in de wereld hebt. Daarom ben ik ook lid van Amnesty International en heb ik veel belangstelling voor de politiek. Politiek en maatschappelijk engagement mag echter niet verengd worden tot een strijd voor de kleine moraal (d.w.z. tegen abortus, MTV, TMF etc.). Dat is niet realistisch en je bereikt er als christen ook zo weinig mee.
Je moet altijd kijken of er voldoende draagvlak is voor je ideeën, je moet je eigen opvattingen kritisch tegen het licht durven houden en je moet bereid zijn om soms compromissen te sluiten. Compromissen sluiten is natuurlijk niet altijd mogelijk/wenselijk. Dat hangt per situatie af.
De constructieve open houding die het GPV jarenlang op veel punten (maar niet alle) heeft gepraktiseerd is veruit te preferen boven de agressieve getuigenispolitiek van RPF en het beroep op de Statenvertaling en artikel 36 (onverkort) van de Nederlandse Geloofsbelijdenis door de SGP. Maar ja, wij vrijgemaakten stonden als Kuyperianen toch veel meer midden in de wereld dan de fundamentalistische dopersen en de wereldmijdende bevindelijken.
+0
Perikles
Ewout,
Het feit dat jij met deze dingen bezig bent heeft in zichzelf geen relevantie voor deze discussie. Tenzij je uitlegt waarom wel (en dan niet een beschrijving van de houding maar een reden waarom deze houding te verkiezen is).
+0
Koning David
Omdat het verstandiger is om in deze maatschappij op een constuctieve manier je doelen na te streven dan via geweld (woedende moslims) of een pathetische getuigenis. Waar ik mee bezig ben is dus heel relevant voor de discussie.
+0
Perikles
Precies maar daarmee reageer je niet op reinier. Het enige wat je doet is aangeven dat je andere doelen hebt, namelijk politieke doelen.
Even tussendoor een interessant artikel in Het Katern van vrijdag, over de (volgens de auteur grotendeels onterechte) reactie van moslims op het beschimpen en belachelijk maken van Mohammed, de profeet.
In het Nederlands Dagblad van gisteren (16 februari) stond een goede ingezonden over dit onderwerp, van ene meneer Wietsma. Ook leuk om zelf eens een stukje in te zenden trouwens.
Het volgende artikel stond ook in het Nederlands Dagblad:
Woedende moslims en doodstille christenen
door Monique Samuel
Onder de moslims is enorme ophef ontstaan over de Deense cartoons waarin Mohammed in hun ogen wordt beledigd. Maar als Jezus wordt bespot en gehoond, blijven christenen doodstil. Waarom eigenlijk?
Elke zichzelf respecterende moslim vindt het afschuwelijk dat de profeet Mohammed op een schandelijke wijze door spotprenten in onderhand tal van Europese kranten door het slijk wordt gehaald. Maar helaas is Mohammed niet de enige die beledigd wordt.
Er zijn tal van moslims die voor een vreedzame dialoog pleiten. Er zijn echter ook velen die hun woede in aanvallen op ambassades en door schunnige grappen over de holocaust tot uiting brengen. In deze tijd waarin Nederland 1 zo ongeveer 24 uur per dag publieke debatten toont en de kranten meer dan de helft van hun columns, artikelen, achtergrondbeschouwingen en cartoons aan dé cartoons besteden, lijkt mij dat er wel genoeg op de vragen omtrent persvrijheid en wel of niet gerechtvaardige woede wordt ingegaan. Ik wil dan ook graag de aandacht op iets anders vestigen.
Crucifix
Ik zag laatst een cartoon met een zeer bekend figuur erop. Nee, geen Mohammed. Wel een crucifix met Jezus. Een geeuwende Jezus wel te verstaan. Daaronder staat een bed met een man en een vrouw, de ruggen naar elkaar toe. Beiden lezen een boek. Wat de geeuw van Jezus in combinatie met het saaie stel en doodse bed suggereert, zal ik verder maar in het midden laten. De tekening was de winnaar van de internationale cartoonwedstrijd.
Vreselijk! Onze Heer en Heiland, afgebeeld op zo'n vernederende manier! Terwijl ik mij buiten luid beklaag omdat mijn Redder aan de schandpaal wordt genageld, demonstreert er niemand met mij. En de spaarzame voorbijgangers kijken mij aan of ik gek ben. De christenen, de grootste religieuze groepering in de wereld én in Nederland, zijn doodstil. Niemand laat wat van zich horen. Niemand spreekt zich uit. Nemen wij het dan helemaal niet voor Hem (en onze eigen overtuiging) op? Zijn wij zo lauw?
Terwijl de moslims als met één stem hun verontwaardiging uitspreken, laten wij het toe dat onze Verlosser nog dagelijks wordt bespot en gehoond. Er zijn zelfs mensen die er hun geld mee verdienen - niet nader te noemen cabaretiers!
Gelaten
Waarom zijn wij zo gelaten? Waarom zeggen wij er niets over wanneer er weer eens een nummer van een of andere rapper op de radio gedraaid wordt waarin de messias belachelijk wordt gemaakt? Waarom kijken wij films waarin gevloekt wordt? Waarom laten wij toe dat de halve wereldbevolking Jezus gebruikt als een afreageermiddel voor hun eigen frustraties?
De moslims zorgen er met hun agressieve houding voor dat mensen wel twee keer nadenken eer ze zich uitspreken over de islam, en Mohammed in het bijzonder (Wilders en Hirsi Ali daargelaten). Je maakt niet zomaar een film, een boek, een artikel, een spotprent over de 'barmhartige' profeet.
Nu vind ik niet dat wij dezelfde agressie moeten toepassen om onze Heiland te verdedigen. Jezus was (en is) liefde, ook voor Zijn vijanden en Hij heeft ons opgedragen Hem daarin te volgen. Maar toen de verkopers op het tempelplein Zijn Vader (dus ook onze Vader) beledigden, liet Hij dat niet zomaar toe.
Signaal
Ik wil niemand oproepen kogelbrieven rond te sturen, vlaggen te verbranden of te vertrappen, mensen uit te schelden, leuzen te scanderen of wat je ook maar kunt verzinnen. Maar ik vind dat wij, als christenen, wel een signaal moeten afgeven. Dat wij niet zomaar alles pikken. Dat Jezus wel heilig is. Hoe? Misschien een vloekverbod binnen alle publieke instellingen, of een verbod op Godslastering op televisie (in ieder geval de publieke zenders)? Of zelf als christen een weerwoord geven door ingezonden brieven naar kranten en tijdschriften te sturen? Tja...
Misschien moeten we leren de moed te tonen door echt iets tegen mensen in onze omgeving te zeggen wanneer we kwetsende dingen over God en Jezus horen.
We kunnen best wat leren van die opgewonden menigtes op tv. Niet dat wij ons door corrupte overheden en doorgedraaide imams moeten laten opzwepen tot achterlijk gedrag. Wel dat wij wat meer passie mogen tonen voor onze Here Jezus. Hij is al eens gekruisigd. We mogen niet toelaten dat men dat nu, anno 2006, nog steeds dagelijks doet.
Monique Samuel is 16 jaar en leerling van V5 van de gereformeerde scholengemeenschap Guido de Bres in Amersfoort Zij is hoofdredacteur van de school krant en reporter van het magazine 'X-ist in Christ'.
Laten we wel wezen, vrijheid van menigsuiting vertaalt zich in de praktijk vaak in kwetsen, dus het recht op kwetsen is gewoon de kille realiteit die uit die vrijheid voortkomt, niet dat dat lovenswaardig is, maar het is vaak wel zo.
Nogmaals, ik heb het niet gezien. Maar ik stel me zo voor dat o.a. Ayaan vol trots en vol vuur opkomt voor dit 'verworven recht'.
Natuurlijk houdt vrijheid van meningsuiting in, dat je soms wat moet slikken. Maar in beginsel betekent vrijheid van meningsuiting dat je naar elkaar luistert, elkaar en elkaars mening respecteert en dat is ganz wat anders dan het recht op krenken.
Ik vind het daarom ongepast om vrijheid van meningsuiting uit te leggen als ware het een legitimatie voor het krenken van anderen.
Wat een prut artikel uit het ND!
Guido de Bres is ook niet meer wat het geweest is. Schorsen dat meiske!
(Hoofdredacteur van de schoolkrant
. Ze zijn er alleen vergeten bij te zetten dat Monique op haar laatste repetitie Godsdienst een 8,4 had.)
Hoezo? Leg eens uit. Ik ben het niet meteen met juffrouw Samuel eens, maar ik ga niet schreeuwen zonder argumentatie.
Als jij het ook vind lijkt het me niet nodig om 'voor de vorm' argumenten te geven. Ik kan denk ik ook een onderbuik gevoel ventileren. Maar goed:
Ik vind dat ongelovigen God wel kunnen beschimpen. Juist omdat ze ongelovig zijn kan dit. Een harde reactie: 'o wat erg' is dan ook niet de beste. Ik denk juist dat nederigheid en ontferming voor deze mensen belangrijk is. Het gaat namelijk niet om jou gevoel maar om de ander die dingen doet die in je eigen niet goed voor hem zijn.
Reinier zal daarnaast betogen, tenminste daar ga ik even van uit, dat een christen nederig dient te zijn, daar horen leiden en bespottingen bij. De andere wang toekeren dus.
Als jouw eerste argument enigszins opgaat hebben ongelovigen niets, maar dan ook niets met God of het christendom te maken. Waar bemoeien ze zich mee?
En dan: er blijft respect. Kritiek op het christelijk cultuurtje is goed. Maar mensen die spotten met een God Die volgens hen buiten hun leefwereld staat, maar waar anderen erg veel waarde aan hechten, daarvan vraag ik me af of het predikaat 'volwaardig mens'* wel helemaal opgaat.
Ik ben het overigens helemaal met Reinier eens (op dit punt)
Ik neem die serieus.
Het lijkt me juist dat als je gelooft in God, als je beseft dat je geen haar beter bent dan die spotter, je reactie een houding van ontferming van bewogenheid met die ander zal moeten zijn. Dat maar blijven verdedigen en roepen om respect kan ik alleen verklaren vanuit het vasthouden aan jezelf (evt. oude mens)
Ik weet niet of ik hiermee te ver ga, laat het maar horen. By the way, waar is de post van koning david?
Die heb ik even weggehaald. Het was een beetje te hard.
Mijn punt was dat Jezus juist al die bespottingen lijdzaam onderging en dit ook predikte (Bergrede). Ik heb de koran nog niet uit (beetje saai boek) maar ik vermoed dat Mohammed een beetje andere levenshouding propageerde.
Interessnt is trouwens dit nieuwsbericht: http://www.nu.nl/news/677593/10/Nederla ... islam.html
En hier vind je de site met de antisemitische cartoons: http://www.irancartoon.com
Zo, in de bus naar de Stad had ik even tijd er over na te denken. Dit is overigens een reactie op Perikles.
Allereerst Perikles' argumenten. 1. Ongelovigen mogen spotten. Hieruit trek ik het vervolg: ongelovigen mogen spotten, omdat ze niet-gelovig zijn. Oftewel, ik mag Belgenmoppen maken omdat ik zelf geen Belg ben. Ik weet niet of ik P. nu woorden in de mond leg en daar heb ik ook geen verlangen naar. Dus, als ik fout zit: zeg het maar.
Ten tweede wil ik graag een onderscheid maken tussen persoon en publieke opinie, tussen bijzonder en algemeen, tussen religie en cultuur. Persoonlijk vind ik religie heel belangrijk, cultuur is iets dat de groep bepaalt en andersom. Religie is respect voor God, cultuur is alleen psalmen zingen. Religie is wel bepalend voor (onze) cultuur maar beide zijn in zekere zin gescheiden.
(Zijweggetje: bij de Islam gaat dit veel minder op; de Arabische cultuur is zeer verweven in de religie)
Nu de aap: de argumenten van Perikles vind ik vooral opgaan voor het bijzondere, het persoonlijke. De spotter is iemand uit jouw omgeving, je kunt er op reageren, je kunt met die persoon omgaan.
Op het niveau van de gehele samenleving en de publieke opinie gaat dit veel minder op. Directe, face-to-face reactie is schier onmogelijk. Wat wel kan is bijv. een 'ingezonden' waarin je de spotter probeert te vertellen waarom hij zo kwetsend is, niet afkrakend of veroordelend, eerder in het besef dat de beste man er helaas niets van begrepen heeft en/of hem proberen te overtuigen. Vervolgens hopen en bidden.
Moet je de enkelen die niet voor rede vatbaar zijn, de echte kwaadwilligen, verdragen? Ik weet het niet, ik neig naar een 'ja'.
De wang keren is a) de gelegenheid geven nog eens lekker te spotten, maar ook b) aanzet tot verwondering: waarom doet 'ie dat? Om jou, spotter! Omdat ik het goede met je voorheb. Mensen die dan niet bijdraaien, hebben het aan zichzelf te danken. Ieder heeft zijn eigen schuld.
Daarbij, ik vind dat je in het algemeen, als Christelijk(e) groep of bevolkingsdeel, mag opkomen voor je waarden, zoals respect. De samenleving gaat de foute kant op als spotters die respectloos bezig zijn, gedragen worden door de 'hoofdmoot'. Dan weet men niet meer het verschil tussen goed en kwaad, kan niet meer serieus genomen worden enzovoort. Het is wat vaag, maar te vergelijken met bijv. wetticisme: ergens te stevig aan vasthouden en vervolgens de inhoud verliezen.
Nog over arg. 1: zonde is zonde. Spotten met God is ook spotten als je ongelovig bent. Over de manier waarop we als Christenen reageren, kunnen we discussiëren. Ik maak graag een scheiding tussen zonde en zondaar. De ander wang toedraaien is nooit erkenning, is nooit 'ja, je hebt gelijk'. Feit is echter dat wij geloven in een God die de gehele wereld bestuurt. Mensen die onze religie niet delen hebben uiteindelijk nog wel verantwoordelijkheid voor wat ze doen.
Ik ga de HC ook maar eens nazoeken (derde gebod)
Steeds weer worden er oproepen gedaan tot christelijk activisme. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de opheffing van een leerstoel Reformatorische Wijsbegeerte (Hans van der Jagt, Softe christenen, SIC augustus), en nu weer naar aanleiding van de moslimprotesten tegen de Deense cartoons. Daarover een paar opmerkingen.
De wereld is van God
Wij hoeven in de eerste plaats niet op te komen voor de almachtige God. Alsof niet alles al van Hem is. Alsof Hij niet alles regeert, maar dat wij Hem daarbij zouden moeten helpen. Alsof Hij niet in een oogwenk een legermacht aan engelen op de been kan brengen. Het is de aloude fout van Petrus toen hij het oor van de dienaar van de hogepriester afsloeg om zijn heer te beschermen. Als christenen al een 'army of Christ' vormen, dan is dat een leger van zwakken, onderdrukten, zachtmoedigen.
Zelfhandhaving
Ten diepste komen we niet op voor God maar voor onszelf, voor onze eigen plaats in de samenleving. Maar we horen hier niet thuis, dus hoeven we niet te vechten voor ons plekje. De kerk is niet een maatschappelijke organisatie (met o.a. een politieke tak) die vanuit haar eigen hoek de samenleving probeert te bereiken, misschien te verbeteren, maar er ten diepste gewoon onderdeel van uitmaakt. De kerk maakt er juist geen onderdeel vanuit (Bonhoeffer). Onze functie is niet de samenleving te verbeteren, maar om die te dienen. Ook (juist!) een samenleving die niets van God wil weten.
De tempelreiniging
Voor het vaak gepredikte activisme wordt even vaak de tempelreiniging aangehaald. Dat verhaal zou laten zien dat Jezus ook niet met God laat spotten. Dat is ook zeker waar, maar daarbij moet wel bedacht worden waar zich dit afspeelt: in de tempel waar God gedient wordt door zijn volk. Er is een 'rovershol' gemaakt van dit 'gebedshuis'. Het gaat hier dus om de plek waar God dient te worden aanbeden door zijn kinderen.
In de kerk mogen we elkaar eisen stellen, moeten wij elkaar houden aan Gods woord, in de kerk hebben wij de macht om te 'sluiten' en de macht om te 'openen'.
Zalig de zachtmoedigen
Het overdreven activisme, het op de barricaden staan voor God, past ook niet bij de christen. Zachtmoedigen, dat zijn de mensen die niet voor zichzelf opkomen. Dat zijn de mensen die over zich heen laten lopen. De mensen die niets op aarde hebben. En juist zij zullen de aarde beërven. Zij zullen niet de aarde veroveren. De aarde valt hun toe als erfdeel.
1 Kor 4:12-13: Worden wij gescholden, wij zegenen; worden wij vervolgd, wij verdragen; worden wij gelasterd, wij blijven vriendelijk; wij zijn als het uitvaagsel der wereld geworden, als aller voetveeg, tot op dit ogenblik toe.
Er mag gereageerd worden vanaf ... NU!
Leuk stukje waar ik mij wel redelijk in kan vinden. Ik denk echter dat je iets te ver doorschiet. Je standpunt lijkt wel een beetje op die van de ethischen in de Hervormde Kerk van de negentiende eeuw. De kritiek van Abraham Kuyper op deze lieden was dat ze politicofoob waren. Misschien moeten we een gulden middenweg zoeken.
Ik vind wel dat je politieke verantwoordelijkheid (tevens de titel van een heel aardig boekje van prof. dr. J. Douma) in de wereld hebt. Daarom ben ik ook lid van Amnesty International en heb ik veel belangstelling voor de politiek. Politiek en maatschappelijk engagement mag echter niet verengd worden tot een strijd voor de kleine moraal (d.w.z. tegen abortus, MTV, TMF etc.). Dat is niet realistisch en je bereikt er als christen ook zo weinig mee.
Je moet altijd kijken of er voldoende draagvlak is voor je ideeën, je moet je eigen opvattingen kritisch tegen het licht durven houden en je moet bereid zijn om soms compromissen te sluiten. Compromissen sluiten is natuurlijk niet altijd mogelijk/wenselijk. Dat hangt per situatie af.
De constructieve open houding die het GPV jarenlang op veel punten (maar niet alle) heeft gepraktiseerd is veruit te preferen boven de agressieve getuigenispolitiek van RPF en het beroep op de Statenvertaling en artikel 36 (onverkort) van de Nederlandse Geloofsbelijdenis door de SGP. Maar ja, wij vrijgemaakten stonden als Kuyperianen toch veel meer midden in de wereld dan de fundamentalistische dopersen en de wereldmijdende bevindelijken.
Ewout,
Het feit dat jij met deze dingen bezig bent heeft in zichzelf geen relevantie voor deze discussie. Tenzij je uitlegt waarom wel (en dan niet een beschrijving van de houding maar een reden waarom deze houding te verkiezen is).
Omdat het verstandiger is om in deze maatschappij op een constuctieve manier je doelen na te streven dan via geweld (woedende moslims) of een pathetische getuigenis. Waar ik mee bezig ben is dus heel relevant voor de discussie.
Precies maar daarmee reageer je niet op reinier. Het enige wat je doet is aangeven dat je andere doelen hebt, namelijk politieke doelen.